Οι ωραιότερες παραλίες της Αττικής για τις πρώτες βουτιές
Ο Μάιος μας έφτασε εμπρός βήμα ταχύ, να τον προϋπαντήσουμε… με μία απλωτή. Με πολλές απλωτές, βασικά, στις ωραιότερες παραλίες της Αττικής.
της Ηρώς Κουνάδη
Θέλεις άμμο, θέλεις βότσαλο, θέλεις ξαπλώστρα και ομπρέλα, θέλεις άπλα και ανοιχτωσιά να απλώσεις τις ψάθες και τα κουβαδάκια σου, θέλεις ρηχά νερά να τσαλαβουτάς σαν (ή με) τα πιτσιρίκια, θέλεις βαθιά για βουτιές; Ό,τι και αν τραβά η μαγιάτικη όρεξή σου, στην παρακάτω λίστα θα το βρεις.
Εν αρχή ην οι αμμουδιές…
Πάνω πάνω και πρώτα πρώτα, τα Πεύκα του Σχινιά, με την αφράτη, χρυσαφένια άμμο τους, την πλήρη απουσία οποιασδήποτε οργάνωσης, το φουντωτό πευκοδάσος με τα μονοπάτια του, και τα ατελείωτα χιλιόμετρα αμμουδιάς που εγγυώνται ασφαλείς αποστάσεις για όλους. Τα νερά του είναι κρυστάλλινα (εκτός αν φυσάει Νοτιοανατολικός άνεμος, στην οποία περίπτωση βγαίνει φυκάδα) ενώ αν θες και την ξαπλώστρα σου, στην παρακείμενη οργανωμένη πλαζ του Μωραΐτη θα τη βρεις –χωρίς είσοδο, με μια ελάχιστη κατανάλωση της τάξης των 5€ από το beach bar.
Το Καβούρι, στο σημείο ακριβώς απέναντι από το νησάκι στο οποίο πας πανεύκολα περπατώντας, καθότι τα νερά είναι εξωπραγματικά ρηχά (ό,τι πρέπει για πιτσιρίκια). Βλέπει και σε ένα φανταστικό ηλιοβασίλεμα με τον ήλιο να βουτάει στη θάλασσα, έχει και οργανωμένο τμήμα με ξαπλώστρες και καντίνα για ανεφοδιασμό και τα δύο τρίτα της παραλίας ελεύθερα να απλώσεις την πετσέτα σου πάνω στην άμμο.
Η κεντρική παραλία της Αναβύσσου, που έχει απλωσιά για να χωράμε όλοι, άφθονη σκιά από τα αρμυρίκια στο πίσω μέρος της (αν είσαι πρωινός τύπος και τα πιάσεις –αλλιώς φέρε μαζί σου ομπρέλα, δεν είναι οργανωμένη) και το θρυλικό περίπτερο στην απέναντι μεριά του δρόμου για μπύρες και ψιψιψόνια.
Το Βρωμοπούσι της Κερατέας, που το αδικεί το όνομά του, είναι μια από τις καθαρότερες παραλίες που έχουμε. Έχει απαλή, χρυσαφένια αμμουδιά με λίγο βοτσαλάκι εκεί που σκάει το κύμα, και είναι χάρη στο σχήμα του που θυμίζει φυσικό λιμανάκι προστατευμένο από τους αέρηδες που ταλαιπωρούν τις υπόλοιπες παραλίες της αττικής ακτογραμμής.
Τα Λεγραινά, κοντά στο Σούνιο, με τα γλυκύτατα αμμολοφάκια τους, και τα εντυπωσιακά κρυστάλλινα νερά –που εξηγούνται, αν σκεφτείς ότι εδώ δεν είσαι πια στον Σαρωνικό, αλλά στο Αιγαίο. Η αμμουδιά είναι αφράτη και ευρύχωρη, για να χωράμε όλοι, ξαπλωστρολάτρεις και ξαπλωστρομάχοι –όπερ μεθερμηνευόμενο, η παραλία είναι οργανωμένη σε ένα σημείο. Προσοχή στο νερό, έχει μερικές φορές δυνατά ρεύματα.
…Και το βότσαλο, όμως, έχει την δική του χάρη
Κατ’ αρχάς γιατί δίνει φανταστικό χρώμα στο νερό, όπως θα διαπιστώσεις ας πούμε στο Προσήλι, στο Πόρτο Γερμενό, που έχει μακράν τα πιο τιρκουάζ νερά της Αττικής. Το βοτσαλάκι είναι ψιλό, και τα πεύκα που αγκαλιάζουν την παραλία ομορφαίνουν ακόμα περισσότερο το τοπίο. Στην άκρη της παραλίας, θα βρεις βραχάκια ιδανικά για βουτιές –ή και για να απλώσεις την πετσέτα σου όπως κάνουμε στα Λιμανάκια, αν η πολυκοσμία της παραλίας (που είναι μικρή, οπότε γεμίζει γρήγορα) σε τρομάζει ακόμα. Εναλλακτικά, στα 3 λεπτά οδήγησης από εδώ, το Πόρτο Γερμενό έχει άλλες πέντε ωραιότατες βοτσαλωτές παραλίες για να διαλέξεις. Σημείωσε πως στο Προσήλι τα νερά βαθαίνουν απότομα, οπότε ιδανικό για πιτσιρίκια δεν το λες.
Επίσης στον Κορινθιακό, η Ψάθα είναι βοτσαλωτή και απέραντη, με παγωμένα νερά που βαθαίνουν εξίσου απότομα, είναι όμως απολαυστικά σε χρώμα και διαύγεια. Είναι οργανωμένη σε λίγα σημεία, με ξαπλώστρες και σέρβις από τα beach bar που βρίσκονται στην πίσω πλευρά του δρόμου, και ελεύθερη η υπόλοιπη (στο 90% της). Έχει στην άκρη-άκρη της και τρία ταβερνάκια που απλώνουν τραπέζια ακριβώς εκεί που σκάει το κύμα, και σερβίρουν φρέσκο ψάρι και λοιπές θαλασσινές νοστιμιές.
Η Κακιά Θάλασσα της Κερατέας είναι, όταν δε φυσάει βοριάς, μια από τις πιο καθαρές παραλίες της Αττικής –βρέχεται κι αυτή από τα νερά του Αιγαίου, έτσι εξηγείται. Έχει ψιλό βοτσαλάκι έξω και άμμο μέσα στο νερό, είναι οργανωμένη σε μεγάλο τμήμα της και κοσμαγάπητη από μικρούς και μεγάλους –έχει και κούνιες έξω για τα πιτσιρίκια. Στο νησάκι απέναντί της, που μπορείς να πας κολυμπώντας αν οι αντοχές σου το επιτρέπουν, κρύβεται μια από τις ελάχιστες φυσικές πισίνες της Αττικής. Δες το εντυπωσιακό βίντεο εδώ και θα καταλάβεις.
Κι επειδή δε νοείται λίστα με τις ωραιότερες παραλίες της Αττικής χωρίς το ΚΑΠΕ, ας τα ξαναπούμε μια φορά για τους τρεις κατοίκους της Αττικής που έχουν απομείνει να μην ξέρουν: Παραλιούλα κρυμμένη στο τέλος κάμποσων πέτρινων σκαλοπατιών, πολύ κοντά στο Σούνιο, με απολαυστικά, σχεδόν κυκλαδίτικα νερά, ψιλό βοτσαλάκι, πολύ νεαρόκοσμο και πολλή κοσμοσυρροή τα καλοκαίρια. Καμία απολύτως οργάνωση δεν υπάρχει εδώ, αλλά η καντίνα εκεί που ξεκινούν τα σκαλάκια φροντίζει να μας προμηθεύσει με τα απαραίτητα σε νερό/ αλκοόλ/ φαγώσιμα. Αν περπατήσεις μέσα στο νερό στην αριστερή άκρη της παραλίας, βγαίνεις πίσω από τα βράχια σε μια πριβέ παραλιούλα που πιθανότατα κάποιος θα την έχει πιάσει ήδη, αλλά αξίζει τον κόπο να δοκιμάσεις.
Θέλεις άμμο, θέλεις βότσαλο, θέλεις ξαπλώστρα και ομπρέλα, θέλεις άπλα και ανοιχτωσιά να απλώσεις τις ψάθες και τα κουβαδάκια σου, θέλεις ρηχά νερά να τσαλαβουτάς σαν (ή με) τα πιτσιρίκια, θέλεις βαθιά για βουτιές; Ό,τι και αν τραβά η μαγιάτικη όρεξή σου, στην παρακάτω λίστα θα το βρεις.
Εν αρχή ην οι αμμουδιές…
Πάνω πάνω και πρώτα πρώτα, τα Πεύκα του Σχινιά, με την αφράτη, χρυσαφένια άμμο τους, την πλήρη απουσία οποιασδήποτε οργάνωσης, το φουντωτό πευκοδάσος με τα μονοπάτια του, και τα ατελείωτα χιλιόμετρα αμμουδιάς που εγγυώνται ασφαλείς αποστάσεις για όλους. Τα νερά του είναι κρυστάλλινα (εκτός αν φυσάει Νοτιοανατολικός άνεμος, στην οποία περίπτωση βγαίνει φυκάδα) ενώ αν θες και την ξαπλώστρα σου, στην παρακείμενη οργανωμένη πλαζ του Μωραΐτη θα τη βρεις –χωρίς είσοδο, με μια ελάχιστη κατανάλωση της τάξης των 5€ από το beach bar.
Το Καβούρι, στο σημείο ακριβώς απέναντι από το νησάκι στο οποίο πας πανεύκολα περπατώντας, καθότι τα νερά είναι εξωπραγματικά ρηχά (ό,τι πρέπει για πιτσιρίκια). Βλέπει και σε ένα φανταστικό ηλιοβασίλεμα με τον ήλιο να βουτάει στη θάλασσα, έχει και οργανωμένο τμήμα με ξαπλώστρες και καντίνα για ανεφοδιασμό και τα δύο τρίτα της παραλίας ελεύθερα να απλώσεις την πετσέτα σου πάνω στην άμμο.
Η κεντρική παραλία της Αναβύσσου, που έχει απλωσιά για να χωράμε όλοι, άφθονη σκιά από τα αρμυρίκια στο πίσω μέρος της (αν είσαι πρωινός τύπος και τα πιάσεις –αλλιώς φέρε μαζί σου ομπρέλα, δεν είναι οργανωμένη) και το θρυλικό περίπτερο στην απέναντι μεριά του δρόμου για μπύρες και ψιψιψόνια.
Το Βρωμοπούσι της Κερατέας, που το αδικεί το όνομά του, είναι μια από τις καθαρότερες παραλίες που έχουμε. Έχει απαλή, χρυσαφένια αμμουδιά με λίγο βοτσαλάκι εκεί που σκάει το κύμα, και είναι χάρη στο σχήμα του που θυμίζει φυσικό λιμανάκι προστατευμένο από τους αέρηδες που ταλαιπωρούν τις υπόλοιπες παραλίες της αττικής ακτογραμμής.
Τα Λεγραινά, κοντά στο Σούνιο, με τα γλυκύτατα αμμολοφάκια τους, και τα εντυπωσιακά κρυστάλλινα νερά –που εξηγούνται, αν σκεφτείς ότι εδώ δεν είσαι πια στον Σαρωνικό, αλλά στο Αιγαίο. Η αμμουδιά είναι αφράτη και ευρύχωρη, για να χωράμε όλοι, ξαπλωστρολάτρεις και ξαπλωστρομάχοι –όπερ μεθερμηνευόμενο, η παραλία είναι οργανωμένη σε ένα σημείο. Προσοχή στο νερό, έχει μερικές φορές δυνατά ρεύματα.
…Και το βότσαλο, όμως, έχει την δική του χάρη
Κατ’ αρχάς γιατί δίνει φανταστικό χρώμα στο νερό, όπως θα διαπιστώσεις ας πούμε στο Προσήλι, στο Πόρτο Γερμενό, που έχει μακράν τα πιο τιρκουάζ νερά της Αττικής. Το βοτσαλάκι είναι ψιλό, και τα πεύκα που αγκαλιάζουν την παραλία ομορφαίνουν ακόμα περισσότερο το τοπίο. Στην άκρη της παραλίας, θα βρεις βραχάκια ιδανικά για βουτιές –ή και για να απλώσεις την πετσέτα σου όπως κάνουμε στα Λιμανάκια, αν η πολυκοσμία της παραλίας (που είναι μικρή, οπότε γεμίζει γρήγορα) σε τρομάζει ακόμα. Εναλλακτικά, στα 3 λεπτά οδήγησης από εδώ, το Πόρτο Γερμενό έχει άλλες πέντε ωραιότατες βοτσαλωτές παραλίες για να διαλέξεις. Σημείωσε πως στο Προσήλι τα νερά βαθαίνουν απότομα, οπότε ιδανικό για πιτσιρίκια δεν το λες.
Επίσης στον Κορινθιακό, η Ψάθα είναι βοτσαλωτή και απέραντη, με παγωμένα νερά που βαθαίνουν εξίσου απότομα, είναι όμως απολαυστικά σε χρώμα και διαύγεια. Είναι οργανωμένη σε λίγα σημεία, με ξαπλώστρες και σέρβις από τα beach bar που βρίσκονται στην πίσω πλευρά του δρόμου, και ελεύθερη η υπόλοιπη (στο 90% της). Έχει στην άκρη-άκρη της και τρία ταβερνάκια που απλώνουν τραπέζια ακριβώς εκεί που σκάει το κύμα, και σερβίρουν φρέσκο ψάρι και λοιπές θαλασσινές νοστιμιές.
Η Κακιά Θάλασσα της Κερατέας είναι, όταν δε φυσάει βοριάς, μια από τις πιο καθαρές παραλίες της Αττικής –βρέχεται κι αυτή από τα νερά του Αιγαίου, έτσι εξηγείται. Έχει ψιλό βοτσαλάκι έξω και άμμο μέσα στο νερό, είναι οργανωμένη σε μεγάλο τμήμα της και κοσμαγάπητη από μικρούς και μεγάλους –έχει και κούνιες έξω για τα πιτσιρίκια. Στο νησάκι απέναντί της, που μπορείς να πας κολυμπώντας αν οι αντοχές σου το επιτρέπουν, κρύβεται μια από τις ελάχιστες φυσικές πισίνες της Αττικής. Δες το εντυπωσιακό βίντεο εδώ και θα καταλάβεις.
Κι επειδή δε νοείται λίστα με τις ωραιότερες παραλίες της Αττικής χωρίς το ΚΑΠΕ, ας τα ξαναπούμε μια φορά για τους τρεις κατοίκους της Αττικής που έχουν απομείνει να μην ξέρουν: Παραλιούλα κρυμμένη στο τέλος κάμποσων πέτρινων σκαλοπατιών, πολύ κοντά στο Σούνιο, με απολαυστικά, σχεδόν κυκλαδίτικα νερά, ψιλό βοτσαλάκι, πολύ νεαρόκοσμο και πολλή κοσμοσυρροή τα καλοκαίρια. Καμία απολύτως οργάνωση δεν υπάρχει εδώ, αλλά η καντίνα εκεί που ξεκινούν τα σκαλάκια φροντίζει να μας προμηθεύσει με τα απαραίτητα σε νερό/ αλκοόλ/ φαγώσιμα. Αν περπατήσεις μέσα στο νερό στην αριστερή άκρη της παραλίας, βγαίνεις πίσω από τα βράχια σε μια πριβέ παραλιούλα που πιθανότατα κάποιος θα την έχει πιάσει ήδη, αλλά αξίζει τον κόπο να δοκιμάσεις.
