Ω ναι, καλά το κατάλαβες, είναι η εποχή που η παραλία σε καλεί στην αγκαλιά της. Η θάλασσα το ίδιο. Η καλύτερη εποχή αν μας ρωτάς. Δεν είναι κρίμα όμως μια τόσο ωραία εποχή, όπως είναι το καλοκαιράκι, να σπας τα νεύρα του κοσμάκη γύρω σου;
Κράτα σημειώσεις, υπάρχουν κάποια πράγματα που καλό είναι να μην κάνεις στην παραλία, για να το θέσουμε όσο πιο ευγενικά γίνεται. Όπως:
Να πετάς γόπες και σκουπίδια στην άμμο. Είναι δυο λεπτά υπόθεση να τα μαζέψεις και να τα πετάξεις στον διπλανό σου κάδο. Βλάχο. Το ίδιο ισχύει και για τα φρούτα/κουκούτσια: δεν θα φυτρώσουν.
Να αφήνεις τα παιδιά σου να τσιρίζουν ανενόχλητα/να πετάνε άμμο/να κατουράνε από δω και από εκεί και να μην μπορείς να τα διαχειριστείς, όπως οφείλει ένας σωστός γονιός.
Να ουρλιάζεις στα παιδιά σου σαν υστερική/ός. Πάρ’τα και φύγε αν δεν μπορείς να ελέγξεις τον μικρό Γιωργάκη ή την μικρή Αννούλα.
Να θεωρείς την παραλία τσαρδί σου και να απλώνεις τραπέζια, καρέκλες, τραπεζομάντιλα, να ανοίγεις τάπερ που μυρίζουν περίεργα ή απλά βρωμάνε ελεεινά.
Να παίζεις ρακέτες λίγα μέτρα από τους λουόμενους, επειδή βαριέσαι να πας πιο πέρα. Και να τους ζητάς να σου πετάξουν και το μπαλάκι. Στο πέλαγο θα το στείλω ρε κάφρε.
Να βάζεις μουσική δυνατά από το κινητό σου/cd player (ναι το, ειδαμε κι αυτό)/ ipod/ ηχείο. Δεν χρειαζόμαστε Djs, μας αρκούν αυτοί που μας τυραννάνε τα αυτιά από τα δέκα μπιτσομπαρα στη σειρά.
Να βγάλεις κιθάρα να τραγουδήσεις με την παρέα. Οποιοδήποτε τραγούδι.
Να αφήνεις το κατοικίδιο σου να κάνει την ανάγκη του σε κοντινή απόσταση από τους λουόμενους. Η φιλοζωία έχει και τα όριά της.
Να φασώνεσαι με το κορίτσι/αγόρι σου λες και παίζεις σε ταινία μαλακού πορνό. Βρείτε ένα σπίτι, έχει και περισσότερη δροσιά.
Να φοράς τακούνια. Πραγματικά, είναι δυνατόν;
Να «πατιέσαι» ανοίγοντας το εύρος της πλάτης σου κάθε φορά που περνάς μπροστά από κορασίδες. Ψιτ, φίλε, τα πόδια σου είναι σαν καλαμάκια. Σόρι.
Να τουρλώνεις τον γλουτό σου σηκώνοντας το μπραζίλιαν και περπατώντας σαν πάπια. Εντάξει μανδάμ, την είδαμε την πωπάρα σου. Μπράβο.