One night... σουξέ: Πού πήγαν οι καλλιτέχνες των 90s;

Ήλθαν, είδαν και απήλθαν. Ή αλλιώς, ακολούθησαν το –μουσικό- ρεύμα αλλά κάπου …ξεβράστηκαν. Αστέρες των 80s και των 90s που έκαναν μεγάλη ή μεγάλες επιτυχίες και εξαφανίστηκαν. Μα, τι κάνουν αυτά τα παιδιά;
One night... σουξέ: Πού πήγαν οι καλλιτέχνες των 90s;
του Γιώργου Φλώκα

Οι σημερινοί νέοι δεν τους ξέρουν καν. Και όμως, τη δεκαετία του ’90 δεν υπήρχε σπίτι εφήβου που σέβεται τον εαυτό του, που δεν έπαιζε τις επιτυχίες τους στη διαπασών. Τους λένε και διάττοντες αστέρες, κάποιοι όμως, μάλλον μόνοι τους έφαγαν το κεφάλι τους ενώ άλλοι απλώς ποτέ δεν κατάφεραν να επαναλάβουν την επιτυχία του μεγάλου τους σουξέ.

Dr Alban 

Hello Africa tell me how you ‘re doing… Νιγηριανός στην καταγωγή, ο Alban Nwapa έμπλεξε με τη μουσική για να βγάλει τα προς το ζην στη Σουηδία, όπου είχε πάει για να σπουδάσει οδοντιατρική. Το άλμπουμ του Hello Africa πούλησε εκατομμύρια αντίτυπα και η ομώνυμη επιτυχία, όπως και το No Coke έγιναν πλατινένια singles σε δεκάδες χώρες.
 


Έβγαλε πολλά ακόμη άλμπουμ, χωρίς ωστόσο με κάποιο από αυτά να επαναλάβει την επιτυχία του 1990. Ίδρυσε δική του δισκογραφική εταιρία και συνέχισε να εργάζεται ως DJ στη δεύτερη πατρίδα του, τη Σουηδία. Το 2007, μετά από χρόνια απουσίας από τη μουσική σκηνή, ο Dr έβγαλε καινούργιο άλμπουμ το οποίο και διέθεσε μόνο μέσω internet και της προσωπικής του ιστοσελίδας.

ΜC Hammer 

Ο αμερικανός Stanley Kirk Burrell ή όπως έγινε γνωστός, MC Hammer, θεωρείται από τους πρωτοπόρους της ποπ ραπ μουσικής. Γνώρισε μεγάλη επιτυχία από τα τέλη της δεκαετίας του 1980 έως τα μέσα της δεκαετίας του ’90 με τραγούδια όπως το U Can't Touch This, ενώ καθιέρωσε νέες φιγούρες χορού και κάτι απαίσια παντελόνια.



Μετά τη δεκαετία του ’90 η καριέρα του ως μουσικού ακολούθησε φθίνουσα πορεία, ενώ ο ίδιος εργάστηκε ως παρουσιαστής και κριτικός σε εκπομπές στην τηλεόραση, έφτιαξε μια δισκογραφική και μια ιστοσελίδα που ασχολείται με το χορό. Έχοντας πουλήσει πάνω από 50 εκατομμύρια δίσκους σε όλο τον κόσμο στο απώγειο της καριέρας του, η περιουσία του MC Hammer υπολογιζόταν ότι ξεπερνά τα 30 εκατ. δολάρια.

Ωστόσο, η πολυτελής ζωή του τον οδήγησε το 1996 σε χρεοκοπία ενώ και πέρυσι ακούστηκε ότι είχε οικονομικά προβλήματα και χρέη στην εφορία. Συνεχίζει και παρουσιάζεται σε σόου και τηλεοπτικές εκπομπές για τους νοσταλγούς των 90s…

Snow 

Γεννημένος στη Νέα Υόρκη, ο καναδός Darrin Kenneth O'Brien ή αλλιώς Snow θεωρείται μαζί με τον Vanilla Ice, ένας εκ των δύο πρώτων ράπερ. Το ιδιότυπο πάντρεμα της ραπ με τη μουσική ρέγκε του εξασφάλισε περισσότερες από 10 εκατομμύρια πωλήσεις δίσκων το 1993, όταν κυκλοφόρησε το πρώτο του προσωπικό άλμπουμ 12 Inches of Snow.



Επιπλέον, το γνωστότερο τραγούδι του, το single Informer, παρέμεινε στην πρώτη θέση των αμερικανικών charts για επτά συνεχόμενες εβδομάδες, ενώ μπήκε δυο φορές στο βιβλίο Γκίνες ως το τραγούδι ρέγκε με τις καλύτερες πωλήσεις στις ΗΠΑ και το τραγούδι ρέγκε που έφτασε στην υψηλότερη θέση στο Billboard (δύστυχε Bob Marley).

Ace of base 

Η μπάντα από τη Σουηδία έμεινε γνωστή για το τραγούδι All that she wants, με το οποίο έκαναν ντεμπούτο το 1992. Το άλμπουμ που περιείχε το τραγούδι, το Happy Nation έγινε εννέα φορές πλατινένιο στις ΗΠΑ ενώ τρία singles βρέθηκαν στην κορυφή των charts παγκοσμίως. Η τετραμελής μπάντα είχε σταθεί ιδιαίτερα άτυχη μέχρι τότε, καθώς τα πρώτα τους πανκ ακούσματα δεν είχαν ιδιαίτερη επιτυχία ενώ στράφηκαν στην μουσική τέκνο το 1990, όταν στη Σουηδία ανθούσε η μέταλ σκηνή.



Ωστόσο, από καθαρή τύχη κατάφεραν να ηχογραφήσουν άλμπουμ, καθώς ο παραγωγός τους είχε απορρίψει αλλά η κασέτα με το demo τους κόλλησε στο κασετόφωνο του αυτοκινήτου του και άλλαξε γνώμη. Η μπάντα ηχογράφησε ακόμη τέσσερα άλμπουμ χωρίς όμως ιδιαίτερη απήχηση, ενώ το 2007, η τραγουδίστρια Malin Linn Berggren αποχώρησε τελικώς για να ακολουθήσει σόλο καριέρα.

Kris Kross

Έγιναν γνωστοί το 1992 από το δυο φορές πλατινένιο single Jump που παρέμεινε στην κορυφή του Billboard για 8 εβδομάδες. Ο Chris "Mac Daddy" Kelly και ο Chris "Daddy Mac" Smith, τα δυο 13χρονα πιτσιρίκια που φορούσαν τα ρούχα τους ανάποδα, ηχογράφησαν ακόμη δυο άλμπουμ τα οποία όμως δεν είχαν ανάλογη επιτυχία.



Συνεργάστηκαν με τον Michael Jackson, ενώ ηχογράφησαν και το Rugrats Rap, το τραγούδι για το ομώνυμο καρτούν του Nickelodeon. Το τελευταίο τους άλμπουμ ηχογραφήθηκε το 1996 ενώ έκτοτε διαλύθηκαν.

Ο Chris Kelly έχει επιστρέψει στη γενέτειρα του στην Ατλάντα, όπου σπουδάζει μηχανικός και, όπως λέει ο ίδιος, πειραματίζεται με φίλους του στη μουσική. Ο δε Chris Smith είναι ένας από τους μουσικούς της OneLifeEntertainment.com. Λεπτομέρεια: Και οι δύο φορούν ακόμη τα ρούχα τους ανάποδα.

Vanilla Ice

O αμερικανός Robert Matthew Van Winkle ή αλλιώς Vanilla Ice έκανε όνομα το 1990 χάρη στο single Ice Ice Baby, ένα τραγούδι που, αν και «πατούσε» στο ρυθμό του Another one bites the dust των Queen, κατάφερε να αναρριχηθεί στην πρώτη θέση των αμερικανικών charts –για πρώτη φορά, για ένα τραγούδι hip hop.



Ο ίδιος, ως «ο πρώτος λευκός ράπερ», ήταν ιδιαίτερα δημοφιλής, κάτι όμως που δεν κράτησε πολύ ενώ ο ίδιος έμπλεξε με σπάταλη ζωή και ναρκωτικά. Η καριέρα του πήρε την κατιούσα ενώ ο ίδιος ασχολήθηκε με τον κινηματογράφο, όπου έπαιξε με τα …χελωνονιτζάκια, αλλά και με την τηλεόραση, όπου παρουσίαζε το The Vanilla Ice Project.

Μετά το 2005, ο Vanilla Ice επαναλανσαρίστηκε αλλάζοντας εντελώς το μουσικό του στιλ σε πιο... ροκ, ενώ πέρυσι τον Αύγουστο έβγαλε τον τελευταίο του δίσκο, το WTF – Wisdom, Tenacity & Focus. Παρουσιάζει ακόμη εκπομπή ανακαίνισης σπιτιών στην τηλεόραση.

Milli Vanilli

Οι Robert Pilatus και Fabrice Morvan, γνωστοί ως Milli Vanilli έσκασαν σαν βόμβα στη μουσική βιομηχανία το 1989 για να αποδειχθεί σύντομα όμως ότι ήταν μια καλοστημένη απάτη. Όπως αποδείχθηκε, οι πραγματικοί τραγουδιστές των μεγάλων επιτυχιών των Milli Vanilli ήταν άλλοι και τα δυο αγόρια εκμεταλλευόμενοι το καλό τους παρουσιαστικό τραγουδούσαν απλώς «κονσέρβες».



Η αποκάλυψη οδήγησε στο τέλος των Milli Vanilli, ενώ τους αφαιρέθηκε και το βραβείο Γκράμι που τους είχε δοθεί για την επιτυχία τους «Blame it on the rain». Αργότερα επιχείρησαν να επαναλάβουν την επιτυχία τους, με τις πραγματικές τους φωνές αυτή τη φορά, χωρίς ωστόσο να τα καταφέρουν. Ο Fabrice Morvan ακολούθησε σόλο καριέρα χωρίς ιδιαίτερη επιτυχία, ενώ ο Robert Pilatus πέθανε το 1998 από υπερβολική δόση ναρκωτικών.

Μπείτε στη συζήτηση

σχόλια

v