Λιμάνια νησιών: Τι να κάνω μέχρι να έρθει το πλοίο;

της Ηρώς Κουνάδη

Αναρωτηθήκατε ποτέ γιατί τα λιμάνια δεν είναι, όπως τα αεροδρόμια, εξοπλισμένα με μια σειρά εστιατορίων/ καφετεριών/ μπαρ/ μαγαζιών με δείγματα αρωμάτων/ βιβλιοπωλείων και stands με περιοδικά; Εμείς αναρωτιόμαστε κάθε φορά που η τύχη και ο καιρός τα φέρνουν έτσι ώστε να χρειαστεί να περάσουμε τέσσερις-πέντε ώρες σε κάποιο αιγαιοπελαγίτικο λιμάνι, περιμένοντας το πλοίο της γραμμής που άργησε/ χάλασε/ αντικαταστάθηκε. Το απόσταγμα της απολύτως καλοκαιρινής και απολύτως πολύτιμης αυτής εμπειρίας, συγκεντρώνουμε στη λίστα που ακολουθεί, για να ξέρετε τι να κάνετε (και τι σας περιμένει) την επόμενη φορά που το μέσο ή το τέλος των διακοπών σας βρει σε ένα ανεμοδαρμένο λιμανάκι του Αιγαίου –για τα λιμάνια της Αττικής, τα έχουμε πει αναλυτικά εδώ.

Νάξος: Το λιμάνι τυγχάνει να είναι και η Χώρα του νησιού, σε έναν σπάνιο κυκλαδίτικο συνδυασμό, πράγμα που εγγυάται ότι δεν θα σας λείψει τίποτα. Βόλτες στα γραφικά καλντερίμια, ασύγκριτες βάφλες και λαχταριστά παγωτά στο Waffle House, αλλά και σπιτικά μαγειρευτά στο Παλιό Τυπογραφείο αν πεινάσετε. Αν ο χρόνος σας είναι λίγος, ή βαριέστε να ανηφορίζετε τα σοκάκια, εξαιρετικά παγωτά και γλυκά ταψιού και κουταλιού θα βρείτε στο Rendez-vous στην προκυμαία.

Σίφνος: Ακριβώς δίπλα στο λιμάνι, στις Καμάρες, υπάρχει μια ωραιότατη –αν και απίστευτα ρηχή– αμμουδερή παραλία που ενδείκνυται για ατελείωτες ώρες ηλιοθεραπείας και πλατσουρίσματος εκεί που περιμένετε το πλοίο. Αν η ιδέα δε σας δελεάζει, το Δελφίνι, ο Σίμος και η Μερόπη –τα τρία must ταβερνάκια του λιμανιού– εγγυώνται αυθεντική τοπική κουζίνα, πεντανόστιμα λαδερά, μαμαδίσια μαγειρευτά και ζουμερά ψητά στη σχάρα. Όλα βρίσκονται σε απόσταση δύο λεπτών από την προβλήτα.

Πάρος: Άλλη μία περίπτωση Χώρας-λιμανιού, η Παροικιά μπορεί να σας κρατήσει απασχολημένους για ώρες –τόσες που δεν θα καταλάβετε για πότε ήρθε το καράβι. Έχουμε και λέμε: Πέρα από την κλασική βόλτα στα σοκάκια γύρω από την φημισμένη Εκατονταπυλιανή, επιβάλλεται μια βάφλα στο Mojo και μερικά μεζεδάκια αν πεινάσετε στο Άλμπατρος. Περί τα 150-200 μέτρα δεξιά από τον Μύλο και επί της παραλίας, βρίσκεται το Pebbles, ένα από τα ωραιότερα μπαρ των Κυκλάδων (λειτουργεί από το πρωί και για καφέ) στη βεραντούλα του οποίου θα ακούσετε ενδιαφέρουσα μουσική από soundtracks και ωραία jazz tunes με φόντο την θάλασσα και το ηλιοβασίλεμα αν είστε τυχεροί και σας πάρει η ώρα. Εκείνη την ώρα μπορεί να πετύχετε και live με πιάνο.

Σύρος: Αν δυσκολεύεστε να διαλέξετε (πράγμα πολύ πιθανό με την πληθώρα των επιλογών που προσφέρει το λιμάνι) κατευθυνθείτε στο Περί… Τίνος, για τοπικές σπεσιαλιτέ, ουζάκι και ποικιλίες πάνω στο κύμα ή στο Άμβυξ για αυθεντική ιταλική κουζίνα.

Τήνος: Η αλήθεια είναι ότι, σε σχέση με τα κουκλίστικα χωριά και την υπέροχη ενδοχώρα, το λιμάνι-Χώρα της Τήνου είναι λιγότερο γοητευτικό. Ωστόσο, μια βόλτα στα σοκάκια της αποκαλύπτει εκπλήξεις που δεν είχατε φανταστεί όταν προσπερνούσατε βιαστικά το πιο εκμεταλλευμένο εμπορικά λιμάνι των Κυκλάδων. Αν πεινάσετε, θα δοκιμάσετε τοπικές σπεσιαλιτέ στο Κουτούκι της Ελένης και στο Μεταξύ Μας.

Σαντορίνη: Εδώ το επίπεδο δυσκολίας αυξάνεται. Το λιμάνι της Σαντορίνης είναι σαφώς η λιγότερο εντυπωσιακή εικόνα του νησιού –και η αίσθηση εγκατάλειψης που αποπνέει δεν είναι ιδέα σας. Αν φτάσετε εδώ λίγο πριν το πλοίο σας, πιάνετε τραπεζάκι στην τελευταία καφετέρια του παραλιακού δρόμου και επιδίδεστε σε μαραθώνιο people watching. Αν, πάλι, οι προβλέψεις σχετικά με την ώρα άφιξης –ή μη άφιξης– του πλοίου σας είναι δυσοίωνες… μεταβολή και πίσω στα Φηρά. Θα χρειαστείτε περί τα είκοσι λεπτά για να γυρίσετε πίσω όταν το πλοίο θα πλησιάζει –θα το μάθετε εγκαίρως, μην ανησυχείτε.

Μήλος: Οι βάφλες του Γιάγκος Bar στο λιμάνι είναι θρυλικές –και συνοδεύονται άνετα με καφεδάκι ή αλκοόλ αν ο ήλιος βαδίζει προς την δύση του. Αν πεινάτε περισσότερο για κάτι αλμυρό, νοστιμότατα μεζεδάκια και ωραία σπιτικά μαγειρευτά έχει το Μπάρκο, επίσης κοντά στο λιμάνι όπως προδίδει και το όνομά του.

Σέριφος: Ο θρυλικός Ιστιοπλοϊκός Όμιλος στο Λιβάδι φροντίζει καθημερινά για τα πλούσια πρωινά μας, τα σνακ, τους καφέδες και (αν το πλοίο παρα-αργήσει) το αλκοόλ που θα πιούμε για να ξεχάσουμε. Σχεδόν δίπλα του, η αμμουδιά του Αυλομώνα απέχει μόλις πέντε λεπτά με τα πόδια από την προβλήτα –οπότε, στην απίθανη περίπτωση που δείτε καράβι να πλησιάζει απλά βγαίνετε από τη θάλασσα και τρέχετε.

Ανάφη: Στο λιμάνι της μικρής αλλά πολυαγαπημένης Κυκλάδας η επιλογή είναι μία και καλή: Λέγεται Ακρογιάλι, σερβίρει καφέ και φαγητό (στα «οπωσδήποτε» η αστακομακαρονάδα και οι λοιπές ολόφρεσκες θαλασσινές νοστιμιές) και έχει την τάση να ενώνει τους πάντες σε μια παρέα, καθώς η ώρα περνά, το πλοίο δεν φαίνεται στον ορίζοντα και τα καραφάκια διαδέχονται το ένα το άλλο. Όταν σηκωθείτε, θα είναι μάλλον για να αλλάξετε τα εισιτήρια. Για «αύριο».

Φολέγανδρος: Συνηθισμένη στις πολύωρες καθυστερήσεις από τη μακρά θητεία της στα δρομολόγια της άγονης γραμμής, έχει αναπτύξει μια ολόκληρη κουλτούρα γύρω από την αναμονή του πλοίου, που θα εκπλήξει ευχάριστα τους νεοφερμένους. Έχουμε και λέμε: ουζοποικιλίες στο Σύρμα, καφέ και ποτό στο all day bar του Ευάγγελου, βουτιές στα κρυστάλλινα νερά του Καραβοστάση και… πάλι από την αρχή, μέχρι να βαρεθείτε να περιμένετε και να ανηφορίσετε για να σας βρει η επόμενη ανατολή στα ασβεστωμένα πεζούλια της Χώρας.

Αμοργός: Αν φεύγετε (ή τέλος πάντων το σχέδιο ήταν να φύγετε) από την Αιγιάλη, θα πιάσετε τραπεζάκι για καφέ και σνακ στον sui generis (τόσο από άποψη περιβάλλοντος όσο και μουσικής) Αμοργιαλό. Απομακρυνόμενοι λίγο από την αποβάθρα, στην άκρη της παραλίας, το cult beach bar Que προσφέρεται για καφέ το πρωί, κοκτέιλ το απόγευμα και all day parties επάνω στην άμμο. Η τεράστια αμμουδιά της Αιγιάλης είναι ιδανική για βουτιές στο πνεύμα βγαίνω-τρέχοντας-αν-δω-καράβι-να-πλησιάζει. Στα Κατάπολα έχετε λιγότερες επιλογές: Μία από τις καλύτερες είναι τα τραπεζάκια του Βιτσέντσου, που σερβίρει φρέσκο ψάρι αλλά και καλά μαγειρευτά πολύ κοντά στην προβλήτα.