30 συνήθειες που μας στέρησε η τεχνολογία

της Ηρώς Κουνάδη

«Οι επόμενες γενιές δεν θα γνωρίζουν την σύνδεση των δύο αντικειμένων» έγραφε η λεζάντα της φωτογραφίας με την κασσέτα και το μολύβι, που κυκλοφορύσε πριν από λίγο καιρό στο Facebook. Για κάποιον λόγο, οι περισσότεροι εξ ημών χαμογελάσαμε μελαγχολικά όταν την πρωτοείδαμε, κι ας ξέραμε πολύ καλά ότι το να γυρίζεις με μολύβι την κασσέτα που «μάσησε» πάλι το κασσετόφωνο δεν είχε τίποτα χαριτωμένο –για την ακρίβεια, το μόνο που ήθελες εκείνη την ώρα ήταν να πετάξεις την κασσέτα και να σπάσεις με σφυρί το κασσετόφωνο.

Το ανθρώπινο μυαλό, όμως, έχει την μοναδική ικανότητα να σβήνει τις δυσάρεστες αποχρώσεις των αναμνήσεων, κι έτσι ό,τι έγινε στο παρελθόν είναι αυτομάτως γλυκιά ανάμνηση. Όπως και οι τριάντα συνήθειες που ακολουθούν, οι οποίες είμαστε βέβαιοι πως δε λείπουν σε κανέναν –σχεδόν όσο βέβαιοι είμαστε ότι διαβάζοντας τις γραμμές που ακολουθούν, θα χαμογελάσετε.

Με την εξέλιξη της τεχνολογίας, λοιπόν, εκτός του να γυρίζουμε τις «μασημένες» κασσέτες με το μολύβι, σταματήσαμε και:

- Να γράφουμε τις αγαπημένες μας τηλεοπτικές εκπομπές, και τις ταινίες που έδειχνε η τηλεόραση σε βιντεοκασέτες, πατώντας παύση στις διαφημίσεις και αγωνιώντας μην χάσουμε το πρώτο δευτερόλεπτο όταν θα τελείωνε το διαφημιστικό διάλειμμα.

- Να παίρνουμε το 131 για να μάθουμε το τηλέφωνο κάποιου –και να το κλείνουμε σχεδόν πάντα απογοητευμένοι, γιατί δεν ξέραμε πατρώνυμο/ πατρικό/ διεύθυνση κατοικίας/ ταχυδρομικό κώδικα.

- Να χρησιμοποιούμε καρτοτηλέφωνα (και τηλέφωνα σε περίπτερα, παλιότερα). Και να συλλέγουμε τηλεκάρτες.

- Να εμφανίζουμε φιλμ, και να εκπλησσόμαστε με τις πρώτες φωτογραφίες στο καθένα, οι οποίες ήταν τόσο παλιές που είχαμε ξεχάσει ότι τις τραβήξαμε.

- Να πηγαίνουμε σε ταξιδιωτικά γραφεία για να κλείσουμε αεροπορικά εισιτήρια.

- Να παίρνουμε το 141 για να μάθουμε τι ώρα θα είναι στον επόμενο τόνο. Ο αριθμός τώρα έχει αλλάξει. Τον θυμάται κανείς;

- Να αγοράζουμε φωτογραφικές μηχανές μιας χρήσης στις διακοπές. Και να ενθουσιαζόμαστε με την δυνατότητα της υποβρύχιας λήψης, σε κάποιες από αυτές.

- Να γράφουμε χειρόγραφα σημειώματα και γράμματα.

- Να γράφουμε κασέτες με «ξένα διάφορα» και «ελληνικά», για να τις χαρίσουμε σε φίλους και να τις ακούσουμε σε πάρτι.

- Να γράφουμε τα ονόματα των φίλων μας, και τα τηλέφωνά τους, σε όμορφες ατζέντες, που όταν γέμιζαν παίρναμε μεγαλύτερες και αντιγράφαμε στο χέρι όλα τα τηλέφωνα και τα ονόματα από την αρχή.

- Να κοιτάμε τον χάρτη πριν ή κατά τη διάρκεια μιας διαδρομής.

- Να κατεβάζουμε από το πιο ψηλό ράφι έναν σκονισμένο τόμο της εγκυκλοπαίδειας, για να βρούμε μια πληροφορία.

- Να συμβουλευόμαστε τον Χρυσό Οδηγό. Στη χάρτινη εκδοχή του.

- Να ξέρουμε απέξω τα τηλέφωνα όλων των φίλων μας.

- Να στέλνουμε φαξ.

- Να έχουμε «φίλους δι’ αλληλογραφίας».

- Να έχουμε συλλογή από CD δίπλα στο CD player (ή συλλογή βινυλίων δίπλα στο πικάπ).

- Να βάζουμε τις φωτογραφίες μας στη σειρά, μέσα στις πλαστικές θήκες των άλμπουμ.

- Να φροντίζουμε να είμαστε σπίτι συγκεκριμένη ώρα, για να μην χάσουμε το νέο επεισόδιο της αγαπημένης μας σειράς.

- Να πλένουμε τα πιο αγαπημένα μας ρούχα στο χέρι, γιατί φοβόμαστε μην χαλάσουν στο πλυντήριο.

- Να στέλνουμε καρτ-ποστάλ από τα ταξίδια μας.

- Να κρατάμε τυπωμένους λογαριασμούς και τραπεζικά έγγραφα.

- Να τηλεφωνούμε στο λιμεναρχείο για να ρωτήσουμε τι ώρα φεύγει το πλοίο.

- Να δίνουμε ραντεβού συγκεκριμένη ώρα σε συγκεκριμένο σημείο («στη γωνία έξω από το σινεμά, κάτω από την πινακίδα») για να μη χαθούμε.

- Να στέλνουμε εικονομηνύματα.

- Να γράφουμε ευχετήριες κάρτες.

- Να πηγαίνουμε σε video club, και να ρωτάμε τον υπάλληλο –τον οποίο ξέρουμε με το μικρό του όνομα– για τις καινούριες ταινίες.

- Να τρέχουμε βρεγμένοι από το μπάνιο για να απαντήσουμε στο σταθερό τηλέφωνο, χωρίς να ξέρουμε ποιος καλεί.

- Να αγοράζουμε ξένο Τύπο από τα περίπτερα στο Κολωνάκι.

- Να περιμένουμε να βραδιάσει για να συνδεθούμε στο internet, γιατί η νυχτερινή χρέωση είναι φθηνότερη.

- Να τσεκάρουμε τα e-mail μας σε internet café στο εξωτερικό.