Φθινόπωρο στην Αθήνα: 7 φυσιολατρικές βόλτες

της Ηρώς Κουνάδη 

Ναι, εντάξει, κόκκινα δάση σημύδας μπορεί να μην φύονται στις πλαγιές του Υμηττού, και τα χρώματα του φθινοπώρου μπορεί να μην είναι εμφανή ανάμεσα στις πολυκατοικίες, αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δικαιούστε να γκρινιάζετε κάθε χρόνο ότι «στην Αθήνα δεν υπάρχουν εποχές» –όπως «δεν υπάρχει πράσινο», «δεν υπάρχουν πάρκα» και «δεν υπάρχουν μέρη να καθίσεις, είναι όλα κατειλημμένα από τραπεζοκαθίσματα». Όλα αυτά υπάρχουν, αρκεί να θέλεις να τα δεις, και ενίοτε να είσαι διατεθειμένος να διασχίσεις την απόσταση που σας χωρίζει. Αφήνουμε, λοιπόν, τις γκρίνιες στο σπίτι και ξεκινάμε να… πιάσουμε τον Νοέμβρη σε επτά «εξοχικές» γωνιές της Αθήνας.

Υμηττός

Μισή ωρίτσα απόσταση από το κέντρο της Αθήνας, κι εσείς ακόμα πιστεύετε ότι πρέπει να φτάσετε μακριά για να βρείτε δάσος; Μια βόλτα στα χωμάτινα μονοπάτια που διατρέχουν τις κατάφυτες πλαγιές του Υμηττού θα σας κάνει να αλλάξετε γνώμη. Η μυρωδιά του βρεγμένου χώματος πλημμυρίζει τις διαδρομές σας, και η Αθήνα… πιάτο, από κάθε πιθανή κι απίθανη γωνία, κάνει στο φόντο την τέλεια αντίθεση με το φυσικό περιβάλλον. Απαραίτητες στάσεις στη διαδρομή, η περίφημη Μονή Καισαριανής, κτισμένη επάνω στα ερείπια του αρχαίου ναού της Δήμητρας, κίονες του οποίου στέκονται ακόμα στο προαύλιο της, το ερειπωμένο Φραγκομονάστηρο και ο βυζαντινός Πύργος της Ανθούσσας. Λεπτομέρειες για όλα αυτά, έχουμε εδώ.

Αν πεινάσετε/ διψάσετε/ χρειάζεστε μια καλή δόση καφεΐνης για να συνεχίσετε, θα πιάσετε θέση σε ένα από τα παρεΐστικα, μεγάλα ξύλινα τραπέζια κάτω από τις τριανταφυλλιές του café-bar-ουζερί-αναψυκτήριου που οι φίλοι αποκαλούν Καλοπούλα. Στις πίτες και τα σνακ της ημέρας, όταν ο καιρός κρυώνει, προστίθεται αχνιστή, σπιτική φασολάδα. Απλώς cult.

Πάρνηθα

Θα σας πουν ότι «κάηκε ολόκληρη στις φωτιές του 2007». Θα σας πουν ότι «έχει απομείνει μόνο το καζίνο και οι βίλες των καταπατητών». Εσείς, βέβαια, δεν θα πιστέψετε τίποτα απ’ όλα αυτά, και θα ακολουθήσετε τους δρόμους που ανηφορίζουν από την Εθνική Οδό προς το βουνό της Αθήνας, για να περιπλανηθείτε σε υπέροχα πεζοπορικά μονοπάτια στις καταπράσινες πλαγιές του, που ναι, υπάρχουν ακόμα, και να απολαύσετε τα φθινοπωρινά χρώματα των δασών που απλώνονται μέσα και γύρω από το Τατόι. Θα κάνετε και μερικές παρακάμψεις στη διαδρομή, για να φτάσετε στην συμπαθέστατη λίμνη Μπελέτσι, με τον μίνι ζωολογικό κήπο στη μια της όχθη, να επισκεφθείτε το φαντασμαγορικό Σπήλαιο του Πανός και να τιμήσετε τα… κοψίδια (εντάξει, λυγίσαμε) του Λάμπρου στο Κατσιμίδι.

Διαβάστε: Περισσότερα για τις ωραιότερες διαδρομές στην Πάρνηθα, εδώ και για τις βόλτες στο Τατόι εδώ.

Διομήδειος Βοτανικός Κήπος

Στο λόφο Χαϊδαρίου, σχεδόν δίπλα στη Μονή Δαφνίου, ο Διομήδειος Κήπος είναι ο μεγαλύτερος/ ομορφότερος/ εντυπωσιακότερος και πιο άγνωστος στο ευρύ κοινό βοτανικός κήπος της Ανατολικής Ευρώπης. Είναι, επίσης, ο μόνος βοτανικός κήπος στον κόσμο που διαθέτει «ιστορικό τμήμα», που φιλοξενεί φυτά που αναφέρονται σε ιστορικά κείμενα –όπως ο νάρθηκας, Ferula communis, όπου σύμφωνα με τη μυθολογία ο Προμηθέας έκρυψε τη φωτιά για να τη μεταφέρει στους ανθρώπους ή το κώνειο, Conium maculatum, που σκότωσε τον Σωκράτη– και ο μοναδικός βοτανικός κήπος στα 1.860 στρέμματα του οποίου συνυπάρχουν η φυσική δασική βλάστηση με καλλιεργούμενα φυτά και λουλούδια.

Εντυπωσιαστήκατε; Διαβάστε κι άλλα, εξίσου εντυπωσιακά, εδώ και βρείτε τον δρόμο σας, ακολουθώντας τον χάρτη του in2life.gr που θα βρείτε εδώ. Μόνο ξεκινήστε νωρίς, γιατί ο κήπος είναι ανοιχτός για το κοινό μόνο μέχρι τις 14.00 τις καθημερινές, και μέχρι τις 15.00 τα Σαββατοκύριακα και τις αργίες.

Κτήμα Συγγρού

Αλλιώς γνωστό και ως πάρκο Συγγρού ή άλσος Συγγρού. Τι σημασία έχει το όνομα, όμως; Η αγαπημένη όαση των κατοίκων των Βορείων Προαστίων είναι ένα κανονικότατο δάσος πνιγμένο στα πεύκα, τους ελαιώνες, τις αμυγδαλιές και τα περιβόλια, που αυτήν την εποχή ευωδιάζουν φθινόπωρο. Τα χωμάτινα μονοπάτια που τα διατρέχουν σχεδόν προκαλούν για πολύωρες πεζοπορίες, ενώ αν έχετε πιτσιρίκια σημειώστε και την ύπαρξη της φροντισμένης παιδικής χαράς.

Πέραν του φυσιολατρικού, το Δάσος Συγγρού παρουσιάζει και ιδιαίτερο αρχιτεκτονικό ενδιαφέρον: η μοναδική στην Ελλάδα ορθόδοξη νεογοτθική εκκλησία, αυτή του Αγίου Ανδρέα, βρίσκεται κρυμμένη πίσω από την πυκνή του βλάστηση, όπως και το σχεδιασμένο από τον Ερνέστο Τσίλλερ αρχοντικό της οικογένειας Συγγρού. Και τα δύο μνημεία έχουν χαρακτηριστεί διατηρητέα.

Εθνικός Κήπος

Βασικό πλεονέκτημα: Δεν χρειάζεται καν να οδηγήσετε. Το μετρό σας αφήνει ακριβώς έξω από μια εκ των πιο πράσινων, πιο γαλήνιων και πιο… παραγνωρισμένων αθηναϊκών οάσεων. Μεγάλος και καταπράσινος, ο πάλαι ποτέ «Βασιλικός Κήπος», έμπνευση της Αμαλίας και δημιουργία του Γερμανού κηπουρού της, Friedrich Schmidt, εκτείνεται σε 155 στρέμματα –ή 285, αν προσθέσουμε και τα στρέμματα του Κήπου του Ζαππείου, με τον οποίο επικοινωνεί– και φιλοξενεί έναν μίνι ζωολογικό κήπο, παιδική χαρά, δύο λιμνούλες, και το café Ο Κήπος, που σερβίρει μεταξύ άλλων (τσιμπημένες) ουζοποικιλίες στη σκιά των δέντρων. Το πραγματικό αξιοθέατο, όμως, εδώ είναι τα πλακόστρωτα μονοπάτια, που περνούν κάτω από θεόρατους κορμούς δέντρων και πλάι σε καταπράσινα ξέφωτα, όπου οικογένειες και παρέες στρώνουν τις κουβερτούλες του πικνίκ. Μόνο εσείς λείπετε από το σκηνικό.

Διαβάστε: Περισσότερα για τον Εθνικό Κήπο εδώ.

Λόφος Φιλοπάππου

Επτακόσια ολόκληρα στρέμματα πνιγμένα στα πεύκα, χωμάτινα μονοπάτια ιδανικά για εξερευνήσεις, ξύλινα γεφυράκια, συν το sightseeing που προσφέρουν οι δημιουργίες του Δημήτρη Πικιώνη που τον στολίζουν και το εντυπωσιακό μνημείο του Γάιου Ιούλιου Αντίοχου Φιλόπαππου που του έδωσε το όνομά του. Αν αυτοί δεν είναι λόγοι αρκετοί για να ανηφορίσετε τα πλακόστρωτα δρομάκια του –ή τον περιφερειακό από τα Πετράλωνα, οι λάτρεις της οδήγησης– προσθέστε και την καλύτερη, με διαφορά, θέα στην Ακρόπολη ολόκληρης της Αθήνας.

Αν έρθετε προετοιμασμένοι με καλαθάκια του πικνίκ και καρό τραπεζομάντηλα, θα στρωθείτε στη σκιά των φουντωτών πεύκων του λόφου. Αν, πάλι όχι, θα ακολουθήσετε μετά την βόλτα σας το περίφημο πλακόστρωτο (του Πικιώνη, τα είπαμε) που ξεκινά στο δεξί σας χέρι λίγο πιο πάνω από τον Λουμπαρδιάρη, και θα κατηφορίσετε από το διπλανό λοφάκι της Πνύκας στην «πίσω» πλευρά του Θησείου, για να πιάσετε τραπεζάκι στο Στέκι του Ηλία –που παρά το όνομά του είναι δύο στέκια, το πρώτο στο 5 της Επταχάλκου και το δεύτερο στο 7 της Θεσσαλονίκης. Και τα δύο σερβίρουν εξαίσια παϊδάκια με τραγανές, σπιτικές τηγανιτές πατάτες και θέα στα τραίνα που περνούν, σε τιμές που δεν ξεπερνούν τα 15€ το άτομο.

Διαβάστε: Περισσότερα για τις βόλτες σας γύρω από το Θησείο, εδώ.

Άλσος Σκοπευτηρίου Καισαριανής

Αν υπάρχει ένα μέρος στην Αθήνα που υπάρχει περίπτωση να πετύχετε στρωμένο με κιτρινισμένα φύλλα δέντρων, που κάνουν τον χαρακτηριστικό ήχο όταν τα πατάτε, αυτό είναι το Άλσος της Καισαριανής. Πανέμορφο και καταπράσινο, όλο πλακόστρωτα δρομάκια και προσεκτικά μελετημένες γωνιές: γκαζόν σε αρκετά σημεία, ξύλινες περιφράξεις, περίτεχνα παγκάκια και μια φροντισμένη παιδική χαρά για να μη βαρεθούν τα πιτσιρίκια σας, το μικρούλι πάρκο είναι ό,τι πρέπει για τις φθινοπωρινές μέρες που θέλετε να… πατήσετε λίγο χώμα, χωρίς να χρειαστεί να απομακρυνθείτε πολύ από το κέντρο της Αθήνας.

Ένα συμπαθέστατο café σερβίρει τα απαραίτητα σε αναψυκτικά, αλκοόλ και σνακ, ενώ αν… νυχτώσετε τα φημισμένα ταβερνάκια γύρω του προσφέρονται για το ιδανικότερο κλείσιμο της ημέρας. Εμείς προτείνουμε την ιστορική –και ανανεωμένη– Μάσα, για τα σπιτικά μαγειρευτά της, τα ζουμερά κρεατικά και τις καλές τιμές, που κυμαίνονται στα 20€ το άτομο.