Παλιά παιχνίδια για να παίξετε με τα πιτσιρίκια
Αμπάριζα, τυφλόμυγα και άλλες… νοσταλγίες για να παίξετε με τα πιτσιρίκια και να γελάσετε πολύ –ναι, όλοι σας.
της Ηρώς Κουνάδη
Ε ναι, θα το πούμε: Με την τυφλόμυγα έχουμε γελάσει περισσότερο απ’ όσο με όλα τα video games που παίξαμε ποτέ μαζεμένα. Μη μας παρεξηγείτε, δεν είμαστε από τους τεχνοφοβικούς που «έζησαν τα τελευταία γ*μάτα παιδικά χρόνια», μια χαρά καταλαβαίνουμε τις χάρες και του Angry Birds και του LOL. Απλά να, μερικές φορές έχει πλάκα να είσαι λίγο παλιακός –έχει γέλιο, έχει νοσταλγία, έχει και πρωτόγνωρα παιχνίδια για τα πιτσιρίκια που αν μη τι άλλο ξέρουν να εκτιμούν ό,τι δεν έχουν ξανακάνει. Οπότε, σας λέμε να δοκιμάσετε άφοβα τα παλιά σας παιχνίδια με τα σημερινά παιδιά. Δεν θα βαρεθούν.
Αμπάριζα: Δύο ομάδες, η καθεμία με τον δικό της προστατευτικό «κύκλο» και τη δική της «φυλακή» (κατά κανόνα τετράγωνη) οριοθετημένα και τα δύο στο έδαφος. Σκοπός του παιχνιδιού είναι να πιάσεις και να αιχμαλωτίσεις στη φυλακή σου τους παίκτες της αντίπαλης ομάδας –τους οποίους όμως μπορούν να ελευθερώσουν οι συμπαίκτες τους, αν φτάσουν στην φυλακή σου και τους ακουμπήσουν.
Τυφλόμυγα: Δένετε κάποιου τα μάτια με ένα μαντήλι, και τον αφήνετε να περιφέρεται στο δωμάτιο προσπαθώντας να πιάσει (εύκολο) και να αναγνωρίσει διά της αφής (δυσκολότερο) τα «θύματά» του.
Μουσικές καρέκλες: Βάζετε το αγαπημένο σας τραγούδι να παίζει, χορεύετε όλοι γύρω από τις καρέκλες που έχετε τοποθετήσει στη σειρά (μία λιγότερη κάθε φορά από τον αριθμό των παικτών) και μόλις ο εθελοντής DJ διακόψει απότομα τη μουσική, όποιος δεν προλάβει να καθίσει χάνει και βγαίνει από το παιχνίδι. Οι καρέκλες μειώνονται σταδιακά, μέχρι να μείνει μόνο ένας νικητής.
Κρυφτό: Μάλλον το δημοφιλέστερο παιχνίδι των παιδικών μας χρόνων, είναι ιδανικό όταν είστε με την οικογένεια εκδρομή, αλλά και στο σπίτι –στο οποίο απλώς οι κρυψώνες είναι λιγότερες. Δυσκολεύει, και γίνεται κάπως πιο στρατηγικό σε κλειστό χώρο, αν βάλετε το σημείο που «τα φυλάτε» (και όπου πρέπει να ακουστεί το «φτου ξελευτερία για όλους») σε σημείο που δεν έχει μία μόνο πρόσβαση.
Αγαλματάκια ακούνητα: Κάποιος γυρίζει πλάτη, οι υπόλοιποι κάνουν σαχλαμάρες πίσω του, μέχρι εκείνος να γυρίσει και ο καθένας να μείνει ακριβώς στη στάση που ήταν, χωρίς να κουνήσει ούτε βλέφαρο. Όσο πιο αστεία η πόζα που θα σας «πιάσει», τόσο πιο εγγυημένο ότι θα χάσετε γιατί δεν θα μπορείτε να συγκρατήσετε τα γέλια σας.
Τζαμί: Άλλο ένα παιχνίδι ιδανικό για εκδρομές, πάρκα και εξοχές, το τζαμί χρειάζεται μια μπάλα, δύο ομάδες και έξι-επτά πλατιές πέτρες, τοποθετημένες τη μια πάνω στην άλλη, ώστε να σχηματίζουν πύργο. Οι παίκτες της μιας ομάδας πρέπει να πετύχουν με την μπάλα τον πύργο και να τον γκρεμίσουν –ο καθένας έχει μια ευκαιρία να το κάνει. Αν τα καταφέρουν, οι παίκτες της ομάδας που υπερασπίζεται τον πύργο (το τζαμί) πρέπει να τον ξαναφτιάξουν, πριν οι αντίπαλοι τους πετύχουν όλους, έναν-έναν, με την μπάλα και τους βγάλουν από το παιχνίδι. Ο παίκτης που θα βάλει την τελευταία πέτρα στη θέση της φωνάζει «τζαμί» και ο γύρος τελειώνει.
Ε ναι, θα το πούμε: Με την τυφλόμυγα έχουμε γελάσει περισσότερο απ’ όσο με όλα τα video games που παίξαμε ποτέ μαζεμένα. Μη μας παρεξηγείτε, δεν είμαστε από τους τεχνοφοβικούς που «έζησαν τα τελευταία γ*μάτα παιδικά χρόνια», μια χαρά καταλαβαίνουμε τις χάρες και του Angry Birds και του LOL. Απλά να, μερικές φορές έχει πλάκα να είσαι λίγο παλιακός –έχει γέλιο, έχει νοσταλγία, έχει και πρωτόγνωρα παιχνίδια για τα πιτσιρίκια που αν μη τι άλλο ξέρουν να εκτιμούν ό,τι δεν έχουν ξανακάνει. Οπότε, σας λέμε να δοκιμάσετε άφοβα τα παλιά σας παιχνίδια με τα σημερινά παιδιά. Δεν θα βαρεθούν.
Αμπάριζα: Δύο ομάδες, η καθεμία με τον δικό της προστατευτικό «κύκλο» και τη δική της «φυλακή» (κατά κανόνα τετράγωνη) οριοθετημένα και τα δύο στο έδαφος. Σκοπός του παιχνιδιού είναι να πιάσεις και να αιχμαλωτίσεις στη φυλακή σου τους παίκτες της αντίπαλης ομάδας –τους οποίους όμως μπορούν να ελευθερώσουν οι συμπαίκτες τους, αν φτάσουν στην φυλακή σου και τους ακουμπήσουν.
Τυφλόμυγα: Δένετε κάποιου τα μάτια με ένα μαντήλι, και τον αφήνετε να περιφέρεται στο δωμάτιο προσπαθώντας να πιάσει (εύκολο) και να αναγνωρίσει διά της αφής (δυσκολότερο) τα «θύματά» του.
Μουσικές καρέκλες: Βάζετε το αγαπημένο σας τραγούδι να παίζει, χορεύετε όλοι γύρω από τις καρέκλες που έχετε τοποθετήσει στη σειρά (μία λιγότερη κάθε φορά από τον αριθμό των παικτών) και μόλις ο εθελοντής DJ διακόψει απότομα τη μουσική, όποιος δεν προλάβει να καθίσει χάνει και βγαίνει από το παιχνίδι. Οι καρέκλες μειώνονται σταδιακά, μέχρι να μείνει μόνο ένας νικητής.
Κρυφτό: Μάλλον το δημοφιλέστερο παιχνίδι των παιδικών μας χρόνων, είναι ιδανικό όταν είστε με την οικογένεια εκδρομή, αλλά και στο σπίτι –στο οποίο απλώς οι κρυψώνες είναι λιγότερες. Δυσκολεύει, και γίνεται κάπως πιο στρατηγικό σε κλειστό χώρο, αν βάλετε το σημείο που «τα φυλάτε» (και όπου πρέπει να ακουστεί το «φτου ξελευτερία για όλους») σε σημείο που δεν έχει μία μόνο πρόσβαση.
Αγαλματάκια ακούνητα: Κάποιος γυρίζει πλάτη, οι υπόλοιποι κάνουν σαχλαμάρες πίσω του, μέχρι εκείνος να γυρίσει και ο καθένας να μείνει ακριβώς στη στάση που ήταν, χωρίς να κουνήσει ούτε βλέφαρο. Όσο πιο αστεία η πόζα που θα σας «πιάσει», τόσο πιο εγγυημένο ότι θα χάσετε γιατί δεν θα μπορείτε να συγκρατήσετε τα γέλια σας.
Τζαμί: Άλλο ένα παιχνίδι ιδανικό για εκδρομές, πάρκα και εξοχές, το τζαμί χρειάζεται μια μπάλα, δύο ομάδες και έξι-επτά πλατιές πέτρες, τοποθετημένες τη μια πάνω στην άλλη, ώστε να σχηματίζουν πύργο. Οι παίκτες της μιας ομάδας πρέπει να πετύχουν με την μπάλα τον πύργο και να τον γκρεμίσουν –ο καθένας έχει μια ευκαιρία να το κάνει. Αν τα καταφέρουν, οι παίκτες της ομάδας που υπερασπίζεται τον πύργο (το τζαμί) πρέπει να τον ξαναφτιάξουν, πριν οι αντίπαλοι τους πετύχουν όλους, έναν-έναν, με την μπάλα και τους βγάλουν από το παιχνίδι. Ο παίκτης που θα βάλει την τελευταία πέτρα στη θέση της φωνάζει «τζαμί» και ο γύρος τελειώνει.
