Ένα βιντεάκι με τα καλά και τα κακά της χρονιάς που φεύγει, για να την θυμόμαστε –και να την ξορκίσουμε.
Παλαιότερο των 360 ημερών
Ήταν η καλύτερη χρονιά, κι ήταν η χειρότερη χρονιά.
Ήταν η χρονιά των δύο εκλογικών αναμετρήσεων (τριών, μαζί με το Δημοψήφισμα) και των δύο πρώτων φορών Αριστερά.
Ήταν η χρονιά που κάναμε ουρές στα ATM, μαλώσαμε για τα «ναι» και για τα «όχι» μας, και κλάψαμε –πολύ– για ένα παιδάκι με ένα κόκκινο μπλουζάκι.
Ήταν η χρονιά των προσφυγικών ναυαγίων, της αλληλεγγύης σε ανθρώπους που θα μπορούσαμε κάλλιστα να είμαστε εμείς, και των φραχτών που υψώθηκαν μπροστά τους –και που μας έκαναν να σκεφτούμε πως τέτοια Ευρώπη μπορεί και να μην τη θέλουμε.
Ήταν η χρονιά του Γιάνη Βαρουφάκη, και του Γερούν Ντάισελμπλουμ.
Ήταν η χρονιά που μας άφησε ο Christopher Lee.
Ήταν, όμως, και η χρονιά που τα ανθρώπινα δικαιώματα νίκησαν το μίσος, που το σύμφωνο συμβίωσης υπογράφτηκε επιτέλους για όλους, και που η ιθαγένεια θεσπίστηκε για όλα τα παιδιά.
Τα χωρέσαμε όλα σε εξήντα δευτερόλεπτα, με μια ευχή, μια ελπίδα και μια υπόσχεση στον εαυτό μας: Το 2016 να είναι καλύτερο.