Πού θα πάμε για βραδινό μπάνιο κοντά στην Αθήνα;
Καλοκαιράκι, βραδινό μπανάκι… Βάλε την παρέα και τις μπύρες, βάζουμε τις ωραιότερες παραλίες της Αττικής για βουτιές στο φεγγαρόφωτο.
της Ηρώς Κουνάδη
Ένα από τα πράγματα που αγαπάμε πολύ το καλοκαίρι στην Αθήνα είναι οι βουτιές στο φεγγαρόφωτο. Υπάρχει, μάλιστα, ένας θρύλος που λέει πως αν κολυμπήσεις στο «ποτάμι» που δημιουργεί η αντανάκλαση του φεγγαριού στη θάλασσα (το λεγόμενο moon river) θα πραγματοποιηθούν όλες οι ευχές σου. Κι αν δεν σε πείθουν οι προλήψεις των παλιών, θα το κάνουν σίγουρα οι παραλίες που ακολουθούν.
Το Καβούρι είναι η ιδανική λύση για τις καθημερινές σου, εκείνα τα βράδια που όπως έλεγε ο Κηλαηδόνης «απόψε λέω να μην κοιμηθούμε, να πάμε κατευθείαν για δουλειά», καθότι απέχει ελάχιστα (10 χιλιομετράκια) από το κέντρο της Αθήνας. Έχει σούπερ αμμουδιά, για να μη σκουντουφλάς πάνω σε βραχάκια στα σκοτάδια, και ρηχά, ζεστά νερά για όσους κρυώνουν το βράδυ και θέλουν απλά να τσαλαβουτήξουν. Το νησάκι στο οποίο πας άνετα με τα πόδια από την παραλία –ούτε καν κολυμπώντας, τόσο ρηχά– είναι το ιδανικό σκηνικό για να ρομαντζάρεις χαζεύοντας τα αστέρια.
Τα Πεύκα του Σχινιά, μπορεί να είναι μακριούτσικα, αξίζουν όμως τη διαδρομή αφενός για τα περισσότερα αστέρια που έχεις δει ποτέ από παραλία της Αττικής, αφετέρου για την αμμουδερή απεραντοσύνη τους, που εγγυάται πως –σε αντίθεση με το Καβούρι– αν θες την ησυχία σου μακριά από άλλους ανθρώπους, θα τη βρεις εύκολα απλά περπατώντας λίγο. Θυμίζουμε μόνο πως, με την εξαίρεση της πρώτης, αυτής με τη μεγάλη αλάνα, οι υπόλοιπες είσοδοι του δάσους είναι από πέρυσι κλειστές για κάθε είδους όχημα, και αν μας ρωτάς καλά κάνουν γιατί ο κίνδυνος της πυρκαγιάς είναι υπαρκτός και σοβαρότατος. Στο ίδιο πλαίσιο, οι έλεγχοι είναι συχνοί, οπότε αν το σκεφτόσουν για σκηνούλα ξέχνα το.
Στο Πόρτο Ράφτη, το Πανόραμα ακριβώς μπροστά από το ομώνυμο ταβερνάκι έχει ωραία αφράτη αμμουδιά μέσα κι έξω από το νερό, σαφώς λιγότερη κοσμοσυρροή από την παρακείμενη Ερωτοσπηλιά που είναι ένα μικρό beach party κάθε βράδυ, και άμεση πρόσβαση σε παγωμένες μπύρες από το προαναφερθέν ταβερνάκι –σημαντικό για όσους βαριούνται να κουβαλάνε ψυγειάκια στις παραλίες. Ο χαμηλός φωτισμός από τα φώτα της ταβέρνας είναι επίσης εκτιμητέος από όσους τους σκιάζουν λίγο τα βαθιά σκοτάδια.
Στο Σούνιο, η αμμουδερή παραλία μπροστά από το ξενοδοχείο Αιγαίον, ακριβώς κάτω από τον ναό του Ποσειδώνα, είναι ελεύθερη από ξαπλώστρες και ομπρέλες στις δύο άκρες της, κι έχει τέλεια αμμουδιά να μην το σκέφτεσαι πού θα πατήσεις, ούτε έξω ούτε μέσα στο νερό. Η δεξιά (όπως κοιτάς την θάλασσα) άκρη της παραλίας έχει και θέα στον φωτισμένο ναό, η αριστερή λιγότερο κόσμο και λιγότερα φώτα, για να βλέπεις περισσότερα αστέρια. Διαλέγεις και παίρνεις.
Σούπερ αίσθηση ότι βρίσκεσαι κάπου μακριά, αλλά όχι τόσο μακριά ώστε να θέλεις δυο ώρες να γυρίσεις αν μένεις κέντρο, έχει η κεντρική παραλία της Αναβύσσου. Μεγάλη και απλωτή, για να μην έχεις κόσμο γύρω σου παρά μόνο αν το θέλεις, έχει κι αυτή άμμο μέσα κι έξω από το νερό, κι ένα χρησιμότατο περίπτερο ακριβώς απέναντί της, για παγωμένες μπύρες και ψιψιψόνια αν σε πιάσει μια λιγούρα βρε αδερφέ.
Οι παροικούντες τα βορειοανατολικά (Χαλάνδρι, Χολαργό, Αγία Παρασκευή και πέριξ) που θέλουν να πεταχτούν για μια γρήγορη βραδινή βουτιά και να γυρίσουν πριν ξημερώσει, βάζουν πλώρη για τις Μαρίκες της Ραφήνας, οι οποίες έχουν μεν ωραία αμμουδιά για να αράξεις έξω, θέλουν όμως παπουτσάκια για να βουτήξεις, καθότι έχουν μεγάλες πλάκες στην αρχή του νερού, και ενίοτε αχινούς, οπότε προσοχή. Αν περάσεις αυτόν τον σκόπελο, μέσα τα νερά είναι ωραία και ρηχά, με αφράτη άμμο ό,τι πρέπει για κοκορομαχίες. Ένα ήσυχο καφέ-μπητσομπαράκι στην άκρη της παραλίας εγγυάται πως οι μπύρες σου θα είναι πάντα κρύες.
Ένα από τα πράγματα που αγαπάμε πολύ το καλοκαίρι στην Αθήνα είναι οι βουτιές στο φεγγαρόφωτο. Υπάρχει, μάλιστα, ένας θρύλος που λέει πως αν κολυμπήσεις στο «ποτάμι» που δημιουργεί η αντανάκλαση του φεγγαριού στη θάλασσα (το λεγόμενο moon river) θα πραγματοποιηθούν όλες οι ευχές σου. Κι αν δεν σε πείθουν οι προλήψεις των παλιών, θα το κάνουν σίγουρα οι παραλίες που ακολουθούν.
Το Καβούρι είναι η ιδανική λύση για τις καθημερινές σου, εκείνα τα βράδια που όπως έλεγε ο Κηλαηδόνης «απόψε λέω να μην κοιμηθούμε, να πάμε κατευθείαν για δουλειά», καθότι απέχει ελάχιστα (10 χιλιομετράκια) από το κέντρο της Αθήνας. Έχει σούπερ αμμουδιά, για να μη σκουντουφλάς πάνω σε βραχάκια στα σκοτάδια, και ρηχά, ζεστά νερά για όσους κρυώνουν το βράδυ και θέλουν απλά να τσαλαβουτήξουν. Το νησάκι στο οποίο πας άνετα με τα πόδια από την παραλία –ούτε καν κολυμπώντας, τόσο ρηχά– είναι το ιδανικό σκηνικό για να ρομαντζάρεις χαζεύοντας τα αστέρια.
Τα Πεύκα του Σχινιά, μπορεί να είναι μακριούτσικα, αξίζουν όμως τη διαδρομή αφενός για τα περισσότερα αστέρια που έχεις δει ποτέ από παραλία της Αττικής, αφετέρου για την αμμουδερή απεραντοσύνη τους, που εγγυάται πως –σε αντίθεση με το Καβούρι– αν θες την ησυχία σου μακριά από άλλους ανθρώπους, θα τη βρεις εύκολα απλά περπατώντας λίγο. Θυμίζουμε μόνο πως, με την εξαίρεση της πρώτης, αυτής με τη μεγάλη αλάνα, οι υπόλοιπες είσοδοι του δάσους είναι από πέρυσι κλειστές για κάθε είδους όχημα, και αν μας ρωτάς καλά κάνουν γιατί ο κίνδυνος της πυρκαγιάς είναι υπαρκτός και σοβαρότατος. Στο ίδιο πλαίσιο, οι έλεγχοι είναι συχνοί, οπότε αν το σκεφτόσουν για σκηνούλα ξέχνα το.
Στο Πόρτο Ράφτη, το Πανόραμα ακριβώς μπροστά από το ομώνυμο ταβερνάκι έχει ωραία αφράτη αμμουδιά μέσα κι έξω από το νερό, σαφώς λιγότερη κοσμοσυρροή από την παρακείμενη Ερωτοσπηλιά που είναι ένα μικρό beach party κάθε βράδυ, και άμεση πρόσβαση σε παγωμένες μπύρες από το προαναφερθέν ταβερνάκι –σημαντικό για όσους βαριούνται να κουβαλάνε ψυγειάκια στις παραλίες. Ο χαμηλός φωτισμός από τα φώτα της ταβέρνας είναι επίσης εκτιμητέος από όσους τους σκιάζουν λίγο τα βαθιά σκοτάδια.
Στο Σούνιο, η αμμουδερή παραλία μπροστά από το ξενοδοχείο Αιγαίον, ακριβώς κάτω από τον ναό του Ποσειδώνα, είναι ελεύθερη από ξαπλώστρες και ομπρέλες στις δύο άκρες της, κι έχει τέλεια αμμουδιά να μην το σκέφτεσαι πού θα πατήσεις, ούτε έξω ούτε μέσα στο νερό. Η δεξιά (όπως κοιτάς την θάλασσα) άκρη της παραλίας έχει και θέα στον φωτισμένο ναό, η αριστερή λιγότερο κόσμο και λιγότερα φώτα, για να βλέπεις περισσότερα αστέρια. Διαλέγεις και παίρνεις.
Σούπερ αίσθηση ότι βρίσκεσαι κάπου μακριά, αλλά όχι τόσο μακριά ώστε να θέλεις δυο ώρες να γυρίσεις αν μένεις κέντρο, έχει η κεντρική παραλία της Αναβύσσου. Μεγάλη και απλωτή, για να μην έχεις κόσμο γύρω σου παρά μόνο αν το θέλεις, έχει κι αυτή άμμο μέσα κι έξω από το νερό, κι ένα χρησιμότατο περίπτερο ακριβώς απέναντί της, για παγωμένες μπύρες και ψιψιψόνια αν σε πιάσει μια λιγούρα βρε αδερφέ.
Οι παροικούντες τα βορειοανατολικά (Χαλάνδρι, Χολαργό, Αγία Παρασκευή και πέριξ) που θέλουν να πεταχτούν για μια γρήγορη βραδινή βουτιά και να γυρίσουν πριν ξημερώσει, βάζουν πλώρη για τις Μαρίκες της Ραφήνας, οι οποίες έχουν μεν ωραία αμμουδιά για να αράξεις έξω, θέλουν όμως παπουτσάκια για να βουτήξεις, καθότι έχουν μεγάλες πλάκες στην αρχή του νερού, και ενίοτε αχινούς, οπότε προσοχή. Αν περάσεις αυτόν τον σκόπελο, μέσα τα νερά είναι ωραία και ρηχά, με αφράτη άμμο ό,τι πρέπει για κοκορομαχίες. Ένα ήσυχο καφέ-μπητσομπαράκι στην άκρη της παραλίας εγγυάται πως οι μπύρες σου θα είναι πάντα κρύες.
