Γιατί έχουμε τα ακριβότερα καύσιμα στην Ευρώπη;
Γιατί είναι τόσο ακριβά τα καύσιμα στα νησιά και γενικά στην χώρα; Ο Σύνδεσμος Εταιρειών Εμπορίας Πετρελαιοειδών Ελλάδος δίνει απαντήσεις.
Οι τιμές της βενζίνης στην Ελλάδα σύμφωνα με το παρατηρητήριο τιμών της Κομισιόν, την κατατάσσουν στην…. κορυφή της Ευρώπης.
Συγκεκριμένα, σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία, η χώρα μας έχει την 3η ακριβότερη αμόλυβδη στην Ευρώπη με 2,267€/λίτρο, πίσω μόνο από Φινλανδία και Δανία. Ο Ευρωπαϊκός μέσος όρος βρίσκεται στα 1,98€/λίτρο.
Γιατί λοιπόν έχουμε τα ακριβότερα καύσιμα στην Ευρώπη; Αισχροκερδούν παρά το πλαφόν τα πρατήρια στη χώρα; Γιατί είναι τόσο ακριβά τα καύσιμα στα νησιά;
Θέλοντας να δώσει απαντήσεις σε αρκετά ερωτήματα, ο Σύνδεσμος Εταιρειών Εμπορίας Πετρελαιοειδών Ελλάδος αναφέρει τους εξής μύθους και αλήθειες.
Μύθος 1. Ευθύνονται οι Εταιρείες που έχουμε τα ακριβότερα καύσιμα στην Ευρώπη
Αλήθεια: Η πραγματικότητα είναι αρκετά διαφορετική. Η χώρα µας βρίσκεται κοντά στον Μέσο Όρο της Ε.Ε. (σε ορισμένες περιπτώσεις και κάτω από αυτόν) σχετικά µε τις τιµές των καυσίµων προ φόρων και δασµών. Με την προσθήκη φόρων και δασµών, οι τελικές τιµές που διαμορφώνονται είναι πράγματι από τις υψηλότερες.
Μύθος 2. Οι Εταιρείες Εμπορίας και τα πρατήρια καυσίµων έχουν τεράστια κέρδη από τις πωλήσεις.
Αλήθεια: Τα κέρδη για τις Εταιρείες Εμπορίας, τους µεταφορείς και τα πρατήρια ήταν εξαιρετικά περιορισµένα ακόµη και πριν από την επιβολή του «πλαφόν». Απόδειξη αποτελεί πως µέσα σε µια δεκαετία (2007-2017) έκλεισαν σχεδόν 2.000 πρατήρια. Ένας σημαντικός αριθμός έντιμων πρατηριούχων έχει αποχωρήσει από την αγορά. Τη θέση τους κάλυψαν παραβατικοί πρατηριούχοι, οι οποίοι πληρώνουν υπέρογκα ενοίκια, για να αποκτήσουν πρατήρια. Παράλληλα, από την αγορά έχουν αποχωρήσει µεγάλες πολυεθνικές εταιρείες, καθώς και µικρές ανεξάρτητες ελληνικές εταιρείες.
Αξίζει να σηµειωθεί πως το πραγµατικό κέρδος σε πολλές περιπτώσεις εξανεµίζεται λόγω των αυξηµένων λειτουργικών εξόδων (ενοίκια, ηλεκτρικό ρεύμα, µεταφορικό κόστος) και από τη µεγάλη αύξηση του χρηματοοικονομικού κόστους, µια αύξηση που δεν καλύπτεται από το πλαφόν που επιβλήθηκε στην αγορά καυσίµων. Ακόµη και αν εξαλειφόταν πλήρως το κέρδος των εταιρειών, των µεταφορέων και των πρατηριούχων, το όφελος για τον καταναλωτή θα ήταν σχεδόν µηδαµινό.
Μύθος 3: Οι τιµές στα πρατήρια αυξάνονται αμέσως μόλις ανεβαίνει η διεθνής τιµή του αργού, δεν µειώνονται όμως τόσο γρήγορα, όταν πέφτει η τιµή του.
Αλήθεια: Οι χονδρικές τιµές στην Ελλάδα καθορίζονται από τις διεθνείς τιµές των τελικών προϊόντων πετρελαιοειδών -όχι από τις τιµές του αργού- και διαμορφώνονται από τον Μέσο Όρο των τελευταίων τεσσάρων ηµερών (των τελικών τιµών του κάθε προϊόντος). Εποµένως, είναι λογικό να υπάρχει µια σχετική υστέρηση στην εµφάνιση των αυξοµειώσεων των διεθνών τιµών στην ελληνική αγορά. Οι Εταιρείες Εµπορίας διαµορφώνουν τις τιµές τους καθηµερινά, µε βάση τις τιµές των ∆ιυλιστηρίων. Όσο είναι σε ισχύ το «πλαφόν», η εφοδιαστική αλυσίδα είναι υποχρεωµένη να περνά τις όποιες αυξήσεις ή µειώσεις υπάρχουν στην αντλία.
Μύθος 4. Τα περισσότερα πρατήρια αισχροκερδούν παρά την επιβολή «πλαφόν».
Αλήθεια: Το µέτρο του «πλαφόν» έρχεται σε αντίθεση µε τις αρχές της ελεύθερης οικονοµίας και του υγιούς ανταγωνισµού. Ωστόσο, µετά την απόφαση της Κυβέρνησης για την εφαρµογή του µέτρου, δεν θα πρέπει να υπάρχει το παραµικρό περιθώριο για αθέµιτη κερδοφορία. Αυτό είναι αποκλειστική και θεσμική αρμοδιότητα της Πολιτείας, καθώς και ευθύνη απέναντι στον καταναλωτή, για τον έλεγχο των τιμών στα πρατήρια και την αυστηρή τήρηση της εφαρμογής του «πλαφόν».
Οι Εταιρείες Εµπορίας απαγορεύεται όχι µόνο να ελέγχουν αλλά ακόµη και να συστήνουν λιανικές τιµές αντλίας. Είναι ευθύνη του κράτους, το οποίο διαθέτει τους κατάλληλους μηχανισμούς και τα «εργαλεία», να πραγματοποιεί διαρκείς και αποτελεσματικούς ελέγχους και να επιβάλλει κυρώσεις, προκειμένου να προστατεύσει τους καταναλωτές από τη µειοψηφία των πρατηρίων που δεν εφαρμόζει το «πλαφόν».
Μύθος 5. Στα νησιά οι τιµές είναι υψηλές γιατί τα πρατήρια χρεώνουν όσο θέλουν.
Αλήθεια: Οι υψηλότερες τιµές σε ορισµένα νησιά οφείλονται σε τρεις βασικούς παράγοντες:
1. στο αυξηµένο µεταφορικό κόστος,
2. στο καθεστώς ΦΠΑ που υπόκειται το κάθε νησί,
3. στη ζήτηση που παρουσιάζεται για καύσιμα.
Διαβάστε περισσότερα εδώ.
Συγκεκριμένα, σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία, η χώρα μας έχει την 3η ακριβότερη αμόλυβδη στην Ευρώπη με 2,267€/λίτρο, πίσω μόνο από Φινλανδία και Δανία. Ο Ευρωπαϊκός μέσος όρος βρίσκεται στα 1,98€/λίτρο.
Γιατί λοιπόν έχουμε τα ακριβότερα καύσιμα στην Ευρώπη; Αισχροκερδούν παρά το πλαφόν τα πρατήρια στη χώρα; Γιατί είναι τόσο ακριβά τα καύσιμα στα νησιά;
Θέλοντας να δώσει απαντήσεις σε αρκετά ερωτήματα, ο Σύνδεσμος Εταιρειών Εμπορίας Πετρελαιοειδών Ελλάδος αναφέρει τους εξής μύθους και αλήθειες.
Μύθος 1. Ευθύνονται οι Εταιρείες που έχουμε τα ακριβότερα καύσιμα στην Ευρώπη
Αλήθεια: Η πραγματικότητα είναι αρκετά διαφορετική. Η χώρα µας βρίσκεται κοντά στον Μέσο Όρο της Ε.Ε. (σε ορισμένες περιπτώσεις και κάτω από αυτόν) σχετικά µε τις τιµές των καυσίµων προ φόρων και δασµών. Με την προσθήκη φόρων και δασµών, οι τελικές τιµές που διαμορφώνονται είναι πράγματι από τις υψηλότερες.
Μύθος 2. Οι Εταιρείες Εμπορίας και τα πρατήρια καυσίµων έχουν τεράστια κέρδη από τις πωλήσεις.
Αλήθεια: Τα κέρδη για τις Εταιρείες Εμπορίας, τους µεταφορείς και τα πρατήρια ήταν εξαιρετικά περιορισµένα ακόµη και πριν από την επιβολή του «πλαφόν». Απόδειξη αποτελεί πως µέσα σε µια δεκαετία (2007-2017) έκλεισαν σχεδόν 2.000 πρατήρια. Ένας σημαντικός αριθμός έντιμων πρατηριούχων έχει αποχωρήσει από την αγορά. Τη θέση τους κάλυψαν παραβατικοί πρατηριούχοι, οι οποίοι πληρώνουν υπέρογκα ενοίκια, για να αποκτήσουν πρατήρια. Παράλληλα, από την αγορά έχουν αποχωρήσει µεγάλες πολυεθνικές εταιρείες, καθώς και µικρές ανεξάρτητες ελληνικές εταιρείες.
Αξίζει να σηµειωθεί πως το πραγµατικό κέρδος σε πολλές περιπτώσεις εξανεµίζεται λόγω των αυξηµένων λειτουργικών εξόδων (ενοίκια, ηλεκτρικό ρεύμα, µεταφορικό κόστος) και από τη µεγάλη αύξηση του χρηματοοικονομικού κόστους, µια αύξηση που δεν καλύπτεται από το πλαφόν που επιβλήθηκε στην αγορά καυσίµων. Ακόµη και αν εξαλειφόταν πλήρως το κέρδος των εταιρειών, των µεταφορέων και των πρατηριούχων, το όφελος για τον καταναλωτή θα ήταν σχεδόν µηδαµινό.
Μύθος 3: Οι τιµές στα πρατήρια αυξάνονται αμέσως μόλις ανεβαίνει η διεθνής τιµή του αργού, δεν µειώνονται όμως τόσο γρήγορα, όταν πέφτει η τιµή του.
Αλήθεια: Οι χονδρικές τιµές στην Ελλάδα καθορίζονται από τις διεθνείς τιµές των τελικών προϊόντων πετρελαιοειδών -όχι από τις τιµές του αργού- και διαμορφώνονται από τον Μέσο Όρο των τελευταίων τεσσάρων ηµερών (των τελικών τιµών του κάθε προϊόντος). Εποµένως, είναι λογικό να υπάρχει µια σχετική υστέρηση στην εµφάνιση των αυξοµειώσεων των διεθνών τιµών στην ελληνική αγορά. Οι Εταιρείες Εµπορίας διαµορφώνουν τις τιµές τους καθηµερινά, µε βάση τις τιµές των ∆ιυλιστηρίων. Όσο είναι σε ισχύ το «πλαφόν», η εφοδιαστική αλυσίδα είναι υποχρεωµένη να περνά τις όποιες αυξήσεις ή µειώσεις υπάρχουν στην αντλία.
Μύθος 4. Τα περισσότερα πρατήρια αισχροκερδούν παρά την επιβολή «πλαφόν».
Αλήθεια: Το µέτρο του «πλαφόν» έρχεται σε αντίθεση µε τις αρχές της ελεύθερης οικονοµίας και του υγιούς ανταγωνισµού. Ωστόσο, µετά την απόφαση της Κυβέρνησης για την εφαρµογή του µέτρου, δεν θα πρέπει να υπάρχει το παραµικρό περιθώριο για αθέµιτη κερδοφορία. Αυτό είναι αποκλειστική και θεσμική αρμοδιότητα της Πολιτείας, καθώς και ευθύνη απέναντι στον καταναλωτή, για τον έλεγχο των τιμών στα πρατήρια και την αυστηρή τήρηση της εφαρμογής του «πλαφόν».
Οι Εταιρείες Εµπορίας απαγορεύεται όχι µόνο να ελέγχουν αλλά ακόµη και να συστήνουν λιανικές τιµές αντλίας. Είναι ευθύνη του κράτους, το οποίο διαθέτει τους κατάλληλους μηχανισμούς και τα «εργαλεία», να πραγματοποιεί διαρκείς και αποτελεσματικούς ελέγχους και να επιβάλλει κυρώσεις, προκειμένου να προστατεύσει τους καταναλωτές από τη µειοψηφία των πρατηρίων που δεν εφαρμόζει το «πλαφόν».
Μύθος 5. Στα νησιά οι τιµές είναι υψηλές γιατί τα πρατήρια χρεώνουν όσο θέλουν.
Αλήθεια: Οι υψηλότερες τιµές σε ορισµένα νησιά οφείλονται σε τρεις βασικούς παράγοντες:
1. στο αυξηµένο µεταφορικό κόστος,
2. στο καθεστώς ΦΠΑ που υπόκειται το κάθε νησί,
3. στη ζήτηση που παρουσιάζεται για καύσιμα.
Διαβάστε περισσότερα εδώ.
