Είδαμε τη νέα σαιζόν Stranger Things κι έχουμε πολλά να πούμε
Αγαπημένοι χαρακτήρες, κινηματογραφικές αναφορές, και απαντήσεις που περιμέναμε καιρό. Η τέταρτη σαιζόν του Stranger Things τα έχει όλα.
της Ηρώς Κουνάδη
Η σειρά-φαινόμενο του Netflix επέστρεψε με τέταρτη σαιζόν, χωρισμένη σε δύο δόσεις: Τα πρώτα επτά επεισόδια είναι ήδη διαθέσιμα από την προηγούμενη εβδομάδα, τα δύο τελευταία θα βγουν την 1η Ιουλίου. Μην σε αγχώνει όμως αυτό, δεν μας αφήνει σε τρελό cliffhanger το έβδομο επεισόδιο. Για την ακρίβεια, είναι ένα από τα καλύτερα επεισόδια όλης της σειράς, που δίνει πολλές από καιρό απαιτούμενες εξηγήσεις σχετικά με το παρελθόν της Eleven και το διαβόητο εργαστήριο στο Χώκινς.
Αυτό είναι, μεταξύ άλλων, και το δυνατό χαρτί ολόκληρης της τέταρτης σαιζόν: Πολλά από τα κομμάτια του παζλ μπαίνουν επιτέλους στην θέση τους, και αρχίζει να εξηγείται τι είναι αυτή η «κατάρα» (οι προσεκτικοί ανάμεσά μας θα το έχουν μάλλον υποψιαστεί, δεν είναι κατάρα) και γιατί στοιχειώνει την κωμόπολη και τα παιδιά μας.
Τα οποία παιδιά βρίσκονται σε αυτή την ηλικία που γυρνούσες μετά από καλοκαιρινές διακοπές στο σχολείο και τους έβρισκες όλους αγνώριστους. Δεν είναι πια χαριτωμένα πιτσιρίκια, είναι αμήχανα ψηλοί έφηβοι, πράγμα που αν έχεις κάποια από τις προηγούμενες σαιζόν πρόσφατη θα σου φανεί παράταιρο. Μετά το πρώτο επεισόδιο όμως συνηθίζεται –σταματάς να είσαι η μπούμερ θεία που λέει σε κάθε εμφάνιση γνώριμου χαρακτήρα «ααα πώς μεγάλωσε».
Η νέα σαιζόν ρέπει λίγο περισσότερο προς το horror σε σχέση με τις προηγούμενες, είναι αρκετά πιο σκοτεινή, δεν έχει όμως σχεδόν καθόλου jump scares, δεν θα χρειαστεί δηλαδή να την δεις με όλα τα φώτα του σπιτιού αναμμένα αν είσαι απ’ αυτούς. Η δράση είναι διασπασμένη σε παράλληλες αφηγήσεις, πιο πολύ και απ’ ό,τι ήταν η τρίτη σαιζόν: Οι πρωταγωνιστές μας είναι στο μεγαλύτερο μέρος χωρισμένοι σε τέσσερις (ενίοτε και πέντε) διαφορετικές ομάδες, καθεμία εκ των οποίων ακολουθεί την δική της υποπλοκή. Στο τέλος όμως, είπαμε, τα περισσότερα κομμάτια του παζλ μπαίνουν στην θέση τους.
Σπόιλερ δεν θα κάνουμε, θα πούμε όμως ότι ήδη από το πρώτο επεισόδιο επιβεβαιώνονται κάποιες υποψίες που είχες από το τέλος της τρίτης σαιζόν –το είδες ούτως ή άλλως και στο τρέιλερ αυτό. Η σαιζόν ξεκινά με ένα flashback στο εργαστήριο του Χώκινς το 1979, που δίνει τον τόνο σχετικά με το τι θα μας απασχολήσει κατά βάση στα επόμενα επεισόδια (το παρελθόν της Eleven είπαμε, δεν προσέχεις).
Εννοείται, βέβαια, ότι όπως σε όλες τις σαιζόν έτσι κι εδώ αφθονούν οι κινηματογραφικές αναφορές σε ταινίες των 80s –και η μισή χαρά είναι όπως πάντα το να ψάχνεις να αντιστοιχήσεις την σκηνή που βλέπεις στην ταινία από την οποία είναι εμπνευσμένη. Εύκολα αναγνωρίσιμα είναι τα μοτίβα του Hellraiser (οι λάτρεις του horror θα σου πουν ότι μιλάμε για κάδρα-οπτικά αριστουργήματα, ίσως τα καλύτερα της σαιζόν, κι ένα δίκιο θα το έχουν), του Alien, της Carrie του Stephen King, της Σιωπής των Αμνών και του Εφιάλτη στο Δρόμο με τις Λεύκες. Υπάρχουν κι άλλα, λιγότερο εμφανή, που θα σε αφήσουμε να τα βρεις μόνος/η.
Οι ερμηνείες είναι στο υψηλό επίπεδο που τις έχουμε συνηθίσει, και το σάουντρακ εμβληματικό ως συνήθως –ίσως πήρε το αυτί σου ότι επανέφερε την Kate Bush στις λίστες με τα δημοφιλή του Spotify και την σύστησε σε πιτσιρίκια που δεν την είχαν ούτε ακουστά. Η σκηνή την οποία ντύνει το Running up that Hill θα μπει στο πάνθεον της σειράς, να μας το θυμηθείς.
Με λίγα λόγια, η τέταρτη σαιζόν έχει κάτι για όλους, τόσο τους φανατικούς του Stranger Things όσο κι αυτούς που το βλέπουν για να μην χάνουν το zeitgeist στις ιντερνετικές συζητήσεις. Και, το βασικότερο όλων, έχει τις απαντήσεις που μας χρώσταγε καιρό.
Η σειρά-φαινόμενο του Netflix επέστρεψε με τέταρτη σαιζόν, χωρισμένη σε δύο δόσεις: Τα πρώτα επτά επεισόδια είναι ήδη διαθέσιμα από την προηγούμενη εβδομάδα, τα δύο τελευταία θα βγουν την 1η Ιουλίου. Μην σε αγχώνει όμως αυτό, δεν μας αφήνει σε τρελό cliffhanger το έβδομο επεισόδιο. Για την ακρίβεια, είναι ένα από τα καλύτερα επεισόδια όλης της σειράς, που δίνει πολλές από καιρό απαιτούμενες εξηγήσεις σχετικά με το παρελθόν της Eleven και το διαβόητο εργαστήριο στο Χώκινς.
Αυτό είναι, μεταξύ άλλων, και το δυνατό χαρτί ολόκληρης της τέταρτης σαιζόν: Πολλά από τα κομμάτια του παζλ μπαίνουν επιτέλους στην θέση τους, και αρχίζει να εξηγείται τι είναι αυτή η «κατάρα» (οι προσεκτικοί ανάμεσά μας θα το έχουν μάλλον υποψιαστεί, δεν είναι κατάρα) και γιατί στοιχειώνει την κωμόπολη και τα παιδιά μας.
Τα οποία παιδιά βρίσκονται σε αυτή την ηλικία που γυρνούσες μετά από καλοκαιρινές διακοπές στο σχολείο και τους έβρισκες όλους αγνώριστους. Δεν είναι πια χαριτωμένα πιτσιρίκια, είναι αμήχανα ψηλοί έφηβοι, πράγμα που αν έχεις κάποια από τις προηγούμενες σαιζόν πρόσφατη θα σου φανεί παράταιρο. Μετά το πρώτο επεισόδιο όμως συνηθίζεται –σταματάς να είσαι η μπούμερ θεία που λέει σε κάθε εμφάνιση γνώριμου χαρακτήρα «ααα πώς μεγάλωσε».
Η νέα σαιζόν ρέπει λίγο περισσότερο προς το horror σε σχέση με τις προηγούμενες, είναι αρκετά πιο σκοτεινή, δεν έχει όμως σχεδόν καθόλου jump scares, δεν θα χρειαστεί δηλαδή να την δεις με όλα τα φώτα του σπιτιού αναμμένα αν είσαι απ’ αυτούς. Η δράση είναι διασπασμένη σε παράλληλες αφηγήσεις, πιο πολύ και απ’ ό,τι ήταν η τρίτη σαιζόν: Οι πρωταγωνιστές μας είναι στο μεγαλύτερο μέρος χωρισμένοι σε τέσσερις (ενίοτε και πέντε) διαφορετικές ομάδες, καθεμία εκ των οποίων ακολουθεί την δική της υποπλοκή. Στο τέλος όμως, είπαμε, τα περισσότερα κομμάτια του παζλ μπαίνουν στην θέση τους.
Σπόιλερ δεν θα κάνουμε, θα πούμε όμως ότι ήδη από το πρώτο επεισόδιο επιβεβαιώνονται κάποιες υποψίες που είχες από το τέλος της τρίτης σαιζόν –το είδες ούτως ή άλλως και στο τρέιλερ αυτό. Η σαιζόν ξεκινά με ένα flashback στο εργαστήριο του Χώκινς το 1979, που δίνει τον τόνο σχετικά με το τι θα μας απασχολήσει κατά βάση στα επόμενα επεισόδια (το παρελθόν της Eleven είπαμε, δεν προσέχεις).
Εννοείται, βέβαια, ότι όπως σε όλες τις σαιζόν έτσι κι εδώ αφθονούν οι κινηματογραφικές αναφορές σε ταινίες των 80s –και η μισή χαρά είναι όπως πάντα το να ψάχνεις να αντιστοιχήσεις την σκηνή που βλέπεις στην ταινία από την οποία είναι εμπνευσμένη. Εύκολα αναγνωρίσιμα είναι τα μοτίβα του Hellraiser (οι λάτρεις του horror θα σου πουν ότι μιλάμε για κάδρα-οπτικά αριστουργήματα, ίσως τα καλύτερα της σαιζόν, κι ένα δίκιο θα το έχουν), του Alien, της Carrie του Stephen King, της Σιωπής των Αμνών και του Εφιάλτη στο Δρόμο με τις Λεύκες. Υπάρχουν κι άλλα, λιγότερο εμφανή, που θα σε αφήσουμε να τα βρεις μόνος/η.
Οι ερμηνείες είναι στο υψηλό επίπεδο που τις έχουμε συνηθίσει, και το σάουντρακ εμβληματικό ως συνήθως –ίσως πήρε το αυτί σου ότι επανέφερε την Kate Bush στις λίστες με τα δημοφιλή του Spotify και την σύστησε σε πιτσιρίκια που δεν την είχαν ούτε ακουστά. Η σκηνή την οποία ντύνει το Running up that Hill θα μπει στο πάνθεον της σειράς, να μας το θυμηθείς.
Με λίγα λόγια, η τέταρτη σαιζόν έχει κάτι για όλους, τόσο τους φανατικούς του Stranger Things όσο κι αυτούς που το βλέπουν για να μην χάνουν το zeitgeist στις ιντερνετικές συζητήσεις. Και, το βασικότερο όλων, έχει τις απαντήσεις που μας χρώσταγε καιρό.
