Μικρά μυστικά για Σαββατοκύριακα στην Αίγινα
Ερημικές παραλίες, ταβερνάκια που αγαπούν οι ντόπιοι, θερινά σινεμά, αρχαία μονοπάτια και όλα όσα δεν ήξερες για την Αίγινα.
της Ηρώς Κουνάδη
Το νησί της διπλανής πόρτας μπορεί κάθε Αθηναίος που σέβεται τα Σαββατοκύριακά του να νομίζει πως το ξέρει σαν την παλάμη του χεριού του, ωστόσο κρύβει ακόμα μυστικά για λίγους και εκλεκτούς –και φίλους ντόπιων. Κράτα σημειώσεις, δεν τα άκουσες από εμάς.
Η πιο ερημική παραλία του νησιού λέγεται Πόρτες, βρίσκεται κάτω από το ομώνυμο χωριουδάκι, έχει μεγάλα βότσαλα, δύο ταβερνάκια με φανταστική θέα στην θάλασσα κοντά της και πλήθη που λάμπουν διά της απουσίας τους ακόμα και στα βάθη του Αυγούστου. Τη βρίσκεις στον χάρτη εδώ.
Για τον Ελαιώνα ίσως κάτι να έχει πάρει το αυτί σου τα τελευταία χρόνια, που το μυστικό έχει αρχίσει να διαρρέει. Κάποιες από τις ελιές του έχουν δει σίγουρα πέντε και βάλε αιώνες να περνούν, ενώ κάποιοι λένε ότι μπορεί να μιλάμε και για χιλιετίες. Θα το καταλάβεις από τις κουφάλες στους κορμούς τους, που είναι σαν ολόκληρα δωμάτια. Το μαγικό αυτό τοπίο βρίσκεται εδώ και προσεγγίζεται από μονοπάτια που ξεκινούν από τα ορεινά χωριά Παχιοράχη και Καπότηδες, ή και από τον παραθαλάσσιο Μαραθώνα.
Φωτό: Aegina Project
Το ψηλότερο βουνό του νησιού λέγεται Όρος –όπως ο αρχαιολογικός χώρος του Ναού του Απόλλωνα λέγεται Κολώνα, επειδή του έχει απομείνει μόνο μια κολώνα, ναι δεν το ‘χουμε πολύ με τα ονόματα στο νησί. Κοντά στην κορυφή του Όρους, θα δεις τα απομεινάρια του Ναού του Ελλάνιου Δία, από τον οποίο δεν σώζονται πολλά, όμως η θέα από εδώ πάνω και η διαδρομή στο (σύντομο, αν και ανηφορικό) μονοπάτι θα σε αποζημιώσουν. Στον χάρτη, εδώ.
Φαγητό στο νησί δεν είναι μόνο το ψάρι. Στο ορεινό χωριό που λέγεται Ανιτσαίο, θα βρεις ένα από τα πιο μυστικά ταβερνάκια του νησιού, το Στέκι του Κυνηγού, που ψήνει ονειρεμένες T-bone και λοιπές κρεατοφαγικές λιχουδιές, ενώ ενίοτε σερβίρει και σπιτικά μαγειρευτά, σαν τον κοκκινιστό κόκορα με χοντρό μακαρόνι. Τιμές, στα 20€ περίπου το άτομο. Χάρτης και φωτογραφίες να ανοίξει η όρεξη, εδώ.
Κρεατοφαγικού φεστιβάλ συνέχεια, σε αυτήν εδώ την κουκλίστικη αυλή, πολύ κοντά στη λαοφιλή παραλία που λέγεται Καμάρες. Το Tsak Mam φτιάχνει εξαίσιο κοντοσούβλι και εξοχικό, ενώ Σαββατοκύριακα και άλλες δημοφιλείς μέρες θα βρεις εδώ και την καλύτερη ίσως γουρουνοπούλα του νησιού. Τιμές στα 15-17€ το άτομο, με τις απαραίτητες μπύρες.
Κοντά στον φημισμένο στους θρησκευτικούς κύκλους Άγιο Νεκτάριο, η παλιά πρωτεύουσα του νησιού λέγεται Παληαχώρα (μία λέξη, μην ακούσουμε κανέναν να λέει Παλαιά Χώρα) και είναι σκαρφαλωμένη σε ένα λοφάκι που ειδικά την άνοιξη είναι ένα λουλουδιασμένο χάρμα οφθαλμών. Διάσπαρτα μεσαιωνικά εκκλησάκια και ξύλινα τραπέζια του πικνίκ συμπληρώνουν την εικόνα. Χάρτης εδώ.
Φωτό: Aegina Light
Όλες αυτές οι φωτογραφίες που δείχνουν τα νεοκλασικά του λιμανιού παραταγμένα στη σειρά και λουσμένα στο φως του ηλιοβασιλέματος, είναι τραβηγμένες από την προβλήτα του ΝΟΑ, κατά κόσμον Ναυτικού Ομίλου Αίγινας, στην οποία θα βρεθείς κι εσύ αν ακολουθήσεις την τσιμεντένια διαδρομή που ξεκινά ακριβώς απέναντι από την εκκλησία της Παναγίτσας (αυτή με τον κόκκινο τρούλο) στο λιμάνι. Έχει κι ένα τέλειο ουζερί εκεί που τελειώνει η προβλήτα, για φρέσκα ψαράκια και θαλασσινά.
Τρία θερινά σινεμά έχει η πόλη της Αίγινας (δεν τη λέμε Χώρα, Χώρες έχουν οι Κυκλάδες, μην ακούγεσαι Αθηναίος) αν θέλεις λίγο άρωμα από αγιόκλημα και γιασεμί στα Σαββατοκύριακά σου: Το παραθαλάσσιο Ακρογιάλι, το Άνεσις κρυμμένο στα σοκάκια της πόλης, και το Ολυμπία, απέναντι από το γήπεδο.
Στον δρόμο από την Αίγινα προς την Πέρδικα, η αμμουδερή Αιγινήτισσα είναι μια από τις πιο δημοφιλείς οργανωμένες παραλίες του νησιού. Το beach bar της εφηύρε και σερβίρει ένα μικρό αριστούργημα που λέγεται Μοχίτο Φιστίκι, και είναι… αυτό που λέει το όνομά του, ένα κολασμένο Μοχίτο με γλυκό φιστίκι. Κανείς δεν μπορεί να πιει μόνο ένα.
Το νησί της διπλανής πόρτας μπορεί κάθε Αθηναίος που σέβεται τα Σαββατοκύριακά του να νομίζει πως το ξέρει σαν την παλάμη του χεριού του, ωστόσο κρύβει ακόμα μυστικά για λίγους και εκλεκτούς –και φίλους ντόπιων. Κράτα σημειώσεις, δεν τα άκουσες από εμάς.
Η πιο ερημική παραλία του νησιού λέγεται Πόρτες, βρίσκεται κάτω από το ομώνυμο χωριουδάκι, έχει μεγάλα βότσαλα, δύο ταβερνάκια με φανταστική θέα στην θάλασσα κοντά της και πλήθη που λάμπουν διά της απουσίας τους ακόμα και στα βάθη του Αυγούστου. Τη βρίσκεις στον χάρτη εδώ.
Για τον Ελαιώνα ίσως κάτι να έχει πάρει το αυτί σου τα τελευταία χρόνια, που το μυστικό έχει αρχίσει να διαρρέει. Κάποιες από τις ελιές του έχουν δει σίγουρα πέντε και βάλε αιώνες να περνούν, ενώ κάποιοι λένε ότι μπορεί να μιλάμε και για χιλιετίες. Θα το καταλάβεις από τις κουφάλες στους κορμούς τους, που είναι σαν ολόκληρα δωμάτια. Το μαγικό αυτό τοπίο βρίσκεται εδώ και προσεγγίζεται από μονοπάτια που ξεκινούν από τα ορεινά χωριά Παχιοράχη και Καπότηδες, ή και από τον παραθαλάσσιο Μαραθώνα.
Φωτό: Aegina Project
Το ψηλότερο βουνό του νησιού λέγεται Όρος –όπως ο αρχαιολογικός χώρος του Ναού του Απόλλωνα λέγεται Κολώνα, επειδή του έχει απομείνει μόνο μια κολώνα, ναι δεν το ‘χουμε πολύ με τα ονόματα στο νησί. Κοντά στην κορυφή του Όρους, θα δεις τα απομεινάρια του Ναού του Ελλάνιου Δία, από τον οποίο δεν σώζονται πολλά, όμως η θέα από εδώ πάνω και η διαδρομή στο (σύντομο, αν και ανηφορικό) μονοπάτι θα σε αποζημιώσουν. Στον χάρτη, εδώ.
Φαγητό στο νησί δεν είναι μόνο το ψάρι. Στο ορεινό χωριό που λέγεται Ανιτσαίο, θα βρεις ένα από τα πιο μυστικά ταβερνάκια του νησιού, το Στέκι του Κυνηγού, που ψήνει ονειρεμένες T-bone και λοιπές κρεατοφαγικές λιχουδιές, ενώ ενίοτε σερβίρει και σπιτικά μαγειρευτά, σαν τον κοκκινιστό κόκορα με χοντρό μακαρόνι. Τιμές, στα 20€ περίπου το άτομο. Χάρτης και φωτογραφίες να ανοίξει η όρεξη, εδώ.
Κρεατοφαγικού φεστιβάλ συνέχεια, σε αυτήν εδώ την κουκλίστικη αυλή, πολύ κοντά στη λαοφιλή παραλία που λέγεται Καμάρες. Το Tsak Mam φτιάχνει εξαίσιο κοντοσούβλι και εξοχικό, ενώ Σαββατοκύριακα και άλλες δημοφιλείς μέρες θα βρεις εδώ και την καλύτερη ίσως γουρουνοπούλα του νησιού. Τιμές στα 15-17€ το άτομο, με τις απαραίτητες μπύρες.
Κοντά στον φημισμένο στους θρησκευτικούς κύκλους Άγιο Νεκτάριο, η παλιά πρωτεύουσα του νησιού λέγεται Παληαχώρα (μία λέξη, μην ακούσουμε κανέναν να λέει Παλαιά Χώρα) και είναι σκαρφαλωμένη σε ένα λοφάκι που ειδικά την άνοιξη είναι ένα λουλουδιασμένο χάρμα οφθαλμών. Διάσπαρτα μεσαιωνικά εκκλησάκια και ξύλινα τραπέζια του πικνίκ συμπληρώνουν την εικόνα. Χάρτης εδώ.
Φωτό: Aegina Light
Όλες αυτές οι φωτογραφίες που δείχνουν τα νεοκλασικά του λιμανιού παραταγμένα στη σειρά και λουσμένα στο φως του ηλιοβασιλέματος, είναι τραβηγμένες από την προβλήτα του ΝΟΑ, κατά κόσμον Ναυτικού Ομίλου Αίγινας, στην οποία θα βρεθείς κι εσύ αν ακολουθήσεις την τσιμεντένια διαδρομή που ξεκινά ακριβώς απέναντι από την εκκλησία της Παναγίτσας (αυτή με τον κόκκινο τρούλο) στο λιμάνι. Έχει κι ένα τέλειο ουζερί εκεί που τελειώνει η προβλήτα, για φρέσκα ψαράκια και θαλασσινά.
Τρία θερινά σινεμά έχει η πόλη της Αίγινας (δεν τη λέμε Χώρα, Χώρες έχουν οι Κυκλάδες, μην ακούγεσαι Αθηναίος) αν θέλεις λίγο άρωμα από αγιόκλημα και γιασεμί στα Σαββατοκύριακά σου: Το παραθαλάσσιο Ακρογιάλι, το Άνεσις κρυμμένο στα σοκάκια της πόλης, και το Ολυμπία, απέναντι από το γήπεδο.
Στον δρόμο από την Αίγινα προς την Πέρδικα, η αμμουδερή Αιγινήτισσα είναι μια από τις πιο δημοφιλείς οργανωμένες παραλίες του νησιού. Το beach bar της εφηύρε και σερβίρει ένα μικρό αριστούργημα που λέγεται Μοχίτο Φιστίκι, και είναι… αυτό που λέει το όνομά του, ένα κολασμένο Μοχίτο με γλυκό φιστίκι. Κανείς δεν μπορεί να πιει μόνο ένα.
