Τα λάθη που κάνεις στην πρώτη γνωριμία
Τι κάνεις λάθος και κάθε φορά που γνωρίζεις καινούριους ανθρώπους είναι λες κι έχεις τον ανθρωποδιώχτη; Είμαστε εδώ για να σου πούμε.
Δε λες κουβέντα…
Ναι, όλοι το ξέρουμε ότι υπάρχουν ντροπαλοί άνθρωποι, που χρειάζονται πρώτα να σε γνωρίσουν για να σταματήσουν να ντρέπονται, να «πάρουν μπρος» και να ξεκινήσουν να μιλάνε. Δυστυχώς για όλους μας (ντροπαλούς και μη) αυτοί οι άνθρωποι δεν φαίνονται συμπαθητικοί με την πρώτη ματιά. Σε προχωρημένες, δε περιπτώσεις, φαίνονται από σνομπ έως και αντιπαθείς. Πάρε βαθιά ανάσα, χαμογέλα και βάλε τα δυνατά σου να πεις δυο κουβέντες την πρώτη φορά που θα γνωρίσεις κάποιον. Σκέψου ότι μιλάς σε ένα φίλο σου, συνήθως πιάνει.
«Κι έτσι θάψαμε τον σκύλο μου, τη μέρα που η θεία μου πέθανε από καρκίνο»
Η ακριβώς αντίθετη από την παραπάνω συμπεριφορά, το oversharing όπως το λέγαμε και στο χωριό, είναι, δυστυχώς, εξίσου αντιπαθητική. Μπορεί να το κάνεις επειδή είσαι πραγματικά πολύ εξωστρεφής άνθρωπος, ή μπορεί να το παθαίνεις από άγχος, ακριβώς επειδή πιέζεις τον εαυτό σου να μιλήσει ενώ δε σου βγαίνει φυσικά. Όπως και να ‘χει, δύσκολα κανείς θα θέλει να μάθει την ιστορία της ζωής σου, με κάθε θλιβερή λεπτομέρεια, την πρώτη φορά που θα σε γνωρίσει. Καλύτερα να περιοριστείς στα ακίνδυνα «τι μουσική ακούς».
Δεν κάνεις ερωτήσεις
Μιλώντας για τα ακίνδυνα «τι μουσική ακούς», να θυμίσουμε σε αυτό το σημείο την αξία των ερωτήσεων, και το πόσο αυτές εκτιμώνται στις πρώτες γνωριμίες. Σε όλους μας αρέσει να μιλάμε για τη ζωή/ τις απόψεις/ τις ασχολίες μας, ιδανικά αν ο άλλος μας δώσει την αφορμή ή το έναυσμα, με τη μορφή ερώτησης, ώστε να μη θεωρηθούμε είτε ψώνια που περιαυτολογούν είτε παράφρονες που μιλούν μόνοι τους. Να σημειώσουμε, παρεμπιπτόντως, πως το να απαντάς σε ερώτηση τύπου «τι μουσική ακούς;» ή «από πού είσαι;» χωρίς να ρωτάς στο τέλος «εσύ;» είναι αδιαπραγμάτευτη αγένεια.
Ασχολείσαι μόνο με τον άλλο
Απ’ ό,τι φαίνεται, όλα τα λάθη των πρώτων γνωριμιών βγαίνουν σε αντιθετικά ζευγάρια. Στον αντίποδα, λοιπόν, του να μην κάνεις ερωτήσεις, είναι το να μιλάς λες και είσαι ο ψυχαναλυτής του ανθρώπου που γνωρίζεις, μόνο με ερωτήσεις και γενικότητες ή σχόλια πάνω στις απαντήσεις του. Σου έχει τύχει ποτέ να βρεθείς σε παρέα με άνθρωπο για τον οποίο στο τέλος της βραδιάς δεν ήξερες απολύτως τίποτα; Τον συμπάθησες; Αυτό ακριβώς λέμε.
Γκρινιάζεις υπερβολικά πολύ
Ναι, ξέρουμε, πάλι σου τέλειωσε ο μισθός 15 του μηνού και κάποιος μίλησε για την κρίση και σου άνοιξε το στόμα, ή πάλι σε φτύνει ο Τάκης και δεν απαντάει στα μηνύματά σου, και άνθρωπος είσαι, άμα δεν τα πεις θα σκάσεις. Και πες τα, δε λέμε, αν μπορείς να τα διακωμωδήσεις λίγο, ή να κάνεις μια ψύχραιμη κουβέντα. Τη σαραντάλεπτη μιζέρια των μονολόγων σου, όμως, καλύτερα να την κρατήσεις για τους κολλητούς σου, που σε συμπαθούν ήδη αρκετά για να την ανεχτούν.
Ναι, όλοι το ξέρουμε ότι υπάρχουν ντροπαλοί άνθρωποι, που χρειάζονται πρώτα να σε γνωρίσουν για να σταματήσουν να ντρέπονται, να «πάρουν μπρος» και να ξεκινήσουν να μιλάνε. Δυστυχώς για όλους μας (ντροπαλούς και μη) αυτοί οι άνθρωποι δεν φαίνονται συμπαθητικοί με την πρώτη ματιά. Σε προχωρημένες, δε περιπτώσεις, φαίνονται από σνομπ έως και αντιπαθείς. Πάρε βαθιά ανάσα, χαμογέλα και βάλε τα δυνατά σου να πεις δυο κουβέντες την πρώτη φορά που θα γνωρίσεις κάποιον. Σκέψου ότι μιλάς σε ένα φίλο σου, συνήθως πιάνει.
«Κι έτσι θάψαμε τον σκύλο μου, τη μέρα που η θεία μου πέθανε από καρκίνο»
Η ακριβώς αντίθετη από την παραπάνω συμπεριφορά, το oversharing όπως το λέγαμε και στο χωριό, είναι, δυστυχώς, εξίσου αντιπαθητική. Μπορεί να το κάνεις επειδή είσαι πραγματικά πολύ εξωστρεφής άνθρωπος, ή μπορεί να το παθαίνεις από άγχος, ακριβώς επειδή πιέζεις τον εαυτό σου να μιλήσει ενώ δε σου βγαίνει φυσικά. Όπως και να ‘χει, δύσκολα κανείς θα θέλει να μάθει την ιστορία της ζωής σου, με κάθε θλιβερή λεπτομέρεια, την πρώτη φορά που θα σε γνωρίσει. Καλύτερα να περιοριστείς στα ακίνδυνα «τι μουσική ακούς».
Δεν κάνεις ερωτήσεις
Μιλώντας για τα ακίνδυνα «τι μουσική ακούς», να θυμίσουμε σε αυτό το σημείο την αξία των ερωτήσεων, και το πόσο αυτές εκτιμώνται στις πρώτες γνωριμίες. Σε όλους μας αρέσει να μιλάμε για τη ζωή/ τις απόψεις/ τις ασχολίες μας, ιδανικά αν ο άλλος μας δώσει την αφορμή ή το έναυσμα, με τη μορφή ερώτησης, ώστε να μη θεωρηθούμε είτε ψώνια που περιαυτολογούν είτε παράφρονες που μιλούν μόνοι τους. Να σημειώσουμε, παρεμπιπτόντως, πως το να απαντάς σε ερώτηση τύπου «τι μουσική ακούς;» ή «από πού είσαι;» χωρίς να ρωτάς στο τέλος «εσύ;» είναι αδιαπραγμάτευτη αγένεια.
Ασχολείσαι μόνο με τον άλλο
Απ’ ό,τι φαίνεται, όλα τα λάθη των πρώτων γνωριμιών βγαίνουν σε αντιθετικά ζευγάρια. Στον αντίποδα, λοιπόν, του να μην κάνεις ερωτήσεις, είναι το να μιλάς λες και είσαι ο ψυχαναλυτής του ανθρώπου που γνωρίζεις, μόνο με ερωτήσεις και γενικότητες ή σχόλια πάνω στις απαντήσεις του. Σου έχει τύχει ποτέ να βρεθείς σε παρέα με άνθρωπο για τον οποίο στο τέλος της βραδιάς δεν ήξερες απολύτως τίποτα; Τον συμπάθησες; Αυτό ακριβώς λέμε.
Γκρινιάζεις υπερβολικά πολύ
Ναι, ξέρουμε, πάλι σου τέλειωσε ο μισθός 15 του μηνού και κάποιος μίλησε για την κρίση και σου άνοιξε το στόμα, ή πάλι σε φτύνει ο Τάκης και δεν απαντάει στα μηνύματά σου, και άνθρωπος είσαι, άμα δεν τα πεις θα σκάσεις. Και πες τα, δε λέμε, αν μπορείς να τα διακωμωδήσεις λίγο, ή να κάνεις μια ψύχραιμη κουβέντα. Τη σαραντάλεπτη μιζέρια των μονολόγων σου, όμως, καλύτερα να την κρατήσεις για τους κολλητούς σου, που σε συμπαθούν ήδη αρκετά για να την ανεχτούν.
