Γλέζος-Τσίπρας σε Παπούλια για γερμανικές αποζημιώσεις
Το θέμα των γερμανικών αποζημιώσεων συζητήθηκε σήμερα στο Προεδρικό Μέγαρο. Τι σχολίασε σε πρόσφατες δηλώσεις του ο διάσημος ιστορικός Χάγκεν Φλάισερ.
Παλαιότερο των 360 ημερών
Το θέμα των γερμανικών αποζημιώσεων και του κατοχικού δανείου έθεσαν στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, Κάρολο Παππούλια, οι Αλέξης Τσίπρας και Μανώλης Γλέζος, κατά την συνάντησή τους, την ημέρα της επίσκεψης του Γερμανού Υπουργού Οικονομικών, Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, στην Αθήνα.
Ο κ. Τσίπρας χαρακτήρισε "ιστορικό χρέος το θέμα των γερμανικών επανορθώσεων και του κατοχικού δανείου", ενώ ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας του απάντησε ότι η υπόθεση δεν έχει κλείσει, τονίζοντας ότι ο ίδιος ήταν ο πρώτος υπουργός εξωτερικών που έθεσε το θέμα στη γερμανική κυβέρνηση.
Από την πλευρά του, ο κ. Γλέζος είπε ότι «τις πρώτες ημέρες της Κατοχής έπρεπε να παρελάσει η Βέρμαχτ και συνέλαβαν όμηρους. Αυτό δεν είναι γνωστό, αλλά συνέλαβαν ομήρους μη γίνει κάτι στην παρέλαση. Σήμερα έρχεται ο Γερμανός υπουργός Εξωτερικών στην Αθήνα και όλοι οι Έλληνες είναι όμηροι. Το ερώτημα είναι ποιος έχει φτάσει τον ελληνικό λαό να είναι όμηρος της Γερμανίας».
Επί του θέματος των γερμανικών αποζημιώσεων είχε τοποθετηθεί πριν από λίγο καιρό και ο αυστριακός ιστορικός Χάγκεν Φλάισερ, ο οποίος εδώ και 35 χρόνια ζει και εργάζεται στην Αθήνα. Σε συνέντευξή του στην εφημερίδα Tagesspiegel, ο Φλάισερ είχε δηλώσει ότι «Φυσικά και υπάρχει μια εσωτερική ελληνική ατζέντα. Η Αθήνα όμως πάντα έθετε επίσημα το θέμα των επανορθώσεων, ακόμα και με μια ρηματική διακοίνωση το 1995. Προηγουμένως όλες οι γερμανικές κυβερνήσεις αρνούνταν με τον ίδιο στερεότυπο τρόπο παραπέμποντας στη Συμφωνία του Λονδίνου για τη διαγραφή των χρεών του 1953: 'είναι ακόμα πολύ νωρίς, γιατί το θέμα μπορεί να συζητηθεί με την Ελλάδα όταν η Γερμανία θα έχει ενωθεί'.
»Τώρα η Γερμανία είναι ενωμένη και η Αθήνα παίρνει την απάντηση: τώρα είναι αργά. Τα παιχνίδια αυτά προκάλεσαν ένα αντιγερμανικό κύμα, το οποίο δεν είναι ακατανόητο. Το να αποφασίζει κανείς, ποιος θα θυμάται πότε και τι θα ξεχνάει, είναι η υπεροψία του ισχυρού».