Τα σημάδια ότι φέρεσαι απελπισμένα
Μήπως έχεις ξεπεράσει το στάδιο του απλού ενδιαφέροντος, κι άρχισες να φέρεσαι απελπισμένα; Διάβασε παρακάτω για να μάθεις!
Αν υπάρχει ένα πράγμα που θα ξενερώσει έναν άντρα αμέσως – ή και οποιονδήποτε άνθρωπο, ειλικρινά – είναι η απελπισία. Και η απελπισία, δυστυχώς, είναι ένα συναίσθημα που όλοι ζούμε πού και πού… και βρωμάει από χιλιόμετρα. Αν λοιπόν νιώσεις να ταυτίζεσαι με περισσότερα στην παρακάτω λίστα απ’ όσα νιώθεις άνετα, μάλλον ήρθε η ώρα να κάνεις ένα βήμα πίσω και να κρατήσεις λίγη απόσταση. Θα κάνει καλό και στους δυο σας, και ίσως του δώσει έναν λόγο να σου τηλεφωνήσει εκείνος μια φορά…
*Του στέλνεις συνέχεια μηνύματα. Απανωτά, χωρίς ειρμό, και χωρίς καμία απολύτως λογική. Κι ελπίζουμε μέσα σ’ αυτά τα μηνύματα να μην τον ρωτάς γιατί δεν σου απαντάει συντομότερα.
*Όταν λες ψέματα πως σου αρέσουν τα ίδια πράγματα μ’ εκείνον. Δεν δούλεψε ποτέ, και κάθε φορά θα το ανακαλύψει. Δεν έχεις ακούσει ότι οι διαφορές μας είναι αυτές που μας κάνουν ενδιαφέροντες;
*Όταν του κάνεις like σε κάθε τι που ανεβάζει στα social media. Σοβαρά, σταμάτα να το κάνεις αυτό, είναι σούπερ τρομακτικό.
*Μην αρχίσεις να κάνεις σχέδια από το πουθενά μαζί του. Ακόμα κι αν είστε όντως μαζί για λίγο καιρό, θα φανεί τουλάχιστον περίεργο να του πεις ότι θα πάτε στον γάμο της ξαδέρφης σου μαζί. Τον Απρίλιο.
*Μην βάλεις τα κλάματα μπροστά του από το πρώτο ραντεβού. Ναι, το κλάμα είναι φυσιολογικό και όλοι κλαίμε, αλλά προς θεού—φύλαξε τα βαριά συναισθήματα αφού έχετε γνωριστεί καλύτερα. (Εξαίρεση: Αν βλέπετε μια από εκείνες τις ταινίες που είναι φτιαγμένες για να προκαλέσουν δάκρυα. Αν είσαι τυχερή, θα πάρει θάρρος και θα κλάψει κι αυτός.)
*Θα κάνουμε πως δεν χρειάστηκε να το πούμε αυτό, γιατί υποθέτουμε πως ξέρεις ότι οι λέξεις γάμος και παιδιά δεν είναι λέξεις που πρέπει να ακούγονται τους πρώτους μήνες μιας σχέσης.
*Όταν κάνεις αυτό: “Με ποιον θα βγεις; Τι ώρα; Πού λέτε να πάτε; Εγώ γιατί δεν μπορώ να έρθω; Και πότε θα σε δω; Μου έλειψες.”
*Το να αποδέχεσαι τις ανασφάλειές σου είναι δείγμα δύναμης. Το να αφήνεις τις ανασφάλειές σου να αρπάζουν τα ηνία και να κατευθύνουν το στόμα σου είναι καταστροφή.
*Προς θεού, μην ανεβάσεις ποτέ φωτογραφία που είστε μαζί χωρίς να του το έχεις πει πρώτα. Και, τέλος…
*…μην του πεις πως τον αγαπάς απλά και μόνο για να τον αναγκάσεις να το πει κι αυτός. Αυτό δεν είναι μονάχα απελπισία. Είναι ψυχοπάθεια.
*Του στέλνεις συνέχεια μηνύματα. Απανωτά, χωρίς ειρμό, και χωρίς καμία απολύτως λογική. Κι ελπίζουμε μέσα σ’ αυτά τα μηνύματα να μην τον ρωτάς γιατί δεν σου απαντάει συντομότερα.
*Όταν λες ψέματα πως σου αρέσουν τα ίδια πράγματα μ’ εκείνον. Δεν δούλεψε ποτέ, και κάθε φορά θα το ανακαλύψει. Δεν έχεις ακούσει ότι οι διαφορές μας είναι αυτές που μας κάνουν ενδιαφέροντες;
*Όταν του κάνεις like σε κάθε τι που ανεβάζει στα social media. Σοβαρά, σταμάτα να το κάνεις αυτό, είναι σούπερ τρομακτικό.
*Μην αρχίσεις να κάνεις σχέδια από το πουθενά μαζί του. Ακόμα κι αν είστε όντως μαζί για λίγο καιρό, θα φανεί τουλάχιστον περίεργο να του πεις ότι θα πάτε στον γάμο της ξαδέρφης σου μαζί. Τον Απρίλιο.
*Μην βάλεις τα κλάματα μπροστά του από το πρώτο ραντεβού. Ναι, το κλάμα είναι φυσιολογικό και όλοι κλαίμε, αλλά προς θεού—φύλαξε τα βαριά συναισθήματα αφού έχετε γνωριστεί καλύτερα. (Εξαίρεση: Αν βλέπετε μια από εκείνες τις ταινίες που είναι φτιαγμένες για να προκαλέσουν δάκρυα. Αν είσαι τυχερή, θα πάρει θάρρος και θα κλάψει κι αυτός.)
*Θα κάνουμε πως δεν χρειάστηκε να το πούμε αυτό, γιατί υποθέτουμε πως ξέρεις ότι οι λέξεις γάμος και παιδιά δεν είναι λέξεις που πρέπει να ακούγονται τους πρώτους μήνες μιας σχέσης.
*Όταν κάνεις αυτό: “Με ποιον θα βγεις; Τι ώρα; Πού λέτε να πάτε; Εγώ γιατί δεν μπορώ να έρθω; Και πότε θα σε δω; Μου έλειψες.”
*Το να αποδέχεσαι τις ανασφάλειές σου είναι δείγμα δύναμης. Το να αφήνεις τις ανασφάλειές σου να αρπάζουν τα ηνία και να κατευθύνουν το στόμα σου είναι καταστροφή.
*Προς θεού, μην ανεβάσεις ποτέ φωτογραφία που είστε μαζί χωρίς να του το έχεις πει πρώτα. Και, τέλος…
*…μην του πεις πως τον αγαπάς απλά και μόνο για να τον αναγκάσεις να το πει κι αυτός. Αυτό δεν είναι μονάχα απελπισία. Είναι ψυχοπάθεια.
