Μήπως προσπαθείς μόνο εσύ σ’ αυτή την σχέση;
Μήπως η σχέση σου δεν σου προσφέρει αυτά που θες, αλλά συνεχίζεις να πιέζεις τον εαυτό σου, προσπαθώντας υπερβολικά;
Πολλές φορές, ακόμα και οι καλύτεροι από εμάς, θα πέσουμε στην παγίδα του να προσπαθούμε απελπισμένα να κάνουμε μια σχέση να δουλέψει, παρά το γεγονός ότι το άλλο άτομο δεν φαίνεται να έχει και τόση όρεξη. Μήπως όμως φτάνουμε σε σημείο να προσπαθούμε υπερβολικά; Και ποια είναι τα σημάδια ότι όντως έχουμε καταλήξει να νοιαζόμαστε υπερβολικά για μια σχέση που – εμφανώς – δεν πρόκειται να δουλέψει;
Προσπαθούμε να δικαιολογήσουμε κακές συμπεριφορές
Είναι καλό να προσπαθούμε να υπερασπιστούμε τον/την σύντροφό μας, αλλά όταν αρχίζουμε να βρίσκουμε δικαιολογίες για την κακή του συμπεριφορά απέναντί μας, αυτό δεν ονομάζεται πια σχέση—μάλλον σύνδρομο Στοκχόλμης.
Αναλύουμε υπερβολικά τα πάντα
Η υπερβολική ανάλυση δεν κάνει ποτέ καλό. Αν δεν μπορούμε να απολαύσουμε την σχέση μας, χωρίς να χαλάμε κάθε στιγμή προσπαθώντας να βρούμε κρυφά νοήματα, υπάρχει πρόβλημα. Και πολύ πιθανό είναι να ξεκίνησε από τον/την σύντροφό μας.
Νιώθουμε συνέχεια πως δεν έχουμε δύναμη
Οι σχέσεις είναι δούναι και λαβείν. Και αν νιώθουμε ανίκανοι να δώσουμε κάτι, ή αν είμαστε τόσο εξαρτημένοι από το άλλο άτομο, το πρώτο πράγμα που πρέπει να κάνουμε είναι να σκεφτούμε καλά ποιες είναι οι προτεραιότητές μας, και ίσως να εκτιμήσουμε τον εαυτό μας λίγο περισσότερο.
Θα παρατούσαμε τα πάντα για εκείνον/η
Όχι. Εκατό φορές όχι. Σε μια σωστή σχέση, ο καθένας μπορεί (και πρέπει) να έχει τον χρόνο του και τον χώρο του. Αν νιώθουμε ότι θα παρατούσαμε τα πάντα για να περάσουμε χρόνο με τον/την σύντροφό μας, σημαίνει πως αυτή η σχέση μας γεμίζει ανασφάλεια.
Δεν το βλέπουμε τόσο σαν σχέση, όσο σαν δέσμευση
Ναι, σίγουρα. Αν μια σχέση πάει καλά, είναι πολύ λογικό στο μέλλον να σοβαρέψει ακόμα περισσότερο. Αυτό δεν σημαίνει πως είναι υγιές να έχουμε στο μυαλό μας την κατάληξη, αντί να προσπαθούμε να περνάμε καλά. Και αυτό, πολλές φορές, μας κάνει να φερόμαστε παράλογα. Πόσες φορές έχουμε δει κόσμο πρακτικά να απαιτεί από τους συντρόφους του να ικανοποιήσουν όλες τις ανάγκες του, αντί να αφήσει την σχέση να κυλήσει φυσικά; Θέλουμε σίγουρα να γίνουμε αυτό το άτομο;
Προσπαθούμε να δικαιολογήσουμε κακές συμπεριφορές
Είναι καλό να προσπαθούμε να υπερασπιστούμε τον/την σύντροφό μας, αλλά όταν αρχίζουμε να βρίσκουμε δικαιολογίες για την κακή του συμπεριφορά απέναντί μας, αυτό δεν ονομάζεται πια σχέση—μάλλον σύνδρομο Στοκχόλμης.
Αναλύουμε υπερβολικά τα πάντα
Η υπερβολική ανάλυση δεν κάνει ποτέ καλό. Αν δεν μπορούμε να απολαύσουμε την σχέση μας, χωρίς να χαλάμε κάθε στιγμή προσπαθώντας να βρούμε κρυφά νοήματα, υπάρχει πρόβλημα. Και πολύ πιθανό είναι να ξεκίνησε από τον/την σύντροφό μας.
Νιώθουμε συνέχεια πως δεν έχουμε δύναμη
Οι σχέσεις είναι δούναι και λαβείν. Και αν νιώθουμε ανίκανοι να δώσουμε κάτι, ή αν είμαστε τόσο εξαρτημένοι από το άλλο άτομο, το πρώτο πράγμα που πρέπει να κάνουμε είναι να σκεφτούμε καλά ποιες είναι οι προτεραιότητές μας, και ίσως να εκτιμήσουμε τον εαυτό μας λίγο περισσότερο.
Θα παρατούσαμε τα πάντα για εκείνον/η
Όχι. Εκατό φορές όχι. Σε μια σωστή σχέση, ο καθένας μπορεί (και πρέπει) να έχει τον χρόνο του και τον χώρο του. Αν νιώθουμε ότι θα παρατούσαμε τα πάντα για να περάσουμε χρόνο με τον/την σύντροφό μας, σημαίνει πως αυτή η σχέση μας γεμίζει ανασφάλεια.
Δεν το βλέπουμε τόσο σαν σχέση, όσο σαν δέσμευση
Ναι, σίγουρα. Αν μια σχέση πάει καλά, είναι πολύ λογικό στο μέλλον να σοβαρέψει ακόμα περισσότερο. Αυτό δεν σημαίνει πως είναι υγιές να έχουμε στο μυαλό μας την κατάληξη, αντί να προσπαθούμε να περνάμε καλά. Και αυτό, πολλές φορές, μας κάνει να φερόμαστε παράλογα. Πόσες φορές έχουμε δει κόσμο πρακτικά να απαιτεί από τους συντρόφους του να ικανοποιήσουν όλες τις ανάγκες του, αντί να αφήσει την σχέση να κυλήσει φυσικά; Θέλουμε σίγουρα να γίνουμε αυτό το άτομο;
