Γεωργία Μαυραγάνη: Σκηνοθετώντας την Ταράτσα του Αυτόχειρα

της Μάνιας Ζούση

Με φόντο μια αστική ταράτσα, μια γυναίκα απευθύνεται στο πλήθος, λίγο πριν πέσει στο κενό βάζοντας τέρμα στη ζωή της. Πρόκειται για την ποιήτρια Κοραλία Θεοτοκά, δεύτερη σύζυγο του συγγραφέα Γιώργου Θεοτοκά που αυτοκτόνησε δέκα χρόνια μετά τον θάνατό του και που στέκεται έμπνευση για την σκηνοθέτρια Γεωργία Μαυραγάνη και την παράσταση «Η ταράτσα του Αυτόχειρα» που ανεβαίνει στην ταράτσα του Γαλλικού Ινστιτούτου, 15, 16 και 17 Ιουλίου στο πλαίσιο της ενότητας «Πολεοδομίες» του Φεστιβάλ Αθηνών.

«Όταν προτάθηκε η ιδέα για τις ταράτσες, μου ήρθε στο νου η περίπτωση της ποιήτριας Κοραλίας Θεοτοκά, της δεύτερης συζύγου του Γιώργου Θεοτοκά που δέκα χρόνια μετά τον θάνατό του αυτοκτόνησε πέφτοντας από την ταράτσα του σπιτιού της στη Βασιλίσσης Σοφίας 90», εξηγεί στο in2life η Γεωργία Μαυραγάνη.

«Το έργο της Θεοτοκά που δεν είναι ιδιαίτερα διαδεδομένο και γνωστό, είναι ένα έργο έντονα υπαρξιακό, μια ποίηση που αμφισβητεί πάρα πολύ τα πράγματα, μια γυναικεία φωνή με μεγάλο δυναμισμό και μια ποίηση που λέει τα πράγματα με το όνομά τους. Σκέφτηκα πως δεν θα ήθελα να κάνω μια παράσταση στην ταράτσα που να μοιάζει με γιορτή και πάρτι όπως συνηθίζεται να γίνεται στις ταράτσες και στους ανοιχτούς χώρους, αλλά θα ήθελα να δώσω το λόγο σε μια μοναχική και ακραία πράξη όπως είναι η αυτοχειρία.

Χωρίς να έχω από την αρχή κείμενα στα χέρια μου, αλλά μόνον μερικά ποιήματα της Κοραλίας Θεοτοκά, θεώρησα ότι ιδανική ερμηνεύτρια θα ήταν μια ηθοποιός μεγάλης ηλικίας και θεατρικής εμπειρίας και πείρας όπως η Υβόννη Μαλτέζου. Ήθελα να παρουσιάσω την ιστορία της αυτοχειρίας μέσα από την οπτική ενός ανθρώπου κουρασμένου από τη ζωή και όχι σαν μια αντίδραση ενός εφήβου. Ήθελα να τονίσω την υπαρξιακή διάσταση αυτής της πράξης. Επιλέχθηκαν κείμενα του Καμύ, του Δημητριάδη, του Φρόυντ, της Καραπάνου, της Σιμπόρσκα και ποιήματα της Κοραλίας Θεοτοκά.

Η παράσταση είναι η φωνή μιας γυναίκας λίγο πριν την πτώση της που απευθύνεται στην πόλη και το πλήθος. Βασικό χαρακτηριστικό αποτελεί η μουσική του Νίκου Βελιώτη που λειτουργεί ως ένας επιπλέον ηθοποιός. Δεν πρόκειται για την σκηνική αναπαράσταση μιας αυτοκτονίας αλλά για την υπαρξιακή αναζήτηση της πράξης ενός ανθρώπου που αφήνει τη ζωή, το νόημα της οποίας προσπαθεί να βρει ως το τέλος. Ακούγονται ηχογραφημένα κείμενα, σαν να είναι οι σκέψεις αυτής της γυναίκας. Ένα θέαμα που μοιάζει να ανοίγει, να διευρύνει, αυτήν την τελευταία ώρα όπου ο θεατής ακούει και βλέπει όσα δεν ακούγονται και δεν βλέπονται».

Ταυτότητα
Ομάδα «Χάπι Εντ»
Πολεοδομία #4: Η ταράτσα του Αυτόχειρα
15-17 Ιουλίου Ώρα 21:00

Γαλλικό Ινστιτούτο Αθηνών

Σκηνοθεσία: Γεωργία Μαυραγάνη
Μουσική: Νίκος Βελιώτης
Φωτισμός: Αλέκος Γιάνναρος
Ερμηνεύει η Υβόννη Μαλτέζου

Σκηνικά- κοστούμια: Ιωάννα Τσάμη
Σύμβουλος Δραματουργίας: Μαριαλένα Μαμαρέλη
Bοηθοί σκηνοθέτη: Ελίνα Ρίζου, Ματίνα Γράφου