Πώς να μη σπάσεις την καραντίνα για να πας να τον βρεις
Λιώνεις, σβήνεις, χάνεσαι κι ο Νικ ο Χαρδαλιάς λέει πως ο έρωτας δεν έχει θέση στην καθημερινότητά σας; Βάστα γερά, σε νιώθουμε.
Αν έπρεπε να διαλέξουμε αυτές τις μέρες μία κατηγορία ανθρώπων για να της στείλουμε την πιο μεγάλη νοερή αγκαλιά, αυτή σίγουρα θα ήταν οι ερωτευμένοι που περνούν την καραντίνα χώρια. Κι όποιος κοιτάει με βδελυγμία αυτές τις γραμμές μουρμουρίζοντας «εδώ ο κόσμος χάνεται, τι έρωτες κι αηδίες», έχει καιρό να ερωτευτεί κι έχει ξεχάσει πόσο δύσκολα παλεύεται, πόσο βασανιστικά αργά περνούν οι ώρες πριν τη συνάντησή σας, πόσο ατελείωτες μοιάζουν οι διαδρομές ως το σημείο συνάντησης, πόσο εμμονικά δεν σκέφτεσαι τίποτα άλλο όταν είσαι ερωτευμένος.
Αυτή που παίζεις τώρα είναι μια πίστα εφιαλτικά δυσκολότερη, το ξέρουμε. Είσαι ένας μικρός σούπερ ήρωας που αντί για ώρες μετράς μέρες, μπορεί και εβδομάδες θεός φυλάξοι, μέχρι να τον/την δεις, που σκέφτεσαι 27 φορές τη μέρα ότι «150€ είναι, δε γ%$# θα τα πληρώσω» αλλά δεν το κάνεις, γιατί δεν είναι το πρόστιμο το πρόβλημα, είναι το να φροντίσουμε τους ανθρώπους που αγαπάμε, κι η αγάπη θέλει θυσίες κι εσύ το ξέρεις απ’ όλους πιο καλά που λέει και το άσμα.
Είναι όμως κι εκείνες οι μέρες –νύχτες, ας είμαστε ειλικρινείς– που νιώθεις να μην αντέχεις άλλο δεμένος στο κατάρτι, που είσαι έτοιμος/η να στείλεις μήνυμα 6 και να το κόψεις με τα πόδια Πεύκη-Παγκράτι, γιατί φοβάσαι πως αλλιώς θα τρελαθείς. Για όλες εκείνες τις φορές, σου φτιάξαμε μια λίστα με όλους τους λόγους να μην το κάνεις, που τους έχεις σκεφτεί, το ξέρουμε, αλλά πάνω στην κάψα της στιγμής τους ξεχνάς. Κράτα την στο κομοδίνο για ώρα ανάγκης.
Σκέψου τους ανθρώπους σου. Σκέψου τους γονείς σου, τους γονείς των φίλων σου, τους φίλους σου που πάσχουν από χρόνια νοσήματα, την κυρία Ντίνα που σε χαιρετά κάθε φορά που σε πετυχαίνει στο σούπερ μάρκετ, όλους αυτούς που μπορεί να βάλει σε κίνδυνο ο έρωτάς σου (ότι θα φτάναμε ποτέ σε σημείο αυτή η πρόταση να βγάζει νόημα, δεν το φανταζόμασταν).
Σκέψου πόσο πιο γρήγορα θα περάσει όλο αυτό αν «σπάσουμε την αλυσίδα». Αν ο ρυθμός εξάπλωσης παραμείνει στα χαμηλά επίπεδα που τον έχουμε κρατήσει μέχρι σήμερα, τα μέτρα θα χαλαρώσουν σύντομα και θα βρεθείτε χωρίς τύψεις –και χωρίς να παίζετε κρυφτό με την αστυνομία.
Σκέψου τα λεφτά. Ξέρεις τι θα κάνετε με 150€ μόλις περάσει αυτός ο εφιάλτης; Μέχρι και ταξίδι μπορείτε να πάτε. Κρίμα δεν είναι να τα πληρώσετε για ένα αγχωμένο, βουτηγμένο στις τύψεις βράδυ;
Σκέψου ότι δεν θες να είσαι κακομαθημένος. Ναι, το ξέρουμε πως αυτό το «θέλω να σε δω και με κυνηγάει η αστυνομία» είναι πολύ κινηματογραφικό, μπορεί να το βρίσκεις και απόλυτα ρομαντικό αν διάβαζες πολύ νουάρ μικρός, στην πραγματικότητα όμως ξέρεις κι εσύ ότι μιλάμε απλά για ένα αντιδραστικό ένστικτο που δεν έχει θέση στη μετά εφηβείας ζωή σου. Ή τουλάχιστον, ελπίζουμε να το ξέρεις.
Σκέψου πόσο συγκλονιστικό είναι το να βρίσκεστε αφού έχει λείψει τρομερά ο ένας στον άλλο. «Η απόσταση είναι σαν τον αέρα, που σβήνει τις αδύναμες φλόγες, αλλά φουντώνει τις μεγάλες», κάποιος σοφός το είπε κάποτε αυτό.
Σκέψου πόσο ηρωικός είσαι, που αντιστέκεσαι με νύχια και με δόντια και δεν σπας την καραντίνα ούτε για χάρη του μεγαλύτερου έρωτα που έζησε ποτέ η ανθρωπότητα. Σκέτος σαιξπηρικός ήρωας.
Σκέψου πόσο δυσκολότερο θα ήταν χωρίς την τεχνολογία. Φαντάσου να μας είχε βρει η πανδημία το 1995, εμάς και τα σταθερά μας τηλέφωνα και κανέναν άλλο σύμμαχο. Και αφιέρωσε λίγο χρόνο για να εκτιμήσεις πόσο πιο εύκολο το κάνει όλο αυτό η κάμερα του κινητού ή του υπολογιστή σου.
Σκέψου (μακάβριο, αλλά αν όλα τα άλλα αποτύχουν) ότι μπορεί να είσαι ασυμπτωματικός φορέας, και να βάλεις σε κίνδυνο ό,τι αγαπάς αυτή τη στιγμή πιο πολύ. Εκείνον/η ακριβώς που λαχταράς να δεις.
Αυτή που παίζεις τώρα είναι μια πίστα εφιαλτικά δυσκολότερη, το ξέρουμε. Είσαι ένας μικρός σούπερ ήρωας που αντί για ώρες μετράς μέρες, μπορεί και εβδομάδες θεός φυλάξοι, μέχρι να τον/την δεις, που σκέφτεσαι 27 φορές τη μέρα ότι «150€ είναι, δε γ%$# θα τα πληρώσω» αλλά δεν το κάνεις, γιατί δεν είναι το πρόστιμο το πρόβλημα, είναι το να φροντίσουμε τους ανθρώπους που αγαπάμε, κι η αγάπη θέλει θυσίες κι εσύ το ξέρεις απ’ όλους πιο καλά που λέει και το άσμα.
Είναι όμως κι εκείνες οι μέρες –νύχτες, ας είμαστε ειλικρινείς– που νιώθεις να μην αντέχεις άλλο δεμένος στο κατάρτι, που είσαι έτοιμος/η να στείλεις μήνυμα 6 και να το κόψεις με τα πόδια Πεύκη-Παγκράτι, γιατί φοβάσαι πως αλλιώς θα τρελαθείς. Για όλες εκείνες τις φορές, σου φτιάξαμε μια λίστα με όλους τους λόγους να μην το κάνεις, που τους έχεις σκεφτεί, το ξέρουμε, αλλά πάνω στην κάψα της στιγμής τους ξεχνάς. Κράτα την στο κομοδίνο για ώρα ανάγκης.
Σκέψου τους ανθρώπους σου. Σκέψου τους γονείς σου, τους γονείς των φίλων σου, τους φίλους σου που πάσχουν από χρόνια νοσήματα, την κυρία Ντίνα που σε χαιρετά κάθε φορά που σε πετυχαίνει στο σούπερ μάρκετ, όλους αυτούς που μπορεί να βάλει σε κίνδυνο ο έρωτάς σου (ότι θα φτάναμε ποτέ σε σημείο αυτή η πρόταση να βγάζει νόημα, δεν το φανταζόμασταν).
Σκέψου πόσο πιο γρήγορα θα περάσει όλο αυτό αν «σπάσουμε την αλυσίδα». Αν ο ρυθμός εξάπλωσης παραμείνει στα χαμηλά επίπεδα που τον έχουμε κρατήσει μέχρι σήμερα, τα μέτρα θα χαλαρώσουν σύντομα και θα βρεθείτε χωρίς τύψεις –και χωρίς να παίζετε κρυφτό με την αστυνομία.
Σκέψου τα λεφτά. Ξέρεις τι θα κάνετε με 150€ μόλις περάσει αυτός ο εφιάλτης; Μέχρι και ταξίδι μπορείτε να πάτε. Κρίμα δεν είναι να τα πληρώσετε για ένα αγχωμένο, βουτηγμένο στις τύψεις βράδυ;
Σκέψου ότι δεν θες να είσαι κακομαθημένος. Ναι, το ξέρουμε πως αυτό το «θέλω να σε δω και με κυνηγάει η αστυνομία» είναι πολύ κινηματογραφικό, μπορεί να το βρίσκεις και απόλυτα ρομαντικό αν διάβαζες πολύ νουάρ μικρός, στην πραγματικότητα όμως ξέρεις κι εσύ ότι μιλάμε απλά για ένα αντιδραστικό ένστικτο που δεν έχει θέση στη μετά εφηβείας ζωή σου. Ή τουλάχιστον, ελπίζουμε να το ξέρεις.
Σκέψου πόσο συγκλονιστικό είναι το να βρίσκεστε αφού έχει λείψει τρομερά ο ένας στον άλλο. «Η απόσταση είναι σαν τον αέρα, που σβήνει τις αδύναμες φλόγες, αλλά φουντώνει τις μεγάλες», κάποιος σοφός το είπε κάποτε αυτό.
Σκέψου πόσο ηρωικός είσαι, που αντιστέκεσαι με νύχια και με δόντια και δεν σπας την καραντίνα ούτε για χάρη του μεγαλύτερου έρωτα που έζησε ποτέ η ανθρωπότητα. Σκέτος σαιξπηρικός ήρωας.
Σκέψου πόσο δυσκολότερο θα ήταν χωρίς την τεχνολογία. Φαντάσου να μας είχε βρει η πανδημία το 1995, εμάς και τα σταθερά μας τηλέφωνα και κανέναν άλλο σύμμαχο. Και αφιέρωσε λίγο χρόνο για να εκτιμήσεις πόσο πιο εύκολο το κάνει όλο αυτό η κάμερα του κινητού ή του υπολογιστή σου.
Σκέψου (μακάβριο, αλλά αν όλα τα άλλα αποτύχουν) ότι μπορεί να είσαι ασυμπτωματικός φορέας, και να βάλεις σε κίνδυνο ό,τι αγαπάς αυτή τη στιγμή πιο πολύ. Εκείνον/η ακριβώς που λαχταράς να δεις.
