Το προ δεκαετίας κλείσιμο αρκετών θερινών κινηματογράφων λόγω χαμηλών εισπράξεων και ο σάλος που δημιουργήθηκε στο μυαλό όσων είχαν σιγοτραγουδήσει το ”φεύγουν τα καλύτερά μας χρόνια” του Λουκιανού, οδήγησαν στην αναζωπύρωση της καθαρά ελληνικής (άντε, μεσογειακής) αυτής συνήθειας.
Οι ίδιοι οι κινηματογράφοι ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα των περιστάσεων και προχώρησαν σε σημαντικές αισθητικές αναβαθμίσεις που περιελάμβαναν περισσότερο πράσινο, αλλαγή του παραδοσιακού οικοδομικού χαλικιού με πλακάκια πολυτελείας και αντικατάσταση των πεπαλαιωμένων εγκαταστάσεων προβολής με νέες.
Το εκπληκτικό και εξαιρετικά σπάνιο για τις όποιες ”αναβαθμίσεις” είναι ότι τα αθηναϊκά σινεμά στην μετεξέλιξή τους αυτή δεν έχασαν το χρώμα τους και την ιδιαίτερη αισθητική που τα καθιέρωσε- κάποτε ως φθηνότερη λύση και τελικά ως σινεφίλ συνήθεια.
Κάθε ”οπαδός” των θερινών κινηματογράφων έχει σίγουρα τις προτιμήσεις του. Ωστόσο, δεν μπορούμε να μην αναφερθούμε ιδιαίτερα στο πανέμορφο ”Αμόρε”, στο Πολύγωνο, στη Ριβιέρα των Εξαρχείων και στο ”Θησείον” στην Αποστόλου Παύλου. Κοινό τους χαρακτηριστικό το πολύ πράσινο που στην περίπτωση της Ριβιέρας φτάνει ακόμα να γίνει και σπίτι... νυχτερίδων που αρκετές φορές περνούν μπροστά από την οθόνη!
Ανεπιφύλακτα συνιστούμε, επίσης, τη ”σταθερή αξία” της Αίγλης στον κήπο του Ζαππείου, που έχει γαλουχήσει πολλές γενιές σινεφίλ, τον ”παντός καιρού” Αλφαβίλ, με τη συρόμενη οροφή που εξασφαλίζει προβολές υπό οποιεσδήποτε καιρικές συνθήκες, τη ”Φιλοθέη”, με τις σαιζλόνγκ δίπλα στο bar για όσους έχουν υψηλές απαιτήσεις από τις προβολές που παρακολουθούν και το, κλασσικό, πλέον, ”Σινέ Paris”, στην Πλάκα, με την εκπληκτική θέα στη φωτισμένη Ακρόπολη.
Ιδιαίτερη αναφορά αξίζει να γίνει στον ημικεντρικό ”Ορφέα”, στη Σαρωνίδα. Για όσους βρεθούν στην περιοχή αξίζει να περάσουν μια φιλμική βόλτα από τον κινηματογράφο που με αγάπη έφτιαξε η (καλλιτεχνική) οικογένεια Σκλάβου.
Εξαιρετικής αισθητικής είναι ακόμη η ”Μαργαρίτα” στην Κηφισιά που προσφέρει και σνακς και βέβαια το ”Σινέ Ψυρρή” που εγγυάται την αρτιότερη ποιότητα προβολής και που αν και ”σύγχρονο” είναι σαφώς καλόγουστο. Αυτό που σίγουρα θα βρείτε στο Σινέ Ψυρρή και πιθανότατα δεν θα το βρείτε σε αρκετούς άλλους θερινούς είναι η επαρκής ένταση του ήχου. Εξηγούμαστε: λόγω της γειτνίασης με κατοικίες, αρκετοί κινηματογράφοι έχουν την ένταση του ήχου εξαιρετικά χαμηλά (τουλάχιστον στην προβολή των 11) με αποτέλεσμα οι θεατές να καλούνται να... μαντέψουν την ηχητική επένδυση.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα το ”Αθηναία Refresh” στον πεζόδρομο της Χάριτος, που όμως με τη διάσημη τυρόπιτά του σε κάνει να ξεχνάς το ελάττωμα.
Αλλωστε, δεν πάει κανείς σε θερινό κινηματογράφο για να απολαύσει τις τελειότερες συνθήκες προβολής, αλλά για το συναίσθημα του να βλέπει ταινία σε μια μεγάλη βεράντα με τσιγάρο στο ένα χέρι και ένα ποτήρι μπύρας στο άλλο...
Ο συναισθηματισμός και η χαλαρή αισθητική των καλοκαιρινών κινηματογράφων δεν ήταν όμως οι κυριότεροι λόγοι που οδήγησαν τη μεγαλύτερη μάζα του κόσμου στις ”αίθουσες”. Η πρώτη προβολή δημοφιλών και αναμενόμενων ταινιών μεσούντος του θέρους ξεκίνησε πριν από μερικά χρόνια με μεγάλη επιτυχία και συνεχίζεται αδιάλειπτα.
Φέτος, ξεχωρίσαμε δέκα ταινίες που θα πρωτοδούμε υπό το φως της σελήνης.
Pirates Of The Caribbean: Dead Man’s Chest
Ο Τζόνι Ντεπ επιστρέφει ως κάπταιν Τζακ Σπάροου σε ένα σίκουελ που μοιάζει μεν υπερφορτωμένο αλλά μάλλον θα σωθεί από το γνωστό χιούμορ και την πολλή δράση.
Lucky Number Slevin
Το απόλυτο γκανγκστερικό φιλμ του Ιουλίου, εκτός από Φρίμαν, Κίνγκσλει, Γουίλις και Χάρτνετ έχει στιλ, τσαμπουκάδες και την απαραίτητη ανατροπή.
The Fast and the Furious: Tokyo Drift
Η τρίτη ταινία της, αγαπημένης στους λάτρες των γρήγορων αυτοκινήτων, σειράς είναι γυρισμένη στο Τόκυο και αναμένεται να δώσει ότι ακριβώς υπόσχεται, δράση.
Hard Candy
Η αμφιλεγόμενη ταινία του Τζεφ Χέιλι γύρω από την παιδοφιλία, φιλοδοξεί να εγείρει ηθικά διλήμματα και να ταρακουνήσει το κοινό της.
Glory Road
Η αληθινή ιστορία του θρυλικού προπονητή καλαθοσφαίρισης Ντον Χάσκινς, που κατέκτησε το κολεγιακό πρωτάθλημα του 1966 κατεβάζοντας για πρώτη φορά σε τελικό, πεντάδα αφροαμερικανών.
The Lost City
Η μακροσκελής ταινία του Άντι Γκαρσία γύρω από την επανάσταση που έριξε τον Μπατίστα και την εγκαθίδρυση του κομμουνιστικού κράτους του Φιντέλ Κάστρο.
The Business
Μία εγγλέζικη γκανγκστερική ταινία από το σκηνοθέτη του ”Football Factory”, με τη δράση να τοποθετείται στη δεκαετία του ’80, όπου ένας νεαρός εγκληματίας μπαίνει απότομα σε σκληρά κόλπα.
Takeshis’
Ο ιδιόρρυθμος Γιαπωνέζος σκηνοθέτης και ηθοποιός επιστρέφει με ένα αυτοαναφορικό κωμικοτραγικό φιλμ όπου ο διάσημος Τακέσι συναντά τον άσημο σωσία του, τον Κιτάνο.
Romanzo criminale
Ο Μικέλε Πλασίντο σκιαγραφεί τον υπόκοσμο της Ιταλίας σε σχέση με τα γεγονότα της τελευταίας τριακονταετίας, μέσα από τη δράση των τριών πρωταγωνιστών και της συμμορίας τους.
Man Push Cart
Η ταινία που κέρδισε το βραβείο κοινού στο τελευταίο φεστιβάλ κινηματογράφου της Θεσσαλονίκης είναι η ιστορία ενός πακιστανού μετανάστη και των περιπλανήσεών του στη νυχτερινή Νέα Υόρκη.
Δημήτρης Γλύστρας- Λουκάς Τσουκνίδας
