Είδαμε Βασίλη Παπακωνσταντίνου στο Σταυρό του Νότου

του Παναγιώτη Κωνσταντίνου

“Πώς τα 'φεραν η μοίρα και τα χρόνια να μην ακούσεις έναν ποιητή”, γράφει ο Μάνος Ελευθερίου στο ποίημα του “Μαλαματένια Λόγια”. Και είναι αυτό ακριβώς το παράπονο που γεννά πάντα το ίδιο βασανιστικό ερώτημα μιας στέρφας εποχής: “Πού είναι οι ποιητές;”.

Οι ποιητές που λειτουργούν ως πυξίδα στις όποιες αναζητήσεις αλλά και ως υπενθύμιση πως πρώτα από όλα είσαι Άνθρωπος, ακόμη και σε δύσκολους καιρούς. Κυρίως τότε. Αυτές τις “φωνές των ποιητών”, τις καθάριες, βρήκε ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου και τις “έκλεισε” σε ένα υπέροχο πρόγραμμα στον Σταυρό του Νότου.

Ακούστε τις! Φωνές διαχρονικές, όπως και του Βασίλη, που δεν λέει να “γεράσει”. Μετράει αλλιώς ο χρόνος του καλλιτέχνη. “Γερνάει” όταν σπάει το σχοινί που τον δένει με το κοινό. Βάσει αυτής της χρονολόγησης, ο Βασίλης παραμένει πάντα έφηβος, εδώ και “σαράντα χρόνια”. Μια εφηβεία γνήσια που γεννά πότε την τρυφερότα και πότε τη δύναμη. Και ύστερα πάλι τη μελαγχολία, τον έρωτα, τη μοναξιά, το κέφι, το ονειροπόλημα, τον πόνο και τον σπαραγμό - Η ερμηνεία στο “Μαμά” παραμένει αξεπέραστη.

“Όλα γυρίζουν... ξαναγυρίζουν”. Τον ζήσαμε και πάλι αυτόν τον κύκλο στις ποιητικές βραδιές που έχει ετοιμάσει στο στέκι της Φραντζή, μαζί με τους Ανδρέα Αποστόλου (πιάνο), Γιώργο Θεοδωρόπουλο (πιάνο) και τη Μαίρη Μπρόζη (βιολί – καχόν - φωνή). Όμως δεν είναι μόνο οι τέσσερις τους. Μαζί τους είναι ο Ελύτης, ο Καββαδίας, ο Ρίτσος, ο Καρυωτάκης, ο Λειβαδίτης, ο Αλκαίος, ο Γκάτσος, ο Παπαδόπουλος, ο Ελευθερίου, ο Ιωάννου, ο Λοΐζος, ο Άσιμος και πόσοι άλλοι.

Θα ακούσετε τραγούδια από την προσωπική του δισκογραφία, αλλά και από τη δισκογραφία άλλων σπουδαίων καλλιτεχνών. Σχεδόν τέσσερις ώρες έμειναν επί σκηνής με μια ενέργεια που πηγάζει από αυτή την ιδιαίτερη σχέση που έχει αναπτύξει ο Βασίλης με τον κόσμο. Άνθρωποι κάθε ηλικίας γέμισαν (Δευτεριάτικα) τον Σταυρό του Νότου και στο τέλος τον αποθέωσαν όρθιοι. Όσο για τον ίδιο, έκλεισε με μια υπόκλιση και ένα πλατύ χαμόγελο ανταπόδοσης, επιβεβαιώνοντας ακόμη μια φορά αυτό που εδώ και δεκαετίες φωνάζει με πάθος το κοινό σε κάθε του εμφάνιση: “Βασίλη Ζούμε για να σ' ακούμε”