Κι όμως, είναι ωραία τον Αύγουστο στο κέντρο
Οι άδειοι δρόμοι, οι ζαλισμένοι από τον ήλιο τουρίστες, η ανέλπιστη ησυχία και όσα κάνουν μαγική την Αθήνα τον Αύγουστο, μέσα από 10 φωτογραφίες.
της Ηρώς Κουνάδη
Υπάρχει μια άποψη, που ενισχύθηκε πολύ κατά τη διάρκεια των λοκντάουν της πανδημίας, σύμφωνα με την οποία «δεν είναι ωραίες οι πόλεις χωρίς τους ανθρώπους τους».
Το πρόβλημα με την παραπάνω φράση είναι ότι της λείπει το πλαίσιο: Ναι, σίγουρα δεν είναι ωραίες οι πόλεις χωρίς τους ανθρώπους τους, όταν μια κατάσταση έκτακτης ανάγκης είναι αυτή που τους κρατάει μακριά από την πόλη τους. Όταν οι δρόμοι αδειάζουν όχι επειδή οι άνθρωποι φοβούνται, κρύβονται ή πεθαίνουν, αλλά επειδή λείπουν διακοπές, μια χαρά ωραία είναι.
Ειδικά αν δεν είσαι τύπος που υποφέρει από την ευτυχία των άλλων (ζήλεια το λένε, λύνεται) είναι απολαυστικό να περπατάς σε άδειους δρόμους, να βρίσκεις να παρκάρεις όπου θες, να κάθεσαι στο αγαπημένο σου τραπέζι του αγαπημένου σου μπαρ και να φαντάζεσαι πως έχεις μείνει για λίγο μόνος/η να ηρεμήσεις, και να περιμένεις τους συγκατοίκους σου να επιστρέψουν σπίτι.
Δεν θα αργήσουν, αλλά δεν υποφέρεις κιόλας από την ανέλπιστη μοναξιά σου. Έχεις ξαφνικά χρόνο να παρατηρήσεις καλύτερα την πόλη που μας φιλοξενεί όλους, να τη δεις με τα μάτια των λιγοστών τουριστών που δεν έφυγαν ακόμα για τα νησιά, να την χαζέψεις με το βλέμμα του άλλοτε ερωτευμένου που βρίσκεται πια σε μακροχρόνια σχέση, απ’ αυτές που έχουν και πικρία και καυγάδες, αλλά που ξυπνάει ένα πρωί και προσέχει όλες εκείνες τις μικρές λεπτομέρειες που αγαπάει στο πρόσωπο του άλλου.
Κι αν δεν πιστεύεις εμάς, ίσως μερικές φωτογραφίες από την άδεια Αθήνα να σε πείσουν.
Δεν σου έρχεται να χορέψεις μπροστά στο Μέγαρο, στην άδεια Βασιλίσσης Σοφίας;
...ή να πιάσεις τραπεζάκι δίπλα στους τουρίστες στην Πλάκα;
Πόσες φορές έχεις δει μισοάδεια τα σκαλιά πάνω από το μετρό στο Σύνταγμα;
Ένα καφεδάκι στη δροσιά του Εθνικού Κήπου είναι ό,τι πρέπει
Αν δεν ανέβεις τώρα στην Ακρόπολη, που δεν έχει ουρές και μένει και ανοιχτή ως τις 20.00, τότε πότε;
Και εντάξει, εδώ που τα λέμε, δεν είναι απόκοσμα άδεια όπως στην πανδημία. Απλώς έχει πολύ λιγότερο κόσμο.
...και κάτι τέτοιες οάσεις, όλες για πάρτη σου.
Πράγμα που σου δίνει ελευθερία κινήσεων, να εξερευνήσεις σοκάκια όπως αυτό στην Πλάκα με την ησυχία σου
...και να ρομαντζάρεις χαζεύοντας από ψηλά το μεγαλειώδες χάος της
...ή απλώς να εκτιμήσεις την άπλα που σου προσφέρει απλόχερα για λίγο.
Υπάρχει μια άποψη, που ενισχύθηκε πολύ κατά τη διάρκεια των λοκντάουν της πανδημίας, σύμφωνα με την οποία «δεν είναι ωραίες οι πόλεις χωρίς τους ανθρώπους τους».
Το πρόβλημα με την παραπάνω φράση είναι ότι της λείπει το πλαίσιο: Ναι, σίγουρα δεν είναι ωραίες οι πόλεις χωρίς τους ανθρώπους τους, όταν μια κατάσταση έκτακτης ανάγκης είναι αυτή που τους κρατάει μακριά από την πόλη τους. Όταν οι δρόμοι αδειάζουν όχι επειδή οι άνθρωποι φοβούνται, κρύβονται ή πεθαίνουν, αλλά επειδή λείπουν διακοπές, μια χαρά ωραία είναι.
Ειδικά αν δεν είσαι τύπος που υποφέρει από την ευτυχία των άλλων (ζήλεια το λένε, λύνεται) είναι απολαυστικό να περπατάς σε άδειους δρόμους, να βρίσκεις να παρκάρεις όπου θες, να κάθεσαι στο αγαπημένο σου τραπέζι του αγαπημένου σου μπαρ και να φαντάζεσαι πως έχεις μείνει για λίγο μόνος/η να ηρεμήσεις, και να περιμένεις τους συγκατοίκους σου να επιστρέψουν σπίτι.
Δεν θα αργήσουν, αλλά δεν υποφέρεις κιόλας από την ανέλπιστη μοναξιά σου. Έχεις ξαφνικά χρόνο να παρατηρήσεις καλύτερα την πόλη που μας φιλοξενεί όλους, να τη δεις με τα μάτια των λιγοστών τουριστών που δεν έφυγαν ακόμα για τα νησιά, να την χαζέψεις με το βλέμμα του άλλοτε ερωτευμένου που βρίσκεται πια σε μακροχρόνια σχέση, απ’ αυτές που έχουν και πικρία και καυγάδες, αλλά που ξυπνάει ένα πρωί και προσέχει όλες εκείνες τις μικρές λεπτομέρειες που αγαπάει στο πρόσωπο του άλλου.
Κι αν δεν πιστεύεις εμάς, ίσως μερικές φωτογραφίες από την άδεια Αθήνα να σε πείσουν.
Δεν σου έρχεται να χορέψεις μπροστά στο Μέγαρο, στην άδεια Βασιλίσσης Σοφίας;
...ή να πιάσεις τραπεζάκι δίπλα στους τουρίστες στην Πλάκα;
Πόσες φορές έχεις δει μισοάδεια τα σκαλιά πάνω από το μετρό στο Σύνταγμα;
Ένα καφεδάκι στη δροσιά του Εθνικού Κήπου είναι ό,τι πρέπει
Αν δεν ανέβεις τώρα στην Ακρόπολη, που δεν έχει ουρές και μένει και ανοιχτή ως τις 20.00, τότε πότε;
Και εντάξει, εδώ που τα λέμε, δεν είναι απόκοσμα άδεια όπως στην πανδημία. Απλώς έχει πολύ λιγότερο κόσμο.
...και κάτι τέτοιες οάσεις, όλες για πάρτη σου.
Πράγμα που σου δίνει ελευθερία κινήσεων, να εξερευνήσεις σοκάκια όπως αυτό στην Πλάκα με την ησυχία σου
...και να ρομαντζάρεις χαζεύοντας από ψηλά το μεγαλειώδες χάος της
...ή απλώς να εκτιμήσεις την άπλα που σου προσφέρει απλόχερα για λίγο.
