H Έλλη Πασπαλά στο in2life

της Ειρήνης Ορφανίδου 

«… Η φυγή;… Νομίζω ότι στα χρόνια της κρίσης έχει περάσει από το μυαλό όλων. Από λίγο και φευγαλέα μέχρι πολύ σοβαρά... Ήρθα στην Ελλάδα πριν από 33 χρόνια. Και νιώθω ότι πρέπει να δοκιμαστώ κι εγώ, να κάνω κι εγώ ό,τι περνάει από το χέρι μου».

Ο 16χρονος γιος της Θωμάς - Ιουλιανός, σαξοφωνίστας με «εξαιρετική μουσική ‘φωνή’ και δεν εννοώ, τραγούδι, αλλά έκφραση, που όμως δεν είναι πολύ πειθαρχημένος (γέλια)», ο τραγουδιστής που είναι λίγο σαν τον ηθοποιό, η διαπίστωση «είμαστε όλοι πολύ ταλαιπωρημένοι, πολύ στενοχωρημένοι, πολύ σκεπτικοί», μία κατάσταση από την οποία, όπως λέει, δεν εξαιρείται κανείς, το Play με τον Vassiliko και τώρα η «Γέρμα».

Η Έλλη Πασπαλά στο in2life.

Ξεκίνησες το καλοκαίρι με τον Vassiliko (στην ουσία ήταν η συνέχεια των χειμερινών κοινών εμφανίσεων σας) και κλείνεις με κάτι εντελώς διαφορετικό, τη συμφωνική - σκηνική μπαλάντα «Γέρμα» με την Underground Youth Orchestra.
Λίγες ημέρες μετά τη Γέρμα έχουμε πάλι live με τον Vassiliko και μετά πάλι Γέρμα και στη συνέχεια πάλι live με τον Vassiliko. Οπότε, είναι λίγο σαν τον ηθοποιό που παίζει σε μία παράσταση και παράλληλα, κάνει γυρίσματα για το σινεμά ή την τηλεόραση. Καλούμαι να υπηρετήσω τη μουσική. Μία ημέρα κάνω αυτό και την επομένη κάτι άλλο, πάντα όμως, χωρίς εκπτώσεις. Και δεν το βλέπω ως εμπόδιο, αλλά ως μία ωραία ευκαιρία να ερμηνεύσω μία διαφορετική μουσική, με διαφορετικούς συνεργάτες, διαφορετικούς συντελεστές.

Ο δικός σου ρόλος στη «Γέρμα»;
Κατ’ αρχάς να επισημάνω ότι υπάρχουν και άλλοι δύο τραγουδιστές επί σκηνής, δύο νέα παιδιά, πολύ ταλαντούχα, ο Απόστολος Κίτσος και η Κωνσταντίνα Κορδούλη – και βεβαίως, ο Παναγιώτης Λάμπουρας. Ξεκινάνε τώρα την πορεία τους και θα ακούσουμε πολλά από αυτούς στο μέλλον.

Ο ρόλος του τραγουδιστή / του τραγουδιού στην περίπτωση της Γέρμα είναι αυτός της συμπύκνωσης. Παύει η δράση και σα να σταματάει ο χρόνος, ακούγεται συμπυκνωμένα η σκέψη και το συναίσθημα του χαρακτήρα, τη δεδομένη εκείνη στιγμή. Ο τραγουδιστής και οι μουσικοί καλούνται να μεταφέρουν με όσο γίνεται μεγαλύτερη πνευματικότητα το συναίσθημα του χαρακτήρα. Σαν ένας μουσικός μονόλογος, που έρχεται από το κείμενο και οδηγεί ξανά πάλι στο κείμενο.

Θα ήθελα να πω ότι, με μεγάλη χαρά βρίσκομαι στη σκηνή με την αγαπημένη μου Αλεξάνδρα Αϊδίνη. Βεβαίως δεν έχουμε πολλά κοινά, εννοώ ως προς τη δομή της παράστασης, αλλά χαίρομαι πολύ που η Γέρμα μας φέρνει κοντά.

Τι θα κάνεις φθινόπωρο - χειμώνα;
Θα συνεχίσουμε με τον Vassiliko, τον Ντέιβιντ Λιντς και τον Τάκη Φαραζή με το Play. Είναι κάτι που έχω ευχαριστηθεί πολύ.

Τα Σάββατα, από το τέλος Οκτωβρίου, θα είμαστε στον Σταυρό του Νότου.
Είχαμε ανέλπιστα μεγάλη επιτυχία και δυστυχώς, δεν μπορούσαμε να συνεχίσουμε τότε (είχαν κλειστεί οι ημερομηνίες από άλλα σχήματα).

Δεν θα είναι απολύτως το ίδιο, θα αλλάξει κάπως το πρόγραμμα και δεν ξέρω καν εάν θα έχει πάλι τον τίτλο Play ή θα λέγεται π.χ. Play it again (γέλια).

Ο κόσμος πάντως, ήταν ενθουσιασμένος. Έφευγε χαρούμενος. Δεν εννοώ, μη σκεπτόμενος, ότι οι άνθρωποι πετούσαν σε πελάγη ευτυχίας, αλλά νομίζω του δώσαμε μία ενδοφλέβια ένεση ελπίδας και χαράς ώστε να αντεπεξέλθει στα προβλήματα -στα προβλήματα που έχουμε όλοι, γιατί ουδείς εξαιρείται από αυτήν την κατάσταση, όσο και να θέλουν κάποιοι να νομίζουν ότι ορισμένοι ζουν στον κόσμο τους. Είμαστε όλοι πολύ ταλαιπωρημένοι, πολύ στενοχωρημένοι, πολύ σκεπτικοί. Και πρέπει να τα βγάλουμε πέρα. Να σταθούμε στο ύψος μας. Πρώτα πρώτα κάνοντας καλά τη δουλειά μας. Την όποια δουλειά κάνει ο καθένας.

Η ιδέα να φύγεις από την Ελλάδα, να εγκατασταθείς στο εξωτερικό, πέρασε από το μυαλό σου τα 5 - 6 χρόνια της κρίσης;
Νομίζω ότι έχει περάσει από το μυαλό όλων. Από λίγο και φευγαλέα μέχρι πολύ σοβαρά... Ήρθα στην Ελλάδα πριν από 33 χρόνια. Και νιώθω ότι πρέπει να δοκιμαστώ και εγώ, να κάνω ό,τι περνάει από το χέρι μου, ό,τι μπορώ για να ορθοποδήσουμε. Δεν βλέπω να φεύγω. Μόνο εάν κάνω κάτι πολύ συγκεκριμένο που έχω κατά νου. Κι επειδή δεν ξέρω εάν θα γίνει δεν μπορώ να πω κάτι ακόμη. Αλλά όχι για να φύγω, υπό την έννοια της φυγής και μόνιμης εγκατάστασης σε αναζήτηση μιας άλλης ζωής, αλλά υπό την έννοια ότι, αυτό που θέλω να κάνω μπορεί να γίνει μόνο στο εξωτερικό. Θα δούμε…

Πόσο χρονών είναι ο γιος σου; Η σχέση του με τη μουσική; Τι θέλει να γίνει όταν μεγαλώσει;
Ο γιος μου είναι 16 χρονών, είναι σαξοφωνίστας -παίζει στην Underground Youth Orchestra- και του αρέσει (είναι πολύ καλός) στο debate, έχει ένα χάρισμα στον δημόσιο λόγο. Δεν ξέρω εάν θέλει να σπουδάσει νομική ή κάτι που μπορεί να τον οδηγήσει ίσως, στις διεθνείς σχέσεις. Για μένα, θα μπορούσε να γίνει εξαιρετικός διπλωμάτης. Αλλά δεν ξέρω που θα τον βγάλει ο δρόμος. Έχει τρομερό μουσικό χάρισμα, μία εξαιρετική μουσική «φωνή» και δεν εννοώ, τραγούδι, αλλά έκφραση, όμως δεν είναι πολύ πειθαρχημένος (γέλια)… Σίγουρα θα παίξει έναν ρόλο στη ζωή του η μουσική, αλλά δεν νομίζω ότι θέλει να γίνει μουσικός. Από την άλλη μπορεί κι αυτό να αλλάξει. Ό,τι αποφασίσει, εμείς ως γονείς (σ.σ. πατέρας του Θωμά –Ιουλιανού είναι ο Ντέιβιντ Λιντς) θα τον υποστηρίξουμε.

Επί τη ευκαιρία να πω ότι, χαίρομαι ιδιαιτέρως που συνεργάζομαι ξανά με την Underground Youth Orchestra. Τους αγαπώ πολύ, έχω μία ιδιαίτερη σχέση μαζί τους, εκτιμώ αφάνταστα αυτό που έχει κάνει ο Κώστας Ηλιάδης και όσοι αποτελούν τον «ενήλικα» πυρήνα της. Πετάω στα σύννεφα κάθε φορά που συνεργάζομαι μαζί τους, είναι νέα παιδιά γεμάτα ταλέντο, με αγάπη για τη μουσική, που μου θυμίζουν τον ενθουσιασμό και τον αυθορμητισμό που είχα στην ηλικία τους.

Γέρμα με επιρροές Χατζιδάκι – Θεοδωράκη
Η μουσική για τη Γέρμα του F.G.Lorca γράφτηκε από το Νίκο Χατζηελευθερίου για παράσταση που ανέβηκε το 2007 στο "Θέατρο κάτω απ τη γέφυρα" σε μετάφραση του Ερρίκου Μπελιέ και σκηνοθεσία Νίκου Δαφνή.

Γραμμένη εξ αρχής για να εξυπηρετήσει θεατρικό δρώμενο, και φτιαγμένη πάνω στο λόγο και δη έναν ποιητικό λόγο μεταφρασμένο στη γλώσσα μας. Γραμμένη από έναν συνθέτη που η βασική του δραστηριότητα στη μουσική δεν είναι η σύνθεση αλλά η κιθάρα. Έτσι υπάρχει μια επιρροή από την κιθάρα με την προφανή συγγένεια με τον Λόρκα και την Ισπανία.

Εμπεριέχεται μια αγωνιώδης προσπάθεια στη μουσική να αποφύγει τα κλισέ του είδους με βασικό σύμμαχο τη γλώσσα της μετάφρασης. Μελοποιώντας τρόπον τινά Λόρκα..."ελληνοποιημένο", δεν μπορεί να μην έχει κανείς τελικά επιρροή από το Μάνο Χατζιδάκι αλλά και τον Μίκη Θεοδωράκη.

Η μουσική έχει ξαναγραφτεί από τον συνθέτη, για συμφωνική ορχήστρα, αλλά τελικά ενορχηστρωμένη από τον Κώστα Ηλιάδη διευθυντή της Underground youth orchestra, και δεν μπορούσε να γίνει αλλιώς μιας και πρόκειται για...προσωποπαγή ορχήστρα.

Για τη μορφή που θα παρουσιαστεί: Πρόκειται για σκηνοθετημένο, σκηνικοποιημένο συμφωνικό ποίημα. Η μουσική κινεί την πλοκή. Το θεατρικό κείμενο (μετάφραση Περουλής Σακελλαρίδης), το σκηνικό και η δραματουργία (Εδουάρδος Γεωργίου, Αναστασία Διαμαντοπούλου), ο ηχητικός σχεδιασμός και το βίντεο αρτ (studio
19), η χορογραφία (Αυγή Καραγεωργίου) εντάσσονται στην ενορχήστρωση, στην παρτιτούρα του έργου. Ερμηνεύεται από συμφωνική ορχήστρα, την Underground Youth Οrchestra με ομάδα σολίστ.

Τέσσερις τραγουδιστές: Έλλη Πασπαλά και οι Κωνσταντίνα Κορδούλη, Απόστολος Κίτσος, Παναγιώτης Λάμπουρας.
Δύο κιθαριστές: Χρηστος Φάκλαρης-κλασική, Βαγγέλης Γαγλίας-Φλαμένγκο
Τρεις ηθοποιοί:Αλεξάνδρα Αιδίνη, Κωνσταντίνος Ασπιώτης, Ιωάννα Αγγελίδη
Μία Χορεύτρια (Κατερίνα Μανέλη)