Η Φαντασία αποτελεί μια μοναδική σύμπραξη animation και κλασικής μουσικής: παράλληλα με την προβολή της ταινίας, οι μουσικοί της Κρατικής Ορχήστρας Αθηνών ερμηνεύουν ζωντανά τα αγαπημένα συμφωνικά έργα που κινητοποίησαν τόσο ζωντανά την κινηματογραφική φαντασία του Ντίσνεϋ. Την Κρατική Ορχήστρα Αθηνών διευθύνει ο κορυφαίος μουσικός της, Νίκος Χαλιάσας.
Όταν ο ιδιοφυής Ντίσνεϊ ετοίμαζε τη «Φαντασία» (1940), με τη συνδρομή εκατοντάδων ταλαντούχων καλλιτεχνών, είχε κάτι πολύ συγκεκριμένο στον νου του. Σκοπός του ήταν να συνδυάσει τις πιο προχωρημένες τεχνικές animation, αλλά κι ένα υψηλών προδιαγραφών εικαστικό αποτέλεσμα, με τη διαχρονική αξία της κλασικής μουσικής, σε ένα φιλμ γεμάτο χιούμορ και χάρη, που να απευθύνεται σε όλη την οικογένεια.
Η πρεμιέρα της ταινίας στο Broadway Theater της Νέας Υόρκης, το 1940, έγραψε μια νέα λαμπρή σελίδα κινηματογραφικής ιστορίας, καθώς όρισε εκ νέου τη σχέση ανάμεσα στη μουσική και το κινούμενο σχέδιο. Η «Φαντασία» ήταν για την εποχή της κάτι το ασύλληπτο, καθώς έσπασε τις διαχωριστικές γραμμές ανάμεσα στο «υψηλό» (την κλασική μουσική) και το «χαμηλό» (τα κινούμενα σχέδια), απελευθερώνοντας τη δημιουργικότητα των πιο ταλαντούχων σχεδιαστών της Disney και οδηγώντας το καλλιτεχνικό αποτέλεσμα σε επίπεδα, που, και σήμερα ακόμα, προκαλούν δέος.
Μονόκεροι, κινούμενες σκούπες, στρουθοκάμηλοι, μια πανδαισία χρωμάτων και σχεδίων συνδυάστηκαν αρμονικά με κορυφαία έργα κλασικής μουσικής, σε μια εμπνευσμένη μαγική ταινία, που συνεχίζει να κατακτά μικρούς και μεγάλους εβδομήντα πέντε χρόνια μετά την πρώτη της επαφή με το κοινό. Εδώ και επτά δεκαετίες, η επιτυχία της ταινίας υπήρξε τόση, που, σήμερα, η «Φαντασία» αναγνωρίζεται ως ένα αριστούργημα όχι μόνο των κινουμένων σχεδίων, αλλά της 7ης τέχνης συνολικά, σφραγίζοντας την έννοια της οικογενειακής ψυχαγωγίας για έναν ολόκληρο αιώνα.
Μετά από εννέα χρόνια εντατικής και προσεκτικής προετοιμασίας, η «Φαντασία» γνώρισε μια εφάμιλλη συνέχεια, το 1999, με τη «Φαντασία 2000», ένα φιλμ που επιμελήθηκε προσωπικά ο ανιψιός του Γουόλτ, ο Ρόι Ντίσνεϊ, και που συνδύασε το παραδοσιακό «χειροποίητο» animation με την ολοκαίνουρια, τότε, ψηφιακή τεχνολογία.
Η πολυαναμενόμενη ταινία, που αποτέλεσε μεγάλο καλλιτεχνικό γεγονός, στέκεται στο ύψος της πρώτης «Φαντασίας», φέρνοντάς τη στην ψηφιακή εποχή και χαρίζοντας στους θεατές νέες αλησμόνητες σκηνές, στο πνεύμα της αρχικής δημιουργίας του 1940. Για τη μουσική της επένδυση, επιλέχθηκαν εξίσου σημαντικοί συνθέτες, όπως ο Σοστακόβιτς, ο Έλγκαρ, αλλά και ο Γκέρσουιν. Παίρνοντας τη σκυτάλη από την Ορχήστρα της Φιλαδέλφειας, τη μουσική της ταινίας ερμήνευσε η Ορχήστρα του Σικάγου, υπό τη διεύθυνση του Τζέιμς Λιβάιν.
