Οι παραστάσεις που θα μας "κατεβάσουν" Επίδαυρο
Δεκατρείς συνολικά παραστάσεις, που ξεφεύγουν στην πλειοψηφία τους από τα στενά όρια του κλασσικού και ακολουθούν τη, δοκιμασμένη πλέον, συνταγή της πρωτοπορίας, διατηρώντας, όμως, πάντα τις αναφορές στο αγαπημένο είδος του κοινού των Επιδαυρίων, την αρχαιοελληνική τραγωδία –και κωμωδία. Η Ρούλα Πατεράκη σκηνοθετεί τους δύο σοφόκλειους Οιδίποδες σε μια ενιαία παράσταση και τον Μιχαήλ Μαρμαρινό στον πρωταγωνιστικό ρόλο, ο Ανατόλι Βασίλιεφ δίνει με το ΔΗΠΕΘΕ Πάτρας τη δική του εκδοχή της Μήδειας, η Άντζελα Μπρούσκου σκηνοθετεί –για πρώτη φορά στην Επίδαυρο– την Αμαλία Μουτούση και τον Μηνά Χατζησάββα ως Κλυταιμνήστρα και Αγαμέμνονα στην ομώνυμη τραγωδία του Αισχύλου, ο Δημήτρης Λιγνάδης και το Εθνικό Θέατρο φέρνουν τους Βατράχους του Αριστοφάνη στο σήμερα, η Πίνα Μπάους χορεύει για πρώτη φορά στο κοίλο της Επιδαύρου.
Δεν μπήκατε ακόμα σε δίλημμα; Ιδού το αναλυτικό πρόγραμμα:
Αρχαίο Θέατρο Επιδαύρου
* Πρεμιέρα στις 4 Ιουλίου με τις μπεκετικές Ευτυχισμένες Μέρες σε σκηνοθεσία Deborah Warner, με την απολαυστική Fiona Shaw στο ρόλο της Winnie. Το έργο που έκλεισε πέρυσι το Φεστιβάλ Επιδαύρου, με μία και μοναδική παράσταση –η δεύτερη ματαιώθηκε, λόγω των τραγικών γεγονότων μετά τις αυγουστιάτικες πυρκαγιές– ξαναφέρνει την έξοχη, αστεία και τραγική ηρωίδα του Μπέκετ στο κέντρο της αρχαίας ορχήστρας. Εξισορροπώντας την ακινησία και τη σωματικότητα, τη σημερινή γυναίκα και τη θεατρίνα του «παλιού στυλ», βουλιάζει στο «μνημειώδες άνυδρο σκηνικό»: «νικήτρια» απέναντι στις λέξεις που λιγοστεύουν και στο υπαρξιακό κενό.
* Ποιο ενδιαφέρον μπορεί να παρουσιάζει σήμερα η κάθοδος του Διονύσου στον Άδη προς αναζήτηση του άξιου Ευριπίδη, η κωπηλασία στην Αχερουσία λίμνη υπό τα κοάσματα των βατράχων και ο δραματικός αγώνας Αισχύλου-Ευριπίδη στο παλάτι του Πλούτωνα; Το ερώτημα τέθηκε από τον Γιάννη Χουβαρδά και το Εθνικό Θέατρο στον Δημήτρη Λιγνάδη με την ανάθεση της σκηνοθεσίας, και εμείς έχουμε κάθε λόγο να περιμένουμε μια τολμηρή απάντηση. Ένας δυναμικός θίασος με «αντιδίκους» ποιητές τον σκηνοθέτη και τον Κωνσταντίνο Μαρκουλάκη παρουσιάζει το Βατρα-Χ, στις 11 και 12 Ιουλίου.
* Η χορογραφημένη όπερα (opéra dansé) Ορφέας και Ευρυδίκη της Πίνα Μπάους, αντιπροσωπευτική της πρώτης περιόδου της διάσημης επιγόνου του εκφραστικού χορού στη Γερμανία, παίρνει τη σκυτάλη στις 19 και 20 Ιουλίου και δίνει σάρκα και οστά στο δραματικό τοπίο της όπερας του Γκλουκ, μέσα από μια σκηνοθεσία όπου χορός και τραγούδι συμβάλλουν ισότιμα σε ένα διάλογο που καλεί όλες τις αισθήσεις σε εγρήγορση. Μια σπάνια πρόσκληση από την «ιέρεια του θλιμμένου σώματος» στο θέατρο της Επιδαύρου, σε μια ευτυχή σύμπραξη με το Μουσικό Σύνολο και τη Χορωδία Balthasar-Neumann, και τους υπέροχους χορευτές του Μπαλέτου της Όπερας του Παρισιού, στο οποίο κατ’ αποκλειστικότητα εμπιστεύτηκε η χορογράφος το κλασικό της αριστούργημα.
* Το Αμφι-Θέατρο επανέρχεται στις 25 και 26 Ιουλίου στην Επίδαυρο με τις Φοίνισσες (περί το 409 π.Χ.), μια τραγωδία που δεν παρουσιάζεται συχνά στην αργολική ορχήστρα. Δίνοντας τη δική του σκηνοθετική ματιά στην ευριπίδεια εκδοχή των Επτά επί Θήβας, ο σκηνοθέτης και ακαδημαϊκός Σπύρος Ευαγγελάτος θεωρεί το έργο «πινακοθήκη όλων των χαρακτήρων του θηβαϊκού κύκλου», ενώ ο ανατολίτικος χορός από «μετανάστριες» της Φοινίκης στη Θήβα προσδίδει επίκαιρη διάσταση και παράλληλα ιδιαίτερη γοητεία. Την τραγική Ιοκάστη ερμηνεύει η Αντιγόνη Βαλάκου, ενώ το ρόλο του Οιδίποδα ο Πέτρος Φυσσούν.
* Ένα από τα τελευταία σχόλια του Ευριπίδη στην αθηναϊκή δημοκρατία, ο Ορέστης, με στοιχεία που θυμίζουν παρωδία, ψυχολογικό δράμα και μαύρη κωμωδία, έργο με ισχνή –σε αντίθεση με την αρχαιότητα– παρουσίαση, εντάσσεται για πρώτη φορά στο ρεπερτόριο του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος και ανεβαίνει στο Αρχαίο Θέατρο στις 1 και 2 Αυγούστου. Στο πλαίσιο της συνεργασίας με καλλιτέχνες των Βαλκανίων, η σκηνοθεσία ανατέθηκε στον, γνωστό από τις συνεργασίες του με το Εθνικό Θέατρο, Slobodan Unkovski –καθηγητή σκηνοθεσίας στην Ακαδημία Δραματικής Τέχνης των Σκοπίων. Ο Λάζαρος Γεωργακόπουλος ερμηνεύει τον ομώνυμο ρόλο.
* Η Ρούλα Πατεράκη, ξεχωριστή καλλιτέχνις που δεν μας συνηθίζει σε συμβατικές προτάσεις, σκηνοθετεί τους δύο σοφόκλειους Οιδίποδες (Οιδίπους τύραννος, 420 π.Χ., και Οιδίπους επί Κολωνώ, 406 π.Χ.), σε μία ενιαία παράσταση, στις 8 και 9 Αυγούστου, με εκλεκτούς ηθοποιούς και τον Μιχαήλ Μαρμαρινό στον ομώνυμο ρόλο. Την Ιοκάστη ερμηνεύει η Καρυοφυλλιά Καραμπέτη.
* Ένας από τους σημαντικότερους ανθρώπους του ευρωπαϊκού θεάτρου, ο σκηνοθέτης, παιδαγωγός και ερευνητής Ανατόλι Βασίλιεφ προσεγγίζει για πρώτη φορά τη Μήδεια (431 π.Χ.) του Ευριπίδη, με τη Λυδία Κονιόρδου στον ομώνυμο ρόλο. Τι ακριβώς είναι η πράξη της προδομένης «βάρβαρης» μάγισσας που σκοτώνει τα παιδιά της καταγγέλλοντας την ανδρική απιστία και την άνιση γυναικεία μεταχείριση – «αθλιότατον φυτόν»; «Η πρώτη απάντηση που έρχεται στο νου είναι: εκδίκηση», λέει η Βαλερί Ντρεβίλ, που ερμήνευσε τη μυλλερική ηρωίδα. Όμως ο Βασίλιεφ «αντικαθιστά τη λέξη “εκδίκηση” με τη λέξη “θυσία”». Πώς θα ειπωθεί ένα ποιητικό κείμενο χωρίς τη στερεότυπη έκφραση του λόγου και του συναισθήματος είναι το δεύτερο ερώτημα στο οποίο στρέφεται ο ρώσος Δάσκαλος. Απαντήσεις στις 15 και 16 Αυγούστου, στην αργολική ορχήστρα.
* Με τον Αγαμέμνονα, πρώτη τραγωδία της «Ορέστειας» (458 π.Χ.) του Αισχύλου, κλείνουν στις 22 και 23 Αυγούστου τα Επιδαύρια 2008. Ο πορθητής της Τροίας Αγαμέμνονας επιστρέφει στο Άργος πάνω στο άρμα του με λάφυρο τη μάγισσα Κασσάνδρα. Τα βήματά του στην κόκκινη πορφύρα τον οδηγούν τελετουργικά στην Κλυταιμνήστρα και στο θάνατο: ο κόσμος της εκδίκησης, του σφετερισμού και της αντιδικίας κυριαρχεί στο πρώτο μέρος της πολυσήμαντης τριλογίας. Προερχόμενη από το χώρο της εναλλακτικής θεατρικής σκηνής, η Άντζελα Μπρούσκου σκηνοθετεί για πρώτη φορά στην Επίδαυρο, αλλά η αρχαία τραγωδία, σε διαλεκτική σχέση με το σήμερα, αποτελεί βασικό άξονα του ερευνητικού της πεδίου.
Μικρό Θέατρο Αρχαίας Επιδαύρου
* Μετά τον Φιλοκτήτη του Matthias Langhoff, το Μικρό Θέατρο συνεχίζει ακάθεκτο στις 4 και 5 Ιουλίου με τον Αίαντα του Σοφοκλή από το Θέατρο Άττις υπό τις σκηνοθετικές οδηγίες του Θεόδωρου Τερζόπουλου. «Οι ηθοποιοί αφηγούνται τις φονικές πράξεις του Αίαντα, ταυτίζονται με αυτές, τις ενδοβάλλουν και στο τέλος μεταμορφώνονται οι ίδιοι σε θύτες-θύματα, θέτοντας για μία ακόμη φορά το θεμελιώδες οντολογικό ερώτημα: «Περί τίνος πρόκειται;» σημειώνει ο σκηνοθέτης. Ερμηνεύουν οι Θανάσης Αλευράς, Τάσος Δήμας, Αντώνης Μυριαγκός, Νίκος Παπαϊωάννου, Σάββας Στρούμπος, Γιώργος Τζωρτζής, Μιλτιάδης Φιορέντζης, Σοφία Χιλλ.
* Η σκυτάλη περνά στις 11 και 12 Ιουλίου στη μουσική, με τη Σαβίνα Γιαννάτου να ανοίγει την πόρτα του λυρισμού σε έναν κόσμο που δείχνει όμοιος, αλλά είναι και διαφορετικός. Μαζί της, οι εκλεκτοί μουσικοί Primavera en Salonico συνοψίζουν τις εντυπώσεις τους από τις μουσικές διαδρομές που εδώ και πολλά χρόνια ακολουθούν αναζητώντας τα τραγούδια που έχουν πολλές πατρίδες. Τραγούδια χαραγμένα στη συλλογική μουσική μνήμη της Μεσογείου, και άλλα που μεταφέρθηκαν από στόμα σε στόμα και πλανήθηκαν μακριά από τον τόπο που τα γέννησε. Η ενορχήστρωσή τους έγινε από τον Κώστα Βόμβολο και στην ερμηνεία τους συμμετέχουν δύο γυναικείες φωνές: η τυνήσια Λάμια Μπεντιουί και η Μάρθα Μαυροειδή.
* Μουσικής… συνέχεια, στις 18 και 19 Ιουλίου, με τους Λυρικούς Διαλόγους, έργα για φωνή, πιάνο και έγχορδα του Περικλή Κούκου, οι μουσικές ιδέες του οποίου εκτυλίσσονται συχνά σ’ έναν εξαϋλωμένο, sui generis χωροχρόνο, όπου οι μνήμες του παρελθόντος αναμειγνύονται με τον ήχο του παρόντος σ’ ένα μεθυστικό μείγμα που πλανάται πέρα από καθιερωμένες ιστορικές και αισθητικές κατηγορίες – με μοναδική σταθερά το σαγηνευτικό λυρισμό που, πάνω απ’ όλα, σημαδεύει το έργο του.
* Η αυλαία του Μικρού Θεάτρου κλείνει με τους Κύκλους τραγουδιών για τη Μαρία Φαραντούρη στις 25 και 26 Ιουλίου. «Ο έρωτας τελειώνει τραγικά» σε πρώτη παγκόσμια εκτέλεση στο πρώτο μέρος, σε στίχους της Αγαθής Δημητρούκα, εμπνευσμένους από το τραγικό τέλος ή τον ανεκπλήρωτο έρωτα μυθικών ζευγαριών και μουσική του Γιώργου-Εμμανουήλ Λαζαρίδη, ο οποίος έχοντας καταπλήξει ως πιανίστας εμφανίζεται πλέον ως ώριμος συνθέτης. Η Μαρία Φαραντούρη, που με την τέχνη της ενώνει τον θρυμματισμένο χρόνο, ερμηνεύει στο δεύτερο μέρος τη Σκοτεινή μητέρα, τον κύκλο τραγουδιών του Μάνου Χατζιδάκι σε στίχους Νίκου Γκάτσου, που γράφτηκε για τη φωνή της το 1985-1986 και παρουσιάστηκε σε περιορισμένο αριθμό συναυλιών το 1987. Ο Λαζαρίδης, επηρεασμένος βαθιά από τη μουσική και την προσωπικότητα του Χατζιδάκι, αναλαμβάνει την επιμέλεια μιας νέας παρουσίασης της Σκοτεινής μητέρας.
Δεν μπήκατε ακόμα σε δίλημμα; Ιδού το αναλυτικό πρόγραμμα:
Αρχαίο Θέατρο Επιδαύρου
* Πρεμιέρα στις 4 Ιουλίου με τις μπεκετικές Ευτυχισμένες Μέρες σε σκηνοθεσία Deborah Warner, με την απολαυστική Fiona Shaw στο ρόλο της Winnie. Το έργο που έκλεισε πέρυσι το Φεστιβάλ Επιδαύρου, με μία και μοναδική παράσταση –η δεύτερη ματαιώθηκε, λόγω των τραγικών γεγονότων μετά τις αυγουστιάτικες πυρκαγιές– ξαναφέρνει την έξοχη, αστεία και τραγική ηρωίδα του Μπέκετ στο κέντρο της αρχαίας ορχήστρας. Εξισορροπώντας την ακινησία και τη σωματικότητα, τη σημερινή γυναίκα και τη θεατρίνα του «παλιού στυλ», βουλιάζει στο «μνημειώδες άνυδρο σκηνικό»: «νικήτρια» απέναντι στις λέξεις που λιγοστεύουν και στο υπαρξιακό κενό.
* Ποιο ενδιαφέρον μπορεί να παρουσιάζει σήμερα η κάθοδος του Διονύσου στον Άδη προς αναζήτηση του άξιου Ευριπίδη, η κωπηλασία στην Αχερουσία λίμνη υπό τα κοάσματα των βατράχων και ο δραματικός αγώνας Αισχύλου-Ευριπίδη στο παλάτι του Πλούτωνα; Το ερώτημα τέθηκε από τον Γιάννη Χουβαρδά και το Εθνικό Θέατρο στον Δημήτρη Λιγνάδη με την ανάθεση της σκηνοθεσίας, και εμείς έχουμε κάθε λόγο να περιμένουμε μια τολμηρή απάντηση. Ένας δυναμικός θίασος με «αντιδίκους» ποιητές τον σκηνοθέτη και τον Κωνσταντίνο Μαρκουλάκη παρουσιάζει το Βατρα-Χ, στις 11 και 12 Ιουλίου.
* Η χορογραφημένη όπερα (opéra dansé) Ορφέας και Ευρυδίκη της Πίνα Μπάους, αντιπροσωπευτική της πρώτης περιόδου της διάσημης επιγόνου του εκφραστικού χορού στη Γερμανία, παίρνει τη σκυτάλη στις 19 και 20 Ιουλίου και δίνει σάρκα και οστά στο δραματικό τοπίο της όπερας του Γκλουκ, μέσα από μια σκηνοθεσία όπου χορός και τραγούδι συμβάλλουν ισότιμα σε ένα διάλογο που καλεί όλες τις αισθήσεις σε εγρήγορση. Μια σπάνια πρόσκληση από την «ιέρεια του θλιμμένου σώματος» στο θέατρο της Επιδαύρου, σε μια ευτυχή σύμπραξη με το Μουσικό Σύνολο και τη Χορωδία Balthasar-Neumann, και τους υπέροχους χορευτές του Μπαλέτου της Όπερας του Παρισιού, στο οποίο κατ’ αποκλειστικότητα εμπιστεύτηκε η χορογράφος το κλασικό της αριστούργημα.
* Το Αμφι-Θέατρο επανέρχεται στις 25 και 26 Ιουλίου στην Επίδαυρο με τις Φοίνισσες (περί το 409 π.Χ.), μια τραγωδία που δεν παρουσιάζεται συχνά στην αργολική ορχήστρα. Δίνοντας τη δική του σκηνοθετική ματιά στην ευριπίδεια εκδοχή των Επτά επί Θήβας, ο σκηνοθέτης και ακαδημαϊκός Σπύρος Ευαγγελάτος θεωρεί το έργο «πινακοθήκη όλων των χαρακτήρων του θηβαϊκού κύκλου», ενώ ο ανατολίτικος χορός από «μετανάστριες» της Φοινίκης στη Θήβα προσδίδει επίκαιρη διάσταση και παράλληλα ιδιαίτερη γοητεία. Την τραγική Ιοκάστη ερμηνεύει η Αντιγόνη Βαλάκου, ενώ το ρόλο του Οιδίποδα ο Πέτρος Φυσσούν.
* Ένα από τα τελευταία σχόλια του Ευριπίδη στην αθηναϊκή δημοκρατία, ο Ορέστης, με στοιχεία που θυμίζουν παρωδία, ψυχολογικό δράμα και μαύρη κωμωδία, έργο με ισχνή –σε αντίθεση με την αρχαιότητα– παρουσίαση, εντάσσεται για πρώτη φορά στο ρεπερτόριο του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος και ανεβαίνει στο Αρχαίο Θέατρο στις 1 και 2 Αυγούστου. Στο πλαίσιο της συνεργασίας με καλλιτέχνες των Βαλκανίων, η σκηνοθεσία ανατέθηκε στον, γνωστό από τις συνεργασίες του με το Εθνικό Θέατρο, Slobodan Unkovski –καθηγητή σκηνοθεσίας στην Ακαδημία Δραματικής Τέχνης των Σκοπίων. Ο Λάζαρος Γεωργακόπουλος ερμηνεύει τον ομώνυμο ρόλο.
* Η Ρούλα Πατεράκη, ξεχωριστή καλλιτέχνις που δεν μας συνηθίζει σε συμβατικές προτάσεις, σκηνοθετεί τους δύο σοφόκλειους Οιδίποδες (Οιδίπους τύραννος, 420 π.Χ., και Οιδίπους επί Κολωνώ, 406 π.Χ.), σε μία ενιαία παράσταση, στις 8 και 9 Αυγούστου, με εκλεκτούς ηθοποιούς και τον Μιχαήλ Μαρμαρινό στον ομώνυμο ρόλο. Την Ιοκάστη ερμηνεύει η Καρυοφυλλιά Καραμπέτη.
* Ένας από τους σημαντικότερους ανθρώπους του ευρωπαϊκού θεάτρου, ο σκηνοθέτης, παιδαγωγός και ερευνητής Ανατόλι Βασίλιεφ προσεγγίζει για πρώτη φορά τη Μήδεια (431 π.Χ.) του Ευριπίδη, με τη Λυδία Κονιόρδου στον ομώνυμο ρόλο. Τι ακριβώς είναι η πράξη της προδομένης «βάρβαρης» μάγισσας που σκοτώνει τα παιδιά της καταγγέλλοντας την ανδρική απιστία και την άνιση γυναικεία μεταχείριση – «αθλιότατον φυτόν»; «Η πρώτη απάντηση που έρχεται στο νου είναι: εκδίκηση», λέει η Βαλερί Ντρεβίλ, που ερμήνευσε τη μυλλερική ηρωίδα. Όμως ο Βασίλιεφ «αντικαθιστά τη λέξη “εκδίκηση” με τη λέξη “θυσία”». Πώς θα ειπωθεί ένα ποιητικό κείμενο χωρίς τη στερεότυπη έκφραση του λόγου και του συναισθήματος είναι το δεύτερο ερώτημα στο οποίο στρέφεται ο ρώσος Δάσκαλος. Απαντήσεις στις 15 και 16 Αυγούστου, στην αργολική ορχήστρα.
* Με τον Αγαμέμνονα, πρώτη τραγωδία της «Ορέστειας» (458 π.Χ.) του Αισχύλου, κλείνουν στις 22 και 23 Αυγούστου τα Επιδαύρια 2008. Ο πορθητής της Τροίας Αγαμέμνονας επιστρέφει στο Άργος πάνω στο άρμα του με λάφυρο τη μάγισσα Κασσάνδρα. Τα βήματά του στην κόκκινη πορφύρα τον οδηγούν τελετουργικά στην Κλυταιμνήστρα και στο θάνατο: ο κόσμος της εκδίκησης, του σφετερισμού και της αντιδικίας κυριαρχεί στο πρώτο μέρος της πολυσήμαντης τριλογίας. Προερχόμενη από το χώρο της εναλλακτικής θεατρικής σκηνής, η Άντζελα Μπρούσκου σκηνοθετεί για πρώτη φορά στην Επίδαυρο, αλλά η αρχαία τραγωδία, σε διαλεκτική σχέση με το σήμερα, αποτελεί βασικό άξονα του ερευνητικού της πεδίου.
Μικρό Θέατρο Αρχαίας Επιδαύρου
* Μετά τον Φιλοκτήτη του Matthias Langhoff, το Μικρό Θέατρο συνεχίζει ακάθεκτο στις 4 και 5 Ιουλίου με τον Αίαντα του Σοφοκλή από το Θέατρο Άττις υπό τις σκηνοθετικές οδηγίες του Θεόδωρου Τερζόπουλου. «Οι ηθοποιοί αφηγούνται τις φονικές πράξεις του Αίαντα, ταυτίζονται με αυτές, τις ενδοβάλλουν και στο τέλος μεταμορφώνονται οι ίδιοι σε θύτες-θύματα, θέτοντας για μία ακόμη φορά το θεμελιώδες οντολογικό ερώτημα: «Περί τίνος πρόκειται;» σημειώνει ο σκηνοθέτης. Ερμηνεύουν οι Θανάσης Αλευράς, Τάσος Δήμας, Αντώνης Μυριαγκός, Νίκος Παπαϊωάννου, Σάββας Στρούμπος, Γιώργος Τζωρτζής, Μιλτιάδης Φιορέντζης, Σοφία Χιλλ.
* Η σκυτάλη περνά στις 11 και 12 Ιουλίου στη μουσική, με τη Σαβίνα Γιαννάτου να ανοίγει την πόρτα του λυρισμού σε έναν κόσμο που δείχνει όμοιος, αλλά είναι και διαφορετικός. Μαζί της, οι εκλεκτοί μουσικοί Primavera en Salonico συνοψίζουν τις εντυπώσεις τους από τις μουσικές διαδρομές που εδώ και πολλά χρόνια ακολουθούν αναζητώντας τα τραγούδια που έχουν πολλές πατρίδες. Τραγούδια χαραγμένα στη συλλογική μουσική μνήμη της Μεσογείου, και άλλα που μεταφέρθηκαν από στόμα σε στόμα και πλανήθηκαν μακριά από τον τόπο που τα γέννησε. Η ενορχήστρωσή τους έγινε από τον Κώστα Βόμβολο και στην ερμηνεία τους συμμετέχουν δύο γυναικείες φωνές: η τυνήσια Λάμια Μπεντιουί και η Μάρθα Μαυροειδή.
* Μουσικής… συνέχεια, στις 18 και 19 Ιουλίου, με τους Λυρικούς Διαλόγους, έργα για φωνή, πιάνο και έγχορδα του Περικλή Κούκου, οι μουσικές ιδέες του οποίου εκτυλίσσονται συχνά σ’ έναν εξαϋλωμένο, sui generis χωροχρόνο, όπου οι μνήμες του παρελθόντος αναμειγνύονται με τον ήχο του παρόντος σ’ ένα μεθυστικό μείγμα που πλανάται πέρα από καθιερωμένες ιστορικές και αισθητικές κατηγορίες – με μοναδική σταθερά το σαγηνευτικό λυρισμό που, πάνω απ’ όλα, σημαδεύει το έργο του.
* Η αυλαία του Μικρού Θεάτρου κλείνει με τους Κύκλους τραγουδιών για τη Μαρία Φαραντούρη στις 25 και 26 Ιουλίου. «Ο έρωτας τελειώνει τραγικά» σε πρώτη παγκόσμια εκτέλεση στο πρώτο μέρος, σε στίχους της Αγαθής Δημητρούκα, εμπνευσμένους από το τραγικό τέλος ή τον ανεκπλήρωτο έρωτα μυθικών ζευγαριών και μουσική του Γιώργου-Εμμανουήλ Λαζαρίδη, ο οποίος έχοντας καταπλήξει ως πιανίστας εμφανίζεται πλέον ως ώριμος συνθέτης. Η Μαρία Φαραντούρη, που με την τέχνη της ενώνει τον θρυμματισμένο χρόνο, ερμηνεύει στο δεύτερο μέρος τη Σκοτεινή μητέρα, τον κύκλο τραγουδιών του Μάνου Χατζιδάκι σε στίχους Νίκου Γκάτσου, που γράφτηκε για τη φωνή της το 1985-1986 και παρουσιάστηκε σε περιορισμένο αριθμό συναυλιών το 1987. Ο Λαζαρίδης, επηρεασμένος βαθιά από τη μουσική και την προσωπικότητα του Χατζιδάκι, αναλαμβάνει την επιμέλεια μιας νέας παρουσίασης της Σκοτεινής μητέρας.
