Είδαμε το Θέλμα και Ίρις στο Θέατρο Φούρνος

Η Θέλμα (Αγγελική Γρηγοροπούλου) και η Ίρις (Ίρις Κατσούλα) είναι ένα ζευγάρι βρικολάκων. Μέσα στους αιώνες της ζωής τους, έχουν διαβάσει πολύ, έχουν ασχοληθεί με όλα τα είδη τέχνης και πνευματικής άσκησης, έχουν γνωρίσει τους μεγαλύτερους καλλιτέχνες και διανοητές. Πνευματικά ελεύθερες, κοσμογυρισμένες και βαθιά πολιτικοποιημένες, έχουν αποφασίσει να σταθούν στο πλάι του ανθρώπινου είδους, συμμετέχοντας ενεργά σε κάθε αγώνα του ανθρώπου για την ελευθερία, την ισότητα και τη χειραφέτησή του! Οι δύο ηρωίδες, παρ’ όλη τη σοφία και την εμπειρία τους, θα βρεθούν τελικά αντιμέτωπες με ένα -αρκετά ανθρώπινο θα λέγαμε- δίλημμα. Το δίλημμα της γονεϊκότητας. Με μία απλή τους απόφαση - με ένα τόσο δα δαγκωματάκι- μπορούν να δημιουργήσουν ένα νέο πλάσμα που να τους μοιάζει, να είναι το δικό τους παιδί. Είναι όμως πράγματι τόσο απλή αυτή η απόφαση;

Το έργο «Θέλμα και Ίρις» πραγματεύεται με ιδιαίτερα κωμικό και καυστικό τρόπο το θέμα των ανθρώπινων σχέσεων και των κοινωνικών συμβάσεων και βρίσκεται στο μεταβατικό σημείο δύο αντίθετων καταστάσεων. Κινείται διαρκώς στο μεταίχμιο μεταξύ συμβατικού και αντισυμβατικού τρόπου ζωής.

Όταν το βιολογικό ρολόι του βαμπίρ χτυπά και θέλει να αποκτήσει ένα παιδί, παρ’ όλη την αντισυμβατική μέχρι τώρα ζωή του, υποκύπτει στην αδυναμία της αναπαραγωγής, στη δημιουργία ενός κατά δικού του πλάσματος. Η πληρότητα των βιωμάτων, των εμπειριών δεν είναι αρκετή για να ικανοποιήσει το άτομο, που επιθυμεί ένα παιδί για την ολοκλήρωσή του.
Ένας γονιός με τις ιδιαιτερότητές του χωρίς να τις αξιολογεί, εγωιστικά και μόνο θέλει να πολλαπλασιαστεί. Αυτή η αδυναμία του ανθρώπου και γενικά όλων των θηλαστικών είναι αυτή ακριβώς η τάση του κάθε όντος να αφήνει αποτυπώματα πίσω του. Για κάθε γυναίκα σημείο αναφοράς είναι το οικογενειακό της πορτραίτο, κατά πόσο δηλαδή είναι επιθυμητή από τους γονείς της όταν γεννήθηκε. Η Ίρις ((Ίρις Κατσούλα) θέλει διακαώς να γίνει μητέρα. Ενώ η Θέλμα ασχολείται με διαλογισμούς και ενέργειες, η Ίρις αν και η μητέρα της αδιακρίτως δημιουργούσε παιδιά γύρω γύρω και μετά τα εγκατέλειπε, εκείνη θέλει να αφοσιωθεί στην ανατροφή ενός δικού της μοναδικού πλάσματος. Η Θέλμα (Αγγελική Γρηγοροπούλου) βρίσκεται εγκλωβισμένη και γενικά υποκύπτει όταν καταλαβαίνει ότι η Ίρις ((Ίρις Κατσούλα) τα έχει όλα οργανώσει. Η Ίρις είναι αφοσιωμένη στη μητέρα της, την ακολουθεί και την σέβεται και νομίζει ότι έτσι θα συμβεί και με το δικό της παιδί. Είναι προφανής η εσωτερική της ανάγκη να νιώθει ότι προήλθε από κάποιο πρόσωπο και γι’ αυτό και θέλει να κάνει ένα παιδί, που να τη σέβεται και γενικά να είναι δίπλα της.

Η Αγγελική (Κατερίνα Αγγελίτσα) αντιπροσωπεύει αυτό το παιδί που θα ήθελε η Ίρις. Μια ευγενική όμορφη κοπέλα με πολλές πνευματικές ανησυχίες και κρίση. Την προσκαλεί στο σπίτι για να τη γνωρίσει η Θέλμα, καθώς η απόφαση για εκείνη είναι ειλημμένη.

Στη συναναστροφή και οι δυο βλέπουν ένα αξιόλογο πλάσμα, την Αγγελική, όμως η Θέλμα αντιστέκεται, αλλά βέβαια μοιραία υποκύπτει. Όταν επιχειρούν τη γονεϊκότητα διαπιστώνουν το πιο απλό, ότι όπως εκείνες, έτσι και αυτό το πλάσμα έχει ελεύθερη βούληση, δεν χειραγωγείται, δεν ανήκει σε κάποιον, γιατί κανένα έμβιο ον δεν ανήκει.

Ίσως για πρώτη φορά η Ίρις, που πάντα αγωνιζόταν στο πλάι των ανθρώπων που διεκδικούσαν το δίκιο τους να βρεθεί σε ένα αδιέξοδο και μάλιστα θα το έχει επιλέξει η ίδια. Ένας χώρος σπιτιού με πολύ προσωπικό ύφος φιλοξενεί την παράσταση. Σε μια πλευρά η Θέλμα διαλογίζεται ενώ στο υπόλοιπο χώρο νευρικά και ανήσυχα κινείται η Ίρις, η οποία προσπαθεί να την ξεσηκώσει.

Ένα χαριτωμένο και ευφυές κείμενο της Μαρίας Παπουτσή και της Ειρήνης Γαντερί με έναν πολύ ανθρώπινο προβληματισμό, που κάποια στιγμή χτυπά την πόρτα όλων των ζευγαριών, ένα κομβικό σημείο στη ζωή των ανθρώπων, μια καίρια και ουσιαστική, καθοριστική για αυτούς απόφαση.

Η σκηνοθεσία της Ειρήνης Γαντερί οργανωμένη και σωστά τοποθετημένη στο χώρο και στο κείμενο. Οι δυο τους η Αγγελική Γρηγοροπούλου και η Ίρις Κατσούλα έχουν η καθεμιά το δικό της στυλ και συμπληρώνονται στην παράσταση. Το κορίτσι, η κόρη που διεκδικεί η Ίρις, η Κατερίνα Αγγελίτσα, ένα λαμπερό πλάσμα, ελεύθερο, ανυπότακτο ακριβώς όπως οι «γονείς» της , που όμως αυτό δεν σημαίνει ότι συντάσσεται απολύτως στη δική τους πραγματικότητα. Έχει το δικό της ύφος και επιλογές ακριβώς όπως και εκείνες.
Ευφάνταστα τα κοστούμια ειδικά αυτό της Θέλμας, αλλά και τα σκηνικά. Το σπίτι τους με το ιδιαίτερο και πολύ προσωπικό ύφος αντανακλά το ταπεραμέντο τους. Πολύ σημαντικοί για το μυστηριακό ύφος της παράστασης οι φωτισμοί του Αποστόλη Τσατσάκου.

Μια ευχάριστη παράσταση για την αποδοχή της διαφορετικότητας. Ακόμα και ο διαφορετικός καλείται να αποδεχτεί έναν άλλον, που και αυτός είναι διαφορετικός. Ο νόμος της συμπερίληψης περιλαμβάνει και αφορά όλους.

Ταυτότητα της παράστασης
Κείμενο: Μαρία Παπουτσή, Ειρήνη Γαντερί
Σκηνοθεσία: Ειρήνη Γαντερί
Παίζουν: Κατερίνα Αγγελίτσα, Αγγελική Γρηγοροπούλου, Ίρις Κατσούλα
Σχεδιασμός Φωτισμών: Αποστόλης Τσατσάκος
Σκηνικά-Κοστούμια: Ειρήνη Γαντερί
Βοηθός ενδυματολόγος: Ιωάννα Παπακωνσταντίνου
Φωτογραφίες παράστασης: Δημήτρης Παρθύμος
Σχεδιασμός αφίσας: Σοφία Μπράιλα
Επικοινωνία: Χρύσα Ματσαγκάνη
Παραγωγή: Dune Productions