Είμαστε ικανοί για το καλύτερο και το χειρότερο
Από τις κλοτσιές και τις μπουνιές στους πανηγυρισμούς και την ποιότητα, το θέαμα που έχουμε μάθει να απολαμβάνουμε στα μέρη μας είναι… των άκρων.
του Γιώργου Κόκουβα
Δεν είναι ένα ακόμη δημοσίευμα για το πόσο μάταια είναι η αναζήτηση ποιοτικού θεάματος στην Ψωροκώσταινα. Είναι περισσότερο μια απελπισμένη προσπάθεια να διαπιστώσουμε ότι μπορεί τον τελευταίο καιρό να έχουμε συνηθίσει σε τηλεοπτικό επίπεδο υπογείου, αλλά δεν παύουμε εν δυνάμει να έχουμε τις ευκαιρίες να απολαύσουμε και θέα από το ρετιρέ.
Αναφερόμαστε προφανώς στα θεάματα που παρακολουθούμε στην μικρή οθόνη, η πόλωση των οποίων αντικατοπτρίζεται ιδανικά στους δύο αθλητικούς τελικούς που προβλήθηκαν ζωντανά το περασμένο σαββατοκύριακο.
Ο Ολυμπιακός κατακτά το Κύπελλο Ελλάδας στο ποδόσφαιρο. Ο Ολυμπιακός κατακτά την Ευρωλίγκα στο μπάσκετ. Αηδιαστικό παιχνίδι, χωρίς καμιά ουσία, κανένα θέαμα, καμιά αγωνιστική αρετή το Σάββατο, σπουδαίο ντέρμπι με ανατροπές, καρφώματα, τάπες, ποιότητα πανευρωπαϊκού βεληνεκούς την Κυριακή. Ντροπή πασπαλισμένη με μπουνίδια στο ποδόσφαιρο, κότσια και περηφάνια στο μπάσκετ.
Τα δύο άκρα μοιάζουν να υποδεικνύουν τις τεράστιες διαφορές, όχι στην ποιότητα μεταξύ ελληνικών και διεθνών διοργανώσεων, αλλά στο θέαμα που εμείς οι ίδιοι ως θεατές σιγοντάρουμε. Κι ενώ ξέρουμε πως έχουμε το χειρότερο ποδοσφαιρικό πρωτάθλημα και ένα από τα καλύτερα μπασκετικά πρωταθλήματα της Ευρώπης, επιμένουμε φανατικά στο πρώτο, σαν υπνωτισμένα ζόμπι που έχουν πειστεί πως είκοσι δύο νταήδες έτοιμοι να παρατήσουν το τόπι και να ριχτούν στα κλοτσίδια μεταξύ τους, διαιτητές, πρόεδροι και παράγοντες που βρομάνε σαπίλα από χιλιόμετρα και ξεχορταριασμένα γήπεδα με λάσπες αντί χόρτου αξίζουν να αποκαλούνται «superleague».
Το παράδοξο είναι πως ως τηλεθεατές έχουμε μέτρο σύγκρισης: Το Champions League μέσα από τις οθόνες μας θυμίζει πού και πού τι θα πει ποδοσφαιρικό θέαμα – και το επιβραβεύουμε με υψηλότατες τηλεθεάσεις. Πώς μπορούμε και επιστρέφουμε το Σαββατοκύριακο στην ξεφτίλα, επενδύοντας μάλιστα χρήματα σε όλο αυτό το χάος;
Κι ύστερα οι φίλοι της –για τα πανηγύρια- Superleague και άλλοι γεμάτοι τεστοστερόνη θεατές ετοιμάζονται να εξαπολύσουν τα βέλη τους που όλοι αυτή την εβδομάδα θα ασχολούνται με το «πανηγυράκι» της Eurovision. Τουλάχιστον εκεί, εκτός απροόπτου, δεν θα πέσουν μπουνιές. Και ευχόμαστε στην ελληνική συμμετοχή, από το χειρότερο και το καλύτερο που όπως είπαμε είμαστε ικανοί, να καταφέρουν το δεύτερο.
*Τα νούμερα της εβδομάδας
Τα 10 κορυφαία προγράμματα για την εβδομάδα 6-12/5/13
Τα μερίδια των τηλεοπτικών σταθμών την ίδια εβδομάδα
Πηγή: NIELSEN AUDIENCE MEASUREMENT
Δεν είναι ένα ακόμη δημοσίευμα για το πόσο μάταια είναι η αναζήτηση ποιοτικού θεάματος στην Ψωροκώσταινα. Είναι περισσότερο μια απελπισμένη προσπάθεια να διαπιστώσουμε ότι μπορεί τον τελευταίο καιρό να έχουμε συνηθίσει σε τηλεοπτικό επίπεδο υπογείου, αλλά δεν παύουμε εν δυνάμει να έχουμε τις ευκαιρίες να απολαύσουμε και θέα από το ρετιρέ.
Αναφερόμαστε προφανώς στα θεάματα που παρακολουθούμε στην μικρή οθόνη, η πόλωση των οποίων αντικατοπτρίζεται ιδανικά στους δύο αθλητικούς τελικούς που προβλήθηκαν ζωντανά το περασμένο σαββατοκύριακο.
Ο Ολυμπιακός κατακτά το Κύπελλο Ελλάδας στο ποδόσφαιρο. Ο Ολυμπιακός κατακτά την Ευρωλίγκα στο μπάσκετ. Αηδιαστικό παιχνίδι, χωρίς καμιά ουσία, κανένα θέαμα, καμιά αγωνιστική αρετή το Σάββατο, σπουδαίο ντέρμπι με ανατροπές, καρφώματα, τάπες, ποιότητα πανευρωπαϊκού βεληνεκούς την Κυριακή. Ντροπή πασπαλισμένη με μπουνίδια στο ποδόσφαιρο, κότσια και περηφάνια στο μπάσκετ.
Τα δύο άκρα μοιάζουν να υποδεικνύουν τις τεράστιες διαφορές, όχι στην ποιότητα μεταξύ ελληνικών και διεθνών διοργανώσεων, αλλά στο θέαμα που εμείς οι ίδιοι ως θεατές σιγοντάρουμε. Κι ενώ ξέρουμε πως έχουμε το χειρότερο ποδοσφαιρικό πρωτάθλημα και ένα από τα καλύτερα μπασκετικά πρωταθλήματα της Ευρώπης, επιμένουμε φανατικά στο πρώτο, σαν υπνωτισμένα ζόμπι που έχουν πειστεί πως είκοσι δύο νταήδες έτοιμοι να παρατήσουν το τόπι και να ριχτούν στα κλοτσίδια μεταξύ τους, διαιτητές, πρόεδροι και παράγοντες που βρομάνε σαπίλα από χιλιόμετρα και ξεχορταριασμένα γήπεδα με λάσπες αντί χόρτου αξίζουν να αποκαλούνται «superleague».
Το παράδοξο είναι πως ως τηλεθεατές έχουμε μέτρο σύγκρισης: Το Champions League μέσα από τις οθόνες μας θυμίζει πού και πού τι θα πει ποδοσφαιρικό θέαμα – και το επιβραβεύουμε με υψηλότατες τηλεθεάσεις. Πώς μπορούμε και επιστρέφουμε το Σαββατοκύριακο στην ξεφτίλα, επενδύοντας μάλιστα χρήματα σε όλο αυτό το χάος;
Κι ύστερα οι φίλοι της –για τα πανηγύρια- Superleague και άλλοι γεμάτοι τεστοστερόνη θεατές ετοιμάζονται να εξαπολύσουν τα βέλη τους που όλοι αυτή την εβδομάδα θα ασχολούνται με το «πανηγυράκι» της Eurovision. Τουλάχιστον εκεί, εκτός απροόπτου, δεν θα πέσουν μπουνιές. Και ευχόμαστε στην ελληνική συμμετοχή, από το χειρότερο και το καλύτερο που όπως είπαμε είμαστε ικανοί, να καταφέρουν το δεύτερο.
*Τα νούμερα της εβδομάδας
Τα 10 κορυφαία προγράμματα για την εβδομάδα 6-12/5/13
Τα μερίδια των τηλεοπτικών σταθμών την ίδια εβδομάδα
Πηγή: NIELSEN AUDIENCE MEASUREMENT
