Να γιατί αποτυγχάνουν οι περισσότερες δίαιτες
Οι δίαιτες αυξάνουν την ανάγκη μας για τροφές με υψηλή περιεκτικότητα σε λιπαρά, με αποτέλεσμα οι περισσότερες από αυτές να αποτυγχάνουν.
Έχετε δοκιμάσει δίαιτες και δίαιτες, και τις έχετε δει να αποτυγχάνουν τη μία μετά την άλλη; Αμερικανοί ερευνητές ίσως βρήκαν τον λόγο που συμβαίνει αυτό.
Σε πρόσφατη μελέτη τους, διαπίστωσαν ότι τουλάχιστον το 58% των ενηλίκων που κάνει δίαιτα αναφέρει συχνές λιγούρες –έντονη και μη ελεγχόμενη επιθυμία για λιχουδιές και φαγητά υψηλής περιεκτικότητας σε λιπαρά, η οποία κάνει την εμφάνισή της από δύο έως τέσσερις φορές την εβδομάδα.
Ένα από τα βασικά συμπεράσματα της μελέτης είναι ότι η έντονη επιθυμία για «απαγορευμένες» τροφές μπορεί να συμβάλλει στην αποτυχία μιας δίαιτας για απώλεια βάρους, τη στιγμή που αυτή ακριβώς η επιθυμία αναφέρθηκε από τους συμμετέχοντες στη μελέτη, ως η πιο συχνή αιτία διακοπής της δίαιτας για απώλεια βάρους. Κι αυτό διότι οι λιγούρες, όταν συνδυάζονται με επιθυμία για κατανάλωση συγκεκριμένων τροφών, συχνά θεωρούνται έκφραση πείνας, κυρίως από τις γυναίκες.
Οι προτιμήσεις μας σε συγκεκριμένες τροφές ίσως συνεισφέρουν στην αποτυχία να μείνουμε συνεπείς σε μια δίαιτα απώλειας βάρους. Η έκθεσή μας σε συγκεκριμένα τρόφιμα αυξάνει την όρεξη και η προτίμηση σε φαγητά με υψηλά λιπαρά (λιχουδιές) σχετίζεται τελικά με την πρόσληψη λίπους και την αύξηση του βάρους στους ενήλικες.
Οι προτιμήσεις συγκεκριμένων τροφών για τους περισσότερους παχύσαρκους άνδρες περιλαμβάνουν τροφές όπως η πίτσα και οι τηγανητές πατάτες, και για τις παχύσαρκες γυναίκες κυρίως γλυκά. Δηλαδή, και τα δύο φύλα προτιμούν τροφές υψηλών θερμίδων που μπορούν να επηρεάσουν αρνητικά την προσπάθεια για απώλεια βάρους.
Στην πραγματικότητα, το πρόβλημα είναι ότι για πολλούς ανθρώπους, το φαγητό ξεπερνά τις δυνάμεις τους. Στον ανθρώπινο εγκέφαλο υπάρχει το κέντρο ανταμοιβής: Ενώ έχουμε χορτάσει, έρχεται μια λιχουδιά που ξεπερνάει τις δυνάμεις μας. Στο κέντρο ανταμοιβής κάποιες διατροφικές συνήθειες γίνονται πιο «ισχυρές», όταν τρώμε συγκεκριμένα «ευχάριστα» φαγητά, που μας προσφέρουν μεγάλη ικανοποίηση, όπως τροφές που έχουν πολλές θερμίδες, λίπος, άμυλο, ζάχαρη και αλάτι. Όσο πιο τακτικά επαναλαμβάνονται αυτές οι συνήθειες, τόσο ο εγκέφαλος δυσκολεύεται να δώσει σήμα ότι χορτάσαμε. Κάπως έτσι, τα παχύσαρκα άτομα καταναλώνουν μεγάλες ποσότητες τροφής ψυχαναγκαστικά, ανεξάρτητα από το αίσθημα κορεσμού, πληρότητας ή απέχθειας προς το φαγητό που τρώνε.
Οι επιστήμονες που διεξήγαγαν την έρευνα μελέτησαν τον συνδυασμό δύο δραστικών ουσιών, της ναλτρεξόνης και της βουπροπιόνης, και τις επιπτώσεις που είχε στο κέντρο ανταμοιβής του εγκεφάλου, με σκοπό να περιορίσει τις λιγούρες για τους παχύσαρκους ανθρώπους. Οι δύο δραστικές ουσίες δρουν συνδυαστικά στον εγκέφαλο και μπορούν να οδηγήσουν σε έως και τέσσερις φορές μεγαλύτερη απώλεια βάρους, ως συμπλήρωμα μιας δίαιτας μειωμένων θερμίδων και σωματικής άσκησης, σε σύγκριση με την απώλεια βάρους που επιτυγχάνεται μόνο με δίαιτα και άθληση. Ο συνδυασμός ναλτρεξόνης και βουπροπιόνης σε μορφή δισκίου διατίθεται μόνο με ιατρική συνταγή και σε άτομα που πληρούν τις κλινικές ενδείξεις για τη χορήγησή του.
Σε πρόσφατη μελέτη τους, διαπίστωσαν ότι τουλάχιστον το 58% των ενηλίκων που κάνει δίαιτα αναφέρει συχνές λιγούρες –έντονη και μη ελεγχόμενη επιθυμία για λιχουδιές και φαγητά υψηλής περιεκτικότητας σε λιπαρά, η οποία κάνει την εμφάνισή της από δύο έως τέσσερις φορές την εβδομάδα.
Ένα από τα βασικά συμπεράσματα της μελέτης είναι ότι η έντονη επιθυμία για «απαγορευμένες» τροφές μπορεί να συμβάλλει στην αποτυχία μιας δίαιτας για απώλεια βάρους, τη στιγμή που αυτή ακριβώς η επιθυμία αναφέρθηκε από τους συμμετέχοντες στη μελέτη, ως η πιο συχνή αιτία διακοπής της δίαιτας για απώλεια βάρους. Κι αυτό διότι οι λιγούρες, όταν συνδυάζονται με επιθυμία για κατανάλωση συγκεκριμένων τροφών, συχνά θεωρούνται έκφραση πείνας, κυρίως από τις γυναίκες.
Οι προτιμήσεις μας σε συγκεκριμένες τροφές ίσως συνεισφέρουν στην αποτυχία να μείνουμε συνεπείς σε μια δίαιτα απώλειας βάρους. Η έκθεσή μας σε συγκεκριμένα τρόφιμα αυξάνει την όρεξη και η προτίμηση σε φαγητά με υψηλά λιπαρά (λιχουδιές) σχετίζεται τελικά με την πρόσληψη λίπους και την αύξηση του βάρους στους ενήλικες.
Οι προτιμήσεις συγκεκριμένων τροφών για τους περισσότερους παχύσαρκους άνδρες περιλαμβάνουν τροφές όπως η πίτσα και οι τηγανητές πατάτες, και για τις παχύσαρκες γυναίκες κυρίως γλυκά. Δηλαδή, και τα δύο φύλα προτιμούν τροφές υψηλών θερμίδων που μπορούν να επηρεάσουν αρνητικά την προσπάθεια για απώλεια βάρους.
Στην πραγματικότητα, το πρόβλημα είναι ότι για πολλούς ανθρώπους, το φαγητό ξεπερνά τις δυνάμεις τους. Στον ανθρώπινο εγκέφαλο υπάρχει το κέντρο ανταμοιβής: Ενώ έχουμε χορτάσει, έρχεται μια λιχουδιά που ξεπερνάει τις δυνάμεις μας. Στο κέντρο ανταμοιβής κάποιες διατροφικές συνήθειες γίνονται πιο «ισχυρές», όταν τρώμε συγκεκριμένα «ευχάριστα» φαγητά, που μας προσφέρουν μεγάλη ικανοποίηση, όπως τροφές που έχουν πολλές θερμίδες, λίπος, άμυλο, ζάχαρη και αλάτι. Όσο πιο τακτικά επαναλαμβάνονται αυτές οι συνήθειες, τόσο ο εγκέφαλος δυσκολεύεται να δώσει σήμα ότι χορτάσαμε. Κάπως έτσι, τα παχύσαρκα άτομα καταναλώνουν μεγάλες ποσότητες τροφής ψυχαναγκαστικά, ανεξάρτητα από το αίσθημα κορεσμού, πληρότητας ή απέχθειας προς το φαγητό που τρώνε.
Οι επιστήμονες που διεξήγαγαν την έρευνα μελέτησαν τον συνδυασμό δύο δραστικών ουσιών, της ναλτρεξόνης και της βουπροπιόνης, και τις επιπτώσεις που είχε στο κέντρο ανταμοιβής του εγκεφάλου, με σκοπό να περιορίσει τις λιγούρες για τους παχύσαρκους ανθρώπους. Οι δύο δραστικές ουσίες δρουν συνδυαστικά στον εγκέφαλο και μπορούν να οδηγήσουν σε έως και τέσσερις φορές μεγαλύτερη απώλεια βάρους, ως συμπλήρωμα μιας δίαιτας μειωμένων θερμίδων και σωματικής άσκησης, σε σύγκριση με την απώλεια βάρους που επιτυγχάνεται μόνο με δίαιτα και άθληση. Ο συνδυασμός ναλτρεξόνης και βουπροπιόνης σε μορφή δισκίου διατίθεται μόνο με ιατρική συνταγή και σε άτομα που πληρούν τις κλινικές ενδείξεις για τη χορήγησή του.
