44 σκέψεις που μάλλον θα κάνεις στο πρώτο ραντεβού
«Λες να είναι κανάς ψυχοπαθής;» και άλλα αμήχανα, αγχωτικά και εξαιρετικά γλυκούλικα πράγματα που θα σκεφτείς στο πρώτο ραντεβού.
της Ηρώς Κουνάδη
Κάποιες φορές πετυχημένα, κάποιες κωμικοτραγικά, τα πρώτα ραντεβού είναι αγχωτικά όταν τα ζεις, διασκεδαστικά όταν τα θυμάσαι. Κι αυτές οι σκέψεις θα περάσουν μάλλον από το μυαλό σου, κάπως –ή ακριβώς– έτσι.
- Πού να προτείνω να πάμε; Κάτι χαλαρό, να μπορούμε να μιλάμε, να μην έχει πολύ δυνατά μουσική, όχι πανάκριβο, μην έρθει σε δύσκολη θέση…
- Να έχει και εύκολο πάρκινγκ, μην αργήσω, να μην είναι και τίγκα κόσμο, να βρούμε να κάτσουμε, μην είναι για φαΐ, πολύ στημένο, λες και παίζουμε σε αμερικάνικη ταινία…
- Μόνο το καταφύγιο στην Πάρνηθα πληροί όλα αυτά τα κριτήρια.
- Ουφ, θα προτείνω απλά το στέκι μου.
- Κι αν πέσουμε πάνω σε ολόκληρη την παρέα;
- Θα πω «όπου θες» και θα τ’ αφήσω πάνω του/ της.
- Ναι, φυσικά κι απάντησε «δεν έχω πρόβλημα, όπου θες εσύ».
- Πφφφ, «να βρεθούμε Μοναστηράκι και βλέπουμε;». Μπράβο ηλίθιε, να δω πού θα παρκάρεις.
- Μήπως να έπαιρνα μετρό; Αλλά θα πρέπει τα Μεσάνυχτα να γίνω κολοκύθα.
- Τι να βάλω; Κάτι κάζουαλ, μη δείχνει ότι το πολυσκέφτηκα κιόλας, αλλά μην φαίνεται και θείτσικο.
- Και τι θα λέμε όλο το βράδυ, Χριστέ μου;
- Παραέβαλα άρωμα; Ή μου μυρίζει ο χώρος; Κάτσε να ανοίξω κανένα παράθυρο…
- Προφυλακτικά να πάρω; Ή θα φανώ ότι περίμενα σεξ από το πρώτο ραντεβού;
- Θα πάρω. Στο κάτω κάτω, αν φτάσουμε ως εκεί, το περίμενε κι ο άλλος/η. Καλύτερα προετοιμασμένος, παρά μετανιωμένος.
- Λέει κάτι ο νόμος του Μέρφι για τους ανθρώπους που τα μαλλιά τους στρώνουν μόνο τις μέρες που δε βγαίνουν από το σπίτι;
- Λες να είναι κανάς ψυχοπαθής;
- Νωρίς έφτασα, θα φανώ απελπισμένος/η τώρα. Ας κάνω μια βόλτα το τετράγωνο.
- Μην ανάψεις τσιγάρο, θα βρωμάς.
- Δεν μπορώ, έχω άγχος, θα πάρω καμιά τσίχλα αν είναι.
- Ωχ, έρχεται. Άσε τις τσίχλες, χαμογέλα, παιξ’ το κουλ, παιξ’ το κουλ.
- Φιου, ωραία, χαλαρά χαιρετηθήκαμε, πάμε, το ‘χουμε, δεξί πόδι, αριστερό πόδι, πες κανά αστειάκι να σπάσεις τον πάγο.
- Κρυάδα ήταν, γέλασε όμως, σημαίνει αυτό ότι γουστάρει ήδη ή είναι απλά ευγενικός/η;
- Να, μαγαζί με άδεια τραπέζια, πες να κάτσουμε, πες να κάτσουμε, δε γίνεται άλλο με το ξέπνοο περπάτημα, να πιούμε κάτι να χαλαρώσουμε.
- Έρχεται ο σερβιτόρος, χαμογέλα να φανείς χαλαρός και ευγενικός, σου λέει τσεκάρει ο άλλος τη συμπεριφορά σου στους σερβιτόρους για να κόψει τι άνθρωπος είσαι.
- Να πω για τη σειρά που με έχει σκαλώσει, ή θα της φανεί νερντουλίστικη; Θα ρωτήσω πρώτα τι βλέπει.
- Οι άνθρωποι παλιά, που δεν είχαν σειρές και μουσικές, πώς έσπαγαν τον πάγο;
- Τι έλεγαν, «το καινούριο του Σαίξπηρ το είδες;». Χαρ χαρ χαρ, θα της το πω αυτό, καλό ήταν.
- Γαμώτο, σκέτο χαμόγελο; Αφού ήταν καλό… Άλλο θέμα, άλλο θέμα.
- Θα μιλήσω για ταξίδια, πιάνει πάντα.
- Φιου, έπιασε.
- Ωραία, κυλάει επιτέλους.
- Τελείωσε το ποτό του, να προτείνω να πάρουμε κι άλλα ή θα με πει αλκοολικιά;
- Από την άλλη, κρίμα θα είναι να φύγουμε από τώρα.
- Ας με πει αλκοολικιά, θα το πω.
- Αφού περνάω ωραία. Στο κάτω κάτω, να το εκτιμήσει θα ‘πρεπε.
- Νομίζω μέθυσα λιγάκι.
- Να της πω να την πάω σπίτι, ή θα φανώ λιγούρι που περιμένει πρόσκληση να ανέβει πάνω;
- Είναι πολύ λεπτή τελικά η γραμμή μεταξύ λιγουριού και τσέντλεμαν.
- Κι αν δεν το πω, και με πει φλώρο;
- Καλύτερα λιγούρης, παρά φλώρος.
- Ωπ, φτάαασαμε.
- Ναι, ναι κι εγώ πολύ ωραία πέρασα, πρόσκληση δεν έχει, ε;
- Λίγο φασωματάκι έστω;
- Φιλί και καληνύχτα, σκέτος τσέντλεμαν, ελπίζω να μην κάνει καμιά βδομάδα τώρα να στείλει.
Κάποιες φορές πετυχημένα, κάποιες κωμικοτραγικά, τα πρώτα ραντεβού είναι αγχωτικά όταν τα ζεις, διασκεδαστικά όταν τα θυμάσαι. Κι αυτές οι σκέψεις θα περάσουν μάλλον από το μυαλό σου, κάπως –ή ακριβώς– έτσι.
- Πού να προτείνω να πάμε; Κάτι χαλαρό, να μπορούμε να μιλάμε, να μην έχει πολύ δυνατά μουσική, όχι πανάκριβο, μην έρθει σε δύσκολη θέση…
- Να έχει και εύκολο πάρκινγκ, μην αργήσω, να μην είναι και τίγκα κόσμο, να βρούμε να κάτσουμε, μην είναι για φαΐ, πολύ στημένο, λες και παίζουμε σε αμερικάνικη ταινία…
- Μόνο το καταφύγιο στην Πάρνηθα πληροί όλα αυτά τα κριτήρια.
- Ουφ, θα προτείνω απλά το στέκι μου.
- Κι αν πέσουμε πάνω σε ολόκληρη την παρέα;
- Θα πω «όπου θες» και θα τ’ αφήσω πάνω του/ της.
- Ναι, φυσικά κι απάντησε «δεν έχω πρόβλημα, όπου θες εσύ».
- Πφφφ, «να βρεθούμε Μοναστηράκι και βλέπουμε;». Μπράβο ηλίθιε, να δω πού θα παρκάρεις.
- Μήπως να έπαιρνα μετρό; Αλλά θα πρέπει τα Μεσάνυχτα να γίνω κολοκύθα.
- Τι να βάλω; Κάτι κάζουαλ, μη δείχνει ότι το πολυσκέφτηκα κιόλας, αλλά μην φαίνεται και θείτσικο.
- Και τι θα λέμε όλο το βράδυ, Χριστέ μου;
- Παραέβαλα άρωμα; Ή μου μυρίζει ο χώρος; Κάτσε να ανοίξω κανένα παράθυρο…
- Προφυλακτικά να πάρω; Ή θα φανώ ότι περίμενα σεξ από το πρώτο ραντεβού;
- Θα πάρω. Στο κάτω κάτω, αν φτάσουμε ως εκεί, το περίμενε κι ο άλλος/η. Καλύτερα προετοιμασμένος, παρά μετανιωμένος.
- Λέει κάτι ο νόμος του Μέρφι για τους ανθρώπους που τα μαλλιά τους στρώνουν μόνο τις μέρες που δε βγαίνουν από το σπίτι;
- Λες να είναι κανάς ψυχοπαθής;
- Νωρίς έφτασα, θα φανώ απελπισμένος/η τώρα. Ας κάνω μια βόλτα το τετράγωνο.
- Μην ανάψεις τσιγάρο, θα βρωμάς.
- Δεν μπορώ, έχω άγχος, θα πάρω καμιά τσίχλα αν είναι.
- Ωχ, έρχεται. Άσε τις τσίχλες, χαμογέλα, παιξ’ το κουλ, παιξ’ το κουλ.
- Φιου, ωραία, χαλαρά χαιρετηθήκαμε, πάμε, το ‘χουμε, δεξί πόδι, αριστερό πόδι, πες κανά αστειάκι να σπάσεις τον πάγο.
- Κρυάδα ήταν, γέλασε όμως, σημαίνει αυτό ότι γουστάρει ήδη ή είναι απλά ευγενικός/η;
- Να, μαγαζί με άδεια τραπέζια, πες να κάτσουμε, πες να κάτσουμε, δε γίνεται άλλο με το ξέπνοο περπάτημα, να πιούμε κάτι να χαλαρώσουμε.
- Έρχεται ο σερβιτόρος, χαμογέλα να φανείς χαλαρός και ευγενικός, σου λέει τσεκάρει ο άλλος τη συμπεριφορά σου στους σερβιτόρους για να κόψει τι άνθρωπος είσαι.
- Να πω για τη σειρά που με έχει σκαλώσει, ή θα της φανεί νερντουλίστικη; Θα ρωτήσω πρώτα τι βλέπει.
- Οι άνθρωποι παλιά, που δεν είχαν σειρές και μουσικές, πώς έσπαγαν τον πάγο;
- Τι έλεγαν, «το καινούριο του Σαίξπηρ το είδες;». Χαρ χαρ χαρ, θα της το πω αυτό, καλό ήταν.
- Γαμώτο, σκέτο χαμόγελο; Αφού ήταν καλό… Άλλο θέμα, άλλο θέμα.
- Θα μιλήσω για ταξίδια, πιάνει πάντα.
- Φιου, έπιασε.
- Ωραία, κυλάει επιτέλους.
- Τελείωσε το ποτό του, να προτείνω να πάρουμε κι άλλα ή θα με πει αλκοολικιά;
- Από την άλλη, κρίμα θα είναι να φύγουμε από τώρα.
- Ας με πει αλκοολικιά, θα το πω.
- Αφού περνάω ωραία. Στο κάτω κάτω, να το εκτιμήσει θα ‘πρεπε.
- Νομίζω μέθυσα λιγάκι.
- Να της πω να την πάω σπίτι, ή θα φανώ λιγούρι που περιμένει πρόσκληση να ανέβει πάνω;
- Είναι πολύ λεπτή τελικά η γραμμή μεταξύ λιγουριού και τσέντλεμαν.
- Κι αν δεν το πω, και με πει φλώρο;
- Καλύτερα λιγούρης, παρά φλώρος.
- Ωπ, φτάαασαμε.
- Ναι, ναι κι εγώ πολύ ωραία πέρασα, πρόσκληση δεν έχει, ε;
- Λίγο φασωματάκι έστω;
- Φιλί και καληνύχτα, σκέτος τσέντλεμαν, ελπίζω να μην κάνει καμιά βδομάδα τώρα να στείλει.
