Το Πήλιο στα καλύτερά του

της Ηρώς Κουνάδη

«Ποιο είναι το ωραιότερο χωριό του Πηλίου;». Δεν μπορείς να ξεχωρίσεις ένα, είναι όλα πανέμορφα, κι εντελώς διαφορετικά μεταξύ τους, δίνω πάντα την τόσο βαρετά κλισέ απάντηση. «Ναι, αλλά εσένα ποιο σ’ αρέσει περισσότερο;». Μεγάλη παύση. Υπάρχει ταξιδιώτης ή επισκέπτης –του Πηλίου εν προκειμένω, ή οποιουδήποτε τόπου εν γένει– που μπορεί να απαντήσει με το χέρι στην καρδιά πως κρίνει αντικειμενικά τα μέρη που επισκέπτεται; Πως το χωριό που του αρέσει περισσότερο είναι εκείνο που έχει τα ομορφότερα καλντερίμια, τα πιο εντυπωσιακά αρχοντικά, τα πιο πολύχρωμα δάση στις άκρες του, κι όχι εκείνο στο οποίο απλά έτυχε να δει τον ήλιο να ανατέλλει μέσα από τα πολύχρωμα τζάμια ενός μπαρ που έπαιζε όλο το βράδυ την αγαπημένη του μουσική;

Η διπλωματική απάντηση στην ερώτηση «ποιο είναι το ωραιότερο χωριό του Πηλίου;» είναι εκείνη που ξεκινά με τη φράση «εξαρτάται τι εννοείς ωραιότερο». Αν θέλεις ρομαντζάδα, η Τσαγκαράδα. Αν θέλεις εντυπωσιακά αρχοντικά και ειδυλλιακά καλντερίμια, ο Άγιος Λαυρέντιος. Αν θέλεις κοσμοπολίτικη ατμόσφαιρα και gourmet κουζίνα, η Πορταριά. Αν θέλεις sightseeing, οι Μηλιές. Αν θέλεις να κρυφτείς από τους πάντες, κι ύστερα να γυρίσεις και να μιλάς για το χωριό που ανακάλυψες, ο Άγιος Γεώργιος Νηλείας. Αν θέλεις να σε βρει το ξημέρωμα να χορεύεις, κι η δύση του ήλιου να απολαμβάνεις μοναδικές πηλιορείτικες νοστιμιές, η Ζαγορά.

Κι αν απλά δεν μπορείς να αποφασίσεις τι απ’ όλα αυτά θέλεις, ή ακόμα χειρότερα, τα θέλεις όλα, απλά ζητάς μερικές ημέρες παραπάνω άδεια, γεμίζεις το ρεζερβουάρ και ξεκινάς να κάνεις τις δικές σου ανακαλύψεις και να καταλήξεις ότι το «ωραιότερο χωριό» υπάρχει μόνο στο μυαλό σου και μόνο μέχρι να ερωτευτείς το επόμενο.

Εμείς συγκεντρώσαμε τα δικά μας “best of” στην πολυσέλιδη λίστα που ακολουθεί, απλά για να έχετε έναν ενδεικτικό χάρτη μαζί σας σε αυτήν την εξερεύνηση. Αν γυρίσετε έχοντας διαφωνήσει, τόσο το καλύτερο. Σημαίνει ότι θα είστε σε θέση να συντάξετε τον δικό σας.

Best of… χωριά με καλντερίμια και αρχοντικά

* Τσαγκαράδα: Ναι, είναι υπερ-προβεβλημένη, υπερ-εκμεταλλευμένη –έχει έναν ρομαντικό ξενώνα κάθε τρία μέτρα– και υπερχειλισμένη από ζευγαράκια που συρρέουν κάθε Σαββατοκύριακο σε λαϊκό προσκύνημα. Ξέρετε, όμως, γιατί; Γιατί είναι υπέροχη: αιωνόβια πλατάνια, τρεχούμενα νερά, παραδοσιακά αρχοντικά, λιθόκτιστα καλντερίμια, όλα όσα αγαπάμε στο Πήλιο είναι εδώ, σε ένα από τα ομορφότερα χωριά του, το οποίο έχει για κορνίζα ένα παραμυθένιο δάσος, που στα ξέφωτά του θα μπορούσαν άνετα να κοιμούνται οι νεράιδες των παιδικών μας ονείρων.

* Μακρινίτσα (φωτό, επάνω): Άλλη μια επιβεβαίωση του κανόνα που θέλει τα τουριστικά μέρη να είναι και τα ομορφότερα –αλλιώς δε θα είχαν γίνει ποτέ τουριστικά, in the first place– η Μακρινίτσα είναι όλα εκείνα για τα οποία αγαπάμε να γκρινιάζουμε στο Πήλιο: 80s φολκλόρ, τουριστική και στριμωγμένη από τα γκρουπ των επισκεπτών που καταφτάνουν με τα πούλμαν και τα αυτοκίνητα που δίνουν μάχη για μια θέση στο πάρκινγκ στην είσοδό της. Προσπαθήστε, όμως, να σκεφτείτε καλύτερη βόλτα από εκείνη που ανεβοκατεβαίνει τα σκαλάκια της, σκαρφαλώνει στα πιο ανηφορικά της καλντερίμια και κάνει στάση στην κουκλίστικη πλατεία της, για να αγναντέψει τον Βόλο κάτω από τις σόλες των παπουτσιών της. Δε θα τα καταφέρετε.

* Βυζίτσα: Δεν είναι τυχαίο ότι –απ’ όλα τα χωριά του Πηλίου– ο ΕΟΤ ενέταξε πρώτη τη Βυζίτσα στο πρόγραμμα αποκατάστασης και διατήρησης της παραδοσιακής αρχιτεκτονικής. Τα αρχοντικά της είναι ίσως τα χαρακτηριστικότερα ολόκληρου του Πηλίου, τα λιθόκτιστα καλντερίμια της προκαλούν τον επισκέπτη να χαθεί για ώρες στον λαβύρινθό τους, η πλατεία με τον αιωνόβιο πλάτανο - σήμα κατατεθέν προσφέρει την απαραίτητη ανασύνταξη δυνάμεων με ελληνικό καφέ ψημένο στη χόβολη, ντόπιο τσίπουρο και μεζεδάκια, πριν την επόμενη βόλτα. Και πάλι από την αρχή.

* Άγιος Λαυρέντιος: Όταν μιλάμε για πηλιορείτικα αρχοντικά, ο Άγιος Λαυρέντιος διεκδικεί βραβείο. Κρυμμένα πίσω από αγριοκερασιές και καστανιές, αρχοντικά όπως αυτά του Γκλαβάνη, με τα εμφανή ανατολίτικα στοιχεία, του Παπαθανασίου, με τα νεοκλασικά χαρακτηριστικά ή του Κανταρτζή με τα τοξωτά παράθυρα, πλαισιώνουν τα λιθόστρωτα δρομάκια του χωριού, δίπλα σε άλλα, λιγότερο ονομαστά, συνθέτοντας ένα σκηνικό που θα μπορούσε κάλλιστα να είναι ολόκληρο το Πήλιο σε μικρογραφία.

Best of… μυστικά χωριά

* Άγιος Γεώργιος Νηλείας: Κτισμένο τον 15ο αιώνα σε υψόμετρο 620 μέτρων και κρυμμένο πίσω από πυκνή βλάστηση, το μικρό χωριουδάκι του Δυτικού Πηλίου προσφέρει μία από τις ομορφότερες διαδρομές σε καλντερίμια που οδηγούν σε παραδοσιακά αρχοντικά, μοναδικά φυσικά τοπία με αιωνόβια πλατάνια και τρεχούμενα νερά και μια από τις γραφικότερες πλατείες ολόκληρου του Πηλίου. Στα αξιοθέατα, σημειώστε το Μουσείο του Γλύπτη Νικόλα, που φιλοξενεί μεγάλο μέρος των εντυπωσιακών έργων του και είναι επισκέψιμο καθημερινά, το Εκκλησιαστικό Μουσείο που στεγάζεται στην εκκλησία του Αγίου Γεωργίου και την Μονή Ταξιαρχών, που χρονολογείται από το 1309.

* Πουρί: Χωριουδάκι τσέπης, έξι περίπου χιλιόμετρα από την Ζαγορά, κρεμασμένο σαν μπαλκόνι πάνω από τα γαλάζια κύματα του Χορευτού. Σκαρφαλώστε τα σκαλιά της κεντρικής πλατείας, που απλώνεται αμφιθεατρικά σε τρία επίπεδα, μέχρι το ψηλότερο σημείο της, για να χαζέψετε από ψηλά το απέραντο γαλάζιο του Αιγαίου να δένει αρμονικά με το βαθυπράσινο του βουνού, που διακόπτεται μόνο από μερικά πέτρινα σπιτάκια, με καμινάδες που αχνίζουν. Κατεβαίνοντας, κάντε μια στάση στο αυτοσχέδιο μαγαζάκι - έκθεση κεραμικών της Τζέμα και του συζύγου της για να χαζέψετε μοναδικές δημιουργίες προσπαθώντας –μάλλον χωρίς αποτέλεσμα– να αντισταθείτε στον πειρασμό των «σουβενίρ».

* Λαύκος (φωτό, επάνω): Μόλις 45 χιλιόμετρα από τον Βόλο, και 330 μέτρα επάνω από τον Παγασητικό, ο Λαύκος είναι ένα χωριουδάκι - έκπληξη, με μια πανέμορφη πλατεία –η οποία διαθέτει και… ταβάνι, χάρη στα γιγάντια πλατάνια της που πλέκουν τα κλαδιά τους πάνω από τα τραπεζάκια της– και ειδυλλιακά καλντερίμια που καταλήγουν σε εντυπωσιακά αρχοντικά. Από εδώ ξεκινά και ένα «μυστικό» μονοπάτι που, διασχίζοντας μοναδικά πηλιορείτικα φυσικά τοπία, καταλήγει στην παραλία του Αγίου Κωνσταντίνου, καθώς και ένα δεύτερο, γνωστότερο, που ενώνει τον Λαύκο με την παραθαλάσσια Μηλίνα.

Best of… sightseeing

* Μηλιές: Λίγα παραδοσιακά αρχοντικά που σώθηκαν από την φωτιά του 1943. Περίτεχνες κρήνες που αναβλύζουν κρυστάλλινο νερό του βουνού. Ο παλιός σταθμός του τραίνου –όχι οποιουδήποτε τραίνου, αλλά του θρυλικού Μουντζούρη– και η εντυπωσιακή γέφυρά του, έργα και τα δύο του Εβαρίστο Ντε Κίρικο, πατέρα του γνωστού ζωγράφου. Η εκκλησία των Ταξιαρχών, με τις τουλάχιστον εντυπωσιακές τοιχογραφίες της, που χρονολογούνται από τον 17ο αιώνα. Η Δημόσια Βιβλιοθήκη Μηλεών, στεγασμένη σε ένα παραδοσιακό πηλιορείτικο κτίριο, που φιλοξενεί περισσότερους από 1.600 τίτλους βιβλίων τυπωμένων από το 1497 έως το 1899, διατηρώντας ζωντανή στο χρόνο την παράδοση της Μηλιώτικης Σχολής που ίδρυσαν το 1814 οι Άνθιμος Γαζής, Γρηγόριος Κωνσταντάς και Δανιήλ Φιλιππίδης, και η οποία λειτούργησε ως το 1844. Ολόκληρο το χωριό των Μηλαιών είναι ένα ανοιχτό μουσείο.

* Ζαγορά: Η βιβλιοθήκη της Ζαγοράς, που χρονολογείται από τον 18ο αιώνα, φιλοξενεί στα ράφια της περί τους 3.000 τόμους, χάρτες και έγγραφα του 17ου και 18ου αιώνα. Το Ελληνομουσείο, στο δρόμο προς το Χορευτό, είναι το παλαιότερο σχολείο του Πηλίου: εδώ μαθήτευσε μεταξύ άλλων και ο Ρήγας Φεραίος.

* Μακρινίτσα: Το Μουσείο Λαϊκής Τέχνης και Ιστορίας Πηλίου είναι, ίσως, ένα από τα πιο ενδιαφέροντα λαογραφικά μουσεία που έχετε επισκεφτεί. Στεγάζεται στο εξίσου εντυπωσιακό, τριώροφο αρχοντικό Τοπάλη, που χρονολογείται από το 1844 και φιλοξενεί, μεταξύ άλλων, τοιχογραφίες λαϊκής ζωγραφικής από αρχοντικά του 18ου και 19ου αιώνα, παραδοσιακές φορεσιές, κιλίμια και υφαντά, μικροαντικείμενα λαϊκής τέχνης και σημαντικά ιστορικά κειμήλια, όπως το λάβαρο της Επανάστασης του 1878.

* Ανακασιά: Μπορεί να το έχετε ακούσει ως Μουσείο Θεόφιλου, ή ως Οικία Κοντού. Πρόκειται για το μοναδικό αρχοντικό του οποίου ο εσωτερικός ζωγραφικός διάκοσμος σώζεται εξ ολοκλήρου. Φιλοτεχνημένος από τον Θεόφιλο Χατζημιχαήλ το 1914, ο διάκοσμος αυτός περιλαμβάνει διακοσμητικά θέματα, που ποικίλλουν από γλάστρες με λουλούδια και πουλιά, σιντριβάνια, αγρίμια και σκηνές κυνηγιού μέχρι τους θεούς του Ολύμπου και τοπία από τα γύρω χωριά. Το αρχοντικό είναι επισκέψιμο από Δευτέρα έως Παρασκευή, από τις 8.00 έως τις 14.30, ενώ η είσοδος είναι ελεύθερη. Για περισσότερες πληροφορίες, απευθυνθείτε στα τηλέφωνα 24210 47340 και 24210 49151.

Best of… πηλιορείτικες γεύσεις

* Κρίταμος, Μυλοπόταμος (τηλ.: 24260 48850): Σπιτικές πίττες με τραγανό χωριάτικο φύλλο και άλλες «μαμαδίσιες» σπεσιαλιτέ, αλλά και «πειραγμένες» γεύσεις με έμπνευση από την ελληνική κουζίνα. Κατηφορίζοντας από την Τσαγκαράδα προς τον Μυλοπόταμο, θα το βρείτε στην αριστερή πλευρά του δρόμου, λίγο πριν την είσοδο της παραλίας.

* Μεϊντάνι, Ζαγορά (τηλ.: 24260 22626): Αυθεντική πηλιορείτικη κουζίνα, ζουμερή σχάρα και μαγειρευτά. Must το αγριογούρουνο και οι μελιτζάνες στο φούρνο με τυριά και μπέικον. Τα Σαββατοκύριακα γίνεται το αδιαχώρητο, οπότε φροντίστε να έρθετε εκτός «ωρών αιχμής»: αργά για μεσημέρι, ή νωρίς για βράδυ.

* Κρίτσα, Πορταριά (τηλ.: 24280 99121): Το καλύτερο σπετσοφάι που δοκιμάσατε ποτέ, και άλλες παραδοσιακές πηλιορείτικες νοστιμιές. Ντόπιοι και κάτοικοι των γύρω περιοχών ορκίζονται στο όνομά του. Το μυστήριο αν το σωστό είναι «το Κρίτσα», «η Κρίτσα» ή «του Κρίτσα» παραμένει άλυτο, διατηρώντας τον μύθο ζωντανό. (Όποιος ξέρει την σωστή απάντηση, την γράφει στα σχόλια στο τέλος του κειμένου, και κερδίζει άλλη μία μυστική πηλιορείτικη γαστρο-διεύθυνση)

* Αλέκα, Τσαγκαράδα (τηλ.: 24260 49380) : Το Πήλιο συναντά την υπόλοιπη Ελλάδα, κι οι συνταγές κινούνται μεταξύ παράδοσης και δημιουργίας: γεμιστοί κολοκυθανθοί, ρεβιθάδα, κατσικάκι με χυλοπίτες είναι μερικά από τα must του ξακουστού μενού της.

* Δρυάδων Γεύσεις, Άγιος Λαυρέντιος (τηλ.: 24280 96110): Το μπουμπάρι –έντερο γεμισμένο με ρύζι και κιμά και ψημένο στο φούρνο, πολύ νοστιμότερο απ’ όσο ακούγεται– είναι ίσως το πιο ιδιαίτερο πηλιορείτικο έδεσμα, και στο Δρυάδων Γεύσεις σερβίρεται στην καλύτερη εκδοχή του. Hit του μενού είναι και το κότσι, ενώ οι τηγανιτές πατάτες που τα συνοδεύουν όλα είναι βγαλμένες από τον παράδεισο.

* Ταβερνάκι, Μούρεσι (τηλ.: 24260 49416): Κρεατοφαγία μέχρι τελικής πτώσης. Τα κρέατα είναι αυστηρά και μόνο ντόπια, οι πίττες σπιτικές και η κατσαρόλα συναγωνίζεται επάξια την σχάρα. Να πούμε κι άλλα;

Best of… οικονομικοί ξενώνες

* Ξενώνας Ανάσα, Ζαγορά: Όμορφος κι απέριττος, προσφέρει δέκα δωμάτια με μπαλκόνια που αγναντεύουν το βουνό ή τη θάλασσα. Οι τιμές κυμαίνονται από 40 έως 60 ευρώ, ανάλογα την εποχή και το δωμάτιο. Μεγάλες εκπτώσεις ισχύουν για κρατήσεις μέσω του site.

* Dryades, Άγιος Λαυρέντιος: Ένα αρχοντικό του 1860 αναπαλαιώθηκε για να στεγάσει ένα ρομαντικό ξενώνα, τα δωμάτια του οποίου απολαμβάνουν πανοραμική θέα στον Παγασητικό κόλπο από τα ιδιωτικά μπαλκόνια τους. Το λαχταριστό παραδοσιακό πρωινό συναγωνίζεται στα πλεονεκτήματα του Dryades μόνο η δελεαστικότατη τιμή των δωματίων: 65€ για το δίκλινο με πρωινό.

* Ελαιώνας Βεργόπουλου, Νταμούχαρη (φωτό, επάνω): New entry στην πηλιορείτικη φιλοξενία, αυτό το συγκρότημα αρχοντικών κατοικιών, στον ελαιώνα του παππού Βεργόπουλου, υπόσχεται ονειρεμένη διαμονή κοντά στη φύση, με προσεγμένες παροχές και τιμές που ανταποκρίνονται στους καιρούς: από 60 ευρώ για το studio δύο ατόμων.

* Boutique Hotel Bungalows Κεντρικόν, Άι-Γιάννης: Αν μπορείτε να απαρνηθείτε το βουνό, το Κεντρικόν, στην παραλία του Άι-Γιάννη, είναι μία από τις καλύτερες low budget επιλογές. Τα όμορφα δωμάτιά του ξεκινούν από 50 ευρώ το δίκλινο με πρωινό.

* Guest House Niki, Τσαγκαράδα: Λιτός και απέριττος, αυτός ο μικρός ξενώνας είναι ό,τι οικονομικότερο θα βρείτε ποτέ στην Τσαγκαράδα. Τα ζεστά, ρουστίκ δωμάτιά του δε θα σας κοστίσουν περισσότερα από 50 ευρώ με πρωινό.

Best of… value-for-money ξενώνες

* Ο Χαμένος Μονόκερος, Τσαγκαράδα: Αντίκες στα δωμάτια, γιγάντια βιβλιοθήκη και τζάκι στο σαλόνι, παραδοσιακά εδέσματα στο πρωινό, cozy ατμόσφαιρα παντού. Ο Χαμένος Μονόκερος στην Τσαγκαράδα αποπνέει ρομαντισμό σε κάθε γωνιά του. Οι τιμές των δωματίων ξεκινούν από 95 ευρώ για το δίκλινο με πρωινό.

* Αρχοντικό Πρίγκου, Ζαγορά: Μοναδικά διακοσμημένα δωμάτια, σε παραδοσιακό ύφος, με όλες τις απαραίτητες παροχές και ανέσεις και με έξτρα μπόνους ένα κουκλίστικο σαλονάκι με τζάκι και κοινόχρηστη κουζίνα. Νοικιάζεται και ολόκληρο, σε παρέες οκτώ έως δώδεκα ατόμων, σε τιμές που ξεκινούν από 250 ευρώ την ημέρα και συμφέρουν.

* Αρχοντικό Πανδώρα, Μακρινίτσα: Παραδοσιακό αρχοντικό του 1859, ήταν αρχικά η κατοικία του δημάρχου του χωριού. Αναπαλαιωμένο έτσι ώστε να διατηρήσει την παραδοσιακή αρχιτεκτονική του, αλλά και το μουσειακό χαρακτήρα του, μετατράπηκε το 1990 σε έναν παραδοσιακό ξενώνα πολυτελείας. Όλα τα δωμάτια διαθέτουν τζάκι. Οι τιμές ξεκινούν από 120 ευρώ για το δίκλινο με πρωινό.

* Ανωβολιός Traditional Resort, Άγιος Γεώργιος Νηλείας (φωτό, επάνω): Έξι πέτρινα σπιτάκια, που στεγάζουν 15 συνολικά δωμάτια και σουίτες, πολυτελέστατα και παραδοσιακά ταυτόχρονα. Οι τιμές ξεκινούν από 100 ευρώ για το δίκλινο με λαχταριστό πρωινό, ενώ must αποτελεί και το εστιατόριο.

* Santikos Mansion, Βυζίτσα: Lux δωμάτια και σουίτες σε ένα μεγαλοπρεπές αρχοντικό των αρχών του 19ου αιώνα, με περίτεχνα βιτρό να κλέβουν την παράσταση από την υπόλοιπη διακόσμηση. Οι τιμές ξεκινούν από 120 ευρώ για το δίκλινο με πρωινό.

Best of… nightlife

* Χάτζης, Ζαγορά: Το πραγματικό όνομα του μεγαλύτερου και πιο ξενύχτικου bar της πλατείας αγνοείται, αφού όλοι απλά λένε «πάμε στου Χάτζη για ένα ποτάκι» -το οποίο φυσικά δεν είναι ποτέ ένα. Mainstream μουσικές, λίγο από ‘80s και λίγα cult ελληνικά για τις μεθυσμένες ώρες.

* Ερωδιός, Βυζίτσα: Το πρωί σερβίρει χειροποίητα γλυκά και το βράδυ χαμηλώνει τα φώτα, ανάβει κεράκια, φτιάχνει υπέροχα κοκτέιλ και ξενυχτάει με ethnic και world μουσικές.

* Αερικό, Πορταριά: Lounge μουσικές, τζάκι και κεράκια, σε ένα all day στέκι που ανταποκρίνεται πλήρως στους συνειρμούς που γεννά το όνομά του.