Τα πιο φθινοπωρινά μέρη της Αθήνας
Παίρνουμε… τα βουνά και τους λόφους, για να απαντήσουμε στην ερώτηση «πού βλέπει κανείς φθινόπωρο σε αυτή την πόλη;».
της Ηρώς Κουνάδη
«Δεν καταλαβαίνεις εποχές σε αυτή την πόλη» και «δεν υπάρχουν δέντρα να κοκκινίσουν/ χρυσαφίσουν/ κιτρινίσουν» και ανοησίες. Εντάξει, μπορεί να μην έχεις μια κόκκινη σημύδα έξω από το παράθυρό σου στην Σούτσου, τι να κάνουμε τώρα, αυτό όμως δε σημαίνει ότι η ομορφιά του φθινοπώρου –μαζί με εκείνη των άλλων εποχών– έχει εξοριστεί από αυτήν την πόλη. Αρκεί να ξέρεις πού να την αναζητήσεις. Σε μέρη όπως τα παρακάτω, ας πούμε.
Χωμάτινα μονοπάτια που κάνουν ζιγκ-ζαγκ ανάμεσα σε ψηλά δέντρα, για να καταλήξουν στην κορυφή του ωραιότερου ίσως λόφου της Αθήνας –εκείνου που απολαμβάνει την πιο πρώτο-πλάνο-θέα-της-Ακρόπολης. Πεζοπορικές διαδρομές στο πλακόστρωτο του Πικιώνη. Κόσμος που αράζει με βιβλία ανά χείρας στον Λούμπο, το καφενεδάκι που κι αν δεν λειτουργεί πια διατηρεί αλώβητη την ατμόσφαιρά του. Πέτρινα σκαλάκια που ανηφορίζουν προς το μνημείο ενός Ρωμαίου από την Συρία που αγάπησε πολύ την Αθήνα κι ήθελε να ταφεί εδώ. Αρχαία Ιστορία ζωντανή σε κάθε βήμα και θέα στην πόλη που κόβει την ανάσα. Και μετά υπάρχουν Αθηναίοι που γκρινιάζουν ακόμα πως αυτή η πόλη δεν είναι ωραία.
Διαβάστε περισσότερα - Φιλοπάππου: Στο μπαλκόνι της Αθήνας
Η δημοφιλέστερη ίσως αθηναϊκή βερσιόν της «εξοχής» τα έχει όλα: Και ωραίες πεζοπορικές και ποδηλατικές διαδρομές για τους πιο δραστήριους εξ ημών, και ιστοριοδιφικές εξερευνήσεις (θα λέγαμε sightseeing, αν τα ανάκτορα ήταν επισκέψιμα) για τους λάτρεις της Ιστορίας, και εκπλήξεις στην διαδρομή, και μίνι ζωολογικό κήπο στη λίμνη Μπελέτσι, για τους έχοντες πιτσιρίκια.
Στα highlights, συγκαταλέγονται το ιδανικό για πεζοπορίες δίκτυο μονοπατιών της (μερικές από τις καλύτερες διαδρομές έχουμε συγκεντρώσει εδώ), τα παλαιά ανάκτορα στο Τατόι και η Λίμνη Μπελέτσι. Οργανωμένες πεζοπορίες-ξεναγήσεις στα μονοπάτια του Εθνικού Δρυμού διοργανώνουν τα δύο καταφύγια της Πάρνηθας, Μπάφι και Φλαμπούρι με το κόστος συμμετοχής να κυμαίνεται στα 15€ το άτομο –κλικ στα links για λεπτομέρειες.
Ακόμα πιο κοντινός, ειδικά για τους κατοίκους του κέντρου και τους παροικούντες τις όχθες της Λεωφόρου Μεσογείων, και εξίσου ειδυλλιακός, ο Υμηττός προσφέρει πλήθος ανεξερεύνητων διαδρομών, ένα άριστο δίκτυο χωμάτινων μονοπατιών που ελίσσεται κάτω από φουντωτά δάση, και φαντασμαγορική θέα στο μεγαλειώδες χάος της Αθήνας απ’ όπου και αν κοιτάξεις.
Οργανωμένες πεζοπορίες (κυρίως για οικογένειες) εδώ διοργανώνει σχεδόν κάθε Σαββατοκύριακο η Φιλοδασική Ένωση Αθηνών. Αν προτιμάτε να περπατήσετε μόνοι σας, μερικές από τις ωραιότερες διαδρομές έχουμε συγκεντρώσει εδώ και εδώ. Απαραίτητη στάση για καφέ και φαγητό επάνω στο βουνό, η θρυλική Καλοπούλα, το αναψυκτήριο του Δήμου Καισαριανής, με τα τραπεζάκια του πικνίκ και τα τρεχούμενα νερά.
Κάθε καλοκαίρι λέμε για τον καταρράκτη της –που, εδώ που τα λέμε, εξακολουθεί να είναι ένας πρώτης τάξεως σκηνικό για πικνίκ τα ηλιόλουστα μεσημέρια του φθινοπώρου– η Πεντέλη, όμως, έχει κι άλλες χάρες: Την σπηλιά του Λήσταρχου Νταβέλη, την οποία ντύνουν τόσοι και τόσοι θρύλοι και θεωρίες συνωμοσίας, τα μονοπάτια της, το Αστεροσκοπείο με τις οργανωμένες… ξεναγήσεις του στον φθινοπωρινό ουρανό, και (ναι, θα το πούμε) μερικά από τα καλύτερα κοψίδια της Αθήνας για να αναπληρώσουμε χαμένες δυνάμεις μετά από όλες αυτές τις βόλτες.
«Δεν καταλαβαίνεις εποχές σε αυτή την πόλη» και «δεν υπάρχουν δέντρα να κοκκινίσουν/ χρυσαφίσουν/ κιτρινίσουν» και ανοησίες. Εντάξει, μπορεί να μην έχεις μια κόκκινη σημύδα έξω από το παράθυρό σου στην Σούτσου, τι να κάνουμε τώρα, αυτό όμως δε σημαίνει ότι η ομορφιά του φθινοπώρου –μαζί με εκείνη των άλλων εποχών– έχει εξοριστεί από αυτήν την πόλη. Αρκεί να ξέρεις πού να την αναζητήσεις. Σε μέρη όπως τα παρακάτω, ας πούμε.
Στον λόφο του Φιλοπάππου
Χωμάτινα μονοπάτια που κάνουν ζιγκ-ζαγκ ανάμεσα σε ψηλά δέντρα, για να καταλήξουν στην κορυφή του ωραιότερου ίσως λόφου της Αθήνας –εκείνου που απολαμβάνει την πιο πρώτο-πλάνο-θέα-της-Ακρόπολης. Πεζοπορικές διαδρομές στο πλακόστρωτο του Πικιώνη. Κόσμος που αράζει με βιβλία ανά χείρας στον Λούμπο, το καφενεδάκι που κι αν δεν λειτουργεί πια διατηρεί αλώβητη την ατμόσφαιρά του. Πέτρινα σκαλάκια που ανηφορίζουν προς το μνημείο ενός Ρωμαίου από την Συρία που αγάπησε πολύ την Αθήνα κι ήθελε να ταφεί εδώ. Αρχαία Ιστορία ζωντανή σε κάθε βήμα και θέα στην πόλη που κόβει την ανάσα. Και μετά υπάρχουν Αθηναίοι που γκρινιάζουν ακόμα πως αυτή η πόλη δεν είναι ωραία.
Διαβάστε περισσότερα - Φιλοπάππου: Στο μπαλκόνι της Αθήνας
Στα μονοπάτια της Πάρνηθας
Η δημοφιλέστερη ίσως αθηναϊκή βερσιόν της «εξοχής» τα έχει όλα: Και ωραίες πεζοπορικές και ποδηλατικές διαδρομές για τους πιο δραστήριους εξ ημών, και ιστοριοδιφικές εξερευνήσεις (θα λέγαμε sightseeing, αν τα ανάκτορα ήταν επισκέψιμα) για τους λάτρεις της Ιστορίας, και εκπλήξεις στην διαδρομή, και μίνι ζωολογικό κήπο στη λίμνη Μπελέτσι, για τους έχοντες πιτσιρίκια.
Στα highlights, συγκαταλέγονται το ιδανικό για πεζοπορίες δίκτυο μονοπατιών της (μερικές από τις καλύτερες διαδρομές έχουμε συγκεντρώσει εδώ), τα παλαιά ανάκτορα στο Τατόι και η Λίμνη Μπελέτσι. Οργανωμένες πεζοπορίες-ξεναγήσεις στα μονοπάτια του Εθνικού Δρυμού διοργανώνουν τα δύο καταφύγια της Πάρνηθας, Μπάφι και Φλαμπούρι με το κόστος συμμετοχής να κυμαίνεται στα 15€ το άτομο –κλικ στα links για λεπτομέρειες.
Και στα μονοπάτια του Υμηττού
Ακόμα πιο κοντινός, ειδικά για τους κατοίκους του κέντρου και τους παροικούντες τις όχθες της Λεωφόρου Μεσογείων, και εξίσου ειδυλλιακός, ο Υμηττός προσφέρει πλήθος ανεξερεύνητων διαδρομών, ένα άριστο δίκτυο χωμάτινων μονοπατιών που ελίσσεται κάτω από φουντωτά δάση, και φαντασμαγορική θέα στο μεγαλειώδες χάος της Αθήνας απ’ όπου και αν κοιτάξεις.
Οργανωμένες πεζοπορίες (κυρίως για οικογένειες) εδώ διοργανώνει σχεδόν κάθε Σαββατοκύριακο η Φιλοδασική Ένωση Αθηνών. Αν προτιμάτε να περπατήσετε μόνοι σας, μερικές από τις ωραιότερες διαδρομές έχουμε συγκεντρώσει εδώ και εδώ. Απαραίτητη στάση για καφέ και φαγητό επάνω στο βουνό, η θρυλική Καλοπούλα, το αναψυκτήριο του Δήμου Καισαριανής, με τα τραπεζάκια του πικνίκ και τα τρεχούμενα νερά.
Στην Πεντέλη
Κάθε καλοκαίρι λέμε για τον καταρράκτη της –που, εδώ που τα λέμε, εξακολουθεί να είναι ένας πρώτης τάξεως σκηνικό για πικνίκ τα ηλιόλουστα μεσημέρια του φθινοπώρου– η Πεντέλη, όμως, έχει κι άλλες χάρες: Την σπηλιά του Λήσταρχου Νταβέλη, την οποία ντύνουν τόσοι και τόσοι θρύλοι και θεωρίες συνωμοσίας, τα μονοπάτια της, το Αστεροσκοπείο με τις οργανωμένες… ξεναγήσεις του στον φθινοπωρινό ουρανό, και (ναι, θα το πούμε) μερικά από τα καλύτερα κοψίδια της Αθήνας για να αναπληρώσουμε χαμένες δυνάμεις μετά από όλες αυτές τις βόλτες.
