Κιμούλης: «Ο διανοούμενος πρέπει να πολιτικοποιείται»
Λίγο πριν ανοίξει την αυλαία του Φεστιβάλ Επιδαύρου, ο Γιώργος Κιμούλης μιλά στο in2life για την Μήδεια που υποδύεται και όλα όσα τον... θεωρεί ο κόσμος.
Παλαιότερο των 360 ημερών
Συνέντευξη στην Ιωάννα Κλεφτόγιαννη
Ο Γιώργος Κιμούλης την Παρασκευή και το Σάββατο θα δοκιμαστεί στην Πολυκλείτεια Ορχήστρα, στη μεγαλύτερη σκηνική πρόκληση της καριέρας του, «ανοίγοντας», συγχρόνως, τα φετινά Επιδαύρια. Θα υποδυθεί τη Μήδεια, σε διδασκαλία Σπύρου Ευαγγελάτου, σε έναν θίασο που «απαγορεύει» την παρουσία γυναικών.
Ο πρωταγωνιστής, που ξέρει να δοκιμάζει και τον εαυτό του και το κοινό του, αρνείται ότι η Μήδεια είναι ένας χαρακτήρας, και δη με φύλο. Παρ' όλα αυτά θεωρεί ότι στην κορυφαία τραγωδία «έχουμε τη σύγκρουση μεταξύ δύο όντων, ενός άνδρα και μιας γυναίκας, όπου η γυναίκα εκπροσωπεί πάλι την φύση -αυτή γεννά- και ενός άνδρα που εκπροσωπεί την διαχείριση των προϊόντων αφού γεννηθούν από την φύση».
Η παράσταση, κύριε Κιμούλη, θα διατυπώσει μια νέα πρόταση για το αρχαίο δράμα; Η συνέργεια Κιμούλη- Ευαγγελάτου πού οδηγεί τα πράγματα; «Συντονιστήκατε»; Συνεργαστήκατε καλά; Θεωρείστε και απαιτητικός και συγκεντρωτικός. Άλλο πράγμα το τι με θεωρούν κι άλλο το τι πραγματικά είμαι. Άλλο επίσης να είσαι απαιτητικός και άλλο να είσαι συγκεντρωτικός. Επίσης δεν ξέρω τι σημαίνει "νέα πρόταση". Παρθενογένεση στην τέχνη δεν υπάρχει. Πορεύεσαι με τη γνώση σου, η οποία έχει τη βάση της στη γνώση κάποιων άλλων και αναφέρεσαι επίσης σε κάποιους άλλους, που ερμήνευσαν το ίδιο έργο πριν από εσένα. Έχεις άμεση σχέση λοιπόν με το παρελθόν. Σε κάθε καλλιτεχνικό έργο είναι συμπυκνωμένες και οι τρεις διαστάσεις του χρόνου. Το παρουσιάζεις στον παρόντα, αναφέρεσαι στον παρελθόντα και ελπίζεις πως θα αποτελέσει, έστω και πολύ μικρό, στοιχείο για μία άλλη μελλοντική ερμηνεία.
Πώς ήταν η συνεργασία σας με τον Ευαγγελάτο; Ο Σπύρος είναι συνεργάτης με όλη τη σημασία της λέξης. Καθοδηγεί τις δικές σου ιδέες με τέτοια ευγένεια και ευαισθησία, ζητώντας παράλληλα από τον ηθοποιό να οικειοποιηθεί τις ιδέες του σκηνοθέτη, χωρίς όμως την παραμικρή επιβολή. Δημιουργεί μεγάλη ασφάλεια στον ηθοποιό.
Η σχέση σας με το αρχαίο δράμα πώς περιγράφεται; Την τραγωδία πάντα θα την αντιμετωπίζουμε τυφλά, έχοντας πρώτα απ' όλα τη μεγάλη αδυναμία του μονοσήμαντου σύγχρονου ανθρώπινου λόγου. Ο σύγχρονος άνθρωπος δεν μπορεί να κάνει πράξη την αμφισημία και την πολυσημία του αρχαίου ελληνικού λόγου. Έρχεται συνεχώς αντιμέτωπος με το αδιέξοδο μιας πολύσημης εκφραστικής αδυναμίας που διέπει τη σύγχρονη ζωής μας. Ενώ μέσω της αποδομητικής αναλυτικής σκέψης κατανοεί τις διαφορές που υπάρχουν μέσα σ' ένα σύνολο, δεν έχει τον τρόπο να τις δείξει.
Ποιο είναι το σχόλιό σας για την «περιπέτεια» της ΕΡΤ που ακόμα δεν έχει τελειώσει; Όποιες αρνητικές σκέψεις ή κρίσεις κι αν γίνονται για τις δημόσιες υπηρεσίες, όσο κακή κι αν είναι η λειτουργία των οργανισμών παροχής δημόσιων αγαθών, δεν επιτρέπει το κλείσιμό τους ούτε για ένα δευτερόλεπτο.
Η ΕΡΤ πάντως εξώθησε τα πράγματα σε ανασχηματισμό. Η αποφυγή των εκλογών ήταν η βασική ανάγκη τους. Το κατά πόσον το ήθελαν διακαώς και τα δύο τώρα συγκυβερνώντα κόμματα, δεν το γνωρίζω.
Αρκετοί ισχυρίζονται ότι αυτό που ζούμε πολιτικά και πολιτειακά δεν είναι Δημοκρατία. Κινδυνολογούν, λαϊκίζουν; Η πραγματικότητα, που κανείς δεν αμφισβητεί, είναι πως πάνω από ενάμιση εκατομμύριο σ' αυτή τη χώρα ζει κάτω από τα όρια φτώχειας, η ανεργία, μέσω των διαρκών απολύσεων αυξάνεται, δημόσιοι οργανισμοί κλείνουν ο ένας μετά των άλλον και εργαζόμενοι μένουν στο δρόμο και στο βωμό της απάνθρωπης μνημονιακής πολιτικής θυσιάζεται, με τις περίφημες πράξεις νομοθετικού περιεχομένου, κάθε δημοκρατική διαδικασία. Αν αυτή η πραγματικότητα παρουσιάζεται ως μία "πετυχημένη ιστορία", ποιος λαϊκίζει και μάλιστα καταστροφικά επικίνδυνα;
Τον κανιβαλισμό με τον οποίο σας αντιμετώπισαν τα media και μέρος της κοινωνίας, με αφορμή τη σύλληψή σας για οφειλές στο Δημόσιο, τον αποδώσατε στο γεγονός ότι ενοχλούσαν όσα λέγατε. Δηλαδή; Δεν υπάρχει δηλαδή. Όποιος πολίτης εκφράζει αντίθετη γνώμη κινδυνεύει. Δε θέλω όμως να πω περισσότερα. Αρκετά έχουν ειπωθεί. Μακριά από μένα η οποιαδήποτε ηρωικού τύπου συμπεριφορά. Τις απόψεις μου λέω και θα συνεχίζω να τις λέω. Αυτό είναι δικαίωμά μου, αλλά και υποχρέωση μου.
Ο φόβος του… κινδύνου είναι ο λόγος που οι άνθρωποι των τεχνών, των Γραμμάτων και οι Ακαδημαϊκοί σιωπούν, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων; Ρωτήστε τους. Αν και πιστεύω, πως χρόνο με το χρόνο η σιωπή αυτή σπάει. Μακάρι να θυμηθούν τη βασική τους υποχρέωση, όσοι περισσότεροι μπορούν, που δεν είναι άλλη απ' το να συγκρούονται με κάθε μορφή εξουσίας, που προσπαθεί να αλλοιώσει τις αρχές της ελευθερίας, της ισότητας, της δικαιοσύνης και της αξιοπρέπειας. Ανέκαθεν η πολιτικοποίηση ενός διανοούμενου ήταν υποχρέωση. Άρα ποτέ δεν μπορεί να κλείνει τα μάτια στη φτώχεια και στην εκμετάλλευση. Ποτέ δεν μπορεί να κλείνει τα μάτια στην απόρριψη και στον αποκλεισμό. Οφείλει συνεχώς να σκέφτεται και να αντιδρά διαρκώς έχοντας ως βασικό του όπλο τον ίδιο του το λόγο.
Σημείωση: Μπορείτε να κινηθείτε προς το Αρχαίο Θέατρο Επιδαύρου την Παρασκευή 5 Ιουλίου στις 17.00 από την αφετηρία του ΚΤΕΛ στη Λεωφόρο Κηφισού και να επιστρέψετε με εκκίνηση 20 λεπτά μετά το πέρας της παράστασης. Κρατήσεις στο τηλέφωνο 210 5134588