Ο Σωτήρης Χατζάκης στήνει μια εύπεπτη σκηνική εκδοχή του best seller μυθιστορήματος, η οποία θέλει πάση θυσία να ψυχαγωγήσει.
Παλαιότερο των 360 ημερών
της Ιωάννας Κλεφτόγιαννη
Ο Σερβοκροάτης προβοκάτορας σκηνοθέτης Όλιβερ Φράλιτς έβρισε με αγριότητα το ελληνικό κοινό στην παράστασή του «Καταραμένος να είναι ο προδότης της πατρίδας του» που εγκαινίασε στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών τη Τετάρτη το φεστιβάλ «Τransitions 1 Balkans». Χαρακτήρισε τους Έλληνες, μεταξύ άλλων, φασίστες χρυσαυγίτες, διεφθαρμένους, σκυλάδες και λάτρεις των τουρκικών σαπουνόπερων.
Το τελευταίο αποδεικνύει και η επιλογή του Εθνικού Θεάτρου, της πρώτης, δηλαδή, τη τάξει σκηνής της χώρας, να ανεβάσει τη θεατροποίηση της «Πρόβας Νυφικού», του ευπώλητου μυθιστορήματος της Ντόρας Γιαννακοπούλου σε μια παράσταση ιδεολογικά στρογγυλοποιημένη, στρωτή και εύπεπτη.
Η επιλογή του Σωτήρη Χατζάκη θα ήθελε να συνεχίσει με ένα τρόπο την πετυχημένη εμπορικά «Λωξάνδρα» του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδας, ένα λαϊκό, πληθωρικό θέαμα για το μεγάλο κοινό. Δεν υπολόγισε όμως σωστά. Το μυθιστόρημα της Μαρίας Ιορδανίδου, με τους πολίτικους χυμούς , ακόμα και μέσα από μια υπεραπλουστευτική σκηνική ανάγνωση, κάνει άλλο γκελ από ό,τι η «Πρόβα Νυφικού», βιβλίο που διατρέχει σχηματικά την περίοδο της Κατοχής και τα πρώτα χρόνια της Απελευθέρωσης.
Η παράσταση που σκηνοθέτησε ο Σ. Χατζάκης στο Κοτοπούλη-Ρεξ θέλει πάση θυσία να ψυχαγωγήσει. Εξ ου και καταφεύγει σε ανώδυνες κι ωραιοποιημένες λύσεις, που ενισχύουν ο χορός και το τραγούδι –η δράση διακόπτεται ασταμάτητα από μουσικές . Καταντά ενοχλητικό. Σχηματικές και οι περισσότερες ερμηνείες –εξαιρούνται οι Θέμις Μπαζάκα, Δανάη Σκιάδη και Γιώργος Κοτανίδης.