Τα «παιδιά της Σφίγγας» στο In2life

Με... προσκεκλημένο τους φέτος τον Σταμάτη Κραουνάκη, τα παιδιά της Σπείρας ετοιμάζονται για έναν κρύο χειμώνα με άφθονη μουσική, τραγούδι, χορό και μπρίο.

Μας συστήνονται ως «Παιδιά της Σφίγγας» και μας προσκαλούν σε μια μοναδική παράσταση με «τραγούδια από όλες τις εποχές, απ’ όλα τα μέρη του κόσμου».

Εμείς «τσιμπήσαμε» δύο εξ' αυτών και τους ρωτήσαμε τι και πώς.

Τι ήταν αυτό που πήρατε πέρσι από την τεράστια βόλτα που κάνατε με το "Φιλα με" και την επιτυχία που είχε; 

Χρήστος Γεροντίδης: Την ενέργεια του κόσμου κυρίως. Απολαύσαμε μια ποικιλία κοινού από πόλη σε πόλη, γνωρίσαμε ανθρώπους, είδαμε φίλους που μένουν εκτός Αθήνας. Ηταν μια ωραία βόλτα που μας αναζωογόνησε.

Χάρης Φλέουρας: Πάντα νιώθεις χαρούμενος και ευτυχής όταν υπάρχει τόσο τεράστια ανταπόκριση από τον κόσμο σε μια παράσταση για την οποία έχεις δουλέψει με πολύ μεράκι και κεφι. Παράλληλα, φέρεις και την ευθύνη η επόμενη να είναι τουλάχιστον ισάξια, αν οχι καλύτερη. Έτσι ο πήχης ανεβαίνει και αυτό σου δίνει την ώθηση βέβαια να γίνεσαι καλύτερος και πιο δημιουργικός.

Φέτος είστε σε νέο χώρο και θα ικανοποιήσετε και τους φαν του σχήματος που δεν άντεχαν την απουσία ποτού και τσιγάρου με τις παραστάσεις της Σπείρας. Για έναν καλλιτέχνη όμως τι είναι καλύτερο; Η λογική "θέατρο" ή η λογική κλαμπάκι; 

Χρήστος Γεροντίδης: Η λογική «επικοινωνούμε» με τους θεατές. Αυτό νομίζω είναι το βασικό για τον καλλιτέχνη. Αν η παράσταση είναι φτιαγμένη για να λειτουργήσει σε ένα χώρο θεατρικό, εάν εμείς κάνουμε καλά τη δουλειά μας, τότε θα λειτουργήσει. Αντίστοιχα σε ένα κλαμπάκι ή σε μια μουσική σκηνή. Πάντως, είναι πιο άνετο για τους θεατές να μπορούν να πίνουν το ποτό τους ή να καπνίζουν… άλλωστε λέμε τραγούδια που «σηκώνουν ποτό και τσιγάρο»

Χάρης Φλέουρας: Η αίσθηση που μου έχει δημιουργηθεί άλα αυτά τα χρόνια που βρίσκομαι στον θεατρικό χώρο, είναι ότι ο χώρος δημιουργεί απλά μια συνθήκη. Η ατμόσφαιρα του θεάματος είναι αυτό που κάνει σημαντική μια πράξη  ή παρασταση. Αν ξέρεις τι θέλεις να πεις, το συναίσθημα σου ο θεατής θα το εισπράξει σε οποιαδήποτε συνθήκη.

Τι νιώθει σε ένα τόσο συλλογικό και δεμένο σχήμα, όπως η Σπείρα ένας καλλιτέχνης όταν μια βραδιά η παράσταση "δεν του πάει καλά" και τι όταν ο ίδιος είναι σούπερ; 

Χρήστος Γεροντίδης: Σίγουρα δεν νοιώθει ικανοποιημένος αν δεν έχει αποδώσει έτσι όπως αυτός ήθελε. Και λέω όπως αυτός ήθελε, γιατί συμβαίνει πολύ συχνά να μην είσαι σε φόρμα, αλλά στον κόσμο να βγαίνεις μια χαρά. Μου έχει συμβεί να μην είμαι στα «σούπερ» μου και να το λέω μετά σε φίλους που έβλεπαν την παράσταση, οι οποίοι ωστόσο δεν είχαν εντοπίσει τη διαφορά από άλλες φορές που ήμουν καλά. Υπάρχουν βέβαια και φορές που οργανικά δεν τραβάς… είσαι π.χ. κρυωμένος και η φωνή δεν αποδίδει τόσο όσο μπορείς άλλες φορές.

Χάρης Φλέουρας: Όταν το επίπεδο των παραστάσεων της Σπείρας και του Κραουνακη είναι τοσο ψηλο το «δεν πάει κάτι καλά» κρύβεται σε πολύ μικρές και ελάχιστες λεπτομέρειες, ασήμαντες τελικά στο ματι ή αυτί του θεατή. Η ευτυχία της συλλογικότητας βρίσκεται στο γεγονός οτι υπόλοιποι δεν σου επιτρέπουν να “πέσεις” σε διάθεση και ότι επιβεβαιώνεσαι άμεσα "όταν είσαι  σούπερ".

Το "Φίλα με" είχε με την πολιτική την έμμεση σχέση που είχε και ο Μεγάλος Ερωτικός του Χατζηδάκι. Τα "παιδιά της Σφίγγας"; Κατ΄αρχάς, θα υπάρχει πρόζα; 

Χρήστος Γεροντίδης: Ααα τα «παιδιά της Σφίγγας» θα είναι… μυστήρια πλάσματα! Θα λύσετε τον γρίφο όταν και όπως πρέπει. Δηλαδή βλέποντας την παράσταση.

Χάρης Φλέουρας: Για μένα όλα τα τραγούδια είναι μια πολιτική πράξη, ακόμα και αυτά που ονομάζουμε ερωτικά. Στην Σφίγγα θα παρακολουθήσετε μια μουσική παράσταση, θεατρικά δοσμένη!

Μαθαίνω ότι ο Σταμάτης Κραουνάκης θα είναι "καλεσμένος σας". Τι έχουμε εδώ; Ενηλικίωση; 

Χρήστος Γεροντίδης: Ενηλικίωση; Δική μας ή του Σταμάτη εννοείς; Καλά… ό,τι κι αν εννοείς, η απάντηση είναι μία: Μπαααααα! (γέλια)

Χάρης Φλέουρας: Η αλήθεια είναι πως φέτος μετά απο πολλές και σοβαρές συζητήσεις με τον Σταμάτη, αποφασίσαμε πως ήρθε πράγματι η ώρα να ενηλικιωθεί και έτσι τον καλούμε κάθε Δευτέρα.