Τα καλύτερα metal άλμπουμ της δεκαετίας
Το metal ζει κι αυτό μας οδηγεί σε μια ακόμα δεκαετία σκληρού ήχου. Ας δούμε ποιοι δίσκοι ξεχώρισαν από το 2010 μέχρι σήμερα.
του Νικόλα Γεωργιακώδη
Δεν υπάρχει άλλο είδος μουσικής που να εξελίσσεται τόσο και να διατηρεί σταθερά ψηλά τον πήχη όσο το metal. Δύσκολα ένας metal δίσκος θα είναι για πέταμα, πόσο μάλλον όταν ανήκει σε μπάντες που άφησαν ανεξίτηλο το στίγμα τους στη σκηνή.
Ξεσκονίζουμε τις δισκοθήκες μας και θυμόμαστε τις καλύτερες κυκλοφορίες της περασμένης δεκαετίας. σ
Gojira - Magma (2016)
Με την έκτη στούντιο δουλειά τους, οι Γάλλοι απέδειξαν πως εξελίσσονται και πως τους αρέσει να την ψάχνουν με μελωδίες, ακόμα και αν δεν έχουν τη «σκληράδα» του παρελθόντος. Ε και; Έφτιαξαν ένα από τα κορυφαία άλμπουμ της καριέρας τους. Silvera ακούμε και κλαίμε.
Baroness - Yellow & Green (2012)
Ακόμα μια μπάντα που «μαλάκωσε», αλλά καθόλου δε μας χάλασε, μιας και ο διπλός τους αυτός δίσκος περιλαμβάνει δεκαοκτώ συνθέσεις σκέτη απόλαυση, με ροκ προσανατολισμό και άκρως ιντριγκαδόρικες ψυχεδελικές προσθήκες. Take My Bones Away σα να λέμε Take my Breath Away ένα πράμα.
Mastodon - Once More ‘Round the Sun (2014)
Στο έκτο full length άλμπουμ της, η μπάντα που σύνδεσε το όνομά της με αλλοπρόσαλλα riffs και μανιώδη ρυθμό δεν απογοήτευσε τους φαν της, δίνοντάς τους επαρκείς ποσότητες κιθαριστικών κομψοτεχνημάτων για να πάρουν πακέτο για το σπίτι. Το φοβερό Motherload αποτέλεσε άμεσο χιτ.
Accept - Blood Of The Nations (2010)
Μετά από 14 χρόνια σιωπής και με την απουσία της χαρακτηριστικής φωνής του Udo Dirkschneider, οι Accept αποφάσισαν να κυκλοφορήσουν νέο άλμπουμ και πολύ καλά έκαναν, γιατί επέστρεψαν στον χέβι μέταλ θρόνο τους όπως έπρεπε και όφειλαν. Το Teutonic Terror θα προκαλέσει ανατριχίλες στους οπαδούς του κλασικού, του αγνού του metal.
Kvelertak – Kvelertak (2010)
Όπως πρέπει να είναι κάθε ντεμπούτο, έτσι και αυτό των Νορβηγών προκάλεσε έντονα και άγρια συναισθήματα στα αυτάκια μας. Μια υπέροχη μείξη black metal, punk hardcore και ολίγο stoner ήταν ό,τι έπρεπε για να τους θυμόμαστε για πάντα από τότε. Ακούστε το Mjød και θα καταλάβετε τι εννοούμε.
Behemoth - The Satanist (2014)
Το δέκατο άλμπουμ των Πολωνών ήρθε μετά από μια πολύ σοβαρή περιπέτεια της υγείας του επικεφαλής Nergal, όμως κάθε άλλο παρά ασθενικό ήταν. Ο τύπος έβγαλε τη ψυχή του και η μπάντα μας έδωσε ένα από τα καλύτερα δείγματα στην πρόσφατη δισκογραφία του ακραίου και σκοτεινού μεταλλικού ήχου. Ora pro nobis Lucifer, You alone have suffered.
Soen – Lotus (2019)
Ίσως η πιο ολοκληρωμένη δουλειά που έχουν παρουσιάσει οι Σουηδοί μέχρι σήμερα, το Lotus με κομμάτια προσεγμένα στην εντέλεια και άριστα ενορχηστρωμένα αποτελεί ένα progressive metal «διαμάντι» που οφείλει να κοσμεί κάθε δισκοθήκη. Η μελωδία του ομώνυμου κομματιού ακόμα ηχεί στα αυτιά μας.
Deafheaven – Sunbather (2013)
Είναι metal ή όχι; Ο κόσμος ακόμα αναρωτιέται τι ήταν αυτό που άκουσε το μακρινό 2013, όταν το παρεάκι των Deafheaven κυκλοφόρησε ένα άλμπουμ που αγάπησαν από χίπστερ μέχρι παραδοσιακοί, αλλά και ακραίοι μεταλλάδες. Λίγη σημασία έχει, μιας και το Sunbather είναι ένας δίσκος – σημείο αναφοράς που δε γερνά ποτέ. Σαν το Dream House του μυαλού σου.
Metallica - Hardwired... To Self-Destruct (2016)
Η κορυφαία μέταλ μπάντα του πλανήτη δεν γερνά, παλαιώνει σαν το καλό κρασί ή το μπέρμπον και αυτό το άλμπουμ είναι τρανή απόδειξη. Σχεδόν όλα τα κομμάτια του δίσκου αποτελούν «μακάρι να» για την πλειοψηφία των νέων συγκροτημάτων του σκληρού ήχου, που πολύ θα ήθελαν στα γηρατειά τους να βγάζουν τέτοια απόδοση. Atlas, rise!
Slipknot - We Are Not Your Kind (2019)
Ο έκτος δίσκος της μπάντας από την Iowa αποδεικνύει γιατί εξακολουθούν να είναι μια κατηγορία μόνοι τους. Τα σκληρά riff είναι ακόμα εδώ, όπως και στα πρώτα άλμπουμ, οι μελωδίες το ίδιο, τα αρρωστημένα φωνητικά επίσης. Τι κι αν άλλαξαν σύνθεση; Παραμένουν τα καλύτερα «σκουλήκια» στη σκηνή, μακριά από ταμπέλες και ιδιώματα. Unsainted ρε μούτρα!
