Μήπως παίρνεις περισσότερα από όσα δίνεις;
Οι σχέσεις είναι δούναι και λαβείν, όμως υπάρχουν άτομα που δεν μπορούν να το καταλάβουν αυτό. Μήπως είσαι κι εσύ ένα από αυτά;
Το ακούμε συχνά. Υπάρχουν άνθρωποι που μπορούν να χαρακτηριστούν μονάχα ως… συναισθηματικά βαμπίρ στις σχέσεις τους. Αυτοί που ξέρουν μόνο να παίρνουν, χωρίς να δίνουν. Και έχουμε πει πως δεν χρειαζόμαστε τέτοιους ανθρώπους στην ζωή μας. Αυτό που δεν έχουμε αναλύσει όμως είναι κατά πόσο είμαστε κι εμείς λιγάκι ένοχοι μερικές φορές. Ώρα να δούμε λοιπόν όλα τα σημάδια που δείχνουν ότι είμαστε κι εμείς άνθρωποι που παίρνουν, μα ξεχνούν να δώσουν.
Μιλάμε περισσότερο απ’ όσο ακούμε
Μπορεί να πιστεύουμε ότι ακούμε, και ότι είμαστε παρόντες στις σχέσεις μας, αλλά κάποιος που ειλικρινά ακούει τους άλλους προσπαθεί να καταλάβει τα συναισθήματα των άλλων, να μπει στη θέση τους και να απαντήσει με σωστό τρόπο. Αν κάποιος μας μιλάει και την ίδια στιγμή σκεφτόμαστε τι θα του απαντήσουμε ή – ακόμα χειρότερα – αν παρατηρήσουμε ότι δεν γνωρίζουμε και τόσα πολλά για τους φίλους μας, ενώ αυτοί φαίνεται να ξέρουν τα πάντα για εμάς, μάλλον πρέπει ν’ αρχίσουμε να τους ακούμε πιο προσεκτικά.
Δεν ανταποκρινόμαστε σύντομα (ή και καθόλου)
Όταν έχουμε ανάγκη κάποιον άνθρωπο, ζητάμε την βοήθειά του, και πιστεύουμε ότι είναι ό,τι πιο λογικό να μας την δώσει. Όταν τα πράγματα είναι αντίστροφα, μάλλον δεν είμαστε και οι πιο προσιτοί. Αναπάντητες κλήσεις, μηνύματα που δεν ανοίχτηκαν ποτέ… Αν συμβαίνουν όλα αυτά, πρέπει να αναθεωρήσουμε μερικά πράγματα—προτού χάσουμε τους πιο κοντινούς μας ανθρώπους.
Οι κοντινοί μας άνθρωποι είναι συνέχεια κουρασμένοι
Αν χρειάζεται κάθε άνθρωπος που βρίσκεται κοντά μας να καταναλώνει τόση ενέργεια για να καλύπτει τις ανάγκες μας – χωρίς να λαμβάνει κάτι σε αντάλλαγμα – είναι πολύ λογικό σιγά-σιγά να βλέπουμε τον κύκλο μας να αρχίζει να απομακρύνεται. Ακόμα και οι άνθρωποι με την μεγαλύτερη υπομονή κάποια στιγμή θα σπάσουν.
Οι γνωστοί μας δεν έχουν πλέον απαιτήσεις
Όταν οι άνθρωποι που βρίσκονται δίπλα μας έχουν πια σταματήσει να περιμένουν πράγματα από εμάς, όταν δεν έχουν πλέον συναισθηματικές απαιτήσεις από εμάς, μάλλον το έχουν πάρει απόφαση πως δεν πρόκειται να προσφέρουμε ποτέ κάτι παραπάνω από την παρέα μας – που και αυτή, όπως είπαμε, έχει αρχίσει να τους κουράζει.
Δεν έχουμε μάθε να ακούμε το Όχι
Οι άνθρωποι που έχουν συνηθίσει μόνο να παίρνουν από τους άλλους πιστεύουν πως αυτό είναι ένα κεκτημένο δικαίωμα. Συνεπώς, όταν κάποιος τους αρνηθεί, κλονίζονται. Και θα προσπαθήσουν να πετύχουν τον στόχο τους με κάθε τρόπο. Πιέζοντας ή ακόμα και προσβάλλοντας τους άλλους ανθρώπους, και προσπαθώντας να τους δημιουργήσουν ενοχές. Αν κάθε φορά που ακούτε αυτή την μικρούλα λέξη νιώθετε την ανάγκη να ξεσπάσετε εναντίον αυτού που σας την είπε… υπάρχει πρόβλημα.
Μιλάμε περισσότερο απ’ όσο ακούμε
Μπορεί να πιστεύουμε ότι ακούμε, και ότι είμαστε παρόντες στις σχέσεις μας, αλλά κάποιος που ειλικρινά ακούει τους άλλους προσπαθεί να καταλάβει τα συναισθήματα των άλλων, να μπει στη θέση τους και να απαντήσει με σωστό τρόπο. Αν κάποιος μας μιλάει και την ίδια στιγμή σκεφτόμαστε τι θα του απαντήσουμε ή – ακόμα χειρότερα – αν παρατηρήσουμε ότι δεν γνωρίζουμε και τόσα πολλά για τους φίλους μας, ενώ αυτοί φαίνεται να ξέρουν τα πάντα για εμάς, μάλλον πρέπει ν’ αρχίσουμε να τους ακούμε πιο προσεκτικά.
Δεν ανταποκρινόμαστε σύντομα (ή και καθόλου)
Όταν έχουμε ανάγκη κάποιον άνθρωπο, ζητάμε την βοήθειά του, και πιστεύουμε ότι είναι ό,τι πιο λογικό να μας την δώσει. Όταν τα πράγματα είναι αντίστροφα, μάλλον δεν είμαστε και οι πιο προσιτοί. Αναπάντητες κλήσεις, μηνύματα που δεν ανοίχτηκαν ποτέ… Αν συμβαίνουν όλα αυτά, πρέπει να αναθεωρήσουμε μερικά πράγματα—προτού χάσουμε τους πιο κοντινούς μας ανθρώπους.
Οι κοντινοί μας άνθρωποι είναι συνέχεια κουρασμένοι
Αν χρειάζεται κάθε άνθρωπος που βρίσκεται κοντά μας να καταναλώνει τόση ενέργεια για να καλύπτει τις ανάγκες μας – χωρίς να λαμβάνει κάτι σε αντάλλαγμα – είναι πολύ λογικό σιγά-σιγά να βλέπουμε τον κύκλο μας να αρχίζει να απομακρύνεται. Ακόμα και οι άνθρωποι με την μεγαλύτερη υπομονή κάποια στιγμή θα σπάσουν.
Οι γνωστοί μας δεν έχουν πλέον απαιτήσεις
Όταν οι άνθρωποι που βρίσκονται δίπλα μας έχουν πια σταματήσει να περιμένουν πράγματα από εμάς, όταν δεν έχουν πλέον συναισθηματικές απαιτήσεις από εμάς, μάλλον το έχουν πάρει απόφαση πως δεν πρόκειται να προσφέρουμε ποτέ κάτι παραπάνω από την παρέα μας – που και αυτή, όπως είπαμε, έχει αρχίσει να τους κουράζει.
Δεν έχουμε μάθε να ακούμε το Όχι
Οι άνθρωποι που έχουν συνηθίσει μόνο να παίρνουν από τους άλλους πιστεύουν πως αυτό είναι ένα κεκτημένο δικαίωμα. Συνεπώς, όταν κάποιος τους αρνηθεί, κλονίζονται. Και θα προσπαθήσουν να πετύχουν τον στόχο τους με κάθε τρόπο. Πιέζοντας ή ακόμα και προσβάλλοντας τους άλλους ανθρώπους, και προσπαθώντας να τους δημιουργήσουν ενοχές. Αν κάθε φορά που ακούτε αυτή την μικρούλα λέξη νιώθετε την ανάγκη να ξεσπάσετε εναντίον αυτού που σας την είπε… υπάρχει πρόβλημα.
