Καλοκαίρι στην Αθήνα: 20 ιδέες για διακοπές στην πόλη
Οι βόλτες, οι βουτιές, οι ιστορίες, οι (δωρεάν και μη) εκδηλώσεις και όλα όσα δεν θα μας αφήσουν να βαρεθούμε φέτος το καλοκαίρι στην Αθήνα.
της Ηρώς Κουνάδη
Με διακοπές ή χωρίς, με πολλές ή καθόλου δουλειές, με πενιχρό ή μηδενικό budget, όπως και να ‘χει και όπου και αν σε βρίσκει, το καλοκαίρι είναι η εποχή που χωρά τις λιγότερες μιζέριες. Γι’ αυτό κι εμείς συγκεντρώνουμε τις καλύτερες ιδέες μας, τα πράγματα που μας αρέσει περισσότερο να κάνουμε στην πόλη, και όλα όσα μας κάνουν κάθε χειμώνα να ανυπομονούμε να καλοκαιριάσει, και «γεμίζουμε» με αυτά τις τριάντα ημέρες του φετινού Ιουλίου.
Είτε μετράμε αντίστροφα τις ημέρες μέχρι την καλοκαιρινή άδεια, είτε έχουμε εικοσιτέσσερις ώρες το εικοσιτετράωρο ελεύθερες, οι επόμενες ημέρες θα μας βρουν να:
- Εξερευνούμε τις στοές της πόλης. Μπορεί συνειρμικά να μοιάζουν χειμωνιάτικες, είναι όμως στην πλειοψηφία τους δροσερές –και σκιερές–, κρύβουν θησαυρούς στα εναπομείναντα μαγαζάκια τους για συλλέκτες και ρετρο-λάτρεις, και αναδίδουν άρωμα παλιάς Αθήνας. Ό,τι πρέπει δηλαδή για φωτογραφικές ή μη βόλτες στην πόλη. Διαβάστε περισσότερα εδώ.
- Αναζητούμε την καλύτερη θέα από τις αθηναϊκές ταράτσες. Πέρα από τα μπαράκια που… σκαρφαλώνουν το ένα μετά το άλλο στα ψηλά, υπάρχουν και πολλά roof bars σε ξενοδοχεία και hostel. Κάποια εξ αυτών είναι ανοιχτά μόνο για τους πελάτες των ξενοδοχείων, κάποια άλλα όμως δεν θα έχουν αντίρρηση να σας σερβίρουν μία παγωμένη μπύρα ή απλώς να σας αφήσουν να απολαύσετε την θέα. Σε κάθε περίπτωση, δεν χάνετε τίποτα να κάνετε μια ερώτηση στη reception –ή να προχωρήσετε αποφασιστικά προς το ασανσέρ και να πατήσετε το τελευταίο κουμπί.
- Βολτάρουμε τα απογεύματα στην Πλάκα, παρέα με τους τουρίστες, κάνοντας συνεχώς στάσεις για φωτογραφίες και καταλήγοντας για καφέ στα πιο δροσερά της σημεία. Κι όταν βαρεθούμε την πολυκοσμία, θα ανηφορίσουμε τα δρομάκια προς τα Αναφιώτικα, για να τηλεμεταφερθούμε στη γαλήνη των Κυκλάδων.
- (Κι αν τα παραπάνω μοιάζουν πολύ προφανή, έστω και αν δεν τα κάνουμε όσο συχνά θα θέλαμε) Εξερευνούμε γειτονιές που γνωρίζουμε ελάχιστα ή και καθόλου, ανακαλύπτοντας τα νέα αγαπημένα μας στέκια σε μέρη όπως το Μετς, το Παγκράτι, το Μεταξουργείο, τη Νέα Φιλαδέλφεια ή τον Βοτανικό. Ποιος είπε ότι καινούρια μέρη σημαίνει απαραίτητα μακρινό ταξίδι;
- Βουτάμε στις παραλίες της αττικής ακτογραμμής, εξερευνώντας κρυφούς κολπίσκους (κι αν βιαστήκατε να πείτε ότι δεν υπάρχουν, σκεφτείτε ότι και τις σημερινές παραλίες-σταρ που χρειάζεστε GPS για να τις βρείτε κάποιος που δεν πίστευε ότι υπάρχουν τις ανακάλυψε πριν από λίγα χρόνια. Αλλιώς το ΚΑΠΕ θα το ήξεραν και οι παππούδες μας). Τις δεκαεπτά αγαπημένες μας τις έχουμε συγκεντρώσει εδώ.
- Βουτάμε και στις πισίνες του κέντρου, όταν βαριόμαστε να οδηγήσουμε ή όταν απλώς θέλουμε να κάνουμε μια βουτιά Τετάρτη απόγευμα φεύγοντας από τη δουλειά. Κι αν νομίζετε ότι το… σπορ είναι ακριβό, θα αναθεωρήσετε αν σας πούμε ότι η είσοδος στην πισίνα του Akropolis Hill, στον λόφο του Φιλοπάππου, κοστίζει 5€.
- Κλείνουμε εισιτήρια για τις παραστάσεις του Φεστιβάλ Αθηνών, που φέτος έχει ένα από τα πιο ενδιαφέροντα (και sold out) προγράμματα στην ιστορία του. Μερικές από τις πιο ενδιαφέρουσες προτάσεις του Ιουλίου για τις οποίες υπάρχουν ακόμα εισιτήρια είναι το Insenso του Δημήτρη Δημητριάδη διά χειρός Μιχαήλ Μαρμαρινού, η Ελένη του Ευριπίδη στο Ηρώδειο από τα ΔΗΠΕΘΕ Καλαμάτας και Αγρινίου σε σκηνοθεσία Βασίλη Νικολαΐδη, και το αφιέρωμα στον Λευτέρη Βογιατζή, με το Θερμοκήπιο του Χάρολντ Πίντερ που ετοίμαζε πριν τον θάνατό του. Ολόκληρο το πρόγραμμα, και μερικά ακόμα highlights, έχουμε εδώ.
- Τιμάμε και τα υπόλοιπα φεστιβάλ που διοργανώνουν οι δήμοι, πολλά εκ των οποίων έχουν ιδιαίτερα ενδιαφέρουσες παραστάσεις και χαμηλές τιμές στα εισιτήρια –σε αρκετές, μάλιστα, περιπτώσεις, και εκδηλώσεις με δωρεάν είσοδο. Ρίξτε, για παράδειγμα, μια ματιά στα προγράμματα των Φεστιβάλ Βύρωνα, της Τεχνόπολης και του Φεστιβάλ Πέτρας και κρατήστε σημειώσεις στην ατζέντα σας.
- Κάνουμε ποδηλατάδες, μόνοι ή με παρέα τους ποδηλατικούς συλλόγους της γειτονιάς μας (ή ολόκληρη την Αθήνα, τα βράδια της Παρασκευής που λέγονται FreeDay). Ιδέες και διαδρομές για να ξεκινήσετε έχουμε εδώ.
- Κάνουμε τους τουρίστες στην πόλη μας, με επισκέψεις στους αρχαιολογικούς χώρους που δεν έχουμε δει ποτέ (ή ποτέ από τότε που πήγαμε με το σχολείο) από μέσα. Πείτε την αλήθεια, πότε ήταν η τελευταία φορά που ανεβήκατε στην Ακρόπολη; Όχι στα βραχάκια του Αρείου Πάγου, στην «κανονική» Ακρόπολη, εκεί που βρίσκεται ο Παρθενώνας. Και πόσες σωστές απαντήσεις έχετε στο κουίζ μας «πόσο τουρίστας στην Αθήνα είσαι»;
- Ετοιμάζουμε τα καλαθάκια του πικνίκ, ή απλώς τις φωτογραφικές μας μηχανές, και πιάνουμε θέση στον ίσκιο των δέντρων, στα πάρκα της Αθήνας που μετά από τόσα χρόνια γκρίνιας για το πράσινο που δεν έχει αυτή η πόλη έχουν μείνει σχεδόν άδεια. Δείτε εδώ μερικά από τα καλύτερα για να… στρωθείτε.
- Βολτάρουμε και στους (μικρότερους) κήπους της πόλης, όπως εκείνον του Προεδρικού Μεγάρου, που είναι ανοικτός για το κοινό κάθε Κυριακή πρωί. Λεπτομέρειες για (σχεδόν) όλους έχουμε εδώ, και πολλές φωτογραφίες από τον Εθνικό Κήπο για να σας ανοίξουμε την όρεξη εδώ.
- Οργανώνουμε τουλάχιστον ένα πάρτι στο σπίτι (όποιου από την παρέα έχει μεγάλο μπαλκόνι) από εκείνα στα οποία κάποιος αναλαμβάνει τα ποτά, άλλος το φαγητό, άλλος τη μουσική και κάποιος να συνεφέρνει τον κόσμο που θα μεθύσει, ψήνοντας καφέδες τα χαράματα.
- Δοκιμάζουμε διαφορετικές κουζίνες. Η Αθήνα εξελίσσεται τα τελευταία χρόνια σε γαστριμαργικό παράδεισο, είτε τα γούστα σας επιβάλλουν αφρικανική κουζίνα, είτε λαχταριστές κρητικές γεύσεις, είτε πολίτικες συνταγές, είτε βραζιλιάνικες σπεσιαλιτέ.
- Ορίζουμε μια μέρα «χωρίς τεχνολογία», δεν ανοίγουμε υπολογιστή, αφήνουμε το κινητό στο σπίτι και βολτάρουμε μόνο με την καλύτερη παρέα μας –ή απλώς βρίσκουμε τον χρόνο να κάνουμε όλα όσα δεν προλαβαίνουμε να κάνουμε επειδή χαζεύουμε στο Facebook: να διαβάσουμε βιβλία, να δούμε ταινίες, να μιλήσουμε δύο ώρες συνεχόμενες με κάποιον χωρίς να μας διακόπτουν τηλέφωνα που κουδουνίζουν ή notifications στις οθόνες των smartphone.
- Περνάμε όσο περισσότερες βραδιές γίνεται «μες στα θερινά τα σινεμά». Κι αν το budget που λέγαμε στην αρχή είναι πενιχρό, αναζητούμε τις δωρεάν προβολές που διοργανώνονται σε όλο και περισσότερα σημεία της πόλης –από την υπέροχη αυλίτσα του Συλλόγου Ελλήνων Αρχαιολόγων μέχρι τις παραλίες και τις πλατείες της πόλης.
- Μαθαίνουμε λίγο καλύτερα την ιστορία της πόλης, ακολουθώντας κάποια από τις ξεναγήσεις που διοργανώνονται καθημερινά σε αναπάντεχες και μη γωνιές της. Μας αρέσουν πολύ οι Alternetive Tours of Athens, για την ιδιαίτερη θεματολογία τους.
- Κάνουμε τουλάχιστον ένα βραδινό μπάνιο. Είτε όπως επιβάλλει η αθηναϊκή παράδοση στο Καβούρι, είτε αν θέλουμε κάτι πιο πρωτότυπο σε μια από τις υπόλοιπες παραλίες… με φεγγάρι που έχουμε συγκεντρώσει εδώ.
- Τιμάμε τις εκθέσεις, τις gallery και τις εικαστικές τέχνες γενικώς, το αθηναϊκό ενδιαφέρον για τις οποίες είναι παραδόξως αντιστρόφως ανάλογο με την παρουσία τους στην πόλη. Αν δεν ξέρετε από πού να ξεκινήσετε, έχουμε μια ωραιότατη και απολύτως ενημερωμένη στήλη που λέγεται «Εικαστικά».
- Βρίσκουμε λίγο χρόνο για να… βαρεθούμε –κοιτώντας το ταβάνι, τον κόσμο να πηγαινοέρχεται, ή την κίνηση από το μπαλκόνι. Είναι κι αυτή μια παραγωγική διαδικασία, όσο και αν δεν της φαίνεται: ο εγκέφαλός μας χρειάζεται πού και πού την αποτοξίνωσή του.
Με διακοπές ή χωρίς, με πολλές ή καθόλου δουλειές, με πενιχρό ή μηδενικό budget, όπως και να ‘χει και όπου και αν σε βρίσκει, το καλοκαίρι είναι η εποχή που χωρά τις λιγότερες μιζέριες. Γι’ αυτό κι εμείς συγκεντρώνουμε τις καλύτερες ιδέες μας, τα πράγματα που μας αρέσει περισσότερο να κάνουμε στην πόλη, και όλα όσα μας κάνουν κάθε χειμώνα να ανυπομονούμε να καλοκαιριάσει, και «γεμίζουμε» με αυτά τις τριάντα ημέρες του φετινού Ιουλίου.
Είτε μετράμε αντίστροφα τις ημέρες μέχρι την καλοκαιρινή άδεια, είτε έχουμε εικοσιτέσσερις ώρες το εικοσιτετράωρο ελεύθερες, οι επόμενες ημέρες θα μας βρουν να:
- Εξερευνούμε τις στοές της πόλης. Μπορεί συνειρμικά να μοιάζουν χειμωνιάτικες, είναι όμως στην πλειοψηφία τους δροσερές –και σκιερές–, κρύβουν θησαυρούς στα εναπομείναντα μαγαζάκια τους για συλλέκτες και ρετρο-λάτρεις, και αναδίδουν άρωμα παλιάς Αθήνας. Ό,τι πρέπει δηλαδή για φωτογραφικές ή μη βόλτες στην πόλη. Διαβάστε περισσότερα εδώ.
- Αναζητούμε την καλύτερη θέα από τις αθηναϊκές ταράτσες. Πέρα από τα μπαράκια που… σκαρφαλώνουν το ένα μετά το άλλο στα ψηλά, υπάρχουν και πολλά roof bars σε ξενοδοχεία και hostel. Κάποια εξ αυτών είναι ανοιχτά μόνο για τους πελάτες των ξενοδοχείων, κάποια άλλα όμως δεν θα έχουν αντίρρηση να σας σερβίρουν μία παγωμένη μπύρα ή απλώς να σας αφήσουν να απολαύσετε την θέα. Σε κάθε περίπτωση, δεν χάνετε τίποτα να κάνετε μια ερώτηση στη reception –ή να προχωρήσετε αποφασιστικά προς το ασανσέρ και να πατήσετε το τελευταίο κουμπί.
- Βολτάρουμε τα απογεύματα στην Πλάκα, παρέα με τους τουρίστες, κάνοντας συνεχώς στάσεις για φωτογραφίες και καταλήγοντας για καφέ στα πιο δροσερά της σημεία. Κι όταν βαρεθούμε την πολυκοσμία, θα ανηφορίσουμε τα δρομάκια προς τα Αναφιώτικα, για να τηλεμεταφερθούμε στη γαλήνη των Κυκλάδων.
- (Κι αν τα παραπάνω μοιάζουν πολύ προφανή, έστω και αν δεν τα κάνουμε όσο συχνά θα θέλαμε) Εξερευνούμε γειτονιές που γνωρίζουμε ελάχιστα ή και καθόλου, ανακαλύπτοντας τα νέα αγαπημένα μας στέκια σε μέρη όπως το Μετς, το Παγκράτι, το Μεταξουργείο, τη Νέα Φιλαδέλφεια ή τον Βοτανικό. Ποιος είπε ότι καινούρια μέρη σημαίνει απαραίτητα μακρινό ταξίδι;
- Βουτάμε στις παραλίες της αττικής ακτογραμμής, εξερευνώντας κρυφούς κολπίσκους (κι αν βιαστήκατε να πείτε ότι δεν υπάρχουν, σκεφτείτε ότι και τις σημερινές παραλίες-σταρ που χρειάζεστε GPS για να τις βρείτε κάποιος που δεν πίστευε ότι υπάρχουν τις ανακάλυψε πριν από λίγα χρόνια. Αλλιώς το ΚΑΠΕ θα το ήξεραν και οι παππούδες μας). Τις δεκαεπτά αγαπημένες μας τις έχουμε συγκεντρώσει εδώ.
- Βουτάμε και στις πισίνες του κέντρου, όταν βαριόμαστε να οδηγήσουμε ή όταν απλώς θέλουμε να κάνουμε μια βουτιά Τετάρτη απόγευμα φεύγοντας από τη δουλειά. Κι αν νομίζετε ότι το… σπορ είναι ακριβό, θα αναθεωρήσετε αν σας πούμε ότι η είσοδος στην πισίνα του Akropolis Hill, στον λόφο του Φιλοπάππου, κοστίζει 5€.
- Κλείνουμε εισιτήρια για τις παραστάσεις του Φεστιβάλ Αθηνών, που φέτος έχει ένα από τα πιο ενδιαφέροντα (και sold out) προγράμματα στην ιστορία του. Μερικές από τις πιο ενδιαφέρουσες προτάσεις του Ιουλίου για τις οποίες υπάρχουν ακόμα εισιτήρια είναι το Insenso του Δημήτρη Δημητριάδη διά χειρός Μιχαήλ Μαρμαρινού, η Ελένη του Ευριπίδη στο Ηρώδειο από τα ΔΗΠΕΘΕ Καλαμάτας και Αγρινίου σε σκηνοθεσία Βασίλη Νικολαΐδη, και το αφιέρωμα στον Λευτέρη Βογιατζή, με το Θερμοκήπιο του Χάρολντ Πίντερ που ετοίμαζε πριν τον θάνατό του. Ολόκληρο το πρόγραμμα, και μερικά ακόμα highlights, έχουμε εδώ.
- Τιμάμε και τα υπόλοιπα φεστιβάλ που διοργανώνουν οι δήμοι, πολλά εκ των οποίων έχουν ιδιαίτερα ενδιαφέρουσες παραστάσεις και χαμηλές τιμές στα εισιτήρια –σε αρκετές, μάλιστα, περιπτώσεις, και εκδηλώσεις με δωρεάν είσοδο. Ρίξτε, για παράδειγμα, μια ματιά στα προγράμματα των Φεστιβάλ Βύρωνα, της Τεχνόπολης και του Φεστιβάλ Πέτρας και κρατήστε σημειώσεις στην ατζέντα σας.
- Κάνουμε ποδηλατάδες, μόνοι ή με παρέα τους ποδηλατικούς συλλόγους της γειτονιάς μας (ή ολόκληρη την Αθήνα, τα βράδια της Παρασκευής που λέγονται FreeDay). Ιδέες και διαδρομές για να ξεκινήσετε έχουμε εδώ.
- Κάνουμε τους τουρίστες στην πόλη μας, με επισκέψεις στους αρχαιολογικούς χώρους που δεν έχουμε δει ποτέ (ή ποτέ από τότε που πήγαμε με το σχολείο) από μέσα. Πείτε την αλήθεια, πότε ήταν η τελευταία φορά που ανεβήκατε στην Ακρόπολη; Όχι στα βραχάκια του Αρείου Πάγου, στην «κανονική» Ακρόπολη, εκεί που βρίσκεται ο Παρθενώνας. Και πόσες σωστές απαντήσεις έχετε στο κουίζ μας «πόσο τουρίστας στην Αθήνα είσαι»;
- Ετοιμάζουμε τα καλαθάκια του πικνίκ, ή απλώς τις φωτογραφικές μας μηχανές, και πιάνουμε θέση στον ίσκιο των δέντρων, στα πάρκα της Αθήνας που μετά από τόσα χρόνια γκρίνιας για το πράσινο που δεν έχει αυτή η πόλη έχουν μείνει σχεδόν άδεια. Δείτε εδώ μερικά από τα καλύτερα για να… στρωθείτε.
- Βολτάρουμε και στους (μικρότερους) κήπους της πόλης, όπως εκείνον του Προεδρικού Μεγάρου, που είναι ανοικτός για το κοινό κάθε Κυριακή πρωί. Λεπτομέρειες για (σχεδόν) όλους έχουμε εδώ, και πολλές φωτογραφίες από τον Εθνικό Κήπο για να σας ανοίξουμε την όρεξη εδώ.
- Οργανώνουμε τουλάχιστον ένα πάρτι στο σπίτι (όποιου από την παρέα έχει μεγάλο μπαλκόνι) από εκείνα στα οποία κάποιος αναλαμβάνει τα ποτά, άλλος το φαγητό, άλλος τη μουσική και κάποιος να συνεφέρνει τον κόσμο που θα μεθύσει, ψήνοντας καφέδες τα χαράματα.
- Δοκιμάζουμε διαφορετικές κουζίνες. Η Αθήνα εξελίσσεται τα τελευταία χρόνια σε γαστριμαργικό παράδεισο, είτε τα γούστα σας επιβάλλουν αφρικανική κουζίνα, είτε λαχταριστές κρητικές γεύσεις, είτε πολίτικες συνταγές, είτε βραζιλιάνικες σπεσιαλιτέ.
- Ορίζουμε μια μέρα «χωρίς τεχνολογία», δεν ανοίγουμε υπολογιστή, αφήνουμε το κινητό στο σπίτι και βολτάρουμε μόνο με την καλύτερη παρέα μας –ή απλώς βρίσκουμε τον χρόνο να κάνουμε όλα όσα δεν προλαβαίνουμε να κάνουμε επειδή χαζεύουμε στο Facebook: να διαβάσουμε βιβλία, να δούμε ταινίες, να μιλήσουμε δύο ώρες συνεχόμενες με κάποιον χωρίς να μας διακόπτουν τηλέφωνα που κουδουνίζουν ή notifications στις οθόνες των smartphone.
- Περνάμε όσο περισσότερες βραδιές γίνεται «μες στα θερινά τα σινεμά». Κι αν το budget που λέγαμε στην αρχή είναι πενιχρό, αναζητούμε τις δωρεάν προβολές που διοργανώνονται σε όλο και περισσότερα σημεία της πόλης –από την υπέροχη αυλίτσα του Συλλόγου Ελλήνων Αρχαιολόγων μέχρι τις παραλίες και τις πλατείες της πόλης.
- Μαθαίνουμε λίγο καλύτερα την ιστορία της πόλης, ακολουθώντας κάποια από τις ξεναγήσεις που διοργανώνονται καθημερινά σε αναπάντεχες και μη γωνιές της. Μας αρέσουν πολύ οι Alternetive Tours of Athens, για την ιδιαίτερη θεματολογία τους.
- Κάνουμε τουλάχιστον ένα βραδινό μπάνιο. Είτε όπως επιβάλλει η αθηναϊκή παράδοση στο Καβούρι, είτε αν θέλουμε κάτι πιο πρωτότυπο σε μια από τις υπόλοιπες παραλίες… με φεγγάρι που έχουμε συγκεντρώσει εδώ.
- Τιμάμε τις εκθέσεις, τις gallery και τις εικαστικές τέχνες γενικώς, το αθηναϊκό ενδιαφέρον για τις οποίες είναι παραδόξως αντιστρόφως ανάλογο με την παρουσία τους στην πόλη. Αν δεν ξέρετε από πού να ξεκινήσετε, έχουμε μια ωραιότατη και απολύτως ενημερωμένη στήλη που λέγεται «Εικαστικά».
- Βρίσκουμε λίγο χρόνο για να… βαρεθούμε –κοιτώντας το ταβάνι, τον κόσμο να πηγαινοέρχεται, ή την κίνηση από το μπαλκόνι. Είναι κι αυτή μια παραγωγική διαδικασία, όσο και αν δεν της φαίνεται: ο εγκέφαλός μας χρειάζεται πού και πού την αποτοξίνωσή του.
