Οι καλύτερες συμβουλές για μια ευτυχισμένη σχέση
Δέκα πολύτιμες συμβουλές για να κάνετε την αγάπη ευτυχία, ακόμα και μετά τον δεύτερο/ τρίτο/ δέκατο χρόνο σχέσης.
της Ηρώς Κουνάδη
Πόσο εύκολο είναι να παραμείνεις ευτυχισμένος σε μια σχέση τον τρίτο/ πέμπτο/ δέκατο χρόνο, όταν ο έρωτας έχει δώσει την θέση του στην οικειότητα και την (χουχουλιάρικη, έστω) ασφάλεια; Όχι πολύ, σίγουρα –αλλά δεν είναι και τόσο δύσκολο. Ιδού οι δέκα χρυσοί κανόνες για να τα καταφέρετε.
Να περνάτε, πού και πού, χρόνο χωριστά. Αν έπρεπε να ακούσετε μία μόνο συμβουλή για την σχέση σας, θα ήταν αυτή. Μπροστά στη ρουτίνα και την συνήθεια, όλα τα άλλα λύνονται.
Να κάνετε ο ένας τον άλλο να γελάει. Δύσκολα εκτιμάς πραγματικά κάποιον που δε σε κάνει να γελάς.
Να παίζετε. Επιτραπέζια, video games, τένις, χαρτιά, Scrabble, οτιδήποτε.
Να δοκιμάζετε μαζί καινούρια πράγματα. Δεν είναι απαραίτητο να είναι bungee jumping αν δεν είστε περιπετειώδεις τύποι (αν και η αδρεναλίνη είναι, σου λέει, αφροδισιακή, οπότε μήπως να το ξανασκεφτείτε;). Μπορεί να είναι μια εξωτική κουζίνα που δεν έχετε ξαναδοκιμάσει, μια παράσταση πειραματικού θεάτρου, μια DIY κατασκευή, μια βόλτα σε μια γειτονιά της Αθήνας που δεν έχετε ξαναπερπατήσει. Τόσο απλά πράγματα.
Να κάνετε συχνά σεξ. Χωρίς να περιμένετε εκείνη τη μία φορά την εβδομάδα που θα «έχετε όρεξη». Ξεκινήστε τα προκαταρκτικά και η όρεξη θα έρθει.
Να μην κατακρίνετε ο ένας τους φίλους του άλλου. Προφανώς κι έχετε δικαίωμα να βαριέστε θανάσιμα έναν-δυο φίλους του ανθρώπου σας. Αν, όμως, δεν αντέχετε κανέναν και δεν χάνετε αφορμή να το εκφράζετε, πρώτον τον φέρνετε σε δύσκολη θέση και δεύτερον σαμποτάρετε την ευκαιρία να δημιουργήσετε κοινή παρέα. Και η κοινή παρέα είναι πρόσφορο έδαφος για καινούριες συζητήσεις, όταν όλα τα άλλα θέματα έχουν εξαντληθεί.
Να μιλάτε. Όχι μόνο για τα νέα από τη δουλειά και για το τι θα φάτε σήμερα, αλλά και για τις ταινίες που βλέπετε, για τις σκέψεις σας, για τις απόψεις σας σχετικά με την κρίση/ τη ζέστη/ τον τουρισμό και το αν θα μας σώσει/ το αιώνιο δίλημμα καρπούζι ή πεπόνι. Να μιλάτε διαρκώς και για τα πάντα.
Να κοιμάστε γυμνοί. Τουλάχιστον το καλοκαίρι –τον χειμώνα, μόνο όσοι έχετε κεντρική θέρμανση.
Να ακούτε ο ένας τον άλλο. «Ακούω» δε σημαίνει μένω σιωπηλός μέχρι να τελειώσει ο άλλος αυτό που λέει και να πω «ναι» ή, ακόμα χειρότερα, «μάλιστα». Σημαίνει ότι σχολιάζετε αυτά που λέει, κάνετε ένα αστειάκι εδώ κι εκεί, συμφωνείτε ή διαφωνείτε στα ενδιάμεσα, χτίζετε γενικώς κουβέντα βασισμένη πάνω στη διήγηση ή την άποψή του –χωρίς όμως να αλλάζετε το θέμα ή να κάνετε «συνειρμούς» για να πείτε τα δικά σας.
Να κάνετε κομπλιμέντα. Σαν αυτά που κάνατε ο ένας τον άλλο στην αρχή της σχέσης, και στην πορεία τα ξεχάσατε. Όχι μόνο για το τι ωραία που του/ της πάει ένα ρούχο, αλλά και για το πόσο πολύ εκτιμάτε το χιούμορ/ την εξυπνάδα/ τις συζητήσεις σας ή το πώς περνάτε μαζί. Είναι πολύ πιο «ανεβαστικό» για τον άλλο από ένα απλό «τι όμορφος/η που είσαι».
Πόσο εύκολο είναι να παραμείνεις ευτυχισμένος σε μια σχέση τον τρίτο/ πέμπτο/ δέκατο χρόνο, όταν ο έρωτας έχει δώσει την θέση του στην οικειότητα και την (χουχουλιάρικη, έστω) ασφάλεια; Όχι πολύ, σίγουρα –αλλά δεν είναι και τόσο δύσκολο. Ιδού οι δέκα χρυσοί κανόνες για να τα καταφέρετε.
Να περνάτε, πού και πού, χρόνο χωριστά. Αν έπρεπε να ακούσετε μία μόνο συμβουλή για την σχέση σας, θα ήταν αυτή. Μπροστά στη ρουτίνα και την συνήθεια, όλα τα άλλα λύνονται.
Να κάνετε ο ένας τον άλλο να γελάει. Δύσκολα εκτιμάς πραγματικά κάποιον που δε σε κάνει να γελάς.
Να παίζετε. Επιτραπέζια, video games, τένις, χαρτιά, Scrabble, οτιδήποτε.
Να δοκιμάζετε μαζί καινούρια πράγματα. Δεν είναι απαραίτητο να είναι bungee jumping αν δεν είστε περιπετειώδεις τύποι (αν και η αδρεναλίνη είναι, σου λέει, αφροδισιακή, οπότε μήπως να το ξανασκεφτείτε;). Μπορεί να είναι μια εξωτική κουζίνα που δεν έχετε ξαναδοκιμάσει, μια παράσταση πειραματικού θεάτρου, μια DIY κατασκευή, μια βόλτα σε μια γειτονιά της Αθήνας που δεν έχετε ξαναπερπατήσει. Τόσο απλά πράγματα.
Να κάνετε συχνά σεξ. Χωρίς να περιμένετε εκείνη τη μία φορά την εβδομάδα που θα «έχετε όρεξη». Ξεκινήστε τα προκαταρκτικά και η όρεξη θα έρθει.
Να μην κατακρίνετε ο ένας τους φίλους του άλλου. Προφανώς κι έχετε δικαίωμα να βαριέστε θανάσιμα έναν-δυο φίλους του ανθρώπου σας. Αν, όμως, δεν αντέχετε κανέναν και δεν χάνετε αφορμή να το εκφράζετε, πρώτον τον φέρνετε σε δύσκολη θέση και δεύτερον σαμποτάρετε την ευκαιρία να δημιουργήσετε κοινή παρέα. Και η κοινή παρέα είναι πρόσφορο έδαφος για καινούριες συζητήσεις, όταν όλα τα άλλα θέματα έχουν εξαντληθεί.
Να μιλάτε. Όχι μόνο για τα νέα από τη δουλειά και για το τι θα φάτε σήμερα, αλλά και για τις ταινίες που βλέπετε, για τις σκέψεις σας, για τις απόψεις σας σχετικά με την κρίση/ τη ζέστη/ τον τουρισμό και το αν θα μας σώσει/ το αιώνιο δίλημμα καρπούζι ή πεπόνι. Να μιλάτε διαρκώς και για τα πάντα.
Να κοιμάστε γυμνοί. Τουλάχιστον το καλοκαίρι –τον χειμώνα, μόνο όσοι έχετε κεντρική θέρμανση.
Να ακούτε ο ένας τον άλλο. «Ακούω» δε σημαίνει μένω σιωπηλός μέχρι να τελειώσει ο άλλος αυτό που λέει και να πω «ναι» ή, ακόμα χειρότερα, «μάλιστα». Σημαίνει ότι σχολιάζετε αυτά που λέει, κάνετε ένα αστειάκι εδώ κι εκεί, συμφωνείτε ή διαφωνείτε στα ενδιάμεσα, χτίζετε γενικώς κουβέντα βασισμένη πάνω στη διήγηση ή την άποψή του –χωρίς όμως να αλλάζετε το θέμα ή να κάνετε «συνειρμούς» για να πείτε τα δικά σας.
Να κάνετε κομπλιμέντα. Σαν αυτά που κάνατε ο ένας τον άλλο στην αρχή της σχέσης, και στην πορεία τα ξεχάσατε. Όχι μόνο για το τι ωραία που του/ της πάει ένα ρούχο, αλλά και για το πόσο πολύ εκτιμάτε το χιούμορ/ την εξυπνάδα/ τις συζητήσεις σας ή το πώς περνάτε μαζί. Είναι πολύ πιο «ανεβαστικό» για τον άλλο από ένα απλό «τι όμορφος/η που είσαι».
