Ποιες πλατφόρμες θα επιβιώσουν μετά το λοκντάουν;
Τι θα τις κάνουμε τόσες πλατφόρμες μετά την πανδημία; Ποιες θα κρατήσουμε, ποιες θα ξεχάσουμε, και ποιος θα κερδίσει τον λεγόμενο «πόλεμο του streaming»;
της Ηρώς Κουνάδη
Το πρώτο τρίμηνο του 2020, με το που μας βρήκε η πανδημία, και μάλιστα προτού ακόμα αρχίσουν για τα καλά οι χοροί των λοκντάουν, το Netflix απέκτησε 16 εκατομμύρια νέους χρήστες. Αυτό, ακόμα και για τον βασιλιά του streaming, είναι τρελό ρεκόρ. Για να έχεις ένα μέτρο σύγκρισης, το καλοκαίρι που η ζωή επανήλθε για λίγο στους φυσιολογικούς της ρυθμούς, οι νέες εγγραφές έπεσαν στα επίσης φυσιολογικά τους 2,2 εκατομμύρια.
Μέσα σε ένα χρόνο, έχουμε στην Ελλάδα πέντε μεγάλες πλατφόρμες streaming, οι οποίες εντός του 2021 αναμένεται να αυξηθούν με τον ερχομό του Disney+, η επιτυχία του οποίου θεωρείται προδιαγεγραμμένη σε κάθε χώρα που εμφανίζεται. Και πώς αλλιώς, δηλαδή, όταν μιλάμε για τα άπαντα των Disney και Pixar Studios, μαζί με όλο το σύμπαν της Marvel και την εποποιία των Star Wars;
Το «δικό μας» Cinobo κλείνει αυτές τις μέρες τον πρώτο του χρόνο ως το απόλυτο ελληνικό success story. Βοήθησε κι η συγκυρία, καθότι έφερε στις οθόνες μας μερικές από τις καλύτερες ταινίες του παγκόσμιου κινηματογράφου λίγες μόνο μέρες πριν κλειδωθούμε όλοι στα σπίτια μας, αλλά και ακριβώς την περίοδο που το Netflix «απάντησε» στην εμφάνιση νέων πλατφορμών στις ΗΠΑ που του πήραν σημαντικό μέρος του περιεχομένου του, ρίχνοντας τρελά λεφτά στην παραγωγή χιλιάδων δικών του τίτλων. Αυτό πλημμύρισε την πλατφόρμα με μέτριες έως κακές παραγωγές, που έφεραν μεν «κάτι για όλους», αυξάνοντας τις νέες συνδρομές, έκαναν δε εφιάλτη το πόσες ώρες περνάς στην αρχική του σελίδα ψάχνοντας κάτι να δεις. Το Cinobo αντιθέτως ξεκίνησε με 300 ταινίες, διαλεγμένες μία μία, και έφτασε να έχει χίλιες, ταξινομημένες έτσι ώστε να βρίσκεις πανεύκολα τι θα δεις –και εννιά φορές στις δέκα να μην απογοητεύεσαι.
Οι δύο μεγάλοι παίκτες που μας έρχονται από το εξωτερικό είναι το Apple TV και το Amazon Prime, το δεύτερο χωρίς ελληνικούς υπότιτλους παρά μόνο σε ελάχιστες από τις σειρές και τις ταινίες του (τα παιδιά εδώ κάνουν εξαιρετική δουλειά παρακολουθώντας και ενημερώνοντάς μας για κάθε επεισόδιο και κάθε ταινία που υποτιτλίζεται) το Apple TV με ελληνικά τόσο σε υπότιτλους όσο και σε μενού από την πρώτη μέρα λειτουργίας του. Και αν οι κακές οι γλώσσες σχολίαζαν το μάλλον χλιαρό ξεκίνημα του στα τέλη του 2019, πλέον η φόρα του Apple TV φτάνει στις Χρυσές Σφαίρες με την καλύτερη ίσως κωμική σειρά που έγινε το 2020, το Ted Lasso, και στις υποψηφιότητες των Όσκαρ, με το γλυκύτατο, σχεδιασμένο στο χέρι animation που λέγεται Wolfwalkers –θα χάσει προφανώς, όπως θα έχανε οποιοσδήποτε είχε να αντιμετωπίσει τον γίγαντα που λέγεται Pixar, αλλά εδώ που έφτασε λίγο δεν είναι.
Την εν Ελλάδι πεντάδα συμπληρώνει το απολύτως niche Mubi, που είναι ο παράδεισός σου αν είσαι από αυτούς που βρίσκουν ακόμα και τις Κάννες πολύ mainstream για τα γούστα τους. Πριν προλάβεις να μονολογήσεις «σιγά, πόσοι είναι αυτοί» να πούμε ότι το Mubi αριθμεί αυτή τη στιγμή περί τα έντεκα εκατομμύρια συνδρομητές, που βλέπουν από σοβιετικό αβανγκάρντ μέχρι την τελευταία μικρού μήκους του Λάνθιμου σε μια πλατφόρμα με τόσο καλό μάρκετινγκ που θα σε ψήσει να δεις τα πιο ακατανόητα πράγματα που γυρίστηκαν ποτέ, και να το απολαύσεις κιόλας. Ελληνικούς υπότιτλους έχει σε λίγες μόνο ταινίες, αγγλικούς σε όλες.
Εκτός βασικής πεντάδας, έχουμε ένα μικρούλι outsider που αγαπάμε πολύ, και εκμεταλλευόμαστε αυτή την ευκαιρία για να σου συστήσουμε, το Cine Square που φέρνει το σινεμά των Βαλκανίων στις οθόνες μας, με πολλά μικρού μήκους διαμαντάκια, αφιερώματα σε σπουδαίους σκηνοθέτες, και ταινίες από ευρωπαϊκά φεστιβάλ. Έχει πάμφθηνη συνδρομή (1,99€ τον μήνα) και αρκετές ταινίες on demand, που κοστίζουν ποσά της τάξης των 0,25€ αν δεν θέλεις να κάνεις συνδρομή. Έχει επίσης την χρησιμότατη δυνατότητα αναζήτησης ταινιών με βάση τη γλώσσα υποτίτλων τους (ναι, πολλές έχουν και ελληνικούς) που λείπει από πολλές μεγαλύτερες πλατφόρμες.
Δεν έρχεται, βέβαια, κάθε πλατφόρμα για να μείνει, όπως προβλέπουν οι αναλυτές πως θα συμβεί με την παραπάνω βασική πεντάδα (εξάδα αν μετρήσουμε και το Disney+) ακόμα και στη μετά πανδημίας εποχή. Τρανό παράδειγμα το Quibi, του «πολύ» Jeffrey Katzenberg της Dreamworks, που έκλεισε πριν καν συμπληρώσει τον πρώτο χρόνο λειτουργίας του, και ενώ είχε ξεκινήσει με το εντυπωσιακό μπάτζετ του 1,2 δισεκατομμυρίων δολαρίων. Σε αντίθεση με όλους τους άλλους, δεν το βοήθησε καθόλου η συγκυρία, καθότι με τις μικρού μήκους ταινίες του και τις original σειρές με τα δεκάλεπτα επεισόδια που είχαν σχεδιαστεί ειδικά για να παίζουν σε κινητά, απευθυνόταν σε κόσμο που ήθελε να βλέπει το streaming του καθ’ οδόν για τη δουλειά –ακριβώς τη στιγμή που σταματήσαμε όλοι να πηγαίνουμε στις δουλειές μας, και γενικώς να βρισκόμαστε καθ’ οδόν για οπουδήποτε.
Ωστόσο, για όλους τους υπόλοιπους οι προβλέψεις κάθε άλλο παρά δυσοίωνες είναι. Παρά την κοινωνιολογική προσέγγιση που λέει πως, με το τέλος της πανδημίας, θα ζήσουμε μια σεξουαλική επανάσταση, θα είμαστε όλοι όλη την ώρα έξω και δεν θα ξαναδούμε τηλεόραση ποτέ, στην πραγματικότητα ο κινηματογράφος και η τηλεόραση δεν απειλήθηκαν ποτέ από την αύξηση της ανθρώπινης εξωστρέφειας. Απλώς ωφελήθηκαν προσωρινά πολύ από την απότομη μείωσή της τον τελευταίο χρόνο. Σκέψου το και έτσι: Πιστεύεις ότι το πρώτο πράγμα που θα κάνεις με το που τελειώσει αυτός ο εφιάλτης θα είναι να κόψεις τη συνδρομή στο Netflix; Αν το πιστεύεις, υποτιμάς πραγματικά πολύ τη δύναμη του μάρκετινγκ και των εκατομμυρίων που εξακολουθούν να ρίχνονται αυτή τη στιγμή στο streaming.
Το πρώτο τρίμηνο του 2020, με το που μας βρήκε η πανδημία, και μάλιστα προτού ακόμα αρχίσουν για τα καλά οι χοροί των λοκντάουν, το Netflix απέκτησε 16 εκατομμύρια νέους χρήστες. Αυτό, ακόμα και για τον βασιλιά του streaming, είναι τρελό ρεκόρ. Για να έχεις ένα μέτρο σύγκρισης, το καλοκαίρι που η ζωή επανήλθε για λίγο στους φυσιολογικούς της ρυθμούς, οι νέες εγγραφές έπεσαν στα επίσης φυσιολογικά τους 2,2 εκατομμύρια.
Μέσα σε ένα χρόνο, έχουμε στην Ελλάδα πέντε μεγάλες πλατφόρμες streaming, οι οποίες εντός του 2021 αναμένεται να αυξηθούν με τον ερχομό του Disney+, η επιτυχία του οποίου θεωρείται προδιαγεγραμμένη σε κάθε χώρα που εμφανίζεται. Και πώς αλλιώς, δηλαδή, όταν μιλάμε για τα άπαντα των Disney και Pixar Studios, μαζί με όλο το σύμπαν της Marvel και την εποποιία των Star Wars;
Το «δικό μας» Cinobo κλείνει αυτές τις μέρες τον πρώτο του χρόνο ως το απόλυτο ελληνικό success story. Βοήθησε κι η συγκυρία, καθότι έφερε στις οθόνες μας μερικές από τις καλύτερες ταινίες του παγκόσμιου κινηματογράφου λίγες μόνο μέρες πριν κλειδωθούμε όλοι στα σπίτια μας, αλλά και ακριβώς την περίοδο που το Netflix «απάντησε» στην εμφάνιση νέων πλατφορμών στις ΗΠΑ που του πήραν σημαντικό μέρος του περιεχομένου του, ρίχνοντας τρελά λεφτά στην παραγωγή χιλιάδων δικών του τίτλων. Αυτό πλημμύρισε την πλατφόρμα με μέτριες έως κακές παραγωγές, που έφεραν μεν «κάτι για όλους», αυξάνοντας τις νέες συνδρομές, έκαναν δε εφιάλτη το πόσες ώρες περνάς στην αρχική του σελίδα ψάχνοντας κάτι να δεις. Το Cinobo αντιθέτως ξεκίνησε με 300 ταινίες, διαλεγμένες μία μία, και έφτασε να έχει χίλιες, ταξινομημένες έτσι ώστε να βρίσκεις πανεύκολα τι θα δεις –και εννιά φορές στις δέκα να μην απογοητεύεσαι.
Οι δύο μεγάλοι παίκτες που μας έρχονται από το εξωτερικό είναι το Apple TV και το Amazon Prime, το δεύτερο χωρίς ελληνικούς υπότιτλους παρά μόνο σε ελάχιστες από τις σειρές και τις ταινίες του (τα παιδιά εδώ κάνουν εξαιρετική δουλειά παρακολουθώντας και ενημερώνοντάς μας για κάθε επεισόδιο και κάθε ταινία που υποτιτλίζεται) το Apple TV με ελληνικά τόσο σε υπότιτλους όσο και σε μενού από την πρώτη μέρα λειτουργίας του. Και αν οι κακές οι γλώσσες σχολίαζαν το μάλλον χλιαρό ξεκίνημα του στα τέλη του 2019, πλέον η φόρα του Apple TV φτάνει στις Χρυσές Σφαίρες με την καλύτερη ίσως κωμική σειρά που έγινε το 2020, το Ted Lasso, και στις υποψηφιότητες των Όσκαρ, με το γλυκύτατο, σχεδιασμένο στο χέρι animation που λέγεται Wolfwalkers –θα χάσει προφανώς, όπως θα έχανε οποιοσδήποτε είχε να αντιμετωπίσει τον γίγαντα που λέγεται Pixar, αλλά εδώ που έφτασε λίγο δεν είναι.
Την εν Ελλάδι πεντάδα συμπληρώνει το απολύτως niche Mubi, που είναι ο παράδεισός σου αν είσαι από αυτούς που βρίσκουν ακόμα και τις Κάννες πολύ mainstream για τα γούστα τους. Πριν προλάβεις να μονολογήσεις «σιγά, πόσοι είναι αυτοί» να πούμε ότι το Mubi αριθμεί αυτή τη στιγμή περί τα έντεκα εκατομμύρια συνδρομητές, που βλέπουν από σοβιετικό αβανγκάρντ μέχρι την τελευταία μικρού μήκους του Λάνθιμου σε μια πλατφόρμα με τόσο καλό μάρκετινγκ που θα σε ψήσει να δεις τα πιο ακατανόητα πράγματα που γυρίστηκαν ποτέ, και να το απολαύσεις κιόλας. Ελληνικούς υπότιτλους έχει σε λίγες μόνο ταινίες, αγγλικούς σε όλες.
Εκτός βασικής πεντάδας, έχουμε ένα μικρούλι outsider που αγαπάμε πολύ, και εκμεταλλευόμαστε αυτή την ευκαιρία για να σου συστήσουμε, το Cine Square που φέρνει το σινεμά των Βαλκανίων στις οθόνες μας, με πολλά μικρού μήκους διαμαντάκια, αφιερώματα σε σπουδαίους σκηνοθέτες, και ταινίες από ευρωπαϊκά φεστιβάλ. Έχει πάμφθηνη συνδρομή (1,99€ τον μήνα) και αρκετές ταινίες on demand, που κοστίζουν ποσά της τάξης των 0,25€ αν δεν θέλεις να κάνεις συνδρομή. Έχει επίσης την χρησιμότατη δυνατότητα αναζήτησης ταινιών με βάση τη γλώσσα υποτίτλων τους (ναι, πολλές έχουν και ελληνικούς) που λείπει από πολλές μεγαλύτερες πλατφόρμες.
Δεν έρχεται, βέβαια, κάθε πλατφόρμα για να μείνει, όπως προβλέπουν οι αναλυτές πως θα συμβεί με την παραπάνω βασική πεντάδα (εξάδα αν μετρήσουμε και το Disney+) ακόμα και στη μετά πανδημίας εποχή. Τρανό παράδειγμα το Quibi, του «πολύ» Jeffrey Katzenberg της Dreamworks, που έκλεισε πριν καν συμπληρώσει τον πρώτο χρόνο λειτουργίας του, και ενώ είχε ξεκινήσει με το εντυπωσιακό μπάτζετ του 1,2 δισεκατομμυρίων δολαρίων. Σε αντίθεση με όλους τους άλλους, δεν το βοήθησε καθόλου η συγκυρία, καθότι με τις μικρού μήκους ταινίες του και τις original σειρές με τα δεκάλεπτα επεισόδια που είχαν σχεδιαστεί ειδικά για να παίζουν σε κινητά, απευθυνόταν σε κόσμο που ήθελε να βλέπει το streaming του καθ’ οδόν για τη δουλειά –ακριβώς τη στιγμή που σταματήσαμε όλοι να πηγαίνουμε στις δουλειές μας, και γενικώς να βρισκόμαστε καθ’ οδόν για οπουδήποτε.
Ωστόσο, για όλους τους υπόλοιπους οι προβλέψεις κάθε άλλο παρά δυσοίωνες είναι. Παρά την κοινωνιολογική προσέγγιση που λέει πως, με το τέλος της πανδημίας, θα ζήσουμε μια σεξουαλική επανάσταση, θα είμαστε όλοι όλη την ώρα έξω και δεν θα ξαναδούμε τηλεόραση ποτέ, στην πραγματικότητα ο κινηματογράφος και η τηλεόραση δεν απειλήθηκαν ποτέ από την αύξηση της ανθρώπινης εξωστρέφειας. Απλώς ωφελήθηκαν προσωρινά πολύ από την απότομη μείωσή της τον τελευταίο χρόνο. Σκέψου το και έτσι: Πιστεύεις ότι το πρώτο πράγμα που θα κάνεις με το που τελειώσει αυτός ο εφιάλτης θα είναι να κόψεις τη συνδρομή στο Netflix; Αν το πιστεύεις, υποτιμάς πραγματικά πολύ τη δύναμη του μάρκετινγκ και των εκατομμυρίων που εξακολουθούν να ρίχνονται αυτή τη στιγμή στο streaming.
