Το τέλειο έγκλημα (δεν) υπάρχει

της Ηρώς Κουνάδη

Τέλειο έγκλημα μπορεί να μην υπάρχει. Υπάρχουν, όμως, έξυπνοι εγκληματίες, λιγότερο έξυπνοι αστυνόμοι και επιθεωρητές, τυχεροί ληστές, πενιχρά μέσα ερευνών, δημοσιογράφοι που χαλούν τις έρευνες, κι αφελείς υπεύθυνοι ασφαλείας που ανοίγουν την λάθος πόρτα τη λάθος στιγμή. Κάπως έτσι, υπάρχουν εγκλήματα που μένουν ανεξιχνίαστα, να τροφοδοτούν την ποπ κουλτούρα με συναρπαστικά σενάρια, θεωρίες συνωμοσίας και –όταν τα πράγματα ζορίζουν– σχέδια τύπου Ocean’s Eleven. Στο κάτω κάτω, για να κάνεις το τέλειο έγκλημα δεν χρειάζεται να σκοτώσεις κανέναν. Μπορείς απλά, ας πούμε, να πηδήξεις ανενόχλητος από ένα αεροπλάνο με διακόσιες χιλιάδες δολάρια πάνω σου, χωρίς να σε δουν οι πιλότοι των μαχητικών που πετούν δίπλα σου. Αληθινή ιστορία. Όπως και οι άλλες τέσσερις που ακολουθούν.

Ο Τζακ ο Αντεροβγάλτης
Πέντε ανεξιχνίαστοι φόνοι συγκλόνισαν το βικτωριανό Λονδίνο στα τέλη του καλοκαιριού και τις αρχές του φθινοπώρου του 1888. Η Mary Ann Nichols, η Annie Chapman, η Elizabeth Stride, η Catherine Eddowes και η Mary Jane Kelly, πόρνες στο Whitechapel του East End, βρέθηκαν δολοφονημένες, με τον λαιμό κομμένο και το σώμα τους ακρωτηριασμένο. Παρά τις εκτεταμένες έρευνες της αστυνομίας, τα γράμματα που στάλθηκαν στον Τύπο και τις διάφορες θεωρίες που αναπτύχθηκαν σχετικά με το ποιος θα μπορούσε να είναι, ο μανιακός δολοφόνος δεν βρέθηκε ποτέ.

Σήμερα, η λίστα των υπόπτων ξεπερνά τους εκατό, και περιλαμβάνει μεταξύ άλλων ονόματα όπως αυτό του Πρίγκιπα Albert Victor, εγγονού της Βικτώρια. Μία από τις πλέον ενδιαφέρουσες θεωρίες είναι εκείνη που έγραψε ο δημοσιογράφος William Le Queux, ο οποίος αναφέρει πως διάβασε ένα χειρόγραφο του Ρασπούτιν (!) γραμμένο στα γαλλικά, στο οποίο αναφερόταν το όνομα κάποιου Alexander Pedachenko, Ρώσου γιατρού και πράκτορα της μυστικής αστυνομίας της αυτοκρατορικής Ρωσίας, Okhrana. Kίνητρο του Pedachenko, σύμφωνα πάντα με τον Le Queux, ήταν να διασύρει την Scotland Yard. Δυστυχώς, η ύπαρξη του Pedachenko δεν έχει καν επιβεβαιωθεί –η θεωρία, όμως, παραμένει ενδιαφέρουσα.

Δείτε εδώ την λίστα των επικρατέστερων υπόπτων και εδώ περισσότερες πληροφορίες για καθέναν από τους πέντε δημοφιλέστερους.



Ο Dan Cooper και η αεροπειρατεία του
Στις 24 Νοεμβρίου του 1971, κάποιος κύριος Νταν Κούπερ επιβιβάστηκε σε ένα Boeing 747 με προορισμό το Σηάτλ και, αφού προειδοποίησε πως κουβαλούσε μαζί του εκρηκτικό μηχανισμό (άλλα τα μέτρα ασφαλείας τότε…) απαίτησε να του δοθούν 200.000 δολάρια και τέσσερα αλεξίπτωτα. Όταν το αεροπλάνο προσγειώθηκε, ο Κούπερ παρέλαβε τα χρήματα και τα αλεξίπτωτα αφήνοντας τους επιβάτες να κατέβουν. Εν συνεχεία, ζήτησε από τους πιλότους να απογειωθούν και πάλι, άνοιξε την σκάλα του προσωπικού και… εξαφανίστηκε.

Οι έρευνες του FBI για τον εντοπισμό του αποδείχθηκαν άκαρπες, ενώ οι πιλότοι των μαχητικών αεροσκαφών που ακολουθούσαν το Boeing στη δεύτερη πτήση ανέφεραν πως δεν είχαν δει κανέναν να πηδά από το αεροπλάνο, ούτε κάποιο αλεξίπτωτο να ανοίγει στον αέρα. Στο Boeing, μετά την προσγείωσή του, όμως, βρέθηκαν μόνο δύο από τα τέσσερα αλεξίπτωτα που είχε ζητήσει ο Κούπερ. Το 1980 ένας οκτάχρονος κατασκηνωτής ανακάλυψε κοντά σε ένα ποτάμι μια δεσμίδα 5.800 δολαρίων εκ των χαρτονομισμάτων που είχε λάβει ο Κούπερ, μπερδεύοντας ακόμα περισσότερο το FBI που είχε υπολογίσει το σημείο προσγείωσης του αλεξιπτωτιστή χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά.

Δείτε εδώ τη λίστα των υπόπτων, μαζί με όλες τις λεπτομέρειες της ιστορίας.



Η ληστεία που συγκλόνισε την Ιαπωνία
Ένα εύρημα τόσο απλό που θα έκανε την συμμορία του Όσεαν να κοκκινίσει από ντροπή ήταν η βάση της ληστείας του 1968 που έμεινε στην Ιστορία ως «ληστεία των 300 εκατομμυρίων γεν». Τέσσερις υπάλληλοι της Nihon Shintaku Ginko μετέφεραν με αυτοκίνητο 300 εκατομμύρια γεν, που προορίζονταν για τους υπαλλήλους της Toshiba, όταν ένας αστυνομικός τους σταμάτησε, λέγοντας πως έχει πληροφορίες ότι το όχημα είναι παγιδευμένο με εκρηκτικά. Όταν οι υπάλληλοι βγήκαν από το αυτοκίνητο, καπνός άρχισε να εμφανίζεται, και ο ευσυνείδητος αστυνόμος τους φώναξε να τρέξουν. Την συνέχεια την φαντάζεστε: έτρεξε κι εκείνος, προς την αντίθετη κατεύθυνση, μαζί με το αμάξι και τα τριακόσια εκατομμύρια γεν.

Η αστυνομική έρευνα κατέληξε σε μια τεράστια λίστα εκατό χιλιάδων υπόπτων, επικρατέστερος εκ των οποίων ήταν ο δεκαεννιάχρονος γιος ενός πραγματικού αστυνομικού –ο οποίος, όμως, είχε στο μεταξύ αυτοκτονήσει, και ίχνος των χρημάτων δεν υπήρχε πουθενά. Ένας φίλος του συνελήφθη το 1975, για ένα αδίκημα που δεν σχετιζόταν με την υπόθεση, και ένα μεγάλο χρηματικό ποσό βρέθηκε στην κατοχή του, οι αρχές όμως δεν κατάφεραν ποτέ να αποδείξουν πως προερχόταν από την ληστεία.

Διαβάστε περισσότερες λεπτομέρειες εδώ.

Η Μαύρη Ντάλια
Ίσως ο φόνος που τροφοδότησε περισσότερο από οποιονδήποτε άλλον την λογοτεχνία (με κορυφαίο δείγμα το ανατριχιαστικό μυθιστόρημα του James Elroy), την κινηματογραφική βιομηχανία και τον Τύπο, εκείνος της 22χρονης Elizabeth Short έχει, κι αυτός, εκατοντάδες υπόπτους –εξήντα εκ των οποίων, μάλιστα, έχουν ομολογήσει. Το ακρωτηριασμένο πτώμα της «Μαύρης Ντάλιας», όπως την ονόμασε ο Τύπος της εποχής, βρέθηκε στο Leiment Park του Λος Άντζελες στις 15 Ιανουαρίου του 1947. Ο Gerry Ramlow, δημοσιογράφος της Los Angeles Daily News, δήλωσε αργότερα πως «για το γεγονός πως ο φόνος δεν εξιχνιάστηκε ποτέ φταίνε οι δημοσιογράφοι… ήταν παντού, ποδοπατούσαν στοιχεία και παρακρατούσαν πληροφορίες».

Εδώ η λίστα με τους επικρατέστερους υπόπτους.



Η ληστεία του Μουσείου Gardner
Στις 18 Μαρτίου του 1990, δύο αστυνομικοί χτύπησαν την πόρτα του Μουσείου κλασικής και μοντέρνας τέχνης Isabella Stewart Gardner στη Βοστώνη. Το προσωπικό ασφαλείας τους άνοιξε την πόρτα, εκείνοι μπήκαν για έναν τυπικό έλεγχο και έφυγαν… κύριοι, από την πίσω πόρτα, παρέα με 13 πίνακες –χωρίς τις κορνίζες τους– των Rembrandt, Vermeer, Degas, Manet και άλλων. Η αξία των έργων τέχνης υπολογίζεται σε 500 εκατομμύρια δολάρια, νούμερο που την χρήζει επάξια την μεγαλύτερη ληστεία όλων των εποχών. Οι έρευνες του FBI έχουν αποδειχθεί μέχρι σήμερα άκαρπες –αν και τα έργα πιθανολογείται πως βρίσκονται κάπου στην Ευρώπη.

Διαβάστε λεπτομέρειες εδώ.