Στα Τρίκαλα Κορινθίας το ζουν γαστρονομικά

γράφει ο Σπύρος Σμυρνής

Μετά την Αρεόπολη Λακωνίας, την Κορώνη, το παράλιο Άστρος και το Τολό, η τελευταία στάση του φεστιβάλ Γαστρονομίας Peloponnese Food Stories πραγματοποιήθηκε στα Τρίκαλα Κορινθίας, την Κυριακή 23 Οκτωβρίου. Επειδή όπου γευστικός γάμος και γαστρονομική χαρά κι εμείς πρώτοι, γεμίσαμε το backpack μας και ξεκινήσαμε με όρεξη κι ανυπομονησία ένα trip στην λατρεμένη Κορινθία με τελικό προορισμό τα γραφικά και σχεδόν παραμυθένια Τρίκαλα. Αφού ολοκληρώθηκε αναφωνήσαμε με καμάρι ότι στα ίδια μέρη θα ξαναβρεθούμε για να φάμε, να διακοπάρουμε, να πεζοπορήσουμε, και να αγναντέψουμε τις κορινθιακές ομορφιές.

Κορινθία

Προτού περάσουμε στο κυρίως πιάτο, ας κάνουμε μια μικρή εισαγωγή για την Κορινθία, σε εκείνους που δεν πρόσεχαν ιδιαίτερα στο μάθημα της Γεωγραφίας. O νομός Κορινθίας βρίσκεται στο βορειανατολικό άκρο της Πελοποννήσου ωστόσο κρατά κι ένα μικρό κομμάτι της Στερεάς Ελλάδας, βρισκόμενος σε απόσταση αναπνοής από την Αττική. Μοιάζει που λες σαν την ιδανική κοντινή απόδραση από το κλεινόν άστυ της πρωτεύουσας, αφού θα έρθεις σε επαφή με τη μακρά ιστορία του ευλογημένου με διατροφικούς θησαυρούς τόπου και τον πολιτισμό της ευρύτερης περιοχής που μετρά χιλιάδες χρόνια ύπαρξης. Παράλληλα θα γνωρίσεις από κοντά όλα τα φυσικά κάλλη του νομού, που θα χρειαστούν μπόλικα φωτογραφικά άλμπουμ για να απεικονιστούν στην ολότητα τους.

Το σωστό το road trip στις στάσεις φαίνεται

Ξεκινώντας από την Αθήνα, δεν αργήσαμε να περάσουμε το κορινθιακό καμάρι του Ισθμού (μια ώρα απόσταση) και να κατευθυνθούμε προς το χωριό του Λαλιώτη, που ξέρει από καλό κρασί. Mια ανάσα από το Κιάτο (10 χιλιόμετρα απόσταση), το κτήμα Παπαργυρίου ασχολείται με το ευγενές άθλημα της οινοποιίας από το 1978. Με δύο τεράστια αμπελοτόπια που ξεπερνούν τα 150 στρέμματα σε έκταση, ο κ. Παπαργυρίου κι οι συνεργάτες τους βγάζουν εξαιρετικές ποικιλίες σε Μοσχούδι, Αγιοργείτικο, Syrah, Μαυροδάφνη Ξηρή, Μαυρόστηθο, Μοσχάτο, Ασύρτικο και Merlot. .

Σε λίγες μέρες (4 Νοεμβρίου) θα ντεμπουτάρει και το wine restaurant του κτήματος με πάνω από 120 ετικέτες κρασιών και υπέροχες νοστιμιές να εμπλουτίζουν τον κατάλογο του φαγητού. Εμείς δοκιμάσαμε το λευκό Μοσχούδι Ασύρτικο συνοδεία προσούτου και κίτρινων τυριών και το καμπερνέ Le Rois des Montagnes και για αμφότερα δηλώνουμε ενθουσιασμένοι.

Έπειτα άλλος για Στυμφαλία τράβηξε, πήγε κι άλλος για το διάσημο και πολυβραβευμένο τυροκομείο του Λέγγα που τρατάρει γαλακτοκομικές νοστιμιές τους κατοίκους της περιοχής αλλά και τους πάμπολλους επισκέπτες. Δοκιμάσαμε την κολασμένη φέτα του, το κατσικίσιο τυρί, τη μυζήθρα και το ξακουστό ζηρειοτύρι του με δυόσμο και πήραμε για το σπίτι γιαούρτι πρόβειο και τη χειροποίητη φλαμπουρίτσα που άπαξ και μπει στην κουζίνα σου δεν ξαναβγαίνει ποτέ.

Η Λίμνη Στυμφαλία μπορεί να μην έχει πια νερό, έχει ωστόσο ένα υπέροχο Μουσείο Περιβάλλοντος που μπαίνει στην κορυφή της sightseeing λίστας κάθε ταξιδιώτη της περιοχής. Περιδιαβαίνοντας τους χώρους του Μουσείου μπορείς να μάθεις την σπουδαία ιστορία της Στυμφαλίας και του βιοτόπου της, αλλά κι όλες τις παραδόσεις του τόπου και των κατοίκων του. Στο μικρό ενυδρείο του Μουσείου μπορείς να συναναστραφείς με τους κυπρίνους του, ενώ αν είσαι φαν του bird-watching τότε θα ευχαριστηθείς με το παραπάνω τις ανέσεις που σου προσφέρουν για να απολαύσεις το ολοένα και πιο διαδεδομένο χόμπι.

Από τη μια λίμνη, ας περάσουμε στην άλλη που βάζει σοβαρή υποψηφιότητα για το πιο ινσταγκραμικό και χιλιοφωτογραφημένο μέρος της Κορινθίας. Ναι, σωστά κατάλαβες μιλάμε για την μικρή αλλά πεντάμορφη Λίμνη Δόξα η οποία φωλιάζει στο μαγικό τοπίο της Ζήρειας (κατά κόσμον Ορεινής Κορινθίας).

Απόκοσμα γαλήνια, περικυκλωμένη από φαντασμαγορικό δάσος ως εκεί που φτάνει το μάτι, η Δόξα προσφέρεται μοιάζει η πιο ταιριαστή επιλογή για ολοήμερα πικνίκ (έχει και τα σχετικά τραπεζάκια) και χάζι στις όχθες της, που αντανακλούν μια ολόκληρη βεντάλια φυσικών χρωμάτων.

Λίγο πιο πάνω βρήκαμε το γραφικό μοναστήρι του Αγίου Γεωργίου Φενεού, στα 1.500 μέτρα υψόμετρο, να μας περιμένει για να σου προσφέρει την καλύτερη θέα ολάκερου του νομού, κι ένα υπέροχο γλυκό του κουταλιού τριαντάφυλλο, φίλεμα από τους φιλόξενους μοναχούς. Αν βρεθείς προς τα μέρη του, φρόντισε να έχεις τον απαραίτητο φωτογραφικό εξοπλισμό μαζί σου, γιατί θα το μετανιώσεις σε αντίθετη περίπτωση.

Τελευταία στάση και φαρμακερή στα Τρίκαλα Κορινθίας που τα περνάς όνομα και πράγμα. Άνω, Κάτω και Μεσαία, τρία χωριά σε ένα, ή ένα χωριό με τρεις ξεχωριστές συνοικίες, το χωριό των Τρικάλων είναι το πιο κοσμοπολίτικο της περιοχής και δικαίως έχει τόσους πιστούς επισκέπτες ανά τα χρόνια. Παραδοσιακά πέτρινα αρχοντικά και εκκλησάκια που στέκονται όρθια από τον Μεσαίωνα, λιθόστρωτες πλατείες με θεόρατα πλατάνια να κουβαλούν αιώνες στους αλύγιστους κορμούς τους και πέτρινες κρήνες που αναβλύζουν κρυστάλλινο νερό στολίζουν τις τρεις γειτονιές. Αν ψάχνεις μέρος για ονειρικό αγνάντι στον κορινθιακό κόλπο, τότε το βρήκες.

Θα φάμε τίποτις όμως;

Μια διόρθωση μονάχα. Δεν θα φάμε απλά, αλλά θα καλοφάμε ειδικά αν βρούμε ελεύθερο τραπεζάκι στην παραδοσιακή ταβέρνα του Καπρή που βρίσκεται στο υπέροχο χωριουδάκι του Αρχαίου Φενεού. Εδώ θα φας την καλύτερη φάβα της ζωής σου (με κρεμμυδάκι για να σε πιάσει), παντζάρια φενεού, ζουμερές μπιφτεκάρες αγριογούρουνου, κόκκορα χωριάτικο κοκκινιστό με χυλοπίτες και μυζήθρα Φενεού. Στις σούβλες τους γυρνάνε μαστόρικα γουρουνοπούλες, κοκορέτσια και ξυλοκαπνισμένα κοντοσούβλια, ενώ σε κάθε πιάτο του μενού τρυπώνουν βιολογικά προϊόντα που παράγει η οικογένεια που τρέχει την επιχείρηση. Στο τέλος θα υπάρχει και κερασματάκι με σταφύλι (καιρού και σοδειά επιτρέποντος) ή χαλβά ή καρυδόπιτα.

Αν πάλι βρεθείς στα Τρίκαλα και σε πιάσει μια πείνα, τότε μην διστάσεις να πας στην ταβέρνα Όπως Παλιά κι είναι βέβαιο ότι οι νοστιμιές της κουζίνας της θα σε αποζημιώσουν με το παραπάνω. Σε υψόμετρο 1050 μ. στα Μεσαία Τρίκαλα Κορινθίας βρίσκεις έναν υπέροχο κι ιδιαίτερα ζεστό χώρο που συνδυάζει στη διακόσμηση την λαξευμένη πέτρα με το πρωτόγονο ξύλο του αρχέγονου δένδρου της ελιάς και δικαίως καμαρώνει για τα υπέροχα πιάτα του. Εδώ επιβάλλεται να παραγγείλεις ζηρειανό σαγανάκι, τη γεμιστή μελιτζάνα Τρικάλων με γραβιέρα, κασέρι και θρούμπι, σκαλοπίνια χοιρινό με σάλτσα κάστανο, δαμάσκηνο, σταφίδες και άγριο ρύζι και μπιφτέκι κόκκορα και καραμελωμένο χοιρινό. 

Στην πλακόστρωτη γειτονιά της Αρχαίας Κορίνθου το «Marinos Restaurant» είναι χώρος συνάντησης των καλοφαγάδων, που επιθυμούν να γεύονται τους θησαυρούς της κορινθιακής γης στο τραπέζι τους. Πέρα από τις φρέσκιες σαλάτες, αξίζει να δοκιμάσεις το τζατζικάκι με το καρότο, τις κολασμένες πατάτες φούρνου, το κριθαρότο με μοσχαράκι μπρεζέ και φυσικά τη σουβλιστή γουρουνοπούλα που θα σε κάνει να ξεχάσεις κάθε καημό κι αναστεναγμό. 

Πού θα μείνουμε ρε παιδιά;

Εμείς είμαστε εδώ να απαντήσουμε σε κάθε σου ερώτηση δίχως φόβο και πάθος. Ο ξενώνας Βαθύσκια (έτσι αναφέρει την περιοχή ο Παυσανίας από τη βαθιά σκιά που δημιουργεί η πυκνή βλάστηση και κυρίως τα πλατάνια που συναντάμε ανεβαίνοντας προς  στα Τρίκαλα Κορινθίας) είναι ένας μαγευτικός προορισμός και για τις τέσσερις εποχές του χρόνου. Ο ξενώνας βρίσκεται  στα 1.000 μέτρα περίπου υψόμετρο, στην Κάτω συνοικία  Τρικάλων. Είναι φτιαγμένος από πέτρα, με πολύ μεράκι και γούστο ενώ περιστοιχίζεται από πλούσια βλάστηση προσφέροντας στον επισκέπτη θαλπωρή, ξεκούραση και απόλυτη ησυχία. 

Από τα μπαλκόνια του ξενώνα των Βαθυσκίων είναι ιδανικός για να ρεμβάσει κάθε ταξιδιώτης απολαμβάνοντας το καφεδάκι του όσο ατενίζει τη θέα του βουνού. Στον ξενώνας σερβίρεται υπέρ-χορταστικός παραδοσιακός μπουφές με πρωινό, ενώ το προσωπικό του είναι έξτρα φιλικό και διατεθειμένο να λύσει κάθε απορία.

Επεράσαμε Τρίκαλα στο Peloponnese Food Stories

To ημερολόγιο έδειχνε Κυριακή 23 του Οκτώβρη 2022 και πλήθος κόσμου αλλά και παραγωγών είχε πιάσει θέση στο γαστρονομικό φεστιβάλ που διεξήχθη στα Τρίκαλα Κορινθίας. Ο καιρός ήταν σχεδόν καλοκαιρινός χαρίζοντας στους παρευρισκόμενους μια ηλιόλουστη μέρα που ανέδειξε την παλέτα των φυσικών χρωμάτων που υπέροχου τοπίου. Την ίδια ώρα όλος ο κόσμος τσιμπολογούσε, έπινε και χαιρόταν υπό τους ήχους των Passepartout που απέδωσαν εξαιρετικά ως ένα «καλοδουλεμένο λάιβ Jukebox». Η διοργάνωση ήταν εξαιρετική και κύλησε χωρίς προβλήματα.

Ο μόνος μας προβληματισμός ήταν μην ξεχάσουμε κάποιο από τα highlights του φεστιβάλ που ανέδειξε τα τοπικά προϊόντα της ευλογημένης κορινθιακής γης που παρέλασαν μπροστά μας α λα γαστρονομικά. Ξεδιαλέξαμε με κόπο τα καλύτερα της ημέρας (η οποία ξεκίνησε στις 12:00 και τελείωσε λίγο μετά τις 15:00) που διοργάνωσε η Περιφέρεια Πελοποννήσου μαζί με τοπικούς φορείς.

Οινοποσίας το ανάγνωσμα

Πολλοί οινοποιοί και οινοπαραγωγοί έδωσαν το παρόν στην εκδήλωση σερβίροντας στο κοινό κάποιες από τις καλύτερες ετικέτες τους. Ξεχωρίσαμε δίχως άλλο το Viognier (λευκό ξηρό με αρώματα από λευκά άνθη, γλυκά μπαχαρικά και φρούτα όπως βερίκοκο, ροδάνικο, μάνγκο και αχλάδι κομπόστα) και τον Πλούτο (κόκκινο ξηρό με συμπυκνωμένα αρώματα μπουκέτου: κεράσι, βύσσινο, και δαμάσκηνο σε αρμονία με γλυκιά μπαχαρικά, βανίλια, πιπεριά και κακάο, που σε αντάμειβε με πλούσιες τανίνες και δροσερή οξύτητα) του κτήματος Παλυβού από την Νεμέα. 

Από τους οινικούς πρωταγωνιστές της ημέρας ήταν το Ασύρτικο με συμπυκνωμένα αρώματα ώριμων φρούτων, όπως αχλάδι, βερίκοκο, μπανάνα και μια κομψή έκφραση εσπεριδοειδών, και ο Έρως (λευκό ημίγλυκο αφρώδες κρασί με λεμονί αποχρώσεις και αρώματα από εσπεριδοειδή, αχλάδι κι ώριμη μπανάνα) του κτήματος Μανωλάκη από τον Άγιο Βασίλειο Κορινθίας. 

Τις εντυπώσεις έκλεψαν η Μαλαγουζιά Μαυριόρος (με αρώματα πυρηνόκαρπων φρούτων και ιδιαίτερα ροδάκινου που συμπληρώνονται από βοτανικά στοιχεία και διακριτικούς τόνους βιολέτας και γιασεμιού) του κτήματος Κίσσα από το Διμηνιό και το Αγιωργίτικο Ροζέ (με εκρηκτική μύτη από κόκκινα φρούτα και νύξεις λουλουδιών και καραμέλας βουτύρου) από τον Οινωδό που εδράζει στο Ζευγολατιό. 

Ταχύρρυθμα lIve cooking Lessons

Ο chef Γιάννης Μπρατσόλιας του Poseidon Restaurant, στο Λουτράκι, δημιούργησε φάβα Φενεού με καραμελωμένα κρεμμύδια, καπνισμένη πέστροφα Φενεού και Κορινθιακές σταφίδες. Αντίστοιχα ο chef Λευτέρης Τσόγκας, ιδιοκτήτης του εστιατορίου Sapori δημιούργησε κατσικάκι ορεινής Κορινθίας με ρεβίθια Φενεού και flakes  γραβιέρας λιμνών.

Την ίδια ώρα που τα τηγάνια τους έπαιρναν φωτιά, στον κόσμο μοιράζονταν δωρεάν χάρτινα Lunch boxes με μουσταλευριά, φάβα Φενεού με καραμελωμένα κρεμμύδια και φασόλια Φενεού σαλάτα. Παράλληλα οι μικροί επισκέπτες της εκδήλωσης, από την πλευρά τους, δημιούργησαν μουστοκούλουρα υπό την καθοδήγηση του chef Νίκου Γκούτση.

Μίλα μου για μήλα

Ο πολιτιστικός σύλλογος γυναικών Μάννα, πήρε τα καφάσια του, τα γέμισε με όλες τις ποικιλίες μήλων της περιοχής (στάρκιν, τζόνα, γκράνι σμιθ, φούτζι, φιρίκι, red chief) κερνούσαν τον κόσμο γλυκόπιοτο λικέρ κι αφράτη μηλόπιτα, αλλά και φρεσκοκομμένα κομμάτια φρούτων για να πάει η φάβα κάτω.  

Τι είναι το οξύμελι ρε παιδιά;

Οι αρχαίοι Έλληνες ένωσαν το πιο γλυκό φυσικό προϊόν, το μέλι, με το πιο ξινό, το ξύδι, και έφτιαξαν το οξύμελι, ένα ποτό σε μορφή συμπυκνώματος το οποίο πίνεται αραιωμένο με 6 μέρη νερό. Στην αρχαία Κόρινθο που λες μπορείς να βρεις παραγωγούς που ασχολούνται μέχρι και σήμερα με την παρασκευή του.

Στο οξύμελι συνδυάζονται και αναδεικνύονται, με τρόπο μοναδικό, τα προτερήματα των δύο συστατικών – οι καλοί χυμοί του μελιού και η λεπτυντική επίδραση του ξυδιού – ενώ αλληλοαναιρούνται η υπερβολική γλυκύτητα και η δριμεία γεύση αντίστοιχα. Mια δοκιμή και μόνο ήταν αρκετή για να μας πείσει και να το βάλουμε στο τραπέζι μας. 

Σαν τα βιολογικά ρόδια δεν έχει

Οι Δρύπες είναι μια οικογενειακή επιχείρηση που εδώ και τρεις γενιές ασχολούνται με τις αγροτικές καλλιέργειες χρησιμοποιώντας παραδοσιακές μεθόδους καλλιέργειας στην Αρχαία Σικυώνα Κορινθίας. Η παραγωγή τους καλύπτει ρόδια, βερίκοκα, πορτοκάλια και μανταρίνια και μπορούμε να σε διαβεβαιώσουμε ότι ο συμπυκνωμένος χυμός ρόδι που ήπιαμε, θα μας μείνει αξέχαστος για μια ζωή.

Χειροποίητα ζυμαρικά που δεν πρέπει να λείπουν από το τραπέζι σου

Το εργαστήριο παραδοσιακών ζυμαρικών «ΘΕΡΟΣ» στο Κιάτο δημιουργήθηκε με στόχο να μας θυμίσει την απολαυστική γεύση των σπιτικών ζυμαρικών της παραδοσιακής ελληνικής κουζίνας. Οι χυλοπίτες με ντομάτα, οι βίδες με καρότο και σπανάκι κι ο τραχανάς λαχανικών είναι σίγουρο πως θα ενθουσιάσουν τον ουρανίσκο σου. 

Την ίδια ώρα στον πάγκου του Mythical Earth μιας μικρής οικογενειακής επιχείρησης που ασχολείται με την παραγωγή εποχιακών λαχανικών, καρυδιών και οσπρίων στην Στυμφαλία είχε μαζευτεί πολύς κόσμος που ρωτούσε τα πάντα για τα χειροποίητα προϊόντα του. 

Να σε φιλέψουμε κάτι;

Φυσικά και δεν θα πούμε όχι στα όσπρια του Δικότυλον http://dikotylon.gr/ (τα ΠΟΠ φασόλια βανίλιες Φενεού κι η φάβα της περιοχής ανασταίνουν και νεκρούς) ή στις σπιτικές μαρμελάδες και τα τσάτνεϊ από το Filema tis Lelas. Λογουρευτήκαμε επίσης τα μέλια και τα spreads της Honeybee αλλά και τα πολυβραβευμένα και deluxe λάδια του Yannos Olive Oil από το Ξυλόκαστρο. Αυτό δε με το τσίλι έκαιγε καρδιές κυριολεκτικά και μεταφορικά.  

Το σωστό το road trip στη στάση της επιστροφής φαίνεται

Τα μαζέψαμε τα πράγματα που λες και πήραμε τον δρόμο της επιστροφής για την Αθήνα με μια επιβεβλημένη στάση στην Αρχαία Κόρινθο. Εκεί θα βρεις έναν πανέμορφο αρχαιολογικό και ιδιαιτέρως φροντισμένο χώρο, με τον δωρικό ναό του Απόλλωνα, τη ρωμαϊκή αγορά του και άλλα πολλά και ενδιαφέροντα. Εμείς πιάσαμε θέση σε μια ταράτσα και περιμέναμε το Οινοποιείο Καραμήτσος για ένα φαντασμαγορικό wine tasting με υπέροχη θέα. Δοκιμάσαμε και αγαπήσαμε με την πρώτη γουλιά την Αφροδίτη ( ροζέ ημίξηρος με αρώματα κόκκινων μούρων, κερασιού και βατόμουρου) και τη Ρίζα (κόκκινο ξηρό κρασί με άριστη ισορροπία πλούσιων τανινών και υψηλής αλκοόλης και ευχάριστη μακρά επίγευση). 

Το κερασάκι στην τούρτα ήταν οι κοκτειλάτες επιλογές από την ομάδα του Τoucan Bistrot από τις οποίες ξεχώριζε με διαφορά το Aperitivo (με μαλαγουζιά και ασύρτικο Two Lions του Οινοποιείου Καραμήτσου, shrub σύκου από Αγιωργίτικο Riza Nemea, Aperol, χυμό κι έλαιο πορτοκαλιού και bitter μπαχαρικών.

Φτάνοντας στην Αθήνα μετά από ένα γεμάτο και χορταστικό διήμερο το μόνο που συζητούσαμε ήταν πότε θα ξαναβρεθούμε στας εδάφη της Κορινθίας!