Μόδα είναι θα περάσει: Οι τάσεις που ξεχάσαμε

της Ηρώς Κουνάδη

«Τα βλέπω σε λίγο καιρό να πηγαίνουν να συναντήσουν τα cupcakes και τα ηλεκτρονικά τσιγάρα» σχολίαζε πρόσφατα αναγνώστης στο αφιέρωμα του in2life στα yoghurt bars, κάνοντάς μας να συνειδητοποιήσουμε ότι: α. έχει περάσει πολύς καιρός από τότε που εμφανίστηκε το τελευταίο ηλεκτρονικό τσιγάρο στο οπτικό μας πεδίο και β. οι μόδες τα τελευταία χρόνια κρατούν όλο και λιγότερο. Πάρτε για παράδειγμα τις βάτες: ήταν το μεγαλύτερο έγκλημα της μόδας απέναντι στην δημόσια αιδώ, και όμως παρέμειναν δημοφιλείς επί μια ολόκληρη δεκαετία. Τα ηλεκτρονικά τσιγάρα δεν άντεξαν ούτε χρόνο.

Με αφορμή αυτές τις διαπιστώσεις, συγκεντρώσαμε σε μια λίστα (κατά το ήμισυ νοσταλγική, κατά το υπόλοιπο ήμισυ ανακουφισμένη) όλες εκείνες τις μόδες από τις οποίες απαλλαγήκαμε… αργά ή γρήγορα.

Τα βραχιολάκια power balance

Χάριζαν, υποτίθεται, ισορροπία, δύναμη, ευλυγισία, ανάρρωση και ευεξία σε όσους τα φορούσαν. Στην πραγματικότητα, ήταν ένα κακόγουστο κομμάτι καουτσούκ με ένα ακόμη πιο κακόγουστο ασημί δισκάκι στο κέντρο. Κι εκεί που αναρωτιόμασταν αν πρόκειται για μύθο ή για αλήθεια, ήρθε η επίσημη ανακοίνωση της κατασκευάστριας εταιρείας που παραδεχόταν ότι ο χρυσός ήταν άνθρακας και η διαφημιστική καμπάνια παραπλανητική. Και η μόδα πέθανε μαζί με την αρχή του σύγχρονου marketing «μην παραδέχεσαι ποτέ ότι είπες ψέματα».

Το ηλεκτρονικό τσιγάρο

Δεν πέρασε ούτε ένας χρόνος από τότε που οι πάντες μιλούσαν για ατμοποιητές, μπαταρίες και γεύσεις καπνού μέχρι να εξαφανιστούν από προσώπου γης σχεδόν όλα τα ηλεκτρονικά τσιγάρα. Τι μεσολάβησε; Από τη μία οι απανωτές ανακοινώσεις για την απαγόρευσή τους –που ποτέ, όμως, δεν εφαρμόστηκε– από την άλλη η χαλάρωση των μέτρων που αφορούσαν το (κανονικό) κάπνισμα σε δημόσιους χώρους και, βέβαια, η «ψεύτικη» αίσθηση του ηλεκτρονικού καπνού-που-δεν-ήταν-καπνός, συνέβαλλαν στον θάνατο μιας ακόμα μόδας που πήρε για ένα μικρό χρονικό διάστημα διαστάσεις επιδημίας.

Τα βραχιολάκια Livestrong

Και τα βραχιολάκια… συνεχίζονται. Συνεχίστηκαν, για την ακρίβεια, για λίγο μόνο καιρό, μέχρι ο Lance Armstrong και η στήριξή του από ανθρώπους που δεν είχαν ξανακούσει το όνομά του να φύγουν από την επικαιρότητα. Ο ποδηλάτης που κέρδισε τον Γύρο της Γαλλίας επτά φορές αφού επιβίωσε από καρκίνο, επανήλθε κάποια στιγμή στην επικαιρότητα, όταν τον περασμένο Αύγουστο κυκλοφόρησε η είδηση ότι βρέθηκε θετικός σε έλεγχο αντι-ντόπινγκ και τα μετάλλιά του αφαιρέθηκαν. Πάντως, τα κίτρινα βραχιολάκια που είχαν κατακλύσει κάποια στιγμή τους δρόμους της Αθήνας, στήριζαν οικονομικά το Ίδρυμα Lance Armstrong Foundation, για την βελτίωση της ποιότητας ζωής των ανθρώπων που πάσχουν από καρκίνο, και όχι τον ίδιο τον Armstrong –μια λεπτομέρεια ελάχιστα γνωστή στους περισσότερους βραχιολο-κουβαλητές.

Τα cupcakes

Είναι νόστιμα, είναι χαριτωμένα, είναι ωραιότερα να τα βλέπεις απ’ ότι να τα τρως. Αυτό, βέβαια, δεν εμπόδισε την μόδα τους να κατακτήσει (και) την Αθήνα, και να κάνει κάθε λιχούδη που σέβεται τον εαυτό του να θέλει να δοκιμάσει όσο το δυνατόν περισσότερα, από κάθε συνοικιακό μαγαζάκι και ηλεκτρονική επιχείρηση που τα πουλούσε με το κιλό. Κάτι μας λέει ότι δεν θα τα είχαμε βαρεθεί τόσο γρήγορα, αν δεν είχε μεσολαβήσει η –παρεμφερής, αλλά τουλάχιστον υγιεινότερη– μόδα των yoghurt bars που ακόμα καλά κρατεί.

Τα blogs

Το μακρινό 2006, όταν το Time ανακήρυσσε πανηγυρικά τον (κάθε) blogger σε πρόσωπο της χρονιάς, και κυκλοφορούσε με το μακράν καλύτερο εξώφυλλο στην ιστορία του, που έγραφε με μεγάλα γράμματα “You!”, ο αριθμός των blogs παγκοσμίως ανερχόταν σε δισεκατομμύρια, και το web 2.0 (το internet το περιεχόμενο του οποίου διαμορφώνεται από τους χρήστες του) ήταν ο καινούριος αγαπημένος μας όρος. Έξι χρόνια αργότερα, τα blogs συνεχίζουν να υπάρχουν, το hype τους όμως έχει αντικατασταθεί από social networks και πλατφόρμες όπως το Twitter και το Tumblr. Είναι ιδέα μας, ή τα παιδιά του web 2.0 εκφράζονται με ολοένα και λιγότερες λέξεις;

Το clubbing

Έφτασε στο απόγειό του περί τα μέσα της δεκαετίας του ’90, και άρχισε να φθίνει όσο τα χρόνια περνούσαν. Πλέον, ο ρυθμός με τον οποίο κλείνουν, συρρικνώνονται ή μειώνουν τις ημέρες λειτουργίας τους τα αθηναϊκά club συναγωνίζεται ευθέως τον ρυθμό με τον οποίο ανοίγουν νέα, μικρά, παρεΐστικα μπαράκια, και η αναλογία σχεδόν αγγίζει το ένα club προς εκατό μπαράκια. Οι λόγοι που οδήγησαν στον θάνατο του clubbing σχετίζονται σαφώς με την οικονομική κρίση, καθότι το σπορ ήταν ανέκαθεν ακριβό, αλλά και με άλλες τάσεις που ήρθαν, συνδέθηκαν με το clubbing, και παρήλθαν –οι παλιοί το λέγαν “ecstasy”, εκείνοι που το εξέλιξαν “mmdma”.