Καντίνες: Ένα crash test στα «βρώμικα» της Αθήνας
Βάζουμε εννέα αθηναϊκές καντίνες στο μικροσκόπιο, και συγκεντρώνουμε τα «συν» και τα «πλην» για κάθε αγαπημένη μεταμεσονύχτια γεύση.
της Ηρώς Κουνάδη
Δοκιμάστε να ανοίξετε μια συζήτηση για το «καλύτερο βρώμικο της Αθήνας» σε οποιαδήποτε παρέα Αθηναίων, και θα διαπιστώσετε αμέσως ότι ο κόσμος χωρίζεται σε δύο στρατόπεδα: Εκείνους της Πλατείας Μαβίλη, και αυτούς της Μιχαλακοπούλου. Υπάρχουν, ενίοτε, και οι «ψαγμένοι», που θα σας πουν ότι όλα είναι αλοιφές μπροστά στο απίστευτο βρώμικο της γειτονιάς τους –στην οποία γειτονιά τους δεν έχεις καμία πιθανότητα να βρεθείς αν δε μένεις εκεί, αλλά αυτό μικρή σημασία έχει για τους «ψαγμένους».
Χωρίς να θέλουμε να αρνηθούμε ότι ανήκουμε κι εμείς σε ένα από αυτά τα στρατόπεδα, επιστρατεύουμε όλη μας την αντικειμενικότητα και παραδεχόμαστε ότι η τελειότητα στη μεταμεσονύχτια Αθήνα είναι ένα άπιαστο όνειρο. Μετά, συγκεντρώνουμε τα συν και τα πλην των αγαπημένων μας καντινών, για να διαλέξετε με όση νηφαλιότητα σας έχει αφήσει το αλκοόλ που σας σπρώχνει στην αναζήτηση αυτή.
Μαβίλη
Ένας εκ των δύο διεκδικούντων τα σκήπτρα της αθηναϊκής «βρωμιάς», έφτασε να γίνει μέχρι και στίχος τραγουδιού. Έχει ταΐσει hot dog τουλάχιστον δύο γενιές ξενυχτισμένων Αθηναίων.
Στα συν: Το καλύτερο (ναι, έτσι αντικειμενικά) hot dog της πόλης, με βραστό ή ψητό λουκάνικο «πνιγμένο» σε γλυκιά σος με κρεμμύδια α λα κοκκινιστό μοσχαράκι.
Στα πλην: Είναι ιδέα μας, ή το hot dog τους συρρικνώνεται όσο περνούν τα χρόνια;
Μιχαλακοπούλου
Ο έτερος συναγωνιστής στο στίβο της καρδιάς κάθε Αθηναίου ξενύχτη, δίνει τροφή για σκέψη και καυγάδες στις παρέες –και για το στομάχι τις πρώτες πρωινές ώρες.
Στα συν: Προφανώς, οι καλύτερες κοτομπουκιές της πόλης. Πνιγμένες σε λαχταριστή σως, και συνοδευμένες από καραμελωμένο κρεμμύδι, λάχανο και καρότο.
Στα πλην: Η θέση του –αν δεν ανεβαίνεις τη Μιχαλακοπούλου για να γυρίσεις σπίτι, δεν είναι η πρώτη σου επιλογή για αυτό που λέμε «στάση για βρώμικο».
Έξω-από-την-Πάντειο
Είναι μια από τις νεότερες καντίνες της πόλης (μετρά περί τα πέντε χρόνια) έχει όμως το δικό της φανατικό κοινό. Σε αυτό περιλαμβάνονται, προφανώς, οι φοιτητές της Παντείου, και όσοι κατεβαίνουν από το κέντρο προς τα νότια μετά τα ξενύχτια.
Στα συν: Οι άπειροι «εξωτικοί» συνδυασμοί για το hot dog σας: Τέσσερα διαφορετικά είδη λουκάνικου (bratwurst, φρανκφούρτης, χωριάτικο, κοτόπουλου) και γαρνιτούρες που περιλαμβάνουν jalapenos, γλυκόξινες και καυτερές σος.
Στα πλην: Αν έχεις πιει τόσο ώστε να μην είσαι σε θέση να οδηγήσεις, την ξεχνάς –δεν είναι αυτό που λέμε προσβάσιμη με τα πόδια από κανένα μπαρ που να μπορούμε να σκεφτούμε.
Ο Μερακλής του Παλαιού Φαλήρου
«Μυστικό» των κατοίκων των Νοτίων Προαστίων, που διέρρευσε όταν το Δέλτα απέκτησε ζωή (λέγε με και Village Cinemas), φημίζεται για το μπιφτέκι και τα σάντουιτς αλλαντικών του.
Στα συν: Γιγάντια σάντουιτς με μυστική σος-κόλαση, μπιφτέκι που θυμίζει σπιτικό και ποικιλία αλλαντικών που πιθανότατα δεν υπάρχει πουθενά αλλού.
Στα πλην: Πάριζα, μορταδέλα, ζαμπόν, γαλοπούλα, καπνιστό, σαλάμι αέρος και γκούντα, ναι, όλα αυτά σε ένα. Η χοληστερίνη σας μόλις βρήκε έναν νέο, πολύ αποτελεσματικό τρόπο να σας σκοτώσει.
Ιμαλάια, Πειραιάς
Λίγο μετά το Πασαλιμάνι, στο 50 της Ακτής Μουτσοπούλου. Είναι θρύλος μεταξύ κατοίκων και επισκεπτών του Πειραιά, και όχι τυχαία.
Στα συν: Το καταπληκτικό hot dog, με το ψωμάκι που λιώνει στο στόμα. Επίσης, το γεγονός ότι διαθέτει λίγα τραπεζάκια (για τα οποία βέβαια, αναλόγως ώρας, ενδέχεται να πετύχετε και σφαγή) για να μην τρώτε όρθιοι στο αγιάζι που φέρνει η θάλασσα από απέναντι.
Στα πλην: Το ότι, αν δεν βγαίνετε/μένετε Πειραιά, είναι μια μικρή εκδρομή να φτάσετε μέχρι εδώ. Επίσης, το θέμα του parking κατάντησε κάποια στιγμή τόσο αστείο, που ο κόσμος πια απλώς διπλοπαρκάρει απ' έξω, κλείνοντας ένα από τα δύο ρεύματα του δρόμου.
Η Καντίνα της Βαρβάρας, Ταύρος
Δεν θα δείτε επιγραφή απέξω: Καντίνα της Βαρβάρας, ή «Βαρβάρα» σκέτο, ή και Μπάρμπι, την αποκαλούν οι φίλοι, που ξέρουν πως αυτό είναι το όνομα της γυναίκας του ιδιοκτήτη. Για τους υπόλοιπους, είναι η καντίνα στην άνοδο της Πειραιώς, αμέσως μετά το φανάρι του Ταύρου, στο δεξί σας χέρι –αυτή που παλιά βρισκόταν στην διασταύρωση Πειραιώς και Χαμοστέρνας.
Στα συν: Η εξαίσια σπιτική μαγιονέζα που συνοδεύει τα πάντα, τα ζουμερά καλαμάκια (χοιρινά και κοτόπουλο) και οι τραγανές πατάτες που σερβίρονται με –το μαντέψατε– μαγιονέζα.
Στα πλην: Ίσως το ότι είναι δύσκολο να δώσεις ραντεβού με την υπόλοιπη παρέα εδώ, αν δεν είναι εξίσου «μυημένοι» για να ξέρουν σε ποια καντίνα αναφέρεσαι.
Οι Κοτοπουλάδες, Γκάζι και Δυτικά Προάστια
Ξεκίνησαν από τα Δυτικά (Μπουρνάζι, Πετρούπολη, Ανθούπολη και Νίκαια) για να φτάσουν κάποια στιγμή… πρώτο τραπέζι πίστα στην πλατεία του Γκαζιού, να την πλημμυρίσουν με τις μυρωδιές τους και να τους γνωρίσει επίσημα όλη η Αθήνα.
Στα συν: Ζουμερό καλαμάκι κοτόπουλο, ψωμάκι με σουσάμι (στο οποίο επιλέγετε αν θέλετε μία ή δύο «σούβλες», όπως τις αποκαλούν) και για συνοδευτικά τυρί, πάριζα, ντομάτα, πατάτες, μαγιονέζα, τυροσαλάτα, κέτσαπ και μουστάρδα. Οι ιερόσυλοι μπορούν επίσης να επιλέξουν καλαμάκι χοιρινό, κεμπάπ ή και λουκάνικο.
Στα πλην: Οι μουσικές από τα απέναντι μπαρ της πλατείας δεν είναι αυτό που θα λέγαμε φιλικές για τα αυτιά.
Το καρότσι του Γιατρού, Ψυρρή
Γνωστό και ως «ο γιατρός της πείνας», είναι μια από τις καντίνες που… στεγάστηκαν, και πλέον διαθέτει το μόνιμο πόστο της στην οδό Καραϊσκάκη, στου Ψυρρή.
Στα συν: Το hot dog γίγας που ακούει στο όνομα «Λούα Λούα»: Με διπλό λαχταριστό λουκάνικο και πνιγμένο σε συνοδευτικά ικανά να χορτάσουν μια μικρή παρέα. Επίσης, η πληθώρα επιλογών για να φτιάξετε το σάντουιτς των ονείρων σας: Από κοτομπουκιές μέχρι καλαμάκια χοιρινά, και από μαγιονέζα και τυροκαυτερή μέχρι ρώσικη σαλάτα. Και τρίτο συν: Διαθέτει και τραπεζάκια κάτω από μεγάλες και αποτελεσματικές σόμπες, στο πεζοδρόμιο. Και τέταρτο: Ο συμπαθέστατος ιδιοκτήτης που, όση δουλειά κι αν έχει, θα βρει χρόνο να μιλήσει και να αστειευτεί με τους πάντες.
Στα πλην: Οι ουρές μερικές φορές είναι αποκαρδιωτικές –κάντε υπομονή, θα αξίζει τον κόπο.
Κρέπες Κηφισιάς
Μπορεί να μην είναι «βρώμικο» με την κλασική έννοια, συγκαταλέγεται όμως στις αγαπημένες διευθύνσεις των ξενύχτηδων στα βόρεια, γι’ αυτό και πιστεύουμε ότι αξίζει μια θέση στη λίστα μας. Γι’ αυτό, και για το γεγονός ότι κλείνει φέτος τα είκοσί του χρόνια.
Στα συν: Προφανώς, οι κρέπες του, γλυκές και αλμυρές, και η ζύμη τους που είναι πιθανότατα η καλύτερη στην πόλη. Και τα υλικά που δεν περιορίζονται στα κλασικά, αλλά περιλαμβάνουν επιλογές όπως τριμμένη φέτα, σος γιαουρτιού και κεμπάπ για τις αλμυρές, και Caprice και λευκή σοκολάτα για τις γλυκές.
Στα πλην: Οι ουρές που εγγυώνται ότι σε ώρες αιχμής μπορεί να περιμένετε και ένα σαραντάλεπτο στο κρύο της Κηφισιάς. Πρακτικά μιλώντας, αν δείτε περισσότερα από έξι άτομα στην ουρά, φεύγετε.
Δοκιμάστε να ανοίξετε μια συζήτηση για το «καλύτερο βρώμικο της Αθήνας» σε οποιαδήποτε παρέα Αθηναίων, και θα διαπιστώσετε αμέσως ότι ο κόσμος χωρίζεται σε δύο στρατόπεδα: Εκείνους της Πλατείας Μαβίλη, και αυτούς της Μιχαλακοπούλου. Υπάρχουν, ενίοτε, και οι «ψαγμένοι», που θα σας πουν ότι όλα είναι αλοιφές μπροστά στο απίστευτο βρώμικο της γειτονιάς τους –στην οποία γειτονιά τους δεν έχεις καμία πιθανότητα να βρεθείς αν δε μένεις εκεί, αλλά αυτό μικρή σημασία έχει για τους «ψαγμένους».
Χωρίς να θέλουμε να αρνηθούμε ότι ανήκουμε κι εμείς σε ένα από αυτά τα στρατόπεδα, επιστρατεύουμε όλη μας την αντικειμενικότητα και παραδεχόμαστε ότι η τελειότητα στη μεταμεσονύχτια Αθήνα είναι ένα άπιαστο όνειρο. Μετά, συγκεντρώνουμε τα συν και τα πλην των αγαπημένων μας καντινών, για να διαλέξετε με όση νηφαλιότητα σας έχει αφήσει το αλκοόλ που σας σπρώχνει στην αναζήτηση αυτή.
Μαβίλη
Ένας εκ των δύο διεκδικούντων τα σκήπτρα της αθηναϊκής «βρωμιάς», έφτασε να γίνει μέχρι και στίχος τραγουδιού. Έχει ταΐσει hot dog τουλάχιστον δύο γενιές ξενυχτισμένων Αθηναίων.
Στα συν: Το καλύτερο (ναι, έτσι αντικειμενικά) hot dog της πόλης, με βραστό ή ψητό λουκάνικο «πνιγμένο» σε γλυκιά σος με κρεμμύδια α λα κοκκινιστό μοσχαράκι.
Στα πλην: Είναι ιδέα μας, ή το hot dog τους συρρικνώνεται όσο περνούν τα χρόνια;
Μιχαλακοπούλου
Ο έτερος συναγωνιστής στο στίβο της καρδιάς κάθε Αθηναίου ξενύχτη, δίνει τροφή για σκέψη και καυγάδες στις παρέες –και για το στομάχι τις πρώτες πρωινές ώρες.
Στα συν: Προφανώς, οι καλύτερες κοτομπουκιές της πόλης. Πνιγμένες σε λαχταριστή σως, και συνοδευμένες από καραμελωμένο κρεμμύδι, λάχανο και καρότο.
Στα πλην: Η θέση του –αν δεν ανεβαίνεις τη Μιχαλακοπούλου για να γυρίσεις σπίτι, δεν είναι η πρώτη σου επιλογή για αυτό που λέμε «στάση για βρώμικο».
Έξω-από-την-Πάντειο
Είναι μια από τις νεότερες καντίνες της πόλης (μετρά περί τα πέντε χρόνια) έχει όμως το δικό της φανατικό κοινό. Σε αυτό περιλαμβάνονται, προφανώς, οι φοιτητές της Παντείου, και όσοι κατεβαίνουν από το κέντρο προς τα νότια μετά τα ξενύχτια.
Στα συν: Οι άπειροι «εξωτικοί» συνδυασμοί για το hot dog σας: Τέσσερα διαφορετικά είδη λουκάνικου (bratwurst, φρανκφούρτης, χωριάτικο, κοτόπουλου) και γαρνιτούρες που περιλαμβάνουν jalapenos, γλυκόξινες και καυτερές σος.
Στα πλην: Αν έχεις πιει τόσο ώστε να μην είσαι σε θέση να οδηγήσεις, την ξεχνάς –δεν είναι αυτό που λέμε προσβάσιμη με τα πόδια από κανένα μπαρ που να μπορούμε να σκεφτούμε.
Ο Μερακλής του Παλαιού Φαλήρου
«Μυστικό» των κατοίκων των Νοτίων Προαστίων, που διέρρευσε όταν το Δέλτα απέκτησε ζωή (λέγε με και Village Cinemas), φημίζεται για το μπιφτέκι και τα σάντουιτς αλλαντικών του.
Στα συν: Γιγάντια σάντουιτς με μυστική σος-κόλαση, μπιφτέκι που θυμίζει σπιτικό και ποικιλία αλλαντικών που πιθανότατα δεν υπάρχει πουθενά αλλού.
Στα πλην: Πάριζα, μορταδέλα, ζαμπόν, γαλοπούλα, καπνιστό, σαλάμι αέρος και γκούντα, ναι, όλα αυτά σε ένα. Η χοληστερίνη σας μόλις βρήκε έναν νέο, πολύ αποτελεσματικό τρόπο να σας σκοτώσει.
Ιμαλάια, Πειραιάς
Λίγο μετά το Πασαλιμάνι, στο 50 της Ακτής Μουτσοπούλου. Είναι θρύλος μεταξύ κατοίκων και επισκεπτών του Πειραιά, και όχι τυχαία.
Στα συν: Το καταπληκτικό hot dog, με το ψωμάκι που λιώνει στο στόμα. Επίσης, το γεγονός ότι διαθέτει λίγα τραπεζάκια (για τα οποία βέβαια, αναλόγως ώρας, ενδέχεται να πετύχετε και σφαγή) για να μην τρώτε όρθιοι στο αγιάζι που φέρνει η θάλασσα από απέναντι.
Στα πλην: Το ότι, αν δεν βγαίνετε/μένετε Πειραιά, είναι μια μικρή εκδρομή να φτάσετε μέχρι εδώ. Επίσης, το θέμα του parking κατάντησε κάποια στιγμή τόσο αστείο, που ο κόσμος πια απλώς διπλοπαρκάρει απ' έξω, κλείνοντας ένα από τα δύο ρεύματα του δρόμου.
Η Καντίνα της Βαρβάρας, Ταύρος
Δεν θα δείτε επιγραφή απέξω: Καντίνα της Βαρβάρας, ή «Βαρβάρα» σκέτο, ή και Μπάρμπι, την αποκαλούν οι φίλοι, που ξέρουν πως αυτό είναι το όνομα της γυναίκας του ιδιοκτήτη. Για τους υπόλοιπους, είναι η καντίνα στην άνοδο της Πειραιώς, αμέσως μετά το φανάρι του Ταύρου, στο δεξί σας χέρι –αυτή που παλιά βρισκόταν στην διασταύρωση Πειραιώς και Χαμοστέρνας.
Στα συν: Η εξαίσια σπιτική μαγιονέζα που συνοδεύει τα πάντα, τα ζουμερά καλαμάκια (χοιρινά και κοτόπουλο) και οι τραγανές πατάτες που σερβίρονται με –το μαντέψατε– μαγιονέζα.
Στα πλην: Ίσως το ότι είναι δύσκολο να δώσεις ραντεβού με την υπόλοιπη παρέα εδώ, αν δεν είναι εξίσου «μυημένοι» για να ξέρουν σε ποια καντίνα αναφέρεσαι.
Οι Κοτοπουλάδες, Γκάζι και Δυτικά Προάστια
Ξεκίνησαν από τα Δυτικά (Μπουρνάζι, Πετρούπολη, Ανθούπολη και Νίκαια) για να φτάσουν κάποια στιγμή… πρώτο τραπέζι πίστα στην πλατεία του Γκαζιού, να την πλημμυρίσουν με τις μυρωδιές τους και να τους γνωρίσει επίσημα όλη η Αθήνα.
Στα συν: Ζουμερό καλαμάκι κοτόπουλο, ψωμάκι με σουσάμι (στο οποίο επιλέγετε αν θέλετε μία ή δύο «σούβλες», όπως τις αποκαλούν) και για συνοδευτικά τυρί, πάριζα, ντομάτα, πατάτες, μαγιονέζα, τυροσαλάτα, κέτσαπ και μουστάρδα. Οι ιερόσυλοι μπορούν επίσης να επιλέξουν καλαμάκι χοιρινό, κεμπάπ ή και λουκάνικο.
Στα πλην: Οι μουσικές από τα απέναντι μπαρ της πλατείας δεν είναι αυτό που θα λέγαμε φιλικές για τα αυτιά.
Το καρότσι του Γιατρού, Ψυρρή
Γνωστό και ως «ο γιατρός της πείνας», είναι μια από τις καντίνες που… στεγάστηκαν, και πλέον διαθέτει το μόνιμο πόστο της στην οδό Καραϊσκάκη, στου Ψυρρή.
Στα συν: Το hot dog γίγας που ακούει στο όνομα «Λούα Λούα»: Με διπλό λαχταριστό λουκάνικο και πνιγμένο σε συνοδευτικά ικανά να χορτάσουν μια μικρή παρέα. Επίσης, η πληθώρα επιλογών για να φτιάξετε το σάντουιτς των ονείρων σας: Από κοτομπουκιές μέχρι καλαμάκια χοιρινά, και από μαγιονέζα και τυροκαυτερή μέχρι ρώσικη σαλάτα. Και τρίτο συν: Διαθέτει και τραπεζάκια κάτω από μεγάλες και αποτελεσματικές σόμπες, στο πεζοδρόμιο. Και τέταρτο: Ο συμπαθέστατος ιδιοκτήτης που, όση δουλειά κι αν έχει, θα βρει χρόνο να μιλήσει και να αστειευτεί με τους πάντες.
Στα πλην: Οι ουρές μερικές φορές είναι αποκαρδιωτικές –κάντε υπομονή, θα αξίζει τον κόπο.
Κρέπες Κηφισιάς
Μπορεί να μην είναι «βρώμικο» με την κλασική έννοια, συγκαταλέγεται όμως στις αγαπημένες διευθύνσεις των ξενύχτηδων στα βόρεια, γι’ αυτό και πιστεύουμε ότι αξίζει μια θέση στη λίστα μας. Γι’ αυτό, και για το γεγονός ότι κλείνει φέτος τα είκοσί του χρόνια.
Στα συν: Προφανώς, οι κρέπες του, γλυκές και αλμυρές, και η ζύμη τους που είναι πιθανότατα η καλύτερη στην πόλη. Και τα υλικά που δεν περιορίζονται στα κλασικά, αλλά περιλαμβάνουν επιλογές όπως τριμμένη φέτα, σος γιαουρτιού και κεμπάπ για τις αλμυρές, και Caprice και λευκή σοκολάτα για τις γλυκές.
Στα πλην: Οι ουρές που εγγυώνται ότι σε ώρες αιχμής μπορεί να περιμένετε και ένα σαραντάλεπτο στο κρύο της Κηφισιάς. Πρακτικά μιλώντας, αν δείτε περισσότερα από έξι άτομα στην ουρά, φεύγετε.
