20 κορυφαίες εμπειρίες στις Κυκλάδες
Οι γεύσεις, τα ηλιοβασιλέματα, οι βουτιές στα πιο διάφανα νερά, και όλα όσα κάνουν τις Κυκλάδες την επιτομή του ελληνικού καλοκαιριού.
της Ηρώς Κουνάδη
Αν το καλοκαίρι ήταν σύμπλεγμα νησιών, αυτό θα ήταν σίγουρα οι Κυκλάδες. Όσο και αν γκρινιάζουμε για τις τιμές και για την πολυκοσμία τους, κανείς μας ποτέ δεν θα μπορέσει να τις απαρνηθεί. Και κανείς μας δεν θα καταφέρει να διαβάσει τη λίστα που ακολουθεί, με τις απόλυτες κυκλαδίτικες εμπειρίες, χωρίς να χαμογελάσει έστω μία φορά. Βάζουμε στοίχημα.
Η ανατολή από τον βράχο της Καλαμιώτισσας, στην Ανάφη. Παίρνετε sleeping bag, κοιμάστε εκεί ψηλά, στην κορυφή του δεύτερου μεγαλύτερου βράχου της Ευρώπης, και το ξημέρωμα αντικρίζετε ένα υπερθέαμα που θα θυμάστε μια ολόκληρη ζωή.
Τα μαγειρευτά του Νικόλα, στα Φηρά της Σαντορίνης. Λόγος να έρθετε μέχρι εδώ, σχεδόν ισάξιος με το ηλιοβασίλεμα της Οίας. Κι αφήστε τους άλλους να λένε για γκουρμέ κουζίνες και σπάνια κρασιά.
Η Δήλος. Γιατί πού αλλού θα βρείτε νησί σταματημένο στο 500 προ Χριστού, να διηγείται αρχαίες ιστορίες καταμεσής του Αιγαίου;
Η βουτιά από τα βράχια της Αγίας Άννας στην Αμοργό. Βουτάς και δεν θέλεις να ξαναβγείς, που έλεγε και ο πρωταγωνιστής στο Απέραντο Γαλάζιο.
Ο γύρος του νησιού με το καΐκι στη Μήλο. Ο μοναδικός τρόπος να βουτήξεις σε πολλές από τις εξωπραγματικές της παραλίες, εκείνες που χαζεύεις με τις ώρες στα πόστερ των ταξιδιωτικών γραφείων.
Τα ολόφρεσκα ψάρια που πιάνει καθημερινά ο κύριος Δημήτρης και τηγανίζονται στο ταβερνάκι του στο Καλαμίτσι της Κιμώλου, για να σερβιριστούν σεταρισμένα με ουζάκι, σε τραπεζάκια επάνω στο κύμα.
Η Κολώνα της Κύθνου. Δεν είναι παραλία, είναι εμπειρία. Και ας την έχετε δει σε ένα τρισεκατομμύριο φωτογραφίες στο internet, και πάλι θα σας κόψει την ανάσα την πρώτη φορά που θα τη δείτε από κοντά.
Τα μονοπάτια που συνδέουν μεταξύ τους τις αρχαίες πόλεις της Τζιας. Ειδικά εκείνο που ξεκινά από την Ιουλίδα για να καταλήξει στον αρχαίο ναό της Αθηνάς, πλάι στην παραλιούλα που λέγεται Μικρές Πόλες και είναι ό,τι πρέπει για μια δροσερή βουτιά μετά από το 40λεπτο της πεζοπορίας.
Τα παρεΐστικα ξενύχτια στα πεζούλια της Χώρας της Φολεγάνδρου, με μπύρες στο χέρι και θέα στο φεγγάρι που καθρεφτίζεται στο Αιγαίο.
Τα νερά του Ζόρκου, στην Άνδρο. Τόσο διάφανα που νομίζεις ότι βουτάς σε πισίνα, τόσο γαλάζια που δεν θα μπορούσαν παρά να βρίσκονται στο Αιγαίο.
Η θεϊκή σεριφιώτικη ρεβιθάδα που σερβίρει, μαζί με άλλα εξίσου θεϊκά μαγειρευτά, ο Μανώλης, στην Ψιλή Άμμο στη Σέριφο.
Οι βγαλμένες από road movie αυτοκινητάδες στις κοιλάδες με τους περιστερώνες της Τήνου, που καταλήγουν σχεδόν πάντα σε ένα χωριό με τρεχούμενα νερά, σκιερές πλατείες σκεπασμένες με πλατάνια και παραδοσιακά καφενεδάκια που σερβίρουν ελληνικό καφέ στη χόβολη.
Το ηλιοβασίλεμα από το Κάστρο, την πανέμορφη παλιά πρωτεύουσα της Σίφνου.
Τα ξενύχτια στην πιο θρυλική, την πιο cult, την πιο ταξίδι-στα-εφηβικά-μας-καλοκαίρια υπαίθρια ντίσκο του Αιγαίου: Τη La Luna της Αντίπαρου.
Η λιτή κι απέριττη αυλίτσα του Τσιτσάνη, στον Πρόδρομο της Πάρου, που σερβίρει ασύγκριτη, νοσταλγική τοπική κουζίνα με υλικά από το μποστάνι του.
Οι απογευματινές βόλτες στα σκιερά σοκάκια της Απείρανθου, στη Νάξο, που είναι σίγουρα ένα από τα ομορφότερα χωριά των Κυκλάδων.
Η ώρα που ανατέλλει ο ήλιος πάνω από την πισίνα του Cavo Paradiso. Πείτε ό,τι θέλετε για τη Μύκονο, οι κορυφαίες χορευτικές μουσικές του πλανήτη, πάντως, ακούγονται εδώ.
Η πιο τιρκουάζ γωνιά του Αιγαίου: Το νερό στο Πορί, στο πάνω Κουφονήσι.
Η ταβέρνα του Βενετσάνου, και το μιλφέιγ του, που έχει ταΐσει και γλυκάνει τουλάχιστον τρεις γενιές ελεύθερων κατασκηνωτών στο Κάτω Κουφονήσι.
Η θέα –ειδικά εκεί γύρω στο ηλιοβασίλεμα, αλλά και γενικότερα– από την Παναγιά την Γκρεμνιώτισσα, στο ψηλότερο σημείο της Χώρας της Ίου, και από το μοναστήρι της Χρυσοπηγής, στην κορυφή του Κάστρου της Σίκινου.
Αν το καλοκαίρι ήταν σύμπλεγμα νησιών, αυτό θα ήταν σίγουρα οι Κυκλάδες. Όσο και αν γκρινιάζουμε για τις τιμές και για την πολυκοσμία τους, κανείς μας ποτέ δεν θα μπορέσει να τις απαρνηθεί. Και κανείς μας δεν θα καταφέρει να διαβάσει τη λίστα που ακολουθεί, με τις απόλυτες κυκλαδίτικες εμπειρίες, χωρίς να χαμογελάσει έστω μία φορά. Βάζουμε στοίχημα.
Η ανατολή από τον βράχο της Καλαμιώτισσας, στην Ανάφη. Παίρνετε sleeping bag, κοιμάστε εκεί ψηλά, στην κορυφή του δεύτερου μεγαλύτερου βράχου της Ευρώπης, και το ξημέρωμα αντικρίζετε ένα υπερθέαμα που θα θυμάστε μια ολόκληρη ζωή.
Τα μαγειρευτά του Νικόλα, στα Φηρά της Σαντορίνης. Λόγος να έρθετε μέχρι εδώ, σχεδόν ισάξιος με το ηλιοβασίλεμα της Οίας. Κι αφήστε τους άλλους να λένε για γκουρμέ κουζίνες και σπάνια κρασιά.
Η Δήλος. Γιατί πού αλλού θα βρείτε νησί σταματημένο στο 500 προ Χριστού, να διηγείται αρχαίες ιστορίες καταμεσής του Αιγαίου;
Η βουτιά από τα βράχια της Αγίας Άννας στην Αμοργό. Βουτάς και δεν θέλεις να ξαναβγείς, που έλεγε και ο πρωταγωνιστής στο Απέραντο Γαλάζιο.
Ο γύρος του νησιού με το καΐκι στη Μήλο. Ο μοναδικός τρόπος να βουτήξεις σε πολλές από τις εξωπραγματικές της παραλίες, εκείνες που χαζεύεις με τις ώρες στα πόστερ των ταξιδιωτικών γραφείων.
Τα ολόφρεσκα ψάρια που πιάνει καθημερινά ο κύριος Δημήτρης και τηγανίζονται στο ταβερνάκι του στο Καλαμίτσι της Κιμώλου, για να σερβιριστούν σεταρισμένα με ουζάκι, σε τραπεζάκια επάνω στο κύμα.
Η Κολώνα της Κύθνου. Δεν είναι παραλία, είναι εμπειρία. Και ας την έχετε δει σε ένα τρισεκατομμύριο φωτογραφίες στο internet, και πάλι θα σας κόψει την ανάσα την πρώτη φορά που θα τη δείτε από κοντά.
Τα μονοπάτια που συνδέουν μεταξύ τους τις αρχαίες πόλεις της Τζιας. Ειδικά εκείνο που ξεκινά από την Ιουλίδα για να καταλήξει στον αρχαίο ναό της Αθηνάς, πλάι στην παραλιούλα που λέγεται Μικρές Πόλες και είναι ό,τι πρέπει για μια δροσερή βουτιά μετά από το 40λεπτο της πεζοπορίας.
Τα παρεΐστικα ξενύχτια στα πεζούλια της Χώρας της Φολεγάνδρου, με μπύρες στο χέρι και θέα στο φεγγάρι που καθρεφτίζεται στο Αιγαίο.
Τα νερά του Ζόρκου, στην Άνδρο. Τόσο διάφανα που νομίζεις ότι βουτάς σε πισίνα, τόσο γαλάζια που δεν θα μπορούσαν παρά να βρίσκονται στο Αιγαίο.
Η θεϊκή σεριφιώτικη ρεβιθάδα που σερβίρει, μαζί με άλλα εξίσου θεϊκά μαγειρευτά, ο Μανώλης, στην Ψιλή Άμμο στη Σέριφο.
Οι βγαλμένες από road movie αυτοκινητάδες στις κοιλάδες με τους περιστερώνες της Τήνου, που καταλήγουν σχεδόν πάντα σε ένα χωριό με τρεχούμενα νερά, σκιερές πλατείες σκεπασμένες με πλατάνια και παραδοσιακά καφενεδάκια που σερβίρουν ελληνικό καφέ στη χόβολη.
Το ηλιοβασίλεμα από το Κάστρο, την πανέμορφη παλιά πρωτεύουσα της Σίφνου.
Τα ξενύχτια στην πιο θρυλική, την πιο cult, την πιο ταξίδι-στα-εφηβικά-μας-καλοκαίρια υπαίθρια ντίσκο του Αιγαίου: Τη La Luna της Αντίπαρου.
Η λιτή κι απέριττη αυλίτσα του Τσιτσάνη, στον Πρόδρομο της Πάρου, που σερβίρει ασύγκριτη, νοσταλγική τοπική κουζίνα με υλικά από το μποστάνι του.
Οι απογευματινές βόλτες στα σκιερά σοκάκια της Απείρανθου, στη Νάξο, που είναι σίγουρα ένα από τα ομορφότερα χωριά των Κυκλάδων.
Η ώρα που ανατέλλει ο ήλιος πάνω από την πισίνα του Cavo Paradiso. Πείτε ό,τι θέλετε για τη Μύκονο, οι κορυφαίες χορευτικές μουσικές του πλανήτη, πάντως, ακούγονται εδώ.
Η πιο τιρκουάζ γωνιά του Αιγαίου: Το νερό στο Πορί, στο πάνω Κουφονήσι.
Η ταβέρνα του Βενετσάνου, και το μιλφέιγ του, που έχει ταΐσει και γλυκάνει τουλάχιστον τρεις γενιές ελεύθερων κατασκηνωτών στο Κάτω Κουφονήσι.
Η θέα –ειδικά εκεί γύρω στο ηλιοβασίλεμα, αλλά και γενικότερα– από την Παναγιά την Γκρεμνιώτισσα, στο ψηλότερο σημείο της Χώρας της Ίου, και από το μοναστήρι της Χρυσοπηγής, στην κορυφή του Κάστρου της Σίκινου.
