Παιξ’ το δύσκολος: Τα υπέρ και τα κατά
Θέλουμε πάντα αυτό που δεν μπορούμε να έχουμε; Οι περισσότεροι θα έλεγαν πως ναι, αλλά ποιο είναι το τίμημα;
Πολλές φορές βρισκόμαστε στην άβολη θέση να συνειδητοποιούμε ότι μας αρέσει ένα άτομο, αλλά δεν ξέρουμε γιατί. Μπορεί να μην μας έχει δώσει ξεκάθαρα μηνύματα, μπορεί ακόμα και να δυσκολευόμαστε να καταλάβουμε τι ακριβώς είναι αυτό που μας γοήτευσε εξαρχής. Μας αρέσει, λοιπόν, αυτό το άτομο για οποιονδήποτε άλλο λόγο εκτός του ότι το… παίζει δύσκολο; Και πόση επιτυχία έχει τελικά αυτό το παιχνίδι;
Σύμφωνα με έρευνες, οι μεγαλύτεροι κερδισμένοι αυτού του κόλπου είναι οι γυναίκες. Πέρα από το ότι οι άντρες ιντριγκάρονται περισσότερο, λέγεται ότι η γυναίκα που «αντιστέκεται» για λίγο καιρό δίνει την εντύπωση πως αξίζει περισσότερη προσπάθεια για να κατακτηθεί, συνεπώς είναι πιο επιθυμητή. Εκτός από αυτό, είναι ένας καλός τρόπος για να τεθούν κάποια όρια από την πλευρά της γυναίκας –συγκεκριμένα ότι δεν πέφτει στο κρεβάτι με τον πρώτο τυχόντα.
Τι συμβαίνει όμως με τους άντρες; Αν ένας άντρας αποφασίσει να φανεί δυσπρόσιτος, να στέλνει ανάμεικτα σινιάλα, ακόμα και να δείξει ξεκάθαρα ότι δεν σε βρίσκει και την πιο ενδιαφέρουσα κοπέλα στον κόσμο; Ισχύει, άραγε, το παλιό ρητό πως όσο σε φτύνουν, τόσο κολλάς;
Περιέργως, φαίνεται πως ναι. Οι γυναίκες έχει αποδειχθεί πως αντιδρούν εξίσου καλά (βλέπε, εγωιστικά) στην πιθανότητα της απόρριψης, και όταν νιώσουν πως χρειάζεται να κοπιάσουν περισσότερο για να κερδίσουν την προσοχή κάποιου, είναι ικανές να πέσουν με τα μούτρα. Διατηρώντας ένα μυστήριο για τα συναισθήματά του, ο άντρας μπορεί να κάνει την γυναίκα να τον σκέφτεται συχνά, και η έλξη όλο και μεγαλώνει.
Στον αντίποδα, όμως, είναι μια τακτική που χρειάζεται προσοχή. Σε ένα σενάριο, για παράδειγμα, που και οι δύο προσπαθούν να το παίξουν δύσκολοι, μάλλον δεν θα προκύψει τίποτα. Η ηλικία, επίσης, είναι ένας μεγάλος παράγοντας. Πολλοί άντρες είναι πρόθυμοι να δικαιολογήσουν μια τέτοια συμπεριφορά σε μια νεότερη κοπέλα, και να ευχαριστηθούν όλο το «κυνήγι» που πρέπει να κάνουν. Έπειτα από κάποια ηλικία, όμως, κατά γενική ομολογία το να παίζεις παιχνίδια στο φλερτ είναι σημάδι ανωριμότητας και ανασφάλειας.
Και μετά μπαίνει και το ζήτημα κάτω από το κοινωνικό μικροσκόπιο, και το πράγμα μπλέκεται ακόμα περισσότερο. Πολλές γυναίκες έχουν γαλουχηθεί με την ιδέα ότι μια κυρία οφείλει να το παίζει δύσκολη, καθώς το να εκφράσει ελεύθερα το ενδιαφέρον της για έναν άντρα θα την κακοχαρακτηρίσει. Οι άντρες μεγαλώνουν με την πεποίθηση πως πρέπει να είναι οι κυνηγοί, κι όταν μία γυναίκα είναι ανοιχτή απέναντί τους, νιώθουν τον εγωισμό τους να πληγώνεται. Ακόμα χειρότερα, στην περίπτωση που μια γυναίκα όντως δεν ενδιαφέρεται, πολλοί άντρες προτιμούν να πιστέψουν ότι το «όχι» σημαίνει «πείσε με».
Φτάνοντας, λοιπόν, στο μεγάλο ερώτημα, αν μας αρέσει κάποιος ή αν μας αρέσει απλά επειδή νιώθουμε ότι δεν μπορούμε να τον αποκτήσουμε, πώς πρέπει να πράξουμε; Να συνεχίσουμε να δείχνουμε ενδιαφέρον, ελπίζοντας πως κάποτε θα αποφασίσει να μας ανοιχτεί, ή να προχωρήσουμε σε άλλες, πολύ πιο προσβάσιμες επιλογές; Στο τέλος, όλα είναι θέμα επιλογών… και του πόση όρεξη έχουμε για παιχνιδάκια.
Θ.Δ.
Σύμφωνα με έρευνες, οι μεγαλύτεροι κερδισμένοι αυτού του κόλπου είναι οι γυναίκες. Πέρα από το ότι οι άντρες ιντριγκάρονται περισσότερο, λέγεται ότι η γυναίκα που «αντιστέκεται» για λίγο καιρό δίνει την εντύπωση πως αξίζει περισσότερη προσπάθεια για να κατακτηθεί, συνεπώς είναι πιο επιθυμητή. Εκτός από αυτό, είναι ένας καλός τρόπος για να τεθούν κάποια όρια από την πλευρά της γυναίκας –συγκεκριμένα ότι δεν πέφτει στο κρεβάτι με τον πρώτο τυχόντα.
Τι συμβαίνει όμως με τους άντρες; Αν ένας άντρας αποφασίσει να φανεί δυσπρόσιτος, να στέλνει ανάμεικτα σινιάλα, ακόμα και να δείξει ξεκάθαρα ότι δεν σε βρίσκει και την πιο ενδιαφέρουσα κοπέλα στον κόσμο; Ισχύει, άραγε, το παλιό ρητό πως όσο σε φτύνουν, τόσο κολλάς;
Περιέργως, φαίνεται πως ναι. Οι γυναίκες έχει αποδειχθεί πως αντιδρούν εξίσου καλά (βλέπε, εγωιστικά) στην πιθανότητα της απόρριψης, και όταν νιώσουν πως χρειάζεται να κοπιάσουν περισσότερο για να κερδίσουν την προσοχή κάποιου, είναι ικανές να πέσουν με τα μούτρα. Διατηρώντας ένα μυστήριο για τα συναισθήματά του, ο άντρας μπορεί να κάνει την γυναίκα να τον σκέφτεται συχνά, και η έλξη όλο και μεγαλώνει.
Στον αντίποδα, όμως, είναι μια τακτική που χρειάζεται προσοχή. Σε ένα σενάριο, για παράδειγμα, που και οι δύο προσπαθούν να το παίξουν δύσκολοι, μάλλον δεν θα προκύψει τίποτα. Η ηλικία, επίσης, είναι ένας μεγάλος παράγοντας. Πολλοί άντρες είναι πρόθυμοι να δικαιολογήσουν μια τέτοια συμπεριφορά σε μια νεότερη κοπέλα, και να ευχαριστηθούν όλο το «κυνήγι» που πρέπει να κάνουν. Έπειτα από κάποια ηλικία, όμως, κατά γενική ομολογία το να παίζεις παιχνίδια στο φλερτ είναι σημάδι ανωριμότητας και ανασφάλειας.
Και μετά μπαίνει και το ζήτημα κάτω από το κοινωνικό μικροσκόπιο, και το πράγμα μπλέκεται ακόμα περισσότερο. Πολλές γυναίκες έχουν γαλουχηθεί με την ιδέα ότι μια κυρία οφείλει να το παίζει δύσκολη, καθώς το να εκφράσει ελεύθερα το ενδιαφέρον της για έναν άντρα θα την κακοχαρακτηρίσει. Οι άντρες μεγαλώνουν με την πεποίθηση πως πρέπει να είναι οι κυνηγοί, κι όταν μία γυναίκα είναι ανοιχτή απέναντί τους, νιώθουν τον εγωισμό τους να πληγώνεται. Ακόμα χειρότερα, στην περίπτωση που μια γυναίκα όντως δεν ενδιαφέρεται, πολλοί άντρες προτιμούν να πιστέψουν ότι το «όχι» σημαίνει «πείσε με».
Φτάνοντας, λοιπόν, στο μεγάλο ερώτημα, αν μας αρέσει κάποιος ή αν μας αρέσει απλά επειδή νιώθουμε ότι δεν μπορούμε να τον αποκτήσουμε, πώς πρέπει να πράξουμε; Να συνεχίσουμε να δείχνουμε ενδιαφέρον, ελπίζοντας πως κάποτε θα αποφασίσει να μας ανοιχτεί, ή να προχωρήσουμε σε άλλες, πολύ πιο προσβάσιμες επιλογές; Στο τέλος, όλα είναι θέμα επιλογών… και του πόση όρεξη έχουμε για παιχνιδάκια.
Θ.Δ.
