Το Μαίναλο δεν εξαντλείται στη Δημητσάνα, τη Βυτίνα και το φαράγγι του Λούσιου. Ακολουθήστε μας σε μια βόλτα στα ομορφότερα μυστικά του.
γράφει:
Παλαιότερο των 360 ημερών
Ένα από τα ομορφότερα, και δημοφιλέστερα στους κύκλους των Αθηναίων weekenders, βουνά της Πελοποννήσου κρύβει εκπλήξεις που ίσως να μην έχεις προλάβει να εξερευνήσεις ανάμεσα στις βόλτες στα καλντερίμια της Δημητσάνας, τα rafting στον Λούσιο και τα τσιμπούσια στα ταβερνάκια γύρω από τη Βυτίνα. Αλλά γι’ αυτό είμαστε εμείς εδώ. Για να σου φτιάξουμε ένα μικρό αλλά συνοπτικό τοπ-10 με όσα πρέπει να βάλεις στο πρόγραμμα της επόμενης εκδρομής.
Το Μονοπάτι του Μαινάλου, που απλώνεται σε 75 χιλιόμετρα, περνά μέσα από οκτώ χωριά, πάνω από ελατοσκέπαστες βουνοκορφές, πλάι σε ποτάμια και καταρράκτες. Είναι ένα από τα καλύτερα σηματοδοτημένα μονοπάτια στην Ελλάδα, χωρισμένο σε 8 τμήματα (γιατί 75 χιλιόμετρα σε ένα ΣΚ δεν περπάτησε κανείς) και εξαιρετικά δημοφιλές στους πεζοπορικούς κύκλους του εξωτερικού.
Η Πιάνα, ένα μικρό, γλυκύτατο χωριό όπου ο μύθος λέει πως γεννήθηκε ο Πάνας –στην κορυφή από πάνω της, για την ακρίβεια, που λέγεται πολύ λογικά Πιανοβούνι. Από την πλατανοσκέπαστη πλατεία της ξεκινά ένα από τα ομορφότερα μονοπάτια του Μαινάλου, που θα σε φέρει μετά από ένα μισάωρο περπάτημα στο Σπήλαιο του Πάνα. Αν την ερωτευτείς και θέλεις την επόμενη φορά να μείνεις εδώ ο Ξενώνας Παπανικόλα είναι εξαιρετική επιλογή.
Η Αλωνίσταινα, σκαρφαλωμένη εκεί ψηλά στα 1.200 μέτρα πλάι στα τελευταία έλατα του διάσημου ελατοδάσους του Μαινάλου, χωρίζεται στα δύο από ένα ποταμάκι, τον Ελισσώνα, και είναι ό,τι πρέπει για απογευματινές βόλτες ανάμεσα στα παραδοσιακά αρχοντικά με τις χαρακτηριστικές καμάρες τους, μετά από τα λουκούλλεια γεύματα στο φημισμένο ταβερνάκι της που λέγεται Κατάλπεις.
Η Πηγή της Κοκκινόβρυσης, στο Διάσελο του Μαινάλου, που απολαμβάνει θέα που κόβει την ανάσα στην χαράδρα του βουνού. Θα τη βρεις οδηγώντας από την Αλωνίσταινα προς τη Βυτίνα, ή αντίστροφα.
Το Λιμποβίσι, ένα χαριτωμένο χωριουδάκι τσέπης, όπου το σπίτι του Κολοκοτρώνη έχει αναστηλωθεί και λειτουργεί ως μουσείο. Ακριβώς δίπλα του, το ομώνυμο Καφενείο Λιμποβίσι ψήνει φανταστικό ελληνικό καφέ στη χόβολη και σερβίρει χειροποίητα γλυκά του κουταλιού και σιροπιαστά να γλείφεις στην κυριολεξία τα δάχτυλά σου.
Το Βαλτεσινίκο φιγουράρει εδώ και λίγα χρόνια στις λίστες με τα ωραιότερα χωριά της Αρκαδίας, οπότε δεν θα το μετρήσουμε για μυστικό. Έχουμε όμως να σου πούμε ότι στη διαδρομή από εδώ προς τα Μαγούλιανα, το ερειπωμένο Σανατόριο της Μάνας, χτισμένο της δεκαετία του ’20, το αγαπούν πολύ οι κυνηγοί παραφυσικών φαινομένων –είναι, όμως, εντυπωσιακό και από αρχιτεκτονικής άποψης.
Η Αρχαία Γόρτυνα είναι ένας μικρός αλλά ατμοσφαιρικός αρχαιολογικός χώρος, από τον οποίο ξεκινά ένα φαντασμαγορικό μονοπάτι που καταλήγει μετά από ενάμισι χιλιόμετρο στη λαξευμένη στο βράχο Μονή Προδρόμου, ακολουθώντας την ροή του Λούσιου και περνώντας πλάι σε παλιούς νερόμυλους και πάνω από γεφυράκια, μέσα στο φαράγγι του.
Στο μικρό, τοσοδούλι χωριουδάκι που λέγεται Παναγιά και μισοκρέμεται πάνω από το φαράγγι του Λούσιου, πρέπει οπωσδήποτε να κάνεις μια στάση για να πιάσεις τραπεζάκι στη Ζέρζοβα, που θέτει σοβαρή υποψηφιότητα για το καλύτερο φαγητό στην Αρκαδία. Σκέψου προβατίνα στη λαδόκολλα, κόκκορα με χυλοπίτες, αγριογούρουνο στον φούρνο με κονιάκ, χορτόπιτα ψημένη στον ξυλόφουρνο, και παστό χοιρινό με αυγά. Λογαριασμός με κρασί στα 17€ περίπου το άτομο.
Εκεί ψηλά στα 1.160 μέτρα, φωλιασμένο στην καρδιά του ελατοδάσους του Μαινάλου, το Ζυγοβίστι είναι ένα από τα πιο ορεινά χωριά ολόκληρης της Πελοποννήσου. Είναι επίσης ένα χάρμα οφθαλμών, με τα πλακόστρωτα σοκάκια του και τα πέτρινα σπιτάκια του τα σκεπασμένα με κεραμίδια.
Αν νόμιζες πως τοξωτά γεφύρια έχει μόνο η Ήπειρος, ετοιμάσου να εκπλαγείς. Λίγο έξω από τα Λαγκάδια (τα πέτρινα κτίρια των οποίων τα έχτισαν οι ξακουστοί στην Πελοπόννησο λαγκαδινοί μάστορες, που η παράδοση λέει πως είναι απόγονοι Ηπειρωτών οι οποίοι ήρθαν και εγκαταστάθηκαν εδώ κάποια στιγμή τον 13ο αιώνα) θα βρεις το πέτρινο Γεφύρι του Φούσκαρη, να στεφανώνει το Λαγκαδινό Ποτάμι.
