Oozora: Ιαπωνία και Περού σε ένα τραπέζι

της Ηρώς Κουνάδη 

Είναι τάση στη διεθνή γαστρονομία η κουζίνα Nikkei: Το πάντρεμα, δηλαδή, δύο εντελώς διαφορετικών μεταξύ τους γαστρονομικών παραδόσεων, της ιαπωνικής και της περουβιανής, σε ένα εξαίσιο αποτέλεσμα που πρωτοσύστησε στην υφήλιο ο ιάπωνας star chef, Nobu Matsuhisa. Στο κηφισιώτικο Oozora, εδώ και ενάμιση περίπου χρόνο, το ιαπωνο-περουβιανό fusion έχει βρει το αθηναϊκό του σπίτι.

Ένα σπίτι με... ουρανό, μια εντυπωσιακή κατασκευή από φύλλα MDF που τραβά από την πρώτη στιγμή το βλέμμα προς το ταβάνι και αποτίει τον δέοντα φόρο τιμής στο όνομα του εστιατορίου, το οποίο στα ιαπωνικά σημαίνει «μεγάλος ουρανός». Ο υπόλοιπος χώρος κινείται επίτηδες σε minimal γραμμές –τόσο γιατί ταιριάζουν ιδιαίτερα στην ιαπωνική κουλτούρα και art de la table, όσο και γιατί έτσι αναδυκνείεται καλύτερα το concept του θόλου. Οι αποχρώσεις του γκρι κυριαρχούν, με την μεγάλη γρανιτένια μπάρα να «αγκαλιάζει» τη μία πλευρά του εστιατορίου και τους ατμοσφαιρικούς φωτισμούς να τα δένουν όλα μεταξύ τους σε ένα ιδιαίτερα ενδιαφέρον αποτέλεσμα.

Μια που αναφερθήκαμε στην μπάρα, ας ξεκινήσουμε... ανάποδα, από τα κοκτέιλ και όχι από τα του φαγητού. Μια ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα λίστα signature cocktails (πολλά εκ των οποίων με βάση το sake, αυτό το ιδιαίτερα ενδιαφέρον «εθνικό απόσταγμα» της χώρας του Ανατέλλοντος Ήλιου, και άλλα με βάση το pisco, το εξίσου ενδιαφέρον και δυνατό «εθνικό απόσταγμα» του Περού) μας βάζει σε πειρασμό για ένα απεριτίφ στην αρχή, και ένα –ή δύο ή τρία– επιδόρπια στο τέλος. Στα δικά μας αγαπημένα συγκαταλέγονται το Flor de Mayo, με pisco, ρόδι, lychee και ένα πέταλο τριαντάφυλλου, και το πικάντικο Dirty Ginger, με βότκα, τζίντζερ και μήλο.

Ένα μενού με άρωμα Ασίας και Λατινικής Αμερικής

Ο σεφ Δημήτρης Κατριβέσης που ηγείται πλέον της κουζίνας του Oozora δημιουργεί ένα άκρως ενδιαφέρον, και άψογα εκτελεσμένο, μενού, που πατά με το ένα πόδι στην Ιαπωνία και με το άλλο στην... απέναντι όχθη του Ειρηνικού Ωκεανού, στα παράλια του Περού. Ξεκινήσαμε με γευστικό sushi σολομού με miso και καταπληκτικό ceviche maki sushi με λαυράκι, καλαμπόκι και καυτερή πιπεριά jalapeno.

Συνεχίσαμε με Kani Salmon, ήτοι rolls από καβουρόψιχα και sashimi σολωμού με γλυκιά σως, ενώ πραγματική αποκάλυψη ήταν οι μικρές μπαλίτσες ρυζιού με καπνιστό χέλι και φουά γκρα που προσγειώθηκαν στο τραπέζι μας στη συνέχεια. Ένα ακόμα πιάτο που κερδίζει εύκολα τις εντυπώσεις (και τον ουρανίσκο μας) είναι οι Rock Shrimps Tempura, τραγανές γαρίδες που βουτιούνται εναλλάξ στην κίτρινη πικάντικη σως με κάρι ή στην ακόμα πιο καυτερή sake soya που τις συνοδεύουν.

To ceviche tiradito, λαυράκι σε yuzu συνοδευόμενο από αέρινα τσιπς μπλε πατάτας και περιχυμένο με σος από jalapenos και leche de tigre, συγκαταλέγεται στα πιάτα – γευστικές εμπειρίες του μενού του Oozora. Το ίδιο ισχύει και για το αριστοτεχνικό κοτόπουλο peruano, με σος rocoto αλλά και για την beef tataki salad, με πράσινη σαλάτα, spicy λεμόνι, λάδι τρούφας και ασιατικά noodles. Μοναδική ένσταση της βραδιάς, το black cod με yellow chili miso και καλαμπόκι, το οποίο, χωρίς βέβαια να απογοητεύει, δεν απογειώνεται γευστικά όπως τα υπόλοιπα πιάτα.


Και για το τέλος...

Τα επιδόρπια στο Oozora είναι μια μικρή ιεροτελεστία, για χάρη της οποίας αξίζει να απαρνηθείτε το ένα ακόμη κοκτέιλ που θα παραγγέλνατε. Στο τραπέζι μας προσγειώθηκε ξηρός πάγος αρωματισμένος με αχλάδι –το εφέ του οποίου είναι εξίσου θεαματικό για την όσφρηση και τη γεύση– ακολουθούμενος από μια συγκλονιστική Crème Brulee με lemon grass και τζίντζερ, συνοδευόμενη από παγωτό ινδοκάρυδο. Και η γλυκιά αμαρτία συνεχίστηκε με Namelaka, ήτοι κέικ με μους περουβιανής σοκολάτας, δαμάσκηνα μαριναρισμένα σε ρούμι και πίκλα μουστάρδας. Απίθανα ισορροπημένο ανάμεσα στην ελαφριά πικράδα της σοκολάτας, τη γλύκα των δαμάσκηνων και της ελαφρά πικάντικης επίγευσης από την μουστάρδα στο τέλος. Εμπειρία.