Εκφράσεις που δεν θα καταλάβουν οι σημερινοί 15άρηδες
Δεν σ’ ακούω, πάρε το μηδέν, άντε τσάγια τώρα, κόλλησε η βελόνα και άλλες θρυλικές εκφράσεις που δεν λένε τίποτα στους σημερινούς εφήβους.
Αν δεν έχεις πει «Μπέβερλι Χιλς γίναμε» σε 20χρονο που σε κοίταξε με απορία, δεν μπορείς να καταλάβεις το δράμα του να συνειδητοποιείς για πρώτη φορά ότι οι εκφράσεις σου σε κάνουν να ακούγεσαι παππούς, ή γιαγιά αντιστοίχως. Αν θέλεις να το δοκιμάσεις –με δική σου ευθύνη– ιδού μερικές εκφράσεις που ο μέσος έφηβος δεν έχει ξανακούσει ποτέ του.
Τσάγια
Ο θρυλικός αποχαιρετισμός των 90s μας κάνει να κριντζάρουμε ακόμα κι εμάς που τον χρησιμοποιούσαμε μια ολόκληρη δεκαετία.
Πάρε το μηδέν
Αν έχεις διάθεση να το εξηγήσεις, είναι «πάρε» και όχι «πάτα» γιατί τα παλιά τηλέφωνα είχαν στρογγυλό καντράν κι όχι κουμπάκια. Το μηδέν το παίρναμε κι έστρωνε η γραμμή όταν η σύνδεση ήταν κακή –ναι, η σύνδεση ήταν κακή συχνά ακόμα και τότε που είχαμε μόνο σταθερά τηλέφωνα.
Μας κούφανες
Όσοι μεγάλωσαν στα 80s την χρησιμοποιούν ακόμα, οι υπόλοιποι θα την είχαμε ξεχάσει αν δεν μας τη θύμιζαν ανά τακτά χρονικά διαστήματα. Σημαίνει κάτι ανάμεσα σε «μας έστειλες» και «θα μας τρελάνεις».
Καράφλιασα
Επίσης απολύτως 80s, χρησιμοποιούταν λίγο και στις αρχές των 90s, σήμαινε ακριβώς ό,τι και η από πάνω.
Έφαγα φλας
Θα μπορούσε να μεταφραστεί ως «μου ήρθε μια επιφοίτηση», «είχα μια έμπνευση», ή «θυμήθηκα κάτι ξαφνικά». Όσο κι αν προσπαθούμε, δεν μπορούμε να θυμηθούμε πότε σταμάτησε να χρησιμοποιείται. Κάπου στις αρχές του 2000 ίσως.
Στον επόμενο τόνο…
Τω καιρώ εκείνω που δεν είχαμε κινητά να μας λένε την ώρα, παίρναμε το 141 που μας ενημέρωνε πως «στον επόμενο τόνο η ώρα θα είναι… [τουτ]». Εμβληματική φράση που ενέπνευσε και το σουξέ «στον επόμενο τόνο, θα ‘ναι ώρα για σένανε μόνο».
Κόλλησε η βελόνα
Από την βελόνα του πικάπ που όταν κολλούσε επαναλαμβανόταν το σημείο του τραγουδιού που άκουγες μέχρι να την ξεκολλήσεις. Χρησιμοποιούταν σαν φράση για κάποιον που πάθαινε εμμονή και επαναλάμβανε το ίδιο θέμα.
Τσίμπησε το μελανούρι
Όταν το καμάκι ήταν αποτελεσματικό, και το αντικείμενο του πόθου έδειχνε ένα κάποιο (έστω στοιχειώδες) ενδιαφέρον.
Τζάμι
Και η απόλυτα 90s παραλλαγή «τζαμάουα». Σήμαιναν αμφότερα «κουλ», «έγινε», «ωραία» ή αυτό που λέμε σήμερα «καλή φάση».
Της τα ζήτησα
Και «του τα ζήτησα» αντίστοιχα, σήμαινε της/του ζήτησα να τα φτιάξουμε. Το αντικείμενο στο οποίο αναφέρεται αυτό το «τα» έμεινε για πάντα σκοτεινό κι ανεξιχνίαστο, μέχρι που η φράση πέρασε στη λήθη.
Και τα ρέστα παγωτά
Καταρχάς στα τιμημένα 80s που τα παγωτά ήταν φτηνά, τα ρέστα του περίπτερου όντως έφταναν για να πάρεις μερικά. Η έκφραση καθιερώθηκε, και έφτασε να σημαίνει περίπου αυτό που λέμε σήμερα «όλα τα άλλα οδοντόκρεμες» ή «τι να λέμε τώρα».
Τσάγια
Ο θρυλικός αποχαιρετισμός των 90s μας κάνει να κριντζάρουμε ακόμα κι εμάς που τον χρησιμοποιούσαμε μια ολόκληρη δεκαετία.
Πάρε το μηδέν
Αν έχεις διάθεση να το εξηγήσεις, είναι «πάρε» και όχι «πάτα» γιατί τα παλιά τηλέφωνα είχαν στρογγυλό καντράν κι όχι κουμπάκια. Το μηδέν το παίρναμε κι έστρωνε η γραμμή όταν η σύνδεση ήταν κακή –ναι, η σύνδεση ήταν κακή συχνά ακόμα και τότε που είχαμε μόνο σταθερά τηλέφωνα.
Μας κούφανες
Όσοι μεγάλωσαν στα 80s την χρησιμοποιούν ακόμα, οι υπόλοιποι θα την είχαμε ξεχάσει αν δεν μας τη θύμιζαν ανά τακτά χρονικά διαστήματα. Σημαίνει κάτι ανάμεσα σε «μας έστειλες» και «θα μας τρελάνεις».
Καράφλιασα
Επίσης απολύτως 80s, χρησιμοποιούταν λίγο και στις αρχές των 90s, σήμαινε ακριβώς ό,τι και η από πάνω.
Έφαγα φλας
Θα μπορούσε να μεταφραστεί ως «μου ήρθε μια επιφοίτηση», «είχα μια έμπνευση», ή «θυμήθηκα κάτι ξαφνικά». Όσο κι αν προσπαθούμε, δεν μπορούμε να θυμηθούμε πότε σταμάτησε να χρησιμοποιείται. Κάπου στις αρχές του 2000 ίσως.
Στον επόμενο τόνο…
Τω καιρώ εκείνω που δεν είχαμε κινητά να μας λένε την ώρα, παίρναμε το 141 που μας ενημέρωνε πως «στον επόμενο τόνο η ώρα θα είναι… [τουτ]». Εμβληματική φράση που ενέπνευσε και το σουξέ «στον επόμενο τόνο, θα ‘ναι ώρα για σένανε μόνο».
Κόλλησε η βελόνα
Από την βελόνα του πικάπ που όταν κολλούσε επαναλαμβανόταν το σημείο του τραγουδιού που άκουγες μέχρι να την ξεκολλήσεις. Χρησιμοποιούταν σαν φράση για κάποιον που πάθαινε εμμονή και επαναλάμβανε το ίδιο θέμα.
Τσίμπησε το μελανούρι
Όταν το καμάκι ήταν αποτελεσματικό, και το αντικείμενο του πόθου έδειχνε ένα κάποιο (έστω στοιχειώδες) ενδιαφέρον.
Τζάμι
Και η απόλυτα 90s παραλλαγή «τζαμάουα». Σήμαιναν αμφότερα «κουλ», «έγινε», «ωραία» ή αυτό που λέμε σήμερα «καλή φάση».
Της τα ζήτησα
Και «του τα ζήτησα» αντίστοιχα, σήμαινε της/του ζήτησα να τα φτιάξουμε. Το αντικείμενο στο οποίο αναφέρεται αυτό το «τα» έμεινε για πάντα σκοτεινό κι ανεξιχνίαστο, μέχρι που η φράση πέρασε στη λήθη.
Και τα ρέστα παγωτά
Καταρχάς στα τιμημένα 80s που τα παγωτά ήταν φτηνά, τα ρέστα του περίπτερου όντως έφταναν για να πάρεις μερικά. Η έκφραση καθιερώθηκε, και έφτασε να σημαίνει περίπου αυτό που λέμε σήμερα «όλα τα άλλα οδοντόκρεμες» ή «τι να λέμε τώρα».
