Αποζημίωση σε εργαζόμενους και μετά το κλείσιμο επιχείρησης
Ο Άρειος Πάγος δικαίωσε εργαζόμενο που διεκδίκησε αποζημίωση μετά το κλείσιμο της επιχείρησης όπου εργαζόταν, επιδικάζοντάς του 32.485€.
Μετά από 21 χρόνια εργασίας σε συνεταιριστική αγροτική οργάνωση, ένας οδηγός έχασε την δουλειά του όταν η εταιρία αναγκάστηκε να βάλει λουκέτο, αλλά διεκδίκησε την νόμιμη αποζημίωση της απόλυσής του. Σε μια σημαντική απόφαση του, το Εργατικό Τμήμα του Άρειου Πάγου δικαίωσε τον οδηγό, επιδικάζοντάς του 32.485€.
Το χρονικό της υπόθεσης
Η συνεταιριστική οργάνωση συνεργαζόταν επί χρόνια με γαλακτοκομική εταιρία. Το 2007, η τελευταία ανακοίνωσε πως δεν θα ανανεώσει τη σύμβαση συνεργασίας και πρότεινε την τμηματική πρόσληψη του προσωπικού της. Ωστόσο, η συνεταιριστική οργάνωση είχε μεγάλες οφειλές και αποφασίστηκε να τεθεί υπό εκκαθάριση.
Ο οδηγός, ο οποίος είχε προσληφθεί τον Σεπτέμβριο του 1988, παρέμεινε στην οργάνωση έως το τέλος της εκκαθάρισής της, μέχρι τον Ιανουάριο του 2009 που καταγγέλθηκε η σύμβαση εργασίας του, χωρίς ωστόσο να του καταβληθεί αποζημίωση, επικαλούμενη "ανωτέρα βία".
Ο πρώην εργαζόμενος της οργάνωσης κατέφυγε στην δικαιοσύνη, όπου σε πρώτη φάση το Πρωτοδικείο τον δικαίωσε, επιδικάζοντάς του το ποσό των 32.945€ ως αποζημίωση απολύσεως, αλλά η επιχείρηση κατέφυγε στο Εφετείο που αναίρεσε την αρχική απόφαση. Τέλος, ο οδηγός απευθύνθηκε στον Άρειο Πάγο που πήρε την τελική απόφαση υπέρ του.
Όπως αναφέρει η σχετική απόφαση του Αρείου Πάγου, "ανώτερη βία δεν συντρέχει στην περίπτωση που τα επικαλούμενα από τον εργοδότη περιστατικά ανάγονται στον κύκλο της επιχειρηματικής του δραστηριότητας και στη σφαίρα κινδύνου αυτού, αφού αυτά θα μπορούσαν εκ των προτέρων να ληφθούν υπόψη ως ενδεχόμενα κατά την κοινή πείρα και συνεπώς να αντιμετωπιστούν.
»Ούτε συνιστά ανώτερη βία, χωρίς την συνδρομή άλλης περιστάσεως, η κακή πορεία της οικονομικής καταστάσεως της επιχειρήσεως και ειδικότερα η δυσαναλογία μεταξύ των εξόδων αυτής, μεταξύ των οποίων και οι αποδοχές των εργαζομένων, και των από την επιχειρηματική δραστηριότητα εσόδων, αφού είναι γεγονός προβλέψιμο διά καταβολής της συνήθους επιμελείας, κείμενον εντός του συνήθους επιχειρηματικού κινδύνου".
Πηγή: ΑΠΕ ΜΠΕ
Το χρονικό της υπόθεσης
Η συνεταιριστική οργάνωση συνεργαζόταν επί χρόνια με γαλακτοκομική εταιρία. Το 2007, η τελευταία ανακοίνωσε πως δεν θα ανανεώσει τη σύμβαση συνεργασίας και πρότεινε την τμηματική πρόσληψη του προσωπικού της. Ωστόσο, η συνεταιριστική οργάνωση είχε μεγάλες οφειλές και αποφασίστηκε να τεθεί υπό εκκαθάριση.
Ο οδηγός, ο οποίος είχε προσληφθεί τον Σεπτέμβριο του 1988, παρέμεινε στην οργάνωση έως το τέλος της εκκαθάρισής της, μέχρι τον Ιανουάριο του 2009 που καταγγέλθηκε η σύμβαση εργασίας του, χωρίς ωστόσο να του καταβληθεί αποζημίωση, επικαλούμενη "ανωτέρα βία".
Ο πρώην εργαζόμενος της οργάνωσης κατέφυγε στην δικαιοσύνη, όπου σε πρώτη φάση το Πρωτοδικείο τον δικαίωσε, επιδικάζοντάς του το ποσό των 32.945€ ως αποζημίωση απολύσεως, αλλά η επιχείρηση κατέφυγε στο Εφετείο που αναίρεσε την αρχική απόφαση. Τέλος, ο οδηγός απευθύνθηκε στον Άρειο Πάγο που πήρε την τελική απόφαση υπέρ του.
Όπως αναφέρει η σχετική απόφαση του Αρείου Πάγου, "ανώτερη βία δεν συντρέχει στην περίπτωση που τα επικαλούμενα από τον εργοδότη περιστατικά ανάγονται στον κύκλο της επιχειρηματικής του δραστηριότητας και στη σφαίρα κινδύνου αυτού, αφού αυτά θα μπορούσαν εκ των προτέρων να ληφθούν υπόψη ως ενδεχόμενα κατά την κοινή πείρα και συνεπώς να αντιμετωπιστούν.
»Ούτε συνιστά ανώτερη βία, χωρίς την συνδρομή άλλης περιστάσεως, η κακή πορεία της οικονομικής καταστάσεως της επιχειρήσεως και ειδικότερα η δυσαναλογία μεταξύ των εξόδων αυτής, μεταξύ των οποίων και οι αποδοχές των εργαζομένων, και των από την επιχειρηματική δραστηριότητα εσόδων, αφού είναι γεγονός προβλέψιμο διά καταβολής της συνήθους επιμελείας, κείμενον εντός του συνήθους επιχειρηματικού κινδύνου".
Πηγή: ΑΠΕ ΜΠΕ
