Οι συναυλίες που θα θέλαμε να έχουμε δει

της Ηρώς Κουνάδη

«Μπα, έλεγα να αράξω σπίτι σήμερα, θα τον δω του χρόνου που θα ξανάρθει». Ήταν καλοκαίρι του 2006, όταν ακούστηκε αυτή η φράση στα γραφεία του in2life, κάπου στο Χαλάνδρι. Ανήμερα Χριστούγεννα του ίδιου χρόνου, ο James Brown άφησε τον μάταιο τούτο κόσμο φτωχότερο, χωρίς τη μουσική του. Δεν ξαναήρθε του χρόνου. Ακόμα δεν το έχω ξεπεράσει.

Είναι εκατοντάδες οι συναυλίες που θα θέλαμε να έχουμε δει, αν είχαμε τότε την ευκαιρία –δηλαδή, αν είχαμε γεννηθεί/ ξεκουνηθεί/ μαζέψει τα λεφτά να πάμε στην Αμερική ή στο Glastonbury, ή όπου αλλού έγιναν. Παρακάτω, συγκεντρώνουμε τους πιο αβάσταχτους καημούς μας για να κάνουμε την αρχή, και περιμένουμε τους δικούς σας στα σχόλια, στο τέλος του κειμένου.

Pink Floyd στο ΟΑΚΑ το 1989

Ήταν 31 Μαΐου του σωτήριου έτους 1989, το εισιτήριο κόστιζε το αστρονομικό για τα δεδομένα της εποχής ποσό των 3.500 δραχμών, και το ΟΑΚΑ… καιγόταν. Η μισή –αν όχι ολόκληρη– η Αθήνα είχε μαζευτεί στην αρένα και τις κερκίδες του, για να δει από κοντά τους θρυλικούς βρετανούς, σε μια εποχή που δεν γίνονταν σχεδόν καθόλου συναυλίες στα μέρη μας.

The Cure στο Παρίσι το 1979
Δέκα χρόνια πριν τους Pink Floyd στην Αθήνα, οι Cure με αγνώριστες κουπ και τα A Forest, Killing an Arab και Three Imaginary Boys στις κορυφές των charts, ξεσηκώνουν τα πλήθη στη γαλλική πρωτεύουσα.

Metallica στο Στρατιωτικό Αεροδρόμιο Tushino της Μόσχας το 1991
Οι Metallica είχαν μόλις κυκλοφορήσει το Black Album, και το Σιδηρούν Παραπέτασμα που χώριζε την Ευρώπη στα δύο είχε μόλις πέσει. Η πρώτη συναυλία ξένου συγκροτήματος που πραγματοποιήθηκε σε (πρώην) σοβιετικό έδαφος ήταν δωρεάν –και θα γινόταν θρύλος. Περίπου δύο εκατομμύρια άνθρωποι ήρθαν στις 28 Σεπτεμβρίου του 1991 στο πρώην στρατιωτικό αεροδρόμιο για να την παρακολουθήσουν. Οι Metallica αργότερα θα έλεγαν ότι αυτή ήταν η πολυπληθέστερη συναυλία στην ιστορία τους. Εμείς αρκούμαστε –και ευγνωμονούμε– το YouTube, που μας την προσφέρει απλόχερα και ολόκληρη στις οθόνες μας.

Queen στο Rock Montreal το 1981
Ο αδικοχαμένος Freddie Mercury ερμηνεύει σπαρακτικά το Bohemian Rhapsody, κι εμείς δεν έχουμε λόγια. Αν δεν ήμασταν εκεί, θα μπορούσαμε τουλάχιστον να ήμασταν στο Wembley του Λονδίνου το 1985 για το Live Aid, ή στο Knebworth στις 9 Αυγούστου του 1986, για την τελευταία live εμφάνιση του ανθρώπου-θρύλου. 

Bruce Springsteen στο The Roxy το 1978
Ένας ανερχόμενος τότε Bruce Springsteen με την E Street Band του έκανε τον κόσμο να παραληρεί σε κάθε (τρίωρη, παρακαλώ) συναυλία του –και το χολιγουντιανό The Roxy δεν αποτέλεσε εξαίρεση. Ξεκίνησε με ένα cover στο Rave On της Buddy Holly και τελείωσε τρεις ώρες και κάτι αργότερα προκαλώντας πανδαιμόνιο με το Twist ‘n’ Shout. Η συναυλία υπάρχει ολόκληρη στο YouTube, σε δύο μέρη (παραπάνω βλέπετε το πρώτο).

Ολόκληρο το Woodstock του 1969
Οι Santana (και όχι ο Santana), οι The Who, ο Jimmy Hendrix και άλλα ονόματα που σήμερα θα στόλιζαν τις σελίδες μουσικής εγκυκλοπαίδειας, τότε έπαιζαν πάνω στην ξύλινη σκηνή για τα πλήθη των χίπηδων από κάτω. Κι εμείς δεν είχαμε καν γεννηθεί. Άδικο, δεν είναι;

Rolling Stones στο Altamont Speedway το 1969
Από πού να ξεκινήσεις; Από το ότι ο Mick Jagger έχει μάγουλα; Από το ότι η συναυλία ήταν δωρεάν; Ότι support στους Stones έπαιζαν ονόματα όπως οι Santana, Flying Burrito Brothers και Jefferson Airplane; Δεν ήταν, βέβαια, όλα ρόδινα: Η συναυλία, που πραγματοποιήθηκε στις 6 Δεκεμβρίου του 1969 στην Καλιφόρνια, έμεινε στην ιστορία και ως η βραδιά που πέθανε το χίπικο όνειρο περί αγάπης και λουλουδιών, όταν ένα μέλος των Hells Angels –που είχαν προσληφθεί ως security για τη συναυλία– μαχαίρωσε μέχρι θανάτου έναν χίπη στο κοινό.

Jimi Hendrix στο Miami Pop το 1968
Τότε που η λέξη “pop” προσδιόριζε την μουσική που έπαιζαν τύποι σαν τον Hendrix, ο οποίος ήταν ο frontman των Jimi Hendrix Experience κι αυτοί είχαν μόλις κυκλοφορήσει το ντεμπούτο άλμπουμ τους, “Are you Experienced”, με κομμάτια – μετέπειτα θρύλους σαν το Foxey Lady.

The Beatles στο Rooftop Concert του 1969
Εντάξει, δεν είναι ακριβώς συναυλία που θα μπορούσαμε να έχουμε «πάει», με την παραδοσιακή έννοια «κόβω εισιτήριο/ πιάνω πρώτη σειρά μπροστά στη σκηνή». Η τελευταία συναυλία των Beatles πραγματοποιήθηκε… ξαφνικά και απροειδοποίητα, στις 30 Ιανουαρίου του 1969, στην ταράτσα των γραφείων της Apple στο Λονδίνο. Απλώς θα θέλαμε πολύ να τύχαινε να περνάμε από την Savile Row όταν ο John Lennon ξεστόμιζε το θρυλικό «θα ήθελα να σας ευχαριστήσω εκ μέρους του γκρουπ, και ελπίζω να περάσαμε την οντισιόν».