Η οικονομική κρίση σκότωσε τον Μίκυ Μάους
Σταματά η κυκλοφορία των περιοδικών Κόμιξ και Μίκυ Μάους, λόγω οικονομικών προβλημάτων, όπως ανακοίνωσε σήμερα ο εκδότης Χρήστος Τερζόπουλος.
Θύμα της οικονομικής κρίσης έπεσε το αγαπημένο περιοδικό των παιδικών μας χρόνων. Όπως ανακοίνωσε πριν από λίγες ώρες ο εκδότης Χρήστος Τερζόπουλος, η κυκλοφορία όλων των περιοδικών της εταιρείας που εξέδιδε μεταξύ άλλων τα Κόμιξ και Μίκυ Μάους αναστέλλεται, μετά από 48 χρόνια κυκλοφορίας τους, για οικονομικούς λόγους.
Η ανακοίνωση, που δημοσιεύτηκε στη σελίδα του περιοδικού Κόμιξ στο Facebook αναφέρει τα εξής:
«Μερικά πράγματα όπως ο κυβερνητικός ανασχηματισμός, η υποτίμηση του νομίσματος και το κλείσιμο εφημερίδας ή περιοδικού δεν ανακοινώνονται εκ των προτέρων.
»Η διακοπή της έκδοσης των περιοδικών δεν ήταν μια επιπόλαια και ξαφνική επιλογή. Εδώ και πολλούς μήνες, από την αρχή του χρόνου, είχαμε επαφές και διαπραγματευόμασταν για να βρούμε βιώσιμη λύση για τα περιοδικά. Χρειάζεται ψυχικό σθένος να γίνονται διαπραγματεύσεις με νηφαλιότητα και σύνεση χωρίς να μεταφερθεί η αγωνία στους συνεργάτες μας.
»Έως την τελευταία στιγμή κρατούσαμε την σπίθα ζωντανή μήπως μπορέσει να συνεχιστεί η έκδοση των περιοδικών. Συνεχίσαμε να κάνουμε αυτό που γνωρίζαμε να κάνουμε πάντοτε. Να εκδίδουμε περιοδικά που να είναι όσο καλύτερα μας επέτρεπαν οι συνθήκες να φτιάξουμε. Και αυτό θα ξανακάνουμε όταν μας το επιτρέψουν οι καιροί. Δείγματα της εργασίας μας έχετε, τελευταία απόδειξη το βιβλίο του Γκόντφρεντσον.
»Δυστυχώς δεν μπορώ να επεκταθώ περισσότερο πάνω σε αυτό το θέμα επειδή η εμπιστευτικότητα των διαπραγματεύσεων δεν το επιτρέπει. Όμως πρέπει να γνωρίζετε με βεβαιότητα πως η διακοπή ενός έργου μιας ζωής (σχεδόν 48 χρόνια) δεν είναι μια πράξη που δεν έχει έντονη συναισθηματική φόρτιση».
Οι αναγνώστες των περιοδικών έσπευσαν να εκφράσουν την θλίψη –σε ορισμένες περιπτώσεις και την οργή τους– για το επικείμενο κλείσιμο, κάτω από το post στο Facebook. Ένα μικρό δείγμα από τα περισσότερα από 90 σχόλια:
«Είναι σαν να σκίζεται ένα κομμάτι από πάνω μου και να πέφτει ξερό στο έδαφος... Μια ολόκληρη παιδική ηλικία. Να τρέχουμε στο περίπτερο κάθε εβδομάδα για τα Μίκυ Μάους, Κόμιξ, Αλμανάκο, Μεγάλο Μίκυ, Ντόναλντ, Μίκυ Μυστήριο κλπ τα οποία μας κρατούσαν παντού και πάντοτε συντροφιά... Θεωρώ τον εαυτό μου τυχερό που έζησα αυτή την εμπειρία - να διασκεδάζεις χωρίς το ίντερνετ και να αναμένεις με ανυπομονησία να βγει το νέο τευχος κάθε μήνα/εβδομάδα... Σαν εμένα, υπάρχουν χιλιάδες άλλοι φίλοι/φίλες. Μεγαλώσατε γενεές σχεδόν μισού αιώνα. Κύριε Τερζόπουλε, ευχαριστώ για τις αναμνήσεις».
«Λυπάμαι πάρα πολύ. Ένα μεγάλο ευχαριστώ από την καρδιά μου για το περιοδικό που μας μεγάλωσε. Σκέπτομαι τους ανθρώπους που με χιούμορ και μεράκι το έφερναν στα περίπτερά μας τόσα χρόνια αδιάλειπτα. Εύχομαι κι εκείνοι, όπως και ο Μίκυ και ο Ντόναλντ, να βρουν σύντομα καινούριους δρόμους ανοιχτούς, σ' αυτή την εποχή που πάει να μας στερήσει απ' όλα τα όμορφα πράγματα, μικρά και μεγάλα...»
«Σήμερα 23 χρόνια μετά από εκείνο τον Νοέμβριο που ανακάλυψα την ιδιαίτερη έκδοση ΚΟΜΙΞ και ενώ αυτά τα ίδια περιοδικά της 20ετίας που είχαν περάσει από εμένα, από τον μικρό μου αδελφό, που ταξίδεψαν μαζί μου στα φοιτητικά μου χρόνια, που τα αγόραζα και στον στρατό, που τα διάβαζε η γυναίκα μου στην πρώτη εγκυμοσύνη, που έφτασε να τα διαβάζει και να τα αγαπήσει η πρώτη μου κόρη, που και στη δεύτερη εγκυμοσύνη άκουγε τις ιστορίες σαν έμβρυο η μικρή μου κόρη και που τώρα απλά τα ξεφυλλίζει αλλά με ενθουσιασμό, για αυτά λοιπόν τα περιοδικά διάβασα σήμερα ότι η ''κρίση'', κάποιος, κάποιοι αποφάσισαν να διακόψουν την κυκλοφορία τους. Είναι σαν να μαθαίνεις ότι το δέντρο που σκαρφάλωνες μικρός κάηκε, ότι η αλάνα που έπαιζες έγινε πάρκινγκ, ότι η γιαγιά σου ξέχασε ξαφνικά όλα τα παραμύθια και τις ιστορίες...»
Η ανακοίνωση, που δημοσιεύτηκε στη σελίδα του περιοδικού Κόμιξ στο Facebook αναφέρει τα εξής:
«Μερικά πράγματα όπως ο κυβερνητικός ανασχηματισμός, η υποτίμηση του νομίσματος και το κλείσιμο εφημερίδας ή περιοδικού δεν ανακοινώνονται εκ των προτέρων.
»Η διακοπή της έκδοσης των περιοδικών δεν ήταν μια επιπόλαια και ξαφνική επιλογή. Εδώ και πολλούς μήνες, από την αρχή του χρόνου, είχαμε επαφές και διαπραγματευόμασταν για να βρούμε βιώσιμη λύση για τα περιοδικά. Χρειάζεται ψυχικό σθένος να γίνονται διαπραγματεύσεις με νηφαλιότητα και σύνεση χωρίς να μεταφερθεί η αγωνία στους συνεργάτες μας.
»Έως την τελευταία στιγμή κρατούσαμε την σπίθα ζωντανή μήπως μπορέσει να συνεχιστεί η έκδοση των περιοδικών. Συνεχίσαμε να κάνουμε αυτό που γνωρίζαμε να κάνουμε πάντοτε. Να εκδίδουμε περιοδικά που να είναι όσο καλύτερα μας επέτρεπαν οι συνθήκες να φτιάξουμε. Και αυτό θα ξανακάνουμε όταν μας το επιτρέψουν οι καιροί. Δείγματα της εργασίας μας έχετε, τελευταία απόδειξη το βιβλίο του Γκόντφρεντσον.
»Δυστυχώς δεν μπορώ να επεκταθώ περισσότερο πάνω σε αυτό το θέμα επειδή η εμπιστευτικότητα των διαπραγματεύσεων δεν το επιτρέπει. Όμως πρέπει να γνωρίζετε με βεβαιότητα πως η διακοπή ενός έργου μιας ζωής (σχεδόν 48 χρόνια) δεν είναι μια πράξη που δεν έχει έντονη συναισθηματική φόρτιση».
Οι αναγνώστες των περιοδικών έσπευσαν να εκφράσουν την θλίψη –σε ορισμένες περιπτώσεις και την οργή τους– για το επικείμενο κλείσιμο, κάτω από το post στο Facebook. Ένα μικρό δείγμα από τα περισσότερα από 90 σχόλια:
«Είναι σαν να σκίζεται ένα κομμάτι από πάνω μου και να πέφτει ξερό στο έδαφος... Μια ολόκληρη παιδική ηλικία. Να τρέχουμε στο περίπτερο κάθε εβδομάδα για τα Μίκυ Μάους, Κόμιξ, Αλμανάκο, Μεγάλο Μίκυ, Ντόναλντ, Μίκυ Μυστήριο κλπ τα οποία μας κρατούσαν παντού και πάντοτε συντροφιά... Θεωρώ τον εαυτό μου τυχερό που έζησα αυτή την εμπειρία - να διασκεδάζεις χωρίς το ίντερνετ και να αναμένεις με ανυπομονησία να βγει το νέο τευχος κάθε μήνα/εβδομάδα... Σαν εμένα, υπάρχουν χιλιάδες άλλοι φίλοι/φίλες. Μεγαλώσατε γενεές σχεδόν μισού αιώνα. Κύριε Τερζόπουλε, ευχαριστώ για τις αναμνήσεις».
«Λυπάμαι πάρα πολύ. Ένα μεγάλο ευχαριστώ από την καρδιά μου για το περιοδικό που μας μεγάλωσε. Σκέπτομαι τους ανθρώπους που με χιούμορ και μεράκι το έφερναν στα περίπτερά μας τόσα χρόνια αδιάλειπτα. Εύχομαι κι εκείνοι, όπως και ο Μίκυ και ο Ντόναλντ, να βρουν σύντομα καινούριους δρόμους ανοιχτούς, σ' αυτή την εποχή που πάει να μας στερήσει απ' όλα τα όμορφα πράγματα, μικρά και μεγάλα...»
«Σήμερα 23 χρόνια μετά από εκείνο τον Νοέμβριο που ανακάλυψα την ιδιαίτερη έκδοση ΚΟΜΙΞ και ενώ αυτά τα ίδια περιοδικά της 20ετίας που είχαν περάσει από εμένα, από τον μικρό μου αδελφό, που ταξίδεψαν μαζί μου στα φοιτητικά μου χρόνια, που τα αγόραζα και στον στρατό, που τα διάβαζε η γυναίκα μου στην πρώτη εγκυμοσύνη, που έφτασε να τα διαβάζει και να τα αγαπήσει η πρώτη μου κόρη, που και στη δεύτερη εγκυμοσύνη άκουγε τις ιστορίες σαν έμβρυο η μικρή μου κόρη και που τώρα απλά τα ξεφυλλίζει αλλά με ενθουσιασμό, για αυτά λοιπόν τα περιοδικά διάβασα σήμερα ότι η ''κρίση'', κάποιος, κάποιοι αποφάσισαν να διακόψουν την κυκλοφορία τους. Είναι σαν να μαθαίνεις ότι το δέντρο που σκαρφάλωνες μικρός κάηκε, ότι η αλάνα που έπαιζες έγινε πάρκινγκ, ότι η γιαγιά σου ξέχασε ξαφνικά όλα τα παραμύθια και τις ιστορίες...»
